APOSTOŁ PAWEŁ W RZYMIE Lekcja 1 na 7 października 2017

„Najpierw dziękuję Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, że wiara wasza słynie po całym świecie” (Rzymian 1:8)

W tym kwartale studiujemy List do Rzymian W tym kwartale studiujemy List do Rzymian. Po pierwsze, dobrze jest wiedzieć, jak Paweł - autor listu - związany był z chrześcijanami żyjącymi w najważniejszym mieście tamtego czasu. Paweł i Rzym List Pawła do Rzymian Pawłowe pragnienie odwiedzenia Rzymu Paweł w Rzymie Zbór w Rzymie Powołani do świętości Wierzący w Rzymie Dzięki listowi Pawła dowiemy się także, jak żyli i zachowywali się wierzący w Rzymie.

LIST PAWŁA DO RZYMIAN „A teraz idę do Jerozolimy z posługą dla świętych. Macedonia bowiem i Achaja postanowiły urządzić składkę na ubogich spośród świętych w Jerozolimie” (Rzymian 15:25-26) Paweł dostarczył ten dar dla Jerozolimy po swojej trzeciej podróży misyjnej. A to sugeruje, że Paweł pisał List do Rzymian podczas pierwszych miesięcy 58 r. n. e., w czasie pobytu w Koryncie. Dlaczego Paweł posunął się do napisania tego listu? Paweł słyszał wieści o odstępstwie wśród Galacjan, którzy przyjęli zbawienie z uczynków, więc napisał do nich ostry list. Chciał także ostrzec Rzymian, aby mogli uniknąć błędu.

PAWŁOWE PRAGNIENIE ODWIEDZENIA RZYMU „Mam nadzieję, że po drodze, kiedy pójdę do Hiszpanii, ujrzę was i że wy mnie tam wyprawicie, gdy się już wami trochę nacieszę” (Rzymian 15:24) Dlaczego, zgodnie z Rzymian 15, Paweł nie mógł odwiedzić Rzymu właśnie wtedy? Chciał głosić Ewangelię tam, gdzie jeszcze nie było osadzonych zborów (w. 20-22). Musiał dostarczyć pewne dary dla Jerozolimy z Macedonii i Achai (w. 25-28). Potem Paweł planował wybrać się do Hiszpanii i podczas drogi do niej odwiedzić Rzym (w. 28). Miał nadzieję być błogosławieństwem dla Rzymian i spodziewał się, że pomogą mu w pracy w Hiszpanii (w. 24). W ten sposób Rzymianie mogli również błogosławić innych. SPAIN ROME CORINTH JERUSALEM

PAWEŁ W RZYMIE „Następnej nocy przystąpił do niego Pan i rzekł: Bądź dobrej myśli; bo jak świadczyłeś o mnie w Jerozolimie, tak musisz świadczyć i w Rzymie” (Dzieje Apostolskie 23:11) Paweł przybył do Rzymu po swojej wizycie w Jerozolimie, ale nie w sposób, jaki zaplanował. Został aresztowany podczas wizyty w świątyni. Oskarżono go o wprowadzanie pogan na dziedziniec. Przeniesiono Pawła do Cezarei i tam przez dwa lata pozostawał bezpieczny. Następnie przeniesiono go do Rzymu, ponieważ odwołał się do cezara. Niektórzy bracia ciepło przyjęli go w Rzymie. Przez dwa lata mieszkał strzeżony w wynajętym domu, zanim w końcu został osądzony i uwolniony. Wtedy mógł swobodnie nauczać Żydów i pogan (Dzieje Apostolskie 28:11-31).

„W czasie pobytu w Koryncie Paweł znalazł czas na to, aby zaplanować nową pracę na szerszych polach. Szczególnie zajmowała go myśl o wyprawie do Rzymu. Zobaczyć silnie utwierdzonych w wierze chrześcijan, mieszkających w tej wielkiej stolicy znanego ówcześnie świata, było jednym z najgorętszych pragnień i najmilszych planów apostoła. W Rzymie zbór został już założony i apostoł pragnął nawiązać łączność z wierzącymi i współpracować z nimi w dziele, które miało się dokonać w Italii i w innych krajach. Chcąc przygotować drogę dla swej pracy wśród tych braci, których w większości jeszcze nie znał, napisał do nich list, w którym oznajmił cel swego przybycia do Rzymu i zarazem nadzieję zatknięcia sztandaru krzyża w Hiszpanii”. E.G.W. (Działalność apostołów, rozdz. 35, str. 226)

POWOŁANI DO ŚWIĘTOŚCI Umiłowani przez Boga „Wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa” (Rzymian 1:7) Te pozdrowienia pisane były do wierzących w Rzymie, ale odnoszą się również do nas. Paweł powiedział, że jesteśmy: Umiłowani przez Boga Bóg szczególnie kocha tych, którzy odpowiadają na Jego miłość. Powołani do świętości Jesteśmy oddzieleni od świata i poświęceni Bogu, ponieważ przyjęliśmy Chrystusa i zostaliśmy ochrzczeni. Bóg kocha każdego i wybrał każdego, aby był zbawiony. Jednakże tylko ci, którzy przyjęli Jezusa, otrzymają zbawienie (Ef 1:4; Hebr. 2:9; 2 Piotra 3:9).

WIERZĄCY W RZYMIE Byli pełni dobroci „Ja sam zaś, bracia moi, mam pewność co do was, że i wy jesteście pełni dobroci, napełnieni umiejętnością wszelkiego rodzaju i możecie jedni drugich pouczać” (Rzymian 15:14) Nie wiemy, w jaki sposób kościół w Rzymie został założony, ale wiemy jedno, że był to silny kościół. Paweł powiedział do nich: „wiara wasza słynie po całym świecie” (Rzym. 1:8). Oprócz wiary Paweł wychwalał jeszcze trzy inne rzeczy: Byli pełni dobroci Sposób, w jaki żyli, świadczył o Bożej miłości. Byli pełni poznania Byli zakorzenieni w Biblii. Byli w stanie napominać się wzajemnie Mogli zachęcać jedni drugich i być zachęcani przez innych.

E. G. W. (Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii, rozdz E.G.W. (Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii, rozdz. 2, str. 87) „Wieczny Bóg wyznaczył linię rozróżnienia pomiędzy świętymi i grzesznikami, nawróconymi i nienawróconymi. Te dwie klasy nie łączą się ze sobą niedostrzegalnie, tak jak kolory tęczy. Są tak odmienne jak południe i północ. Ci, którzy szukają sprawiedliwości Chrystusa, zatrzymają się nad tematami wielkiego zbawienia. Biblia jest magazynem, który zaopatruje ich dusze w odżywczy pokarm… świętość i prawda, łaska i sprawiedliwość zajmują ich myśli. Ego umiera, a Chrystus mieszka w swoich sługach”.