107 Księga Psalmów Biblia Tysiąclecia

Wysławiajcie Pana, bo Dobry, bo na wieki Jego Łaskawość.

Niechaj to mówią odkupieni przez Pana, ci, których Wybawił z rąk przeciwnika i których Zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

Błądzili na pustyni, na odludziu: do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli głód i pragnienie, i ustawało w nich życie.

W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich Uwolnił od trwogi.

I Powiódł ich prostą Drogą, tak że doszli do miasta zamieszkałego.

Panu Napełnił dobrami. Niech dzięki czynią za Jego Miłosierdzie, za Jego Cuda dla synów ludzkich, bo Nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego Napełnił dobrami.

Siedzieli w ciemnościach i mroku, uwięzieni nędzą i żelazem,

Słowom Bożym Zamysłem Najwyższego. gdyż bunt podnieśli przeciw i pogardzili Zamysłem Najwyższego.

Trudami Przygiął ich serca: chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.

I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich Uwolnił od trwogi.

I Wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany Pokruszył.

Panu Niech dzięki czynią za Jego Łaskawość, za Jego Cuda dla synów ludzkich, gdyż bramy spiżowe Wyłamał i Skruszył żelazne wrzeciądze.

Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki;

obrzydło im całe jedzenie i byli bliscy bram śmierci.

W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich Uwolnił od trwogi.

Posłał swe Słowo, aby ich Uleczyć i Wyrwać z zagłady ich życie.

Niech dzięki czynią Panu za Jego Łaskawość, Cuda dla synów ludzkich!

Jego Dzieła! I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego Dzieła!

Dzieła Pana Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach, ci widzieli Dzieła Pana i Jego Cuda wśród głębiny.

Powiedział On i Wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale. Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi; ich dusza truchlała w nieszczęściu.

Zataczali się i chwiali jak pijani, cała ich mądrość zawiodła. I w swoim ucisku wołali do Pana,

Zamienił a On ich Uwolnił od trwogi. burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły.

Przywiódł ich Radowali się z tego, że nastała cisza, i że On do upragnionej przystani.

Niech dzięki czynią Panu za Jego Łaskawość, cuda dla synów ludzkich!

Go Sławią I niech w zgromadzeniu ludu i na radzie starców niechaj Go Chwalą!

Zamienia On Rzeki w pustynię, oazy na ziemię spragnioną, ziemię żyzną na słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.

Osiedlił zgłodniałych, Pustynię Zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę. I tam Osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe.

Pobłogosławił im, Obsiali pola, zasadzili winnice i zyskali zbiory owoców. Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i Dał im bydła niemało.

Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia.

Podniósł Rozmnożył Lecz Ten, który Wylewa wzgardę na władców i Każe im błądzić przez puste bezdroża, Podniósł nędzarza z niedoli, Rozmnożył rodziny jak trzody.

Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.

Kto mądry, niech to zachowa, rozważa [Dzieła] Łaski Pana!

107 Księga Psalmów Biblia Tysiąclecia