Tytuł : Harry Potter i Kamień Filozoficzny (ang. Harry Potter and Philosopher’s Stone Autor : J. K. Rowling Miejsce wydania : Wielka Brytania Język oryginału : angielski Data I wydania : r. (UK), r. (USA) Wydawca : Bloomsbury Publishing Tematyka : fantasy Typ utworu : powieść Data I wydania polskiego : r. Pierwszy wydawca polski : Media Rodzina

Akcja książki rozgrywa się w Wielkiej Brytanii. W kilku pierwszych rozdziałach toczy się ona w Little Whinging w Surrey (hrabstwo w południowo-wschodniej Anglii). Następnie przenosi się do zamku Hogwart, który mieści się w Szkocji. Jeśli zaś chodzi o czas akcji, to wydarzenia opisane w książce, dzieją się w latach Wyjątkiem jest pierwszy rozdział, który rozgrywa się 31 października 1981 roku w Dolinie Godryka. Little Whinging, Privet Drive, ulica, na której znajdował się dom Dursley’ów.

Hogwart – szkoła magii

Harry James Potter (ur. 31 lipca 1980) – syn Jamesa i Lily Potterów. Jako pomysł narodził się w głowie autorki w pierwszej połowie lat 90. XX wieku. Gdy Harry miał około roku, Lord Voldemort próbował go zabić, ponieważ według przepowiedni, chłopiec był obdarzony większą mocą od Voldemorta i był jedynym, który byłby w stanie go pokonać. Kiedy Voldemort przybył do Doliny Godryka, zabił rodziców Harry'ego, lecz jego matka oddając za niego życie, uchroniła go przed śmiercią. Mordercze zaklęcie odbiło się od Harry'ego, trafiając w Voldemorta, który stracił całą swoją moc i stał się słabym nieookreślonym tworem. W ten sposób Harry, wbrew woli Czarnego Pana, został siódmym z jego horkruksów. Jedynym śladem po Morderczym Zaklęciu była blizna w kształcie błyskawicy na czole Harry'ego. Po śmierci rodziców Harry, decyzją Albusa Dumbledore'a, umieszczony został u swoich jedynych żyjących krewnych: Petunii i Vernona Dursleyów. Spędził u nich dziesięć lat nieuzasadnionych upokorzeń, stając się celem ataków syna Dursleyów, Dudley’a. W dniu swoich jedenastych urodzin Harry dowiaduje się od Hagrida, posłańca Dumbledore'a, że jest czarodziejem, a jego rodzice nie zginęli w wypadku samochodowym. Harry otrzymuje zaproszenie do Hogwartu, szkoły dla czarodziejów. Po chwili wahania zgadza się wyruszyć z Hagridem do Londynu na ulicę Pokątną, by zakupić przedmioty niezbędne do czarodziejskiej edukacji. W drodze do Hogwartu Harry poznaje swoich pierwszych w życiu przyjaciół: Rona i Hermionę. Inni czarodzieje uważają go za bohatera, gdyż przeżył atak Voldemorta. Zostaje przydzielony do Griffindoru iHogwart staje się jego prawdziwym domem. Nauka magii okazuje się rzeczą trudną, aczkolwiek w większości przypadków dość przyjemną i owocną. Jego szkolnym wrogiem staje się Draco Malfoy. Wielokrotnie przychodziło stanąć mu oko w oko z Voldemortem, który pragnie odzyskać swoje ciało, moc i zemścić się na Harrym.

Ronald Bilius Weasley (ur. 1 marca 1980) – postać fikcyjna występująca w serii książek o Harrym Potterze autorstwa angielskiej pisarki Joanne K. Rowling. Jest on szóstym i najmłodszym synem Molly i Artura Weasleya. Swoje drugie imię ma po wujku Biliusie. Ron odziedziczył typowe dla Weasleyów cechy wyglądu: rude włosy i piegowatą cerę. Ma on niebieskie oczy, długi nos i jest opisywany jako wysoki, chudy chłopak z dużymi rękami i stopami. Jego siostra Ginny zażartowała raz, że Ron ma tatuaż, ale nie wiemy czy to prawda. W filmach, Rupert Grint, który gra Rona, nie ma długiego nosa, ale ma piegi, które są jednak zasłonięte przez makijaż, co sprawia, iż niektórzy fani twierdzą, że Grint nie jest piegowaty. J. K. Rowling opisuje Rona jako zabawnego, ale niedojrzałego emocjonalnie i niewrażliwego chłopaka. Ma sardoniczny, cięty żart, który często doprowadza jego przyjaciół do śmiechu i pozwala im się odprężyć. Jednak, jak stwierdziła Hermiona i Luna, jego żarty czasami ranią innych. Ważnymi cechami Rona jest też humorzastość i brak poczucia bezpieczeństwa. Potrafi być uporządkowany, logicznie myślący, co widać w trakcie kłótni z Hermioną, ale bywa też porywczy, gdy ktoś rani tych, których kocha. W młodości, Ron był wyczulony na punkcie biedy jego rodziny. Większość rzeczy Rona były to rzeczy z drugiej ręki. Z powodu braku pieniędzy w jego rodzinie często był wyśmiewany przez Draco Malfoya. Pomimo że Ron był zafascynowany Quidditchem, szczególnie Armatami Chudleya, i był niezły w lataniu na miotle, miał słabe nerwy, na czym nieraz ucierpiała jego gra. Ron cierpi na arachnofobię. Ten strach wywodzi się z jego dzieciństwa, gdy Fred (jego brat) zamienił jego misia w pająka.

Hermiona Granger (ur. 19 września 1979) – jest uczennicą Hogwartu, gdzie – obok Rona Weasleya – jest jednym z najlepszych przyjaciół Harry’ego Pottera. Jej ulubionym przedmiotem jest numerologia i transmutacja. Jej rodzice są mugolami, z zawodu dentystami. Dzieli dormitorium z Parvati Patil i Lavender Brown. Hermiona ma długie, gęste, brązowe i mocno kręcone włosy oraz oczy o tej samej barwie. Hermiona jest jedną z najbardziej nietuzinkowych i najważniejszych postaci w całej serii książek o Harrym Potterze. Niejednokrotnie wybija się ponad inne postacie wiedzą i umiejętnościami. Jej imię zaczerpnięte zostało z Zimowej opowieści Wiliama Szekspira. Autorka wzorowała postać Hermiony na sobie, przedstawiając ją jako karykaturę samej siebie z czasów, gdy była nastolatką. Rowling przyznała, że w młodości na pierwszym miejscu stawiała naukę.

Albus Percival Wulfryk Brian Dumbledore (ur. w lipcu lub sierpniu 1881, zm. prawdopodobnie 28 czerwca 1997) – Dumbledore był dyrektorem Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie i zarazem najpotężniejszym czarodziejem swoich czasów (tylko jego lękał się Lord Voldemort). Albus został mianowany dyrektorem szkoły po odejściu na emeryturę Armando Dippeta. Wcześniej Dumbledore był tam nauczycielem transmutacji. Miał doskonałe poczucie humoru i nie przejmował się złymi opiniami na swój temat. Lubił muzykę kameralną i kręgle. Nie przepadał za fasolkami Bertiego Botta, ponieważ w młodości trafił na fasolkę o smaku wymiocin. Jego ulubiona konfitura miała smak malin. Posiadał feniksa, którego nazwał Fawkes. Kształt feniksa miał też jego patronus. Najlepszym przyjacielem Albusa w okresie jego młodości był Elfias Doge. Dumbledore miał długie, w młodości kasztanowe włosy. Na świat patrzył niebieskimi oczami zza osadzonych na haczykowatym nosie okularów-połówek. Jak twierdził, blizna na jego kolanie była dokładnym planem londyńskiego metra. W ekranizacjach pierwszych dwóch części, profesora Dumbledore grał Richard Harris, który jednak zmarł w 2002 roku. W kolejnych filmach zastąpił go Michael Gambon. Założyciel Zakonu Feniksa, po reaktywacji działającego w tajemnicy przed Ministerstwem Magii z jednej strony, a Lordem Voldemortem z drugiej. Albus Dumbledore znany jest ze zwycięstwa nad czarnoksiężnikiem Grindelwaldem w 1945 roku, z odkrycia dwunastu sposobów wykorzystywania smoczej krwi oraz ze swoich dzieł alchemicznych napisanych wraz z Nicolasem Flamelem. Zasiadał w Wizengamocie, był najznamienitszą postacią Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, posiadał również Order Merlina Pierwszej Klasy. Wielokrotnie odmawiał propozycji przyjęcia posady Ministra Magii.

Severus Tobiasz Snape (ur. 9 stycznia 1960, zm. 1 maja 1998) – nauczyciel w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart, opiekun domu Slytherin. Severus Snape mieszkał w dzieciństwie w mugolskim miasteczku przy ulicy Spinner's End, zaś po drugiej stronie rzeki znajdował się dom Lily Evans – matki Harry'ego Pottera. Odkąd zauważył, iż Lily jest "magiczna", nie spoczął, póki nie opowiedział jej wszystkiego, co sam wiedział o magicznym świecie – o Hogwarcie, o Ministerstwie Magii, i innych sprawach związanych z magią. Zaprzyjaźnili się jeszcze przed wyjazdem do szkoły. Po jakimś czasie przyjaźń zamieniła się w jednostronną miłość. Snape, nazywany przez Lily Evans "Sev", do końca życia zakochany był w matce Harry'ego Pottera, którego znienawidził przez podobieństwo do ojca. Jego patronusem była łania, tak samo jak Lily Evans.

Lord Voldemort, właściwie Tom Marvolo Riddle (ur. 31 grudnia 1926, zm. 2 maja 1998), główny antagonista, czarnoksiężnik stojący na czele śmierciożerców. Przez lękających się go najczęściej określany eufemizmami „Ten-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać” oraz „Sam-Wiesz-Kto”, przez naśladowców nazywany również „Czarnym Panem”. Jako znak swój i śmierciożerców Voldemort przyjął tzw. Mroczny Znak, który wyglądał jak „czaszka, złożona z elementów, które przypominały szmaragdowe gwiazdy... spomiędzy szczęk wysuwał się jakby język węża”. Znak ten służył jako manifestacja obecności i sposób na szerzenie paniki. Ten sam znak w formie niemożliwego do usunięcia tatuażu znajdował się też na przedramionach zwolenników Voldemorta. Jego bolesność i kolor głębokiej czerni oznaczała, że Czarny Pan wzywa śmierciożercę, a dotknięcie pozwalało na danie znaku Voldemortowi.

 Kwiryniusz Quirrell  Draco Malfoy  Rubeus Hagrid  Minerwa McGonagall  Neville Longbottom  Argus Filch  Fred Weasley  Georg Weasley

Dursleyowie silą się, by być normalną, przeciętną rodziną. W domu przy Privet Drive 4 panuje wyraźna faworyzacja. Przejawia się ona na każdym kroku. Wujostwo za wszelką cenę stara się zapomnieć o pochodzeniu drugiego chłopca, który z nimi mieszka. Harry'ego Pottera. Wuj Vernon i ciotka Petunia usiłują zataić przed chłopcem prawdę. Wmówili Harry'emu, że jego rodzice zginęli w wypadku samochodowym, a blizna, którą nosi jest jego pamiątką. Prawda jednak zaczyna wychodzić na jaw, gdy do domu zaczynają przychodzić listy, tony listów wyraźnie zaadresowanych do Harry'ego. Wuj nie pozwolił chłopcu przeczytać listu i zarządził wtedy „ewakuację”. Bał się bowiem, że chłopiec odkryje prawdę, a priorytetem dla niego było mniemanie sąsiadów o jego rodzinie. Wuj przeniósł rodzinę Dursleyów do małej, drewnianej chatki umiejscowionej na skale. Gdy Vernon nabiera pewności, że jego pomysł był wspaniały, znajduje ich półolbrzym, Hagrid, gajowy i klucznik w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Mimo protestów wuja, oznajmia on Harry'emu, że jest czarodziejem. Wyjaśnia mu również prawdziwe okoliczności powstania jego tajemniczej blizny. Otóż Lord Voldemort, największy czarnoksiężnik, zabił przed jedenastu laty rodziców Harry’ego – Lilly i Jamesa Potterów. Voldemort rzucił również śmiertelne zaklęcie na Harry’ego,jednak nie udało mu się zabić małego Pottera. Harry przeżył, ponieważ został otoczony tajemniczą mocą – miłością. Jego matka oddała za niego życie. Harry wyszedł prawie bez szwanku ze spotkania, którego nie przeżyły setki potężnych czarodziejów. Dyrektor Hogwartu - Albus Dumbledore odnalazł siostrę Lily - Petunię.

Po usłyszeniu wyjaśnień Hagrida Harry udaje się z nim do Londynu na ulicę Pokątną, by nabyć wszystko, co będzie mu potrzebne w Hogwarcie. Miesiąc później Harry wsiadł do pociągu Hogwart Express, gdzie poznał swojego pierwszego przyjaciela – Rona Weasleya. Jak co roku, w Hogwarcie na nowych uczniów oczekuje Tiara Przydziału, by przydelić nowych uczniów do jednego z czterech domów (Gryffindoru, Hufflepuffu, Ravenclawu lub Slytherinu. Pomimo chęci Tiary, aby przydzielić Harry'ego do Slytherinu Potter wraz z Ronem i Hermioną, którą również zdążył poznać w przedziale pociągu, trafili do Gryffindoru, którego podopieczni odznaczają się wyjątkowym męstwem oraz odwagą. Harry uczy się najpilniej jak potrafi, lecz jego talent do pakowania się w kłopoty ujawnia się bardzo szybko. Podejrzewa, że jeden z nauczycieli – profesor Severus Snape chce go zabić. Od pierwszej lekcji eliksirów traktował go bardzo surowo, wymagał od niego więcej niż od innych uczniów, nie szczędził krytyki. Wyraźnie dawał do zrozumienia, że nienawidzi chłopca. Podczas jednego z meczów quidditcha na miotłę Harry'ego zostaje rzucony urok, uwagę Rona i Hermiony przykuwa wówczas dziwne zachowanie Snape'a, bowiem mamrocze on jakby rzucał klątwę. Pewnej nocy Harry, wraz z czwórką przyjaciół, wyszedł z dormitorium. Uciekając wraz z Ronem i Hermioną przed woźnym Filchem Harry przypadkowo trafia na zakazany korytarz na trzecim piętrze. Ujrzeli tam wielkiego psa o trzech głowach, który pilnował czegoś ważnego (stał na klapie). Niebawem dowiadują się, że owym skarbem, ukrytym pod klapa w podłodze jest Kamień Filozoficzny. Gdy dyrektor Dumbledore leci do Londynu, Harry i jego przyjaciele postanawiają uchronić Kamień przed Snape'em. Harry usypia Puszka dźwiękami fletu, który otrzymał od Hagrida jako prezent bożonarodzeniowy (jest to bowiem jedyny sposób, by obok niego przejść). Trójka przyjaciół otwiera klapę i wchodzi do niej. Okazuje się, że każdy z

nauczycieli Hogwartu włączył się w ochronę Kamienia. Bohaterowie muszą poradzić sobie z rośliną która chce ich zabić, złapać klucz do drzwi, który lata jak ptak, rozegrać partię szachów z olbrzymimi figurami i odgadnąc, który eliksir pozwala przejść dalej wybierając między neutralnym płynem, trucizną, eliksirem, który pozwala wrócić, oraz tym, który daje możliwość przejścia do pomieszczenia z Kamieniem. Po drodze Ron wraz z Hermioną poświęcają się, by Harry mógł iść dalej. Potter wchodzi do ostatniego pomieszczenia. Jest przekonany, iż spotka tam Snape'a, lecz widzi, nieporadną jąkałę, Quirrela – najbojaźliwszego nauczyciela w Hogwarcie. Okazuje się jednak, że profesor udawał. Był poplecznikiem Voldemorta, który wcale nie zginął tylko utracił swą moc. Próbuje zabić Harry’ego, lecz przez to sam ginie. Nie potrafi bowiem dotknąć Harry'ego, gdyż chroni go miłość, która niszczy Voldemorta. Potter jak zwykle cudem wychodzi obronną ręką. J. K. Rowling, choć opisuje życie nastolatka w magicznym świecie, nie adresuje swojej powieści wyłącznie do młodych czytelników. W kolejnych częściach zmianie ulega nie tylko objętość książki. Fabuła staje się coraz bardziej mroczna i jest adresowana do coraz starszych czytelników. Znamiennym w serii jest to, że życie Harry'ego, choć magicznie odmienione, nie jest bajeczne i idealne.

Powieść Harry Potter i Kamień Filozoficzny mówi o sile przyjaźni i miłości. Jej bohaterowie, połączeni więzami przyjaźni i zaufania, dokonują czynów, które w pojedynkę nie byłyby możliwe. Co ważne, ich przyjaźń opiera się tylko na przymiotach charakteru - nie ma znaczenia, że Ron jest biedny, Hermiona pochodzi z mugolskiej rodziny (czyli dla wielu gorszej), a Harry jest sierotą i podrzutkiem. Nikomu nie imponuje wspaniałe pochodzenie Draco Malfoya, który jest niesympatyczny, zarozumiały i uwielbia się wywyższać. Także dorośli bohaterowie często są dowodem na to, że nikogo nie warto sądzić po pozorach - Rubeus Hagrid, pozornie przerażający, okazuje się być bardzo sympatyczny i szczerze oddany przyjaciołom, a zasadnicza i niezbyt czasami miła profesor McGonagall jest osobą ze wszech miar godną zaufania. Autorka sugeruje, że najważniejsza w życiu jest wierna przyjaźń, a największym i najszlachetniejszym uczuciem jest miłość. To dzięki miłości mamy, która oddała za niego życie, Harry uzyskał najsilniejszą możliwą ochronę przed Voldemortem, który nie może nawet go dotknąć.

Wykonała: Monika Sosińska Kl. IIa