11 listopada Dzień Odzyskania przez Polskę NIEPODLEGŁOŚCI

„BIAŁE RÓŻE”

Rozkwitały pąki białych róż, Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już, Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat/x2 Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat/x2 Kładłam ci ja idącemu w bój, Kładłam ci ja idącemu w bój, Białą różę na karabin twój, Białą różę na karabin twój, Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd, Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł/x2

Ponad stepem nieprzejrzana mgła, Ponad stepem nieprzejrzana mgła, Wiatr w burzanach cichuteńko łka. Wiatr w burzanach cichuteńko łka. Przyszła zima, opadł róży kwiat, Przyszła zima, opadł róży kwiat, Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad/x2 Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad/x2 Już przekwitły pąki białych róż Już przekwitły pąki białych róż Przeszło lato jesień zima już Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej, Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej/x2

Hej dziewczyno ułan w boju padł Choć mu dałaś białej róży kwiat Czy nieszczery był twej dłoni dar Czy też może wygasł twego serca żar/x2 W pustym polu zimny wicher dmie W pustym polu zimny wicher dmie Już nie wróci twój Jasieńko, nie Już nie wróci twój Jasieńko, nie Śmierć okrutna zbiera krwawy łup Śmierć okrutna zbiera krwawy łup Zakopali Jasia twego w ciemny grób/x2 Zakopali Jasia twego w ciemny grób/x2

Jasieńkowi nic nie trzeba już, Bo mu kwitną pąki białych róż, Tam pod jarem, gdzie w wojence padł, Wyrósł na mogile białej róży kwiat/x2 Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie, Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie, W polskiej ziemi nie będzie mu źle. W polskiej ziemi nie będzie mu źle. Policzony będzie trud i znój, Policzony będzie trud i znój, Za Ojczyznę poległ ukochany twój/x2 Za Ojczyznę poległ ukochany twój/x2

„ROTA”

Nie rzucim ziemi skąd nasz ród! Nie damy pogrzęść mowy. Polski my naród, polski lud, Królewski szczep Piastowy. Nie damy, by nas zgnębił wróg! Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg!

Do krwi ostatniej kropli z żył bronić będziemy ducha, aż się rozpadnie w proch i pył krzyżacka zawierucha. Twierdzą nam będzie każdy próg Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg!

Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz ni dzieci nam germanił, orężny stanie hufiec nasz, duch będzie nam hetmanił. Pójdziem, gdy zabrzmi złot róg! Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz ni dzieci nam germanił, orężny stanie hufiec nasz, duch będzie nam hetmanił. Pójdziem, gdy zabrzmi złot róg! Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg!

Nie damy miana Polski zgnieść. Nie pójdziem żywo w trumnę. W Ojczyzny imię, na Jej cześć, Podnosim czoła dumne. Odzyska ziemi dziadów wnuk. Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg!

„MARSZ PIERWSZEJ BRYGADY”

Legiony to żołnierska nuta, Legiony to ofiarny stos, Legiony to żołnierska buta, Legiony to straceńców los ! My, Pierwsza Brygada, Strzelecka gromada, Na stos rzuciliśmy Swój życia los, Na stos, na stos !

O, ile mąk, ile cierpienia, O, ile krwi, przelanych łez, Pomimo to nie ma zwątpienia, Dodawał sił wędrówki kres. My, Pierwsza Brygada... Krzyczeli, żeśmy stumanieni, Nie wierząc nam, że chcieć to móc! Leliśmy krew osamotnieni, A z nami był nasz drogi Wódz! My, Pierwsza Brygada…

Nie chcemy już od was uznania, Ni waszych mów, ni waszych łez, Skończyły się dni kołatania Do waszych serc, do waszych kies. My, Pierwsza Brygada... Dzisiaj już my jednością silni Tworzymy Polskę - przodków mit, Że wy w tej pracy nie dość pilni, Zostanie wam potomnych wstyd! My, Pierwsza Brygada...

„MURY”

On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt On im dodawał pieśnią sil, śpiewał, że blisko już świt Świec tysiące palili mu, znad głów unosił się dym Śpiewał, że czas, by runął mur, oni śpiewali wraz z nim Wyrwij murom zęby krat Zerwij kajdany, połam bat A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary świat!

Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów Niosła ze sobą starą treść, dreszcze na wskroś serc i dusz Śpiewali wiec, klaskali w rytm, jak wystrzał poklask ich brzmiał I ciążył łańcuch, zwlekał świt, on wciąż śpiewał i grał Wyrwij murom zęby krat Zerwij kajdany, połam bat A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary świat!

Aż zobaczyli ilu ich, poczuli siłę i czas I z pieśnią, że już blisko świt, szli ulicami miast Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam! Kto sam, ten nasz najgorszy wróg! A śpiewak także był sam

Patrzył na równy tłumów marsz Milczał wsłuchany w kroków huk A mury rosły, rosły, rosły Łańcuch kołysał się u nóg... Patrzy na równy tłumów marsz Milczy wsłuchany w kroków huk A mury rosną, rosną, rosną Łańcuch kołysze się u nóg...

„ŻEBY POLSKA BYŁA POLSKĄ”

Z głębi dziejów, z krain mrocznych, Puszcz odwiecznych, pól i stepów, Nasz rodowód, nasz początek, Hen od Piasta, Kraka, Lecha. Długi łańcuch ludzkich istnień Połączonych myślą prostą. Żeby Polska, żeby Polska! Żeby Polska była Polską!

Wtedy, kiedy los nieznany Rozsypywał nas po kątach, Kiedy obce wiatry grały, Obce orły na proporcach- Przy ogniskach wybuchała Niezmożona nuta swojska. Żeby Polska, żeby Polska....

Zrzucał uczeń portret cara, Ksiądz Ściegienny wznosił modły, Opatrywał wóz Drzymała, Dumne wiersze pisał Norwid. I kto szablę mógł utrzymać Ten formował legion, wojsko. Żeby Polska, żeby Polska.....

Matki, żony w mrocznych izbach Wyszywały na sztandarach Hasło: "Honor i Ojczyzna" I ruszała w pole wiara. I ruszała wiara w pole Od Chicago do Tobolska. Żeby Polska, żeby Polska....

„PIECHOTA”

Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój, Nie noszą ni srebra, ni złota, Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota, ta szara piechota. Maszerują strzelcy, maszerują, Karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewce salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój!

Bo idą, a w słońcu kołysze się stal, Dziewczęta zerkają zza płota, A oczy ich dumnie utkwione są w dal, Piechota, ta szara piechota! Maszerują strzelcy, maszerują, Karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewce salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój!

Nie grają im surmy, nie huczy im róg, A śmierć im pod stopy się miota, Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota, ta szara piechota. Maszerują strzelcy, maszerują, Karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewce salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój!

„SERCEWPLECAKU”

Z młodej piersi się wyrwał, w wielkim bólu i rozterce I za wojskiem poleciało zakochane czyjeś serce. Żołnierz drogą maszerował, nad serduszkiem się użalił, Więc je do plecaka schował i pomaszerował dalej. Tę piosenkę, tę jedyną, śpiewam dla ciebie dziewczyno, Może właśnie jest w rozterce zakochane twoje serce? Może potajemnie kochasz i po nocach tęsknisz szlochasz? Tę piosenkę, tę jedyną, śpiewam dla ciebie dziewczyno.

Nad Żołnierza nie masz pana, nad karabin nie ma żony. 0 dziewczyno ukochana, oczka twoje zasmucone. Tam po łące, po zielonej żołnierz młody szedł na boje, A w plecaku miał czerwone zakochane serce twoje. Tę piosenkę, tę jedyną śpiewam dla ciebie dziewczyno, Może właśnie jest w rozterce zakochane twoje serce? Może potajemnie kochasz i po nocach tęsknisz szlochasz? Tę piosenkę, tę jedyną, śpiewam dla ciebie dziewczyno.

Poszedł żołnierz na wojenkę poprzez góry, lasy, pola, l ze śmiercią szedł pod rękę, taka jest żołnierska wola. I choć go trapiły wielce kule, gdy szedł do ataku, Żołnierz śmiał się, bo w plecaku miał w zapasie drugie serce. Tę piosenkę, tę jedyną śpiewam dla ciebie dziewczyno, Może właśnie jest w rozterce zakochane twoje serce? Może potajemnie kochasz i po nocach tęsknisz szlochasz? Tę piosenkę, tę jedyną, śpiewam dla ciebie dziewczyno.

„WOJENKO, WOJENKO”

Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani, Że za tobą idą, że za tobą idą Chłopcy malowani? Chłopcy malowani, sami wybierani, Wojenko, wojenko, wojenko, wojenko, Cóżeś ty za pani? Wojenko, wojenko, co za moc jest w tobie, Kogo ty pokochasz, kogo ty pokochasz W zimnym leży grobie.

Na wojence ładnie, kto Boga uprosi, Żołnierze strzelają, żołnierze strzelają, Pan Bóg kule nosi. Maszeruje wiara, pot się krwawy leje, Raz dwa stąpaj bracie, raz dwa stąpaj bracie, Bo tak Polska grzeje.

Wojenko, wojenko, co za moc jest w tobie? Kogo ty pokochasz, kogo ty pokochasz W zimnym leży grobie. Ten już w grobie leży z dala od rodziny, A za nim pozostał, a za nim pozostał Cichy płacz dziewczyny.

„PRZYBYLI UŁANI POD OKIENKO”

Przybyli ułani pod okienko, (bis) Pukają, wołają: "puść panienko! "(bis) Zaświecił miesiączek do okienka, W koszulce stanęła w nim panienka. "O Jezu, a cóż to za wojacy?" "Otwieraj! Nie bój się to czwartacy!"

"O Jezu! A dokąd Bóg prowadzi?" "Warszawę odwiedzić byśmy radzi. Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno Zobaczyć to stare nasze Wilno.. A z Wilna już droga jest gotowa, Prowadzi prościutko aż do Lwowa.

"O Jezu, a cóż to za mizeria?" "Otwórz no, panienko! Kawaleria." Przyszliśmy napoić nasze konie, Za nami piechoty pełne błonie." "O Jezu! A cóż to za hołota?" "Otwórz panienko! To piechota!" Panienka otwierać podskoczyła, Żołnierzy do środka zaprosiła.

Dziękujemy …