Honorata Łada-Krzymińska Fijzoterapeuta SPSKM Katowice 24.06.2014. Choroby zawodowe układu ruchu wywołane sposobem wykonywania pracy i pośrednio z nią związane. Honorata Łada-Krzymińska Fijzoterapeuta SPSKM Katowice 24.06.2014.

Choroby zawodowe narządu ruchu to przewlekłe choroby układu mięśniowo-szkieletowego spowodowane sposobem wykonywania pracy.

Przepisy ustalające wykaz chorób zawodowych oraz regulujące tryb postępowania w przypadku podejrzenia choroby zawodowej: Ustawa o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw z dnia 22 maja 2009 r. Dz.U.09.99.825 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych Dz.U.09.105.869 Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób Dz.U.02.132.1121

Omawiane schorzenia są zaliczane do chorób z przeciążenia – w tym przeciążenia wywołanego pracą. Są one również określane jako choroby skumulowanych mikrourazów lub zespoły urazów wynikających z chronicznego przeciążenia. Oznacza to, że choroba rozwija się po wielu miesiącach lub latach obciążeń powodujących bardzo niewielkie (mikro) urazy, które początkowo nie powodują objawów.

Załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. z 2009 r. nr 105, poz. 869). Są to następujące choroby: przewlekłe zapalenie ścięgna i jego pochewki, przewlekłe zapalenie kaletki maziowej, przewlekłe uszkodzenie łąkotki u osób wykonujących pracę w pozycji kucznej, przewlekłe zapalenie okołostawowe barku, przewlekłe zapalenie nadkłykcia kości ramiennej, zmęczeniowe złamanie kości, Przewlekłe choroby układu ruchu spowodowane sposobem wykonywania pracy są wymienione w punkcie 19, wykazu chorób zawodowych.

Przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego wywołane sposobem wykonywania pracy: zespół cieśni w obrębie nadgarstka zespół rowka nerwu łokciowego zespół kanału de Guyona Wykaz chorób zawodowych Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. 2009, Nr 105, poz. 869)

Zespół cieśni nadgarstka Jest chorobą wywołaną przez długotrwałe oraz intensywne uciskanie nerwu pośrodkowego, który znajduje się w kanale nadgarstka. Dolegliwości z biegiem czasu mogą się nasilać, co może doprowadzić do całkowitej dysfunkcji dłoni. Początkowymi objawami są bóle nadgarstka oraz dłoni związanych z ruchem, w dalszym etapie ból występuje również w spoczynku, występują także mrowienie, kłucia w obrębie palców. Wyjątkiem jest mały palec, w którym nie występują żadne objawy. Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka - Zginanie i prostowanie nadgarstków powoduje ucisk, dlatego należy utrzymywać dłoń oraz nadgarstek w linii prostej, istotnym elementem jest również odpowiednia gimnastyka nadgarstków, wykonujemy okrężne ruchy nadgarstka przez kilka minut, co poprawie ukrwienie i zmienia ustawienie przygięciowe. Przy długotrwałej pracy nadgarstków wskazane są przerwy, podczas których wykonuje się ćwiczenia rąk, szyi oraz barków. Ćwiczenie wykonujemy codziennie nawet, kiedy brak jest dolegliwości bólowych. Zespół cieśni nadgarstka -

Z zabiegów fizykoterapii wykonuje się: prąd galwaniczny jontoforezę DD krioterapię ultradźwięki laseroterapię okłady borowinowe. Z zabiegów fizykoterapii wykonuje się:

Zaleca się leczenie różnymi metodami. Poleca się używania ortezy nadgarstka, leki przeciwzapalne oraz odpoczynek. Jeśli rehabilitacja nie przynosi efektu należy poddać się zabiegu operacyjnemu, który polega na odbarczeniu nerwu pośrodkowego, poprzez przecięcie więzadła poprzecznego nadgarstka. Po operacji konieczne są ćwiczenia usprawniające oraz zabiegi fizykalne.

To zapalenie wspólnej pochewki ścięgna mięśni – długiego odwodziciela i krótkiego prostownika kciuka – za pomocą którego mięsień przyczepiony jest do kości. Główne objawy występujące w przebiegu schorzenia : ból przy ruchach prostowania i odwodzenia kciuka wyczuwalne zgrubienia i nierówności w obrębie pochewki ścięgien objętych zapaleniem obrzęk skóry ponad ścięgnami prostownika krótkiego i odwodziciela kciuka utrudnione wykonywanie czynności chwytania. Zespół de Quervaina

Zespół de Quervaina – rehabilitacja Zaleca się stosowanie zabiegów przeciwbólowych i przeciwzapalnych: krioterapię, jonoforezę kąpiel wirówkową na rękę Zabiegi przyśpieszające gojenie i regenerujące: pole magnetyczne laseroterapię ultradźwięki. Dobre efekty można osiągnąć stosując fale ultradźwiękowe o wysokim natężeniu potocznie zwane „falą uderzeniową”. Zespół de Quervaina – rehabilitacja

Zespół de Quervaina – rehabilitacja kinesiotaping, czyli aplikację specjalnych elastycznych plastrów na chore ścięgna i okolicę nadgarstka w celu zmniejszenia dolegliwości bólowych, odciążenia, stworzenia warunków do ich regeneracji oraz ustabilizowania ustawienia kciuka,

Zespół de Quervaina – rehabilitacja Neuromobilizacje, czyli terapię manualną działającą na struktury tkanek nerwowych, terapia polega ona na napinaniu i rozciąganiu traktów nerwowych; w przypadku zespołu de Quervaina można zastosować nauromobilizację nerwu promieniowego, dzięki czemu poprawia się elastyczność tkanki, usprawniamy mechanizmy naprawcze i regeneracyjne nerwu co pozwala na natychmiastową poprawę funkcji podrażnionych tkanek nerwowych. Zespół de Quervaina – rehabilitacja

Do ucisku nerwu w kanale Guyon’a najczęściej dochodzi w wyniku ucisku bezpośredniego miejsca przebiegu. Może to nastąpić przy czynnościach takich jak: - jazda na rowerze - poruszanie się o kulach - jazda samochodem – chwyt na kierownicy - podnoszenie ciężarów - chwytanie, odkręcanie, przykręcanie Zespół kanału Guyon'a jest jedną z neuropatii kompresyjnych nerwu łokciowego.

Zespół kanału Guyon'a - objawy ból i parestezje w okolicy kłębika, palca V i części łokciowej palca IV osłabienie zręczności ręki zanik mięśni międzykostnych osłabienie odwodzenia i przywodzenia palców osłabienie przywiedzenia i zgięcia kciuka ręka szponiasta Zespół kanału Guyon'a - objawy

Dobre rezultaty daje leczenie szyną utrzymującą rękę Leczenie zachowawcze obejmuje działania przeciwzapalne oraz odciążenie. Dobre rezultaty daje leczenie szyną utrzymującą rękę w pozycji neutralnej (zmniejszenie ciśnienia w kanale Guyon'a). Dodatkowo stosuje się techniki neuromobilizacyjne mające na celu poprawę ślizgu i odżywienia nerwu. Efekty zwykle pojawiają się po 4-6 tygodniach terapii. FIZJOTERAPIA terapia manualna, neuromobilizacje, rozluźnienie mięśniowo-powięziowe, fizykoterapia

Zapalenie nadkłykcia kości ramiennej Stan zapalny może występować w okolicy nadkłykcia bocznego w wyniku przeciążenia przyczepów mięśni prostowników nadgarstka lub nadkłykcia przyśrodkowego w zastępstwie przeciążenia przyczepów mięśni zginaczy nadgarstka. „łokieć tenisisty” - jest spowodowany zmianami w obrębie przyczepu mięśnia prostownika krótkiego nadgarstka do kości nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Wielokrotne powtarzanie ruchów prostowania i rotacji powodują zwiększone obciążenie mięśni i ich przyczepów. Zapalenie nadkłykcia kości ramiennej

Objawy łokcia tenisisty ból odczuwany po bocznej stronie stawu łokciowego, tkliwość tkanek podczas badania palpacyjnego, ból nasila się podczas aktywności wyprostnej nadgarstka, trudności podczas wykonywania prostych czynności jak podanie ręki na przywitanie, podniesienie szklanki  z napojem itp. Objawy łokcia tenisisty

Znaczną ulgę przynosi unieruchomienie w szynie ramiennej w zgięciu w stawie łokciowym, stosowane jednak nie dłużej niż na 14 dni. Ortezy odciążające przyczepy uszkodzonych ścięgien. Coraz rzadziej wykonywane są iniekcje ze sterydów w okolice uszkodzonych ścięgien.

Do podstawowych metod leczenia łokcia tenisisty należą: Doraźnie stosuje się okłady z lodu, maści przeciwbólowe i przeciwzapalne. Zabiegi fizykoterapeutyczne takie jak: ultradźwięki jonoforeza krioterapia. Masaż poprzeczny prowadzony przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę. Ten rodzaj rehabilitacji składa się z dwóch faz - aktywnej i następującej po niej fazy rozluźnienia. Zabieg odbywa się według schematu: dociśnięcie, przesunięcie i rozluźnienie, trwa około 10-15 minut. Zabieg należy wykonywać z naciskiem powodującym umiarkowany ból. Do podstawowych metod leczenia łokcia tenisisty należą:

Zapalenie okołostawowe barku Bark jest pojęciem funkcjonalnym i tworzą go cztery stawy: ramienny, barkowo-obojczykowy, mostkowo-obojczykowy i staw łączący łopatkę ze ścianą klatki piersiowej. Części kostne barku połączone są za sobą mięśniami, torebkami stawowymi oraz aparatem więzadłowym, tworząc złożoną jednostkę anatomiczno-czynnościową. Z powodu zmian przeciążeniowo-zapalnych w strukturach obręczy barkowej dochodzi do wystąpienia tzw. zespołu bolesnego barku Zapalenie okołostawowe barku

Zapalenie okołostawowe barku Dolegliwości najczęściej są spowodowane uszkodzeniem mięśnia nadgrzebieniowego, który łączy górną część łopatki z bliższym końcem kości ramiennej i uczestniczy w ruchu odwodzenia, czyli unoszenia kończyny górnej do boku. Może również wystąpić zapalenie kaletki maziowej, powodując ból pojawiający się po przeciążeniu podczas ruchu podnoszenia i rotacji wewnętrznej. Kolejną przyczyną może być uszkodzenie mięśni uczestniczących w ruchach barku tworzących tzw. pas rotatorów i/lub ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia. Do przerwania ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego często dochodzi podczas ręcznego podnoszenia i przenoszenia ciężkich obiektów. Zapalenie okołostawowe barku

jontoforezę, terapię laserową oraz krioterapię. Do zabiegów fizjoterapeutycznych, stosowanych w leczeniu zespołu bolesnego barku, zalicza się przede wszystkim: jontoforezę, terapię laserową oraz krioterapię. Barku nie wolno unieruchamiać!

U pracowników, którzy często wykonują pracę w pozycji klęczącej lub w przysiadzie, ze zgiętym kolanem i jednoczesną rotacją zewnętrzną goleni, może dojść do uszkodzenia łąkotki stawu kolanowego. Łąkotki pełnią funkcje amortyzujące. Najczęściej uszkodzeniu ulega łąkotka przyśrodkowa. Objawy to: uporczywy ból na wysokości szpary stawowej nasilający się podczas badania, obrzęk, wysięk, uczucie przeskakiwania w stawie klanowym, brak pełnego zgięcia i\lub wyprostu w stawie zanik m. czworogłowego uda. Przewlekłe uszkodzenie łąkotki u osób wykonujących pracę w pozycji kucznej.

Przewlekłe uszkodzenie łąkotki u osób wykonujących pracę w pozycji kucznej

Zmęczeniowe złamanie kości Zmęczeniowe złamanie kości, zwane przeciążeniowym lub powolnym, jest skutkiem powtarzających się nadmiernych obciążeń układu ruchu, najczęściej kończyn dolnych. Zmęczeniowe złamania zwykle występują w trzonach II i III kości śródstopia, jak również kości piętowej i piszczelowej. W wywiadzie chorobowym nie ma informacji o wystąpieniu urazu. Do złamań dochodzi w wyniku pracy w niefizjologicznej, wymuszonej pozycji ciała lub długotrwałego powtarzającego się ucisku na daną okolicę układu ruchu. Typowe objawy to obrzęk i ból przy ucisku z ograniczeniem ruchomości stopy w okolicy złamania. Cechą charakterystyczną w badaniu radiologicznym (RTG) jest obecność nowej tkanki kostnej w miejscu szczeliny. złamania. Zmęczeniowe złamanie kości

Zespoły bólowe kręgosłupa – choroby pośrednio związane z pracą. Zespoły bólowe kręgosłupa zaliczane są do chorób układu ruchu pośrednio związanych z pracą. Choroby pośrednio związane z pracą (dawniej parazawodowe) to choroby, w powstaniu których warunki pracy stanowią jeden z możliwych czynników ryzyka, wpływających na ujawnienie, przyśpieszenie bądź pogorszenie choroby. Do rozpoznania choroby pośrednio związanej z pracą konieczne jest udokumentowanie i wykazanie niekorzystnego wpływu warunków lub sposobu wykonywania pracy na powstanie lub przebieg choroby. Zespoły bólowe kręgosłupa – choroby pośrednio związane z pracą.

Zespoły bólowe kręgosłupa – choroby pośrednio związane z pracą. Czynniki mające wpływ na występowanie bólów kręgosłupa to ciężka praca fizyczna, podnoszenie i przenoszenie ciężarów, wymuszone statyczne pozycje ciała, praca w pozycjach ze skręceniem tułowia, w pochyleniu oraz praca w narażeniu na wibrację. Powtarzające się przeciążenia kręgosłupa prowadzą do mikrourazów, ich kumulacji oraz przyspieszają pojawienie się zmian zwyrodnieniowych i degeneracyjnych. Nagłe zadziałanie czynnika zewnętrznego zaś, jak np. dźwiganie ciężkiego przedmiotu, może – w przypadku uszkodzenia pierścienia włóknistego dysku międzykręgowego – spowodować przepuklinę jądra miażdżystego z uciskiem na korzenie nerwów rdzeniowych. Zespoły bólowe kręgosłupa – choroby pośrednio związane z pracą.

Zespoły bólowe kręgosłupa – choroby pośrednio związane z pracą Największy problem zdrowotny osób pracujących stanowią dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa (low back pain – LBP). Najczęściej bóle krzyża są związane z przeciążeniem lub uszkodzeniem mięśni i więzadeł, wadami postawy, procesami zapalnymi w obrębie stawów kręgosłupa lub krążków międzykręgowych, przepukliną krążka międzykręgowego („wypadnięcie” dysku, dyskopatia), zmianami zwyrodnieniowymi związanymi z fizjologicznymi procesami starzenia w obrębie krążków, stawów kręgosłupa i więzadeł przebiegających wewnątrz kanału kręgowego, wrodzonymi wadami kręgosłupa, jak również chorobami organów wewnętrznych. Zespoły bólowe kręgosłupa – choroby pośrednio związane z pracą

Fizjoterapia zespołów bólowych kręgosłupa pozycje ułożeniowe wyciągi trakcyjne wyciągi pulsacyjne ćwiczenia wg metody McKenziego techniki z zakresu Terapii Manualnej ćwiczenia wg metody PNF mobilizacje, neuromobilizacje, techniki wpływające na zmianę biochemiczną bolesnych struktur osteopatię   Fizjoterapia zespołów bólowych kręgosłupa

Aktywność ruchowa w zespołach bólowych kręgosłupa.

Nordic walking

Zumba

joga - pranajama

Dziękuję za uwagę