Pierwszy Prezydent II Rzeczpospolitej Polski

 Urodził się 17 marca 1865r. w Telszach na Żmudzi w polskiej rodzinie szlacheckiej o tradycjach powstańczych (Jego ojciec walczył w Powstaniu Styczniowym) i w tym duchu był wychowywany. Telsze obecnie

 Dzieciństwo spędził w rodzinnej wsi Brewiki.  Wobec braku polskich szkół w rusyfikowanym kraju, ukończył gimnazjum niemieckie w Lipawie na Łotwie.

 Podjął studia na wydziale fizyczno-matematycznym uniwersytetu w Petersburgu. Niestety podczas studiów zachorował na gruźlicę. Wiosną 1886 roku wyjechał na kurację do Szwajcarii.  Powróciwszy do zdrowia od 1887 roku kontynuował studia na wydziale inżynieryjno- budowlanym na politechnice w Zurychu. Politechnika w Zurychu

 W roku 1891 uzyskał dyplom inżyniera  Mając zamknięty powrót go kraju przez władzę rosyjskie za styczność z kołami emigrancko- rewolucyjnemi pozostał w Szwajcarii. Zajmował się projektowaniem linii kolejowych.A później budownictwem wodnym (elektrownie). W roku 1919 wykładał jako profesor Naruti (był też dziekanem wydziału inżynierii).

 Stał się jednym z pionierów elektryfikacji Szwajcarii przez wykorzystanie siły wodnej

 Jego główne dzieło, elektrownia wodna Muehleberg na rzece Aar w pobliżu Berna, to - jak pisał jeden ze szwajcarskich ekspertów - "trwały pomnik, który każe żyć wiecznie w naszych kołach wdzięcznemu wspomnieniu o nim, jako znakomitym inżynierze i organizatorze".  Jego prace naukowe oraz realizacje spowodowały, że został uznany za jednego z najwybitniejszych europejskich twórców elektrowni wodnych i świetnego znawcę zagadnień geologicznych. W 1915 roku został przewodniczącym międzynarodowej komisji regulacji Renu.

W czasie I wojny światowej Narutowicz zajmował się działalnością na rzecz Polaków:  Utworzył Polski Komitet Pomocy Ofiarom Wojennym  Był też prezesem Polskiego Komitetu Społecznemu w Zurychu  Zajmował się pracą naukową m.in. redagował polską encyklopedię.

 Gabriel Narutowicz powrócił do kraju w 1920r.  Został ministrem robót publicznych  Przyczynił się do odbudowy szkół, poprawy i rozbudowy dróg i mostów

 Kierował budową zbiornika powodziowego i elektrowni wodnej na Sole i siłowni wodnej w Gródku Pomorskim. Zapora w Porąbce - z roku 1936, współautorem projektu był Gabriel Narutowicz

 W 1922r. był delegatem Polski na konferencji w Genui, a od czerwca objął tekę ministra spraw zagranicznych

Urzędował po Józefie Piłsudzkim od 11 grudnia do 16 grudnia Czyli bardzo krótko bo zaledwie 5 dni. A swoje obowiązki tak naprawdę pełnił tylko 30 godzin.

 Ostatecznie został zaprzysiężony11 grudnia 1922 roku  Gabriel Narutowicz po złożeniu przysięgi na urząd Prezydenta

Plan zajęć prezydenta Narutowicza:  11:30 – wizyta u kardynała Aleksandra Kakowskiego;  12:00 – otwarcie salonu sztuki w Zachęcie ;  12:30 – wysłuchanie relacji Tadeusza Gustawa Jackowskiego, bliskiego współpracownika Narutowicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych, ze spotkania z Leonem Plucińskim – Komisarza Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku w sprawie propozycji misji tworzenia rządu.  13:30 – spotkanie z Kapitułą Orderu Orła Białego.  W godzinach wieczornych rozmowy prezydenta z kandydatami na ministrów w nowym rządzie

 W momencie, gdy prezydent Gabriel Narutowicz zatrzymał się przed obrazem Teodora Ziomka Szron rozległy się trzy szybko po sobie następujące wystrzały z rewolweru Nastąpiło ogromne zamieszanie wśród zgromadzonej publiczności.

 Eligiusz Niewiadomski został pochwycony przez wiceprezesa Zachęty, malarza Edwarda Okunia i jednego z adiutantów prezydenta  Bez oporu dał się rozbroić dał się w spokoju rozbroić powiedział: Nie będę więcej strzelać!

Julian Tuwim Pogrzeb prezydenta Narutowicza, Zimny, sztywny, zakryty chorągwią i kirem, Jedzie Prezydent Martwy a wielki stokrotnie. Nie odwracając oczu! Stać i patrzeć, zbiry! Tak! Za karki was trzeba trzymać przy tym oknie! Przez serce swe na wylot pogrzebem przeszyta, Jak Jego pierś kulami, niech widzi stolica Twarze wasze, zbrodniarze – i niech was przywita Strasznym krzykiem milczenia żałobna ulica.

 Gabriel Narutowicz pochowany został w podziemiach Bazyliki archikatedralnej św. Jana Chrzciciela Warszawskiej. Po obu stronach sarkofagu znajdują się tablice ku czci pozostałych prezydentów okresu międzywojennego.

 Po śmierci powołany został Komitet Uczczenia Pamięci Pierwszego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej śp. Gabriela Narutowicza Szkatułka zawierająca książkę z życiorysem Gabriela Narutowicza oraz dokument Komitetu Uczczenia Pamięci

 Imieniem Narutowicza nazwano w Polsce wiele ulic i placów, a także niektórych obiektów publicznych (m.in. Szkoła Podstawowa nr 1 w Grójcu, Liceum Ogólnokształcące w Łodzi, Szpital Miejski w Krakowie) oraz jedno z audytoriów na Politechnice Warszawskiej

 Odsłonięto też kilka jego popiersi i tablic pamiątkowych (m.in. w Sejmie i w domu akademickim przy pl. Narutowicza w Warszawie, w Bielsku oraz na politechnice w Zurychu

 wydano również okolicznościowe znaczki pocztowe i monety

 Zabójstwo Narutowicza zostało przedstawione w polskim filmie fabularnym Śmierć prezydenta z 1977 w reżyserii Jerzego Kawalerowicza oraz w Marszałku Piłsudskim, który reżyserował Andrzej Trzos-Rastawiecki.  Julian Tuwim napisał wiersz pt. Pogrzeb prezydenta Narutowicza.

 W 80. rocznicę śmierci Narutowicza, w 2002 roku. ustanowiono także Medal im. Narutowicza dla zasłużonych dla techniki. Wykonała go Mennica Polska SA wg projektu Antoniego Kwiatkowskiego. Medal ma średnicę 60 mm i jest wykonany ze srebrzonego i oksydowanego tombaku.

„Padł, zanim przystąpił do realizowania zamierzeń. To, co miało być programem jego działalności stało się jego testamentem...” Marszałek Maciej Rataj

 Wykonano  Piotr Żywolewski IIa