Sposób na oparzenia bez pomocy lekarza, możemy sobie poradzić z: oparzeniami 1. stopnia (zaczerwienienie skóry, jej obrzęk, pieczenie) oraz lżejszymi, obejmującymi niewielką powierzchnię ciała oparzeniami 2. stopnia (pojawiają się pęcherze wypełnione płynem)

Co należy zrobić? - Powstrzymać rozprzestrzenianie się poparzenia w głąb tkanek. Zranione miejsce trzeba natychmiast schłodzić zimną wodą (przez około 20 minut). Następnie należy zdjąć ubranie z rany (jeśli mocno przylgnęło do ciała, obciąć nożyczkami dookoła oparzenia). - Jak najszybciej złagodzić ból. Badania wykazały, że może on przedłużyć proces gojenia o około 30 procent. To zaś wielokrotnie zwiększa możliwość tworzenia się blizn i innych powikłań - Unikać częstej zmiany opatrunków. Zdejmując je z rany, nawet bardzo ostrożnie, naruszamy, a czasami wręcz niszczymy nowo tworzące się tkanki - Wybierać opatrunki zapewniające odpowiedni poziom wilgoci.

Apteczka ● Burn Jel - uśmierza ból, chłodzi skórę, skraca proces gojenia, zapobiega infekcjom i bliznom. ● Scaldex (maść) – skutecznie zmniejsza ból, działa przeciwzapalnie, przyspiesza regenerację i gojenie naskórka, zapobiega bliznom. Nie wymaga stosowania opatrunków. ● Opa gel - przezroczyste opatrunki o działaniu kojącym i chłodzącym. Ułatwiają gojenie, zapobiegaj ą bliznom. ● Lampa Bioptron (firmy Zepter) - jej światło przyspiesza regenerację tkanek, pokrywanie się nowym naskórkiem ran po oparzeniach, zmniejsza możliwość blizn

Leczenie poważnych opażeń bez względu na rozległość, oparzenia II i III stopnia dotyczące twarzy, genitaliów, stóp lub dłoni powinny być leczone w warunkach szpitalnych. Dotyczy to także oparzeń skóry II i III stopnia okolicy stawów, ze względu na niebezpieczeństwo występowania przykurczów. Hospitalizacja obowiązuje również przy oparzeniach III stopnia obejmujących ponad 2% powierzchni ciała i oparzeniach II stopnia - ponad 10% powierzchni ciała.

● W okresie wstępnym przy poparzeniu ponad 10% ciała u dorosłych, a u dzieci nawet 5%, największe niebezpieczeństwo stanowi uogólniona reakcja organizmu w postaci wstrząsu spowodowanego zmniejszoną objętością krwi i ucieczką osocza na zewnątrz (nazywa się to tzw. płaczem oparzonej powierzchni). ● Następnym przełomowym momentem w przebiegu ciężkich oparzeń jest okres późny, tzw. kataboliczny, występujący po 3-4 dniach od urazu. Dochodzi wtedy do szybkiego zużywania rezerw energetycznych ustroju, wyniszczenia i działania tzw. toksyny pooparzeniowej, uszkadzającej narządy. Doprowadza to do rozmaitych powikłań, które w porę nieopanowane mogą spowodować śmierć.

● Poparzenie głębokie II stopnia ● Opatrunki zmieniane codziennie z kremami o działaniu bakteriobójczym :Flammecerium, Flammazine,Argosulfan, Dermazine i.in. ● Antybiotyki stosowane ogólnie ● Posiewy z ran oparzeniowych ● Rana goi się wolno w ciagu 3-4 tygodni z wytworzeniem blizny przerostowej ● Istnieje możliwość braku samoistnego leczenia co wymaga leczenia miejscowego i ogólnego oraz przeszczepienia skóry ● Poparzenie III stopnia pełnej grubości skóry ● Leczenie ogólne: antybiotyki ● Chirurgiczne wycięcie martwicy i wypełnienie ubytków tkanek ● Chemiczna lub enzymatyczna demarkacja martwicy i pokrycie ubytku tkanek ● Leczenie miejscowe : Flammacerium, Flammazine,Argosulfan,Dermazine ● Rana goi się tylko na obrzeżu i zawsze wymaga wyciecia i przeszczepienia skóry

Blizna pooparzeniowa ● W zależności od czasu regeneracji skóry w obszarze dotkniętym poparzeniem mogą wystąpic przerostowe blizny ● Wyleczenie w 2 tygodnie- minimalna lub brak blizny ● Leczenie w 3 tygodnie minimalna lub brak blizny za wyjątkiem ludzi z grupy podwyższonego ryzyka wystąpienia blizny ● Leczenie w 4 i więcej tygodni blizna przerostowa u więcej niż 50% pacjętów ● Wczesny przeszczep powoduje mniejsze blizny ● Im gęstszy przeszczep tym mniejsza blizna ● Blizna przerostowa występuje tylko u ludzi. Jest to zaburzenie naturalnego procesu gojenia

● Cześciej występuje młodych ludzi ● Występuje przy więcej niż 50% ciężkich poparzeń ● Blizna jest charakterystycznie czerwona, zesztywniała, wypukła i bolesna. ● Blizne powoduja czynniki wzrostu i różnicowania pojawiajace sie w nadmiarze w uszkodzonej tkance objętej procesem zapalnym ● Ochrona przed wystąpieniem blizny obejmuje:tymczasowe i permanentne substytuty sóry,przeszczepy, ochrona rany przed zakażeniem ● LECZENIE BLIZNY PRZEROSTOWEJ: ● Wycięcie-wykonalny tylko przy małych bliznach ● Chirurgia laserowa-obiecująca metoda, wiązka lasera użyta jest w celu wywołaniatermicznej odpowiedzi tkankowej, podgrzewa ranę i powodujecoagulacje w specyficznych tkankachv ● Cytoterapia polega na zaburzeniach mikroprzepływyprowadzących do zniszczenia tkanek, zwłaszcza fibroblastów ● Ciśnienie_ popularna metoda parę lat temu polegała na zakładaniu opasek generujących ciśnienie około 24 mm hg na bliznę. Nacisk jeśli był stosowany godzin dziennie przez 6 miesięcy sprawiał podatna..nacisk redukoje przepływ krwi w bliżnie zmniejszając depozyt białkowy i zwiększając lizę ma to zmniejszać obrzęki ● Terapia lekowa- -obejmuje niesteroidowe przeciwzapalne leki, zmniejszają bliznowacenie przez inhibicje il-1i prostanoidów. Leki Antyhistaminowe, kortykosteroidy, interferony. ● Leczenie mikrofalami- zmniejsza zawartość kolagenu w bliżnie a przez to jej sztywność

Skurcz blizny pooparzeniowej ● Może do tego dojść w przypadku gdy blizna obejmuje stawy. Skurcz skóry wynika z kurczeniua sie blizny z czasem ● Uniemożliwia często podstawowe ruchy jak odwodzenie i przywodzenie w tych stawach ● Leczenie to przedewszystkim rozciąganie i przetrzymywanie kończyny w odpowiedniej pozycji