Joanna Lehmann Katarzyna Lewandowska
REWIR (Krankenrewier) – szpital obozowy, izba opatrunkowa, gabinet dentystyczny, sala opatrunkowa, oddział internistyczny i zakaźny, trupiarnia i inne pomieszczenia pomocnicze. Miał on chronić przed chorobami zakaźnymi SS-mańskie władze obozowe. Urządzenia rewiru były bardzo prymitywne, a sale niedostatecznie wyposażone.
Chorzy więźniowie by dostać się do szpitala musieli mieć dobre znajomośći bądź liczyć na łaskę blokowego. Gdy uzyskali zgodę blokowego, godzinami stali w mrozie bądź gorączce przed wejściem oczkując na swoją kolej, nie wiedząc czy otrzymają pomoc czy dostaną zastrzyk z fenolu, który powodował śmierć. Decydował o tym humor lekarza SS-mana. Chorych najpierw opatrywali sanitariusze i to od nich zależało czy zostaną przyjęci do szpitala. Nawet gdy dostali się do rewiru nie mieli pewności czy podczas wizyty lekarza nie zostaną zakwalifikowani do komory gazowej.
Plan oddziału patologicznego
podawanie dawek cyjankali (by sprawdzić czas wystąpienia śmierci) zanieczyszczanie ran poprzez wprowadzanie do nich brudnych szmat szczepienie zdrowych więźniów lekami porzeciwko chorobom zakaźnym np. maść przeciwko oparzelinom, która powoduje sztucznie bolesne i najcześcicej śmiertelne oparzenia zdrowych osób podawanie tabletek nasennych i zmuszanie do ciężkiego wysiłku w czasie ich działania
wykonywanie zabiegów polegających na wytworzeniu dodatkowego pęcherza moczowego z wyizolowanej pętli jelitowej mordowanie jeńców radzieckich za pomocą gazów trujących zmuszanie do ekstremalnych ćwiczeń w postaci biegów, padania, skakania w przysiadzie zarażanie opatrunków maścią ichtiolową dla umiejscowienia wrzodu i ułatwienia „dojrzewania” wylewano na ciała imperyt w stanie ciekłym
Dziękujemy za uwagę