Lekcja 10 na 8. czerwca 2019 TRUDNE CHWILE

„Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym” (Efezjan 4,26)

Siedem porad mających na celu uniknięcie konfliktów Biblia jest wiarygodnym przewodnikiem postępowania. Dostarcza cennych wskazówek, jak rozwiązywać konflikty międzyludzkie. Konflikty te czasami powodują problemy w domu. W tym tygodniu studiujemy kilka fragmentów Biblii, które mogą nam pomóc w zapobieganiu konfliktom między członkami rodziny i rozwiązywaniu ich. Siedem porad mających na celu uniknięcie konfliktów Doradcy w zakresie rozwiązywania konfliktów: Zdominowanie gniewu Prawdziwa miłość Znaczenie przebaczenia

„Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego” (Mateusz 7,5) Zanim spróbujemy naprawić niedoskonałości innych ludzi, powinniśmy zrozumieć, że nasze własne niedoskonałości są większe i należy je najpierw naprawić. Krytykowanie błędów innych ludzi przysparza tylko więcej kłopotów, a nie rozwiązuje je. „W cierpliwości zaznacza się roztropność człowieka, a chlubą jego jest, gdy zapomina o krzywdach” (Przypowieści 19,11) Kiedy czujesz się urażony, zadaj sobie pytanie: Czy z tego powodu warto rozpocząć konflikt? Zastanów się nad tym, co się stało, podziel się swoimi odczuciami w pozytywny sposób i zaproponuj rozwiązanie, które jest najlepsze dla wszystkich zaangażowanych stron.

Możemy zapobiec konfliktowi, stosując się do dwóch prostych porad: „Kto wywołuje zwadę, jest jak ten, kto wypuszcza wodę; więc zaniechaj tego, zanim spór wybuchnie” (Przypowieści 17,14) Przed rozpoczęciem konfliktu należy zastanowić się nad jego przyszłymi konsekwencjami w ciągu najbliższych dwóch, trzech dni. A co ze skutkami w ciągu roku czy dwóch? Wiele par walczyło o sprawy, które dziś mogą wydawać się trywialne. „Dążmy więc do tego, co służy ku pokojowi i ku wzajemnemu zbudowaniu” (Rzymian 14,19) Możemy zapobiec konfliktowi, stosując się do dwóch prostych porad: Rób wszystko, co wnosi do twojego domu pokój i harmonię. Poszukuj sposobu, by zachęcić twojego partnera do osobistego wzrostu.

W modlitwie poszukujcie wspólnego wzrostu w świętości. „Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie” (Efezjan 4,32) Musisz nauczyć się przebaczać, tak jak Chrystus przebaczył tobie, szczególnie jeśli uważasz, że twój partner nie zasługuje na przebaczenie. „gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” (Rzymian 3,23) Przyjmij, że małżonek jest grzesznikiem i nie jest idealny. Zaakceptuj go, tak jak Chrystus zaakceptował ciebie. W modlitwie poszukujcie wspólnego wzrostu w świętości. „Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze” (Filipian 2,4) Nie pracuj jedynie dla własnego dobra; na pierwszym miejscu postaw dobro partnera. Cokolwiek jest dobre dla niego, będzie dobre również dla ciebie.

DOMINACJA I GNIEW Kiedy gniew staje się grzechem? „Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym, nie dawajcie diabłu przystępu” (Ef. 4,26-27) Kiedy gniew staje się grzechem? Nieusprawiedliwiony gniew, który wypływa z egoizmu, jest grzechem przeciw temu, do którego jest adresowany. Jeśli słuszny gniew się utrzyma, to w końcu stanie się on urazą, co również jest grzechem. Paweł zachęca, by nie utrzymywać złości, lecz rozwiązać konflikt, zanim skończy się dzień. Możesz mieć dobry powód, by pozostać zagniewanym, ale nie używaj tego jako wymówki, by pozostać w tym stanie. Módl się za tych, którzy cię krzywdzą, przebaczaj im i stań się dla nich błogosławieństwem.

PRAWDZIWA MIŁOŚĆ „Mężowie, miłujcie żony swoje i nie bądźcie dla nich przykrymi” (Kol. 3,19) Są ludzie, którzy mają błędne wyobrażenie o miłości. Uważają, że tak bardzo kochają swojego partnera, że muszą narzucić mu swoje kryteria, aby był szczęśliwy, stosując przemoc lub jakikolwiek inny rodzaj nadużyć, aby to osiągnąć. Ale prawdziwa miłość, która stara się naśladować miłość Boga, nie jest ani narzucająca, ani gwałtowna. Niełatwo się złości. Nie chowa urazy. Nie rozkoszuje się złem. Zawsze chroni (1 Kor. 13; 1 Jn. 4,7-8). Kiedy panuje prawdziwa miłość, a wzajemna służba jest normą, obie strony czują się chronione i bezpieczne.

ZNACZENIE PRZEBACZENIA „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana” (Hebr. 12,14) Apostoł Paweł zaprasza nas, abyśmy żyli w pokoju ze wszystkimi, jeśli to zależy od nas (Rzymian 12,18). Co to ma wspólnego z przebaczeniem? Jeśli jesteśmy przyczyną problemu, powinniśmy przyznać się do naszej winy i szczerze prosić o przebaczenie. Jeśli ktoś inny nas obraził, powinniśmy mu przebaczyć, nawet jeśli nie prosi o przebaczenie. Jeśli Bóg przebaczył nam tak wiele, jak możemy nie przebaczyć innym (Mt 18, 21-35)? Naszym celem powinno być zawsze przywrócenie zerwanej relacji, a tym samym przywrócenie pokoju.

„Jeśli wola Boga jest spełniona to mąż i żona będą się wzajemnie szanować oraz pielęgnować miłość i zaufanie. Wszystko, co zakłóca spokój i jedność rodziny, powinno być mocno stłumione, a dobroć i miłość powinny być pielęgnowane. Ten, kto przejawia ducha czułości, tolerancji i miłości, zauważy, że jest traktowany w tym samym duchu. Tam, gdzie króluje Duch Boży, nie będzie mowy o niezgodności w związku małżeńskim. Jeśli Chrystus, nadzieja chwały, jest naprawdę ukształtowany w nas, w domu zapanuje jedność i miłość. Chrystus, który mieszka w sercu żony, zgodzi się z Chrystusem, który mieszka w sercu męża. Razem będą podążać tam, gdzie Jezus udał się aby przygotować dla nich miejsce.” E.G.W. (Rady dla zboru, r. 21, s. 131)