Przygotowała : Magdalena Bałut Kl II „d” Jan Paweł Wielki Przygotowała : Magdalena Bałut Kl II „d”

Młodość papieża Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach jako drugie dziecko Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Brat Edmund był od niego o kilka lat starszy. Ojciec przyszłego papieża był byłym oficerem, który został jednak ostatecznie urzędnikiem. Dziewięcioletni Karol przeżył wielka tragedie. 16 kwietnia 1929 roku zmarła jego matka, Emilia. Bardzo młodo i w tragicznych okolicznościach zmarł brat przyszłego następcy św. Piotra, Edmund.

W 1932 r. pracując w Bielskim szpitalu zaraził się od pacjentki dyfterytem. "Mój brat, Edmund, zmarł u progu samodzielności zawodowej, zaraziwszy się jako młody lekarz ostrym wypadkiem szkarlatyny, co wówczas (1932 rok) przy nieznajomości antybiotyków było zakażeniem śmiertelnym. Są to wydarzenia, które na głęboko wyryły się w mojej pamięci - śmierć brata chyba nawet głębiej niż matki, zarówno na szczególne okoliczności, rzec można tragiczne, jak też i z uwagi na moją większą już wówczas dojrzałość. Liczyłem w chwili jego śmierci dwanaście lat".

Droga Do Świętości Jesienią 1942 roku Karol Wojtyła podjął decyzję o wstąpieniu do seminarium duchownego. Jako że Niemcy zakazali wówczas kształcenia seminarzystów, uczęszczał do tajnego seminarium założonego przez metropolitę krakowskiego, arcybiskupa Adama Sapiehę. Z jego też rąk przyjął w listopadzie 1946 roku święcenia kapłańskie.

8 lipca 1958 Papież Pius XII mianuje nowego biskupa pomocniczego Krakowa. 38-letni Karol Wojtyła zostaje najmłodszym członkiem Episkopatu Polski. Za swe motto obiera łacińskie słowa "Totus Tuus" - Cały Twój, zaczerpnięte z rozważań francuskiego mistyka Grignion de Montforta.

Habemus Papam! O godzinie 18.45 kardynał Pericle Felici obwieszcza tłumom zgromadzonym na placu świętego Piotra radosną nowinę i zgodnie z obyczajem kończy po łacinie: Carolum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinale Wojtyła. Joannem Paulum Secundum. Zwierzchnikiem Świętego Kościoła Rzymskiego jest kardynał Wojtyła, Jan Paweł II. Pierwszy w 2000-letniej historii Kościoła Słowianin, Polak. Tłum patrzy na nieznaną postać.

Wedle tradycji Ojciec Święty natychmiast po prezentacji udziela błogosławieństwa Urbi et Orbi - Miastu i Światu. Ale już w pierwszej minucie pontyfikatu Jan Paweł II pokazuje, że będzie papieżem innym niż wszyscy. Łamiąc tradycję, zwraca się najpierw do zgromadzonych i prosi, nie po łacinie lecz po włosku: "Abyśmy razem od nowa ruszyli wspólną drogą historii i Kościoła, z pomocą Boga i z pomocą ludzi”

Zamach na Papieża 15 stycznia 1981    Placem świętego Piotra wstrząsa huk strzałów. Mehmed Ali Agca stał niespełna 4 metry od papamobile, jedna z kul wystrzelonych z browninga kaliber 9 mm o milimetr mija aortę, druga - splot nerwowy. Papież szepcze "O matko moja." i traci przytomność. Lekarze ocenili, że stracił 70% krwi, z jamy brzusznej usunęli 3 litry. Zamachowiec należał do prawicowej tureckiej organizacji Szare Wilki, do dziś nie wyjaśniono, na czyje zlecenie działał.

Ostatnia pielgrzymka Jana Pawła II do ojczyzny Odbywała się w dniach od 16 do 19 sierpnia 2002. W tym czasie papież odwiedził Kraków i Kalwarię Zebrzydowską. Głównym celem tej czterodniowej wizyty było poświecenie sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach, w którym spoczywają szczątki św. Faustyny Kowalskiej. Była ona wielką apostołką Bożego Miłosierdzia. Pielgrzymka ta ze względu na tematykę kultu Bożego Miłosierdzia miała charakter uniwersalny

Choroba i śmierć Jan Paweł II od początku lat 90. cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. Mimo licznych spekulacji i sugestii ustąpienia z funkcji, które nasilały się w mediach zwłaszcza podczas kolejnych pobytów papieża w szpitalu, pełnił ją aż do śmierci. Jego długoletnie zmagania z chorobą i starością są osobistym przykładem głoszonych na ten temat poglądów, w których podkreślał godność ludzkiego cierpienia i odnosił je do męki Chrystusa. 13 maja 1992 papież ustanowił nawet Światowy Dzień Chorego. Nagłe pogorszenie stanu zdrowia papieża zapoczątkowane było grypą oraz zabiegiem tracheotomii. Zmarł 2 kwietnia 2005, po zakończeniu Apelu Jasnogórskiego, w pierwszą sobotę miesiąca i wigilię Święta Miłosierdzia Bożego, które sam ustanowił w 2000 roku na pierwszą niedzielę po Wielkanocy, kanonizując siostrę Faustynę Kowalską, oraz dwa dni przed świętem Zwiastowania NMP (dzień świętości życia, którego był orędownikiem), w 9665. dniu swojego pontyfikatu. W ciągu ostatnich dwóch dni życia nieustannie towarzyszyli mu wierni z całego świata, śledząc na bieżąco wiadomości dochodzące z Watykanu.

To wydarzenie wstrząsnęło światem W czwartek 31 marca tuż po godzinie 11, gdy Jan Paweł II udał się do swej prywatnej kaplicy, doznał silnych dreszczy, po których dostał temperatury 39,6 stopnia. Był to początek ciężkiego szoku septycznego połączonego z zapaścią sercowo-naczyniową. Wywołała je infekcja dróg moczowych w osłabionym chorobą Parkinsona i niewydolnością oddechową organizmie. Uszanowano wolę papieża, który chciał pozostać w domu. Podczas mszy przy jego łożu, którą Jan Paweł II koncelebrował z przymkniętymi oczyma, kardynał Marian Jaworski udzielił mu ostatniego namaszczenia.

2 kwietnia, w dniu śmierci, o godzinie 7 2 kwietnia, w dniu śmierci, o godzinie 7.30 rano papież, zaczął tracić przytomność, a późnym porankiem przyjął jeszcze watykańskiego sekretarza stanu kardynała Angelo Sodano. Później tego samego dnia doszło do gwałtownego wzrostu temperatury. Około godziny 15.30 bardzo słabym głosem papież powiedział: "Pozwólcie mi iść do domu Ojca". O godzinie 19 wszedł w stan śpiączki, a monitor wykazał postępujący zanik funkcji życiowych. Osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdził śmierć Jana Pawła II O godzinie 21.37, ale elektrokardiogram wyłączono dopiero po 20 minutach od tej chwili.

Pogrzeb Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek 8 kwietnia 2005 r. Trumnę z prostych desek z drewna cyprysowego (symbolu nieśmiertelności) ustawiono wprost na rozłożonym na bruku placu św. Piotra dywanie. Mszy świętej koncelebrowanej przez kolegium kardynalskie i patriarchów katolickich Kościołów wschodnich przewodniczył dziekan kolegium, kardynał Joseph Ratzinger (jedenaście dni później wybrano go na nowego papieża - Benedykta XVI). Uczestniczyło w niej na placu św. Piotra ok. 300 tysięcy wiernych oraz 200 prezydentów i premierów, a także przedstawiciele wszystkich wyznań świata, w tym duchowni islamscy i żydowscy. Wielu zgromadzonych na uroczystości ludzi miało ze sobą transparenty z włoskim napisem santo subito ("święty natychmiast"), przy pomocy których postulowali uznanie Jana Pawła II świętym "z woli ludu" i niezwłocznie. W całym Rzymie przed ekranami rozstawionymi w wielu miejscach miasta zgromadziło się 5 mln ludzi, w tym ok. 1,5 mln Polaków. Po zakończeniu nabożeństwa żałobnego, w asyście tylko duchownych z najbliższego otoczenia, papież został pochowany w podziemiach bazyliki św. Piotra na Watykanie, w krypcie Jana XXIII, beatyfikowanego w 2000 roku. Prosty grobowiec o głębokości 1,7 m, przykryty marmurową płytą z napisem "Ioannes Paulus II 1920-2005", jest spełnieniem zapisu z testamentu, który mówił o "prostym grobie w ziemi". Grobowiec Jana Pawła II znajduje w krypcie w pobliżu miejsca, gdzie według tradycji znajduje się grobowiec św. Piotra.