Zajęcia nr 9

SKARGA DO WOEJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINSITRACYJNEGO

Zgodnie z art. 184 Konstytucji: „Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta obejmuje również orzekanie o zgodności z ustawami uchwał organów samorządu terytorialnego i aktów normatywnych terenowych organów administracji rządowej". Artykuł 3 § 1 p.p.s.a. stanowi: „Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone ustawą".

!!! Sąd administracyjny nie przejmuje kompetencji wykonywania administracji publicznej. Charakter kompetencji judykacyjnej oparty jest na regule kompetencji kasacyjnej: zniesienia działania organu wykonującego administrację publiczną przez zastosowanie sankcji nieważności lub sankcji wzruszalności, a w zakresie bezczynności lub przewlekłości nakazania podjęcia działania, bez określenia treści tego działania.

Wyciąg z przepisów: p.p.s.a. Art. 3. § 1. Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. § 2. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1)   decyzje administracyjne; 2)   postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3)  (1) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu; 4)  (2) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowaniaadministracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw; 4a)  pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6)   akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7)   akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8)  (3) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a; 9)   (4) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. § 3. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.

Art. 50. § 1. Uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. § 2. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Art. 51. Kilku uprawnionych do wniesienia skargi może w jednej sprawie występować w roli skarżących, jeżeli ich skargi dotyczą tej samej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności albo bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Art. 52. § 1. Skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. § 2. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. § 3. (22) Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. Sąd, po wniesieniu skargi, może uznać, że uchybienie tego terminu nastąpiło bez winy skarżącego i rozpoznać skargę. § 4. W przypadku innych aktów, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy również przed wniesieniem skargi do sądu wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. Termin, o którym mowa w § 3, nie ma zastosowania.

Art. 53. § 1. Skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. § 2. W przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. § 3. Prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka mogą wnieść skargę w terminie sześciu miesięcy od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie indywidualnej, a w pozostałych przypadkach w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie aktu lub podjęcia innej czynności uzasadniającej wniesienie skargi. Termin ten nie ma zastosowania do wnoszenia skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej.

Art. 54. § 1. Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. § 2. (23) Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. § 3. (24) Organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzeniepostępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio. § 4. (25) W przypadku, o którym mowa w art. 33 § 1a, organ zawiadamia o przekazaniu skargi wraz z odpowiedzią na skargę przez obwieszczenie w siedzibie organu i na jego stronie internetowej oraz w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, pouczając o treści tego przepisu.

Art. 55. § 1. W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. (do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim) Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. § 2. Jeżeli organ nie przekazał sądowi skargi mimo wymierzenia grzywny, sąd może na żądanie skarżącego rozpoznać sprawę na podstawie nadesłanego odpisu skargi, gdy stan faktyczny i prawny przedstawiony w skardze nie budzi uzasadnionych wątpliwości. § 3. O rażących przypadkach naruszenia obowiązków, o których mowa w § 2 lub w art. 54 § 2, skład orzekający lub prezes sądu zawiadamia organy właściwe do rozpatrywania petycji, skarg i wniosków. Art. 56. W razie wniesienia skargi do sądu po wszczęciu postępowania administracyjnego w celu zmiany, uchylenia, stwierdzenia nieważności aktu lub wznowienia postępowania, postępowanie sądowe podlega zawieszeniu.

Art. 57. § 1. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: 1)   wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; 2)   oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; 3)   określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; 4)   (26) w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. § 2. W przypadku, o którym mowa w art. 51, skargi mogą być wniesione w jednym piśmie. § 3. Jeżeli w jednym piśmie zaskarżono więcej niż jeden akt lub czynność albo bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, przewodniczący zarządza rozdzielenie tych skarg.

Art. 57a. (27) Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowaniaprzepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Art. 58. § 1. Sąd odrzuca skargę: 1)   jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego; 2)   wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia; 3)   gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi; 4)   jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona; 5)   jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie; 5a)  (28) jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego; 6)   jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. § 2. Z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron albo zdolności procesowej skarżącego i niedziałania przedstawiciela ustawowego lub braku w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej skarżącym, uniemożliwiającego jego działanie, sąd odrzuci skargę dopiero wówczas, gdy brak nie zostanie uzupełniony. § 3. Sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym. § 4. Sąd nie może odrzucić skargi z powodu, o którym mowa w § 1 pkt 1, jeżeli w tej sprawie sąd powszechny uznał się za niewłaściwy.

Art. 59. § 1. Jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu. Postanowienie sądu może zapaść na posiedzeniu niejawnym. § 2. Sąd, któremu sprawa została przekazana, jest związany postanowieniem o przekazanie sprawy. Nie dotyczy to przekazania sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu. § 3. Czynności dokonane w sądzie niewłaściwym pozostają w mocy. Art. 60. Skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Art. 61. § 1. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. § 2. W razie wniesienia skargi: 1)   na decyzję lub postanowienie - organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania; 2)   na inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa - właściwy organ może, z urzędu lub na wniosek skarżącego, wstrzymać wykonanie aktu lub czynności w całości lub w części; 3)   na uchwały organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków oraz na akty terenowych organów administracji rządowej - właściwy organ może, z urzędu lub na wniosek skarżącego, wstrzymać wykonanie uchwały lub aktu w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie. § 3. Po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. § 4. Postanowienia w sprawie wstrzymania aktu lub czynności wydane, na podstawie § 2 i 3, sąd może zmienić lub uchylić w każdym czasie w razie zmiany okoliczności. § 5. Postanowienia, o których mowa w § 3 i 4, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. § 6. (29) Wstrzymanie wykonania aktu lub czynności traci moc z dniem: 1)   wydania przez sąd orzeczenia uwzględniającego skargę; 2)   uprawomocnienia się orzeczenia oddalającego skargę.

Art. 62. Przewodniczący wydziału lub wyznaczony sędzia: 1)   zarządza skompletowanie akt niezbędnych do rozpoznania sprawy, a w razie potrzeby także innych dowodów; 2)   wskazuje skład sędziowski orzekający w sprawie, wyznaczony w sposób, o którym mowa w art. 17; 3)   wyznacza termin posiedzenia niejawnego lub rozprawy, w którym sprawa ma być rozpoznana.

Art. 145. § 1. Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie: 1)   uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi: a)  naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, b)  naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, c)  inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy; 2)   stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach; 3)   stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach. § 2. W sprawach skarg na decyzje i postanowienia wydane w innym postępowaniu, niż uregulowane w Kodeksie postępowania administracyjnego i w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przepisy § 1 stosuje się z uwzględnieniem przepisów regulujących postępowanie, w którym wydano zaskarżoną decyzję lub postanowienie. § 3. (54) W przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, sąd stwierdzając podstawę do umorzenia postępowania administracyjnego, umarza jednocześnie to postępowanie.

Art. 145a. (55) § 1. W przypadku, o którym mowa w art Art. 145a. (55) § 1. W przypadku, o którym mowa w art. 145 § 1 pkt 1 lit. a lub pkt 2, jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, sąd zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie decyzji lub postanowienia wskazując sposób załatwienia sprawy lub jej rozstrzygnięcie, chyba że rozstrzygnięcie pozostawiono uznaniu organu. § 2. O wydaniu decyzji lub postanowienia, o których mowa w § 1, właściwy organ zawiadamia sąd w terminie siedmiu dni od dnia ich wydania. W przypadku niezawiadomienia sądu, może on orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. § 3. W przypadku niewydania decyzji lub postanowienia, o których mowa w § 1, w określonym przez sąd terminie, strona może wnieść skargę, żądając wydania orzeczenia stwierdzającego istnienie albo nieistnienie uprawnienia lub obowiązku. Sąd wyda orzeczenie w tym przedmiocie, jeżeli pozwalają na to okoliczności sprawy. W wyniku rozpoznania skargi sąd stwierdza czy niewydanie decyzji lub postanowienia miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa i może ponadto z urzędu albo na wniosek strony wymierzyć organowi grzywnę w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6  

Art. 146. (56) § 1. Sąd, uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, uchyla ten akt lub interpretację albo stwierdza bezskuteczność czynności. Przepis art. 145 § 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio. § 2. W sprawach skarg na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, sąd może w wyroku uznać uprawnienie lub obowiązek wynikające z przepisów prawa. Art. 147. § 1. Sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności. § 2. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych, wydane na podstawie uchwały lub aktu, o których mowa w § 1, podlegają wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym albo w postępowaniu szczególnym.   Art. 148. Sąd uwzględniając skargę jednostki samorządu terytorialnego na akt nadzoru uchyla ten akt.

Art. 149. § 1. (57) Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1)   zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; 2)   zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3)   stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. § 1a. (58) Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. § 1b. (59) Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego. § 2. (60) Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6.

Art. 150. W sprawach skarg na akty i czynności niewymienione w art Art. 150. W sprawach skarg na akty i czynności niewymienione w art. 145-148 sąd uwzględniając skargę uchyla lub stwierdza bezskuteczność aktu lub czynności.   Art. 151. (61) W razie nieuwzględnienia skargi w całości albo w części sąd oddala skargę odpowiednio w całości albo w części. Art. 152. (62) § 1. W razie uwzględnienia skargi na akt lub czynność, nie wywołują one skutków prawnych do chwili uprawomocnienia się wyroku, chyba że sądpostanowi inaczej. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do aktów prawa miejscowego. Art. 153. (63) Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

I Wymogi formalne skargi

Skarga powinna zatem zawierać: Zgodnie z art. 57§ 1 p.p.s.a. powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a zatem odpowiadać wymogom określonym w art. 46 p.p.s.a. Skarga powinna zatem zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest skierowana, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; oznaczenie rodzaju pisma; osnowę wniosku lub oświadczenia; podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika; wymienienie załączników. Wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; Oznaczenie organu którego działania, bezczynności lub przewlekłego postępowania skarga dotyczy; Określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; Gdy pismo strony jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ponadto zawierać oznaczenie miejsca zamieszkania, a w razie jego braku - adresu do doręczeń, lub siedziby stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oraz przedmiotu sprawy, pisma zaś dalsze - sygnaturę akt. pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem.

Analiza podstawowych elementów: Miejscowość i data: Skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego wnosi się w terminie ( art. 53 p.p.s.a.): trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. sześciu miesięcy od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie indywidualnej, a w pozostałych przypadkach w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie aktu lub podjęcia innej czynności uzasadniającej wniesienie skargi (Prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka) Skarga wniesiona po terminie podlega odrzuceniu ( art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.), a stronie pozostanie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, ale jego uwzględnienie przez sąd uzależnione jest od wykazania, że strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy ( art. 86 § 1 p.p.s.a.) czyli uprawdopodobni, że niedokonanie ww. czynności spowodowane było przeszkodą trudną do przezwyciężenia pomimo podjęcia odpowiedniego wysiłku ( zdarzenie losowe, nagła choroba, wypadek)  

2. Oznaczenie sądu: Skarga powinna być adresowana do wojewódzkiego sądu administracyjnego, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona ( art. 13 § 2 p.p.s.a.)  

3. Oznaczenie stron i uczestników, adresy:   Jak stanowi wprost art. 32 p.p.s.a. stronami w postępowaniu przed wojewódzkim są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. W rezultacie stronami w postępowaniu przed WSA będzie zawsze skarżący i organ, który wydał zaskarżoną decyzję lub postanowienie. Z kolei osoba która, brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na prawach strony ( art. 33§ 1 p.p.s.a.) ! Oprócz stron postępowania konieczne jest wskazanie uczestników postępowania sądowoadmisntracynego. W tym zakresie jedynym kryterium uznania określonej osoby za uczestnika postępowania jest jej interes prawny w rozumieniu art. 28 kpa lub przepisu szczególnego np. art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego).

4. Odpisy skargi i załączników Zgodnie z art. 47§1 p.p.s.a. do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Należy podkreślić, że nie odpowiednia liczba odpisów skargi stanowi brak formalny skargi, którego nieuzupełnienie powoduje konieczność odrzucenia skargi. Zgodnie bowiem z art. 58§ 1 pkt. 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w terminie braków formalnych skargi.

Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Uchwała   Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie 7 sędziów NSA W-wa z dnia 18 grudnia 2013 r. I OPS 13/13 Tytuł: Skutki procesowe niezałączenia odpisów skargi dla strony przeciwnej. 1. Niedołączenie przez stronę skarżącą wymaganej liczby odpisów skargi i odpisów załączników, zgodnie z art. 47 § 1 P.p.s.a., jest brakiem formalnym, o którym mowa w art. 49 § 1 w związku z art. 57 § 1 P.p.s.a., uniemożliwiającym nadanie skardze prawidłowego biegu, który nie może być usunięty przez sporządzenie odpisów skargi przez sąd. 2. Złożenie przez skarżącego wymaganych odpisów skargi po wyznaczonym terminie, o którym mowa w art. 49 § 1 P.p.s.a., ale przed odrzuceniem skargi, oznacza, że skarga nie może otrzymać prawidłowego biegu i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a.

5. Wpis od Skargi Zgodnie z Art. 230. § 1. Od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismami o których mowa w § 1 , są skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania ( art. 230§2 p.p.s.a.). Wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia SA należności pieniężne. W innych sprawach pobiera się wpis stały ( art. 231 p.p.s.a.)

nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych: ! zgodnie z art. 239 p.p.s.a   nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych: 1)   strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach: a)  z zakresu pomocy i opieki społecznej, b)  dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej, c)  dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych, d)  ze stosunków pracy i stosunków służbowych, e)  z zakresu ubezpieczeń społecznych, f)  z zakresu powszechnego obowiązku obrony, g)  udzielania cudzoziemcom ochrony,

h)  dotyczących dodatków mieszkaniowych; 2)   prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka; 3)   kurator strony wyznaczony przez sąd orzekający lub przez sąd opiekuńczy dla danej sprawy; 4)   strona, której przyznane zostało prawo do pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym (prawo pomocy), w zakresie określonym w prawomocnym postanowieniu o przyznaniu tego prawa. § 2. Nie mają obowiązku uiszczania opłat sądowych organizacje pożytku publicznego, działające na podstawie przepisów o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w sprawach własnych, z wyjątkiem spraw dotyczących prowadzonej przez te organizacje działalności gospodarczej, a także organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1118, 1138 i 1146) w sprawach własnych dotyczących realizacji zleconego zadania publicznego na podstawie przepisów o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

1. Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje: w zakresie całkowitym –gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania; w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. 2. Osobie prawnej a także jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane : w zakresie całkowitym – gdy wykaże , że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania; w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z dnia 24 grudnia 2003 r.)   Na podstawie art. 233 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zarządza się, co następuje: § 1. Wpis stosunkowy zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem i wynosi:   1)   do 10.000 zł - 4 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 100 zł;   2)   ponad 10.000 zł do 50.000 zł - 3 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 400 zł;   3)   ponad 50.000 zł do 100.000 zł - 2 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 1.500 zł;   4)   ponad 100.000 zł - 1 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 2.000 zł i nie więcej niż 100.000 zł.

§ 2. 1. Wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności wynosi w sprawach:   1)   skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym - 100 zł;   2)   skarg na akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa - 200 zł;   3)   skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej - 300 zł;   4)   skarg na akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż akty prawa miejscowego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej - 300 zł;   5)   skarg na akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego - 300 zł;   6)   skarg na bezczynność organów administracji publicznej - 100 zł;   7)   zażaleń na postanowienia wojewódzkich sądów administracyjnych - 100 zł. 2. Wpis stały wynosi w sprawach skarg dotyczących koncesji, zezwoleń lub pozwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie:   1)   budowy i eksploatacji autostrad płatnych oraz dróg ekspresowych - 10.000 zł;   2)   energetyki - 10.000 zł;   3)   transportu lotniczego, kolejowego i morskiego - 10.000 zł;   4)   radiofonii i telewizji - 10.000 zł;

publicznego obrotu papierami wartościowymi - 10.000 zł;   6)   działalności bankowej - 10.000 zł;   7)   ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji - 10.000 zł;   8)   funduszy emerytalnych - 10.000 zł;   9)   funduszy inwestycyjnych - 10.000 zł;   10)  wytwarzania wyrobów spirytusowych i tytoniowych - 8.000 zł;   11)  obrotu hurtowego napojami alkoholowymi - 8.000 zł;   12)  kasyn gry - 10.000 zł;   13)  innych gier losowych i zakładów wzajemnych - 8.000 zł;   14)  łączności, w tym telekomunikacji, bez usług pocztowych - 8.000 zł;   15)  usług pocztowych - 1.000 zł;   16)  ochrony osób i mienia - 5.000 zł;   17)  usług detektywistycznych - 5.000 zł;   18)  obrotu dewizowego - 5.000 zł;   19)  prawa celnego - 5.000 zł;   20)  produkcji i obrotu hurtowego środkami farmaceutycznymi - 3.000 zł;   21)  aptekarstwa i zakładów opieki zdrowotnej - 1.000 zł;   22)  żywności i żywienia - 1.500 zł;   23)  geologii i górnictwa - 1.000 zł;   24)  kultury, edukacji i wychowania - 1.000 zł;   25)  sportu, turystyki i rekreacji - 1.000 zł;   26)  utrzymywania czystości i porządku - 800 zł;   27)  w pozostałym zakresie - 500 zł.

3. Wpis stały wynosi w sprawach skarg, nieobjętych wpisem stosunkowym, z zakresu:   1)   budownictwa i architektury - 500 zł;   2)   zagospodarowania przestrzennego - 500 zł;   3)   ochrony środowiska i przyrody - 200 zł;   4)   gospodarki wodnej - 300 zł;   5)   nieruchomości - 200 zł;   6)   rolnictwa i leśnictwa - 200 zł;   7)   ewidencji ludności i dowodów osobistych - 100 zł;   8)   cudzoziemców, paszportów i wiz - 300 zł;   9)   aktów stanu cywilnego i obywatelstwa - 100 zł;   10)  kombatantów - 100 zł;   11)  własności przemysłowej - 1.000 zł;   12)  zobowiązań podatkowych - 500 zł;   13)  prawa celnego - 500 zł. 4. Wpis stały w sprawach skarg dotyczących uprawnień do wykonywania określonego zawodu, czynności lub zajęć, bez względu na ich rodzaj i charakter, wynosi 200 zł. 5. Wpis stały w sprawach skarg dotyczących postanowienia lub decyzji wydanych w trybie wznowienia postępowania administracyjnego, stwierdzenia nieważności, uchylenia lub zmiany albo wygaśnięcia aktu, bez względu na przedmiot sprawy, pobiera się w wysokości 200 zł. 6. W sprawach skarg niewymienionych w ust. 1-5 wpis stały wynosi 200 zł.

§ 3. Wpis od skargi kasacyjnej oraz od skargi o wznowienie postępowania wynosi połowę wpisu od skargi, nie mniej jednak niż 100 zł. § 4. Wpis stały od wniosku o wszczęcie postępowania, bez względu na przedmiot sprawy, wynosi 100 zł. § 5. 1. Przy uiszczaniu wpisu - zarówno gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego, jak i na rachunek bankowy tego sądu - należy wskazać tytuł wpłaty, rodzaj pisma, od którego wpis jest uiszczany, oraz sygnaturę akt sądowych. 2. (1) (utracił moc). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.

Bardzo istotne jest precyzyjne podanie przedmiotu skargi 6. Przedmiot Skargi Przedmiotem skargi mogą być akty lub czynności oraz bezczynność i przewlekłość określone w art. 3§2 p.p.s.a. Przedmiotem skargi mogą zatem być m.in. decyzje administracyjne oraz postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie , a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.   Bardzo istotne jest precyzyjne podanie przedmiotu skargi - konkretnie wskazanej decyzji, jej numeru (znaku), - daty jej wydania, oznaczenie organu który ją wydał - i sprawy, której decyzja dotyczy.

! Konieczne jest także wyraźne oznaczenie zakresu zaskarżenia. Strona musi wyraźnie wskazać, czy skarży decyzję administracyjną (postanowienie) w całości czy też wyłącznie w części.

! Należy pamiętać, że przedmiot i zakres zaskarżenia oraz zarzuty i wnioski procesowe zawarte w skardze muszą być skonstruowane w sposób konsekwentny. A zatem jeżeli strona zaskarża decyzję w całości musi także wnieść o jej uchylenie lub stwierdzenie nieważności w całości.

7. Uzasadnienie skargi. Przede wszystkim uzasadnienie zarzutów i wniosków!. Opis stanu faktycznego choć jest wymagany dla oceny skuteczności skargi nie ma żadnego znaczenia, bowiem sąd administracyjny ma obowiązek dokonania bardzo dokładnej analizy akt administracyjnych, ustalenia dokładnego przebiegu administracyjnego i dokonania oceny , czy stan faktyczny przyjęty przez organy został ustalony jako prawidłowy ( art. 134 § 1 p.p.s.a.) Dlatego też przy konstruowaniu skargi będziemy jedynie zmuszeni do sprowadzenia stanu faktycznego do przytoczenia najważniejszych etapów postępowania administracyjnego , które doprowadziły do wydania zaskarżonej decyzji ( lub postanowienia).

Pamiętajmy, że rozwinięcie zarzutów w uzasadnieniu nie może być zbyt rozwlekłe lub nieczytelne! Powinno być natomiast bardzo precyzyjne i jednoznacznie wskazywać na istotę problemu! ! W uzasadnieniu należy także krótko uzasadnić wnioski procesowe zawarte w skardze.

8. Podpis i załączniki. Pod skargą a przed załącznikami powinien znaleźć się własnoręczny podpis sporządzającego skargę adwokata lub radcy prawnego. Pod podpisem stosowne załączniki: odpis skargi i innych pism procesowych, wydruk KRS, dowód uiszczenia wpisu stałego lub stosunkowego lub wypełniony formularz wniosku o przyznanie pomocy prawnej. Ponadto pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej.

II Sądowa Kontrola administracji publicznej

W przepisach normujących zakres uprawnień orzeczniczych sądu pierwszej instancji, w tym zwłaszcza w art. 145 p.p.s.a., została wyrażona generalna koncepcja działalności kontrolnej sądu administracyjnego. Uprawnienia tego sądu ograniczone zostały do orzekania o charakterze kasacyjnym. Sąd ten nie może (poza wyjątkowymi i o ograniczonym zakresie możliwościami, przewidzianymi w art. 146 § 2 i art. 154 § 2 p.p.s.a.) orzekać co do istoty sprawy administracyjnej, a więc wydać orzeczenia reformatoryjnego, które zmieniłoby zaskarżony akt lub czynność.

Art. 145. § 1. Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie: 1)   uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi: a)  naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, c)  inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy; 2)   stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156  Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach; 3)   stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach. § 2. W sprawach skarg na decyzje i postanowienia wydane w innym postępowaniu, niż uregulowane w Kodeksie postępowania administracyjnego i w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przepisy § 1 stosuje się z uwzględnieniem przepisów regulujących postępowanie, w którym wydano zaskarżoną decyzję lub postanowienie. § 3. (54) W przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, sąd stwierdzając podstawę do umorzenia postępowania administracyjnego, umarza jednocześnie to postępowanie.

Analiza sprawy pod kątem Krok nr 1 czy stwierdzono naruszenie prawa dające podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji lub postanowienia? Analiza sprawy pod kątem (art. 156 § 1  k.p.a., art. 247  o.p.)

Art. 156. § 1. Organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która: 1)   wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości; 2)   wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa; 3)   dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną; 4)   została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie; 5)   była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały; 6)   w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą; 7)   zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa. § 2. (21) Nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło dziesięć lat, a także gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne.

Art. 247. § 1. Organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która: 1)   została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości; 2)   została wydana bez podstawy prawnej; 3)   została wydana z rażącym naruszeniem prawa; 4)   dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną; 5)   została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie; 6)   była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały; 7)   zawiera wadę powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu prawa; 8)   w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą. § 2. Organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przewidzianych w art. 68 lub art. 70. § 3. Odmawiając stwierdzenia nieważności decyzji w przypadku wymienionym w § 2, organ podatkowy w rozstrzygnięciu stwierdza, że decyzja zawiera wady określone w § 1, oraz wskazuje okoliczności uniemożliwiające stwierdzenie nieważności decyzji.

Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wyrok   Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lutego 2005 r. OSK 1134/04 O rażącym naruszeniu prawa decydują łącznie trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony oraz racje ekonomiczne lub gospodarcze - skutki które wywołuje decyzja. Oczywistość naruszenia prawa polega na rzucającej się w oczy sprzeczności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia, a przepisem prawa stanowiącym jego podstawę prawną. W sposób rażący może zostać naruszony wyłącznie przepis, który może być stosowany w bezpośrednim rozumieniu, to znaczy taki, który nie wymaga stosowania wykładni prawa. Skutki, które wywołuje decyzja uznana za rażąco naruszającą prawo, to skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności - skutki gospodarcze lub społeczne naruszenia, których wystąpienie powoduje, że nie jest możliwe zaakceptowanie decyzji jako aktu wydanego przez organy praworządnego państwa.

W orzecznictwie panuje pogląd, że o rażącym naruszeniu prawa decydują łącznie trzy przesłanki: - oczywistość naruszenia prawa, - charakter przepisu, który został naruszony - oraz ekonomiczne lub gospodarcze skutki które wywołuje decyzja.

Analiza pod katem art.240 OP Krok nr 2 czy stwierdzono naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego/podatkowego? Analiza pod katem art.240 OP W następnej kolejności sąd administracyjny bada, czy zaskarżony akt nie zawiera wad kwalifikowanych dających podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego. Stwierdzenie, że takie podstawy istnieją, wyklucza dalszą analizę zgodności z prawem zaskarżonej decyzji lub postanowienia (pod kątem przesłanek określonych w lit. a i c art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.).

Uchylenie decyzji lub postanowienia z uwagi na naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego nastąpi w wypadku stwierdzenia jednej z przesłanek tego wznowienia określonych w odpowiedniej ustawie procesowej. Chodzi tu głównie o przesłanki wznowienia wskazane w art. 145 § 1 pkt 1–8, art. 145a § 1 i art. 145b k.p.a. oraz w art. 240 § 1 pkt 1–11 o.p. Naruszenie prawa będące podstawą do wznowienia postępowania administracyjnego powoduje uwzględnienie skargi, niezależnie od tego, czy uchybienie to miało wpływ na wynik sprawy.

czy stwierdzono naruszenie prawa materialnego lub procesowego? Krok nr 3 czy stwierdzono naruszenie prawa materialnego lub procesowego? Ocena mających wpływ na wynik sprawy naruszeń prawa materialnego i procesowego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a.) również ma charakter sekwencyjny.

Krok 3.1 Analiza pod kątem art. 145§1pkt 1) lit c pamiętajmy że dokonując analizy charakteru określonej wadliwości procesowej , musimy zawsze udzielić odpowiedzi na pytanie, czy zaskarżone rozstrzygnięcie byłoby inne, gdy określona wadliwość nie wystąpiła. Odpowiedź negatywna winna wskazywać na brak istotoności naruszenia w rozumieniu art. 145§1 pkt 1 lit c p.p.s.a.

Przykładowe wypowiedzi w orzecznictwie odnośnie do uchybień procesowych o istotnym wpływie na wynik sprawy: – wadliwe ustalenie stanu faktycznego sprawy przez organ (por. ww. wyrok NSA o sygn. II GSK 332/05). Przy tym uchybienie tego typu może być konsekwencją dokonania błędnej wykładni przepisów prawa materialnego, odnoszących się do przedmiotu sprawy. Może się bowiem okazać, że na skutek błędnej wykładni prawa materialnego organy nie dokonały koniecznych ustaleń faktycznych, od których zależne jest zastosowanie tego prawa (por. wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2005 r., FSK 2328/04); – brak w tytule wykonawczym pouczenia zobowiązanego o przysługującym mu prawie zgłoszenia do organu egzekucyjnego zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 stycznia 2004 r., I SA 2394/03, ONSAiWSA 2005, nr 1, poz. 10); – prawidłowe doręczenie wezwania, zwłaszcza podatnikowi mającemu siedzibę poza granicami Polski, ma istotne znaczenie dla ustalenia skutków czynności materialno-technicznej związanej z wezwaniem do uzupełnienia braków pisma; naruszenie w związku z tym art. 144 i art. 151 o.p. (wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2006 r., I FSK 1047/05); – natomiast nieskuteczne zawiadomienie strony o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu (art. 79 k.p.a.), jeżeli nie miało wpływu na zapewnienie stronie czynnego udziału w postępowaniu, nie stanowi podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji z uwagi na treść art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. (wyrok WSA w Białymstoku z dnia 6 września 2007 r., II SA/Bk 432/07).

Krok 3.2 Analiza pod kątem zastosowania art. 145§1 pkt 1) lit a) Wprawdzie powołany przepis nie wskazuje na czym naruszenie prawa materialnego mogłoby polegać , to jednak, -stosując posiłkowo przepisy art. 174 pkt 1 p.p.s.a. –należy stwierdzić , że naruszenie prawa materialnego może mieć dwojaki charakter: 1) Błędnej wykładni 2) Niewłaściwego zastosowania

Błędna wyładnia – naruszenie to polega na dokonaniu niewłaściwego zabiegu interpretacyjnego co do treści normatywnej zakodowanej w przepisie stosowanym przez organ. A zatem dochodzi do niego wówczas, gdy organ niewłaściwie zrozumiał treść przepisu, myli się co do jego treści. Chodzi zarówno o mylne zrozumienie treści przepisu, jak i niewłaściwej interpretacji jego znaczenia. Niewłaściwe zastosowanie przepisu prawa materialnego- to przede wszystkim błąd w subsumcji czyli wadliwego zastosowania niewłaściwej normy prawa materialnego w odniesieniu do określonego stanu faktycznego.