Bezpodstawne wzbogacenie i inne. 29 stycznia 2016 r.

Nieruchomość Zofii graniczy z sadem Pawła. Konary drzew owocowych Pawła znajdowały się nad działką sąsiadki. Ta ostatnia będąc przekonana, że ma do tego prawo, zerwała jabłka i wiśnie z konarów przekraczających granice jej nieruchomości, a następnie sprzedała je na targu za kwotę 200 zł. Dowiedziawszy się o tym Paweł zażądał zwrotu 200 zł z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. Czy Pawłowi przysługuje takie roszczenie? Por. art. 150 k.c.

Edward G. korzystający z usług banku T. spostrzegł pewnego dnia, że stan jego konta nagle powiększył się z nieznanych mu powodów. Po przejrzeniu historii swojego rachunku spostrzegł, że jeden z ostatnich przelewów, które otrzymał został zaksięgowany błędnie przez bank dwukrotnie, nadto z nieznanego rachunku bankowego otrzymał złotych. Edward G. szybko przelał całość swoich środków na rachunek bankowy w innym banku, a następnie wypłacił. Czy Edward G. jest zobowiązany do zwrotu pieniędzy założywszy, że: 1)trzyma je pod poduszką? 2)zamówił i zakupił za nie komplet mebli kuchennych na wymiar, które zostały zamontowane w jego kuchni? 3)udał się w podróż dookoła świata.

Zenon A. sprzedał Bogdanowi B. nieruchomość za 200 tys. zł. W rok po wykonaniu umowy pełnomocnik Bogdana B. zwrócił się do Zenona z żądaniem zwrotu 200 tys. zł, ponieważ w chwili zawierania umowy sprzedaży jego klient znajdował się w stanie wyłączającym świadome podjęcie decyzji i wyrażenie woli wskutek nawrotu choroby psychicznej, co spowodowało nieważność umowy. Zenon przyznał Bogdanowi rację co do nieważności umowy sprzedaży, ale odmówił zwrotu pieniędzy, twierdząc, iż zużył wspomnianą sumę na spłatę kredytu. Czy Bogdan nadal ma obowiązek zwrotu otrzymanej od Zenona sumy?

Anna i Bronisław w roku 2008 zawarli małżeństwo przed duchownym Kościoła Katolickiego. Ksiądz, przed którym małżonkowie złożyli oświadczenia woli, nie przekazał jednak zaświadczenia, o którym stanowi art. 8 k.r.o., do urzędu stanu cywilnego i nie został sporządzony akt małżeństwa. W 2011 roku Bronisław zapadł na poważną chorobę układu krążenia. Niezbędna okazała się kosztowna operacja, za którą zapłaciła Anna ze swoich oszczędności. Kilka miesięcy później Anna postanowiła zakończyć związek z Bronisławem i zażądała wówczas zwrotu sumy, wyłożonej przez nią na leczenie męża, twierdząc, że wzbogacił się on bezpodstawnie jej kosztem. Czy żądanie to jest uzasadnione? Por. art. 1 k.r.o.

Kazimierz przegrał w karty z Andrzejem kwotę 2 tys. zł. 500 zł zapłacił od razu, pozostałą część miał natomiast zapłacić do dnia 20 lutego 2012 r. Gdy w tym terminie Kazimierz nie uregulował należności, Andrzej powiadomił go, że potrąca swoją wierzytelność z wygranej z wierzytelności Kazimierza za wykonaną w 2011 r. naprawę samochodu wynoszącą 3 tys. zł. Kazimierz po otrzymaniu pisma wystąpił do sądu z pozwem, w którym żądał zapłaty 3 tys. zł za wykonaną usługę i zwrotu 500 zł, które zapłacił Andrzejowi po przegranej w karty. Jakiej treści orzeczenie powinien wydać sąd? 1.Czy długi „karciane” są ważne? 2.Co to jest potrącenie?

Henryk A. sprzedał spółce Zenex 2 tony pomarańczy. Zapłata miała nastąpić w miesiąc po zawarciu umowy przez przelew na rachunek Henryka. Zanim nadszedł termin zapłaty, Henryk przelał swoją wierzytelność z tytułu sprzedaży na Wandę. Wanda wysłała listem poleconym zawiadomienie o przelewie do spółki Zenex. List wpłynął do sekretariatu spółki trzy dni przed terminem zapłaty. Na biurko kierownika działu zaopatrzenia trafił jednak dopiero następnego dnia po upływie tego terminu. Wówczas przelew na rachunek Henryka był już zrealizowany. 1.Czy istnieje możliwość sprzedaży swojej wierzytelności? Jeśli tak to jakie warunki muszą być spełnione? 2.Czy istnieje możliwość „sprzedaży” swojego długu? Jeśli tak to jakie warunki muszą być spełnione? 3.Kiedy oświadczenie złożone spółce Zenex stało się skuteczne?

Wracając w nocy z dyskoteki, Władysław wraz z kolegą Henrykiem postanowili pobiegać sobie po zaparkowanych przy drodze samochodach. Poważnie uszkodzony został m.in. samochód Janiny. Poszkodowana zażądała od sprawców pokrycia kosztów naprawy oraz dodatkowego odszkodowania, wynagradzającego jej spadek wartości samochodu, spowodowany samym faktem remontu samochodu. Władysław oraz Henryk uważają jednak, że ich powinność ogranicza się do zwrotu kosztów naprawy. Odszkodowanie za uszkodzenie samochodu może obejmować oprócz kosztów jego naprawy także zapłatę sumy pieniężnej, odpowiadającej różnicy między wartością tego samochodu przed uszkodzeniem i po naprawie.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanego Banku zł. Jest to równowartość dolarów amerykańskich, które zapłacono porywaczom tytułem okupu za jego uwolnienie po uprowadzeniu, które miało miejsce w dniu 12 lutego 2002 r. Dwaj z porywaczy Sebastian G. i Andrzej W. zostali skazani za popełnienie tego przestępstwa. Wpłacona kwota okupu nie została odzyskana, powód zaś zwrócił ją tym, którzy składali się na nią i wystąpił z roszczeniem odszkodowawczym przeciwko Bankowi. Wiąże bowiem fakt porwania z tym, że pozwany Bank, wbrew zastrzeżeniu umownemu, żeby nie przysyłał wyciągów z konta powoda, przesłał takie wyciągi na jego adres zameldowania. To, zdaniem powoda, umożliwiło zapoznanie się osobom niepowołanym ze stanem jego wkładów bankowych i dało asumpt do zorganizowania uprowadzenia dla okupu. W związku z tym pozwany powinien ponieść odpowiedzialność za niedotrzymanie umowy i powetować poniesioną przez powoda szkodę. Przyczynowość jest kategorią poznawczą o charakterze obiektywnym, która zachodzi pomiędzy dwoma zdarzeniami - przyczyną i skutkiem, przy czym istnienie tego powiązania wyprowadza się na podstawie zasad doświadczenia życiowego, wspartych wiedzą naukową. Następstwo ma charakter normalny wówczas, gdy w danym układzie stosunków i warunków oraz w zwyczajnym biegu rzeczy, bez zaistnienia szczególnych okoliczności, szkoda jest zwykle następstwem tego zdarzenia.

Witold zamówił portret u malarza Jerzego. Portret został wydany 12 maja 1999 r. Witoldowi, który jednak zwlekał z umówioną zapłatą. Jerzy 13 czerwca 2011 r. wystąpił przeciwko Witoldowi z pozwem o zapłatę za namalowanie portretu. Witold uznał, że nie ma sensu udawanie się na rozprawę, ponieważ po tak długim czasie jego zobowiązanie na pewno już wygasło. Oceń stanowisko Witolda. Zob. art. 646 k.c., art. 339 k.p.c.

W grudniu 1995 mieszkaniec Kęt Józef G. wystąpił z pozwem przeciwko Lechowi W. o zapłatę kwoty złotych. Powództwo oparte było na złożonej przez Lecha W. w trakcie kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w 1990 obietnicy wypłacenia każdemu Polakowi kwoty 100 milionów (starych) złotych pochodzących z dochodów z prywatyzacji. Zdaniem powoda, Lech W. składając obietnicę zawarł umowę ze społeczeństwem, w tym także z nim, z której się nie wywiązał w trakcie swojej kadencji prezydenckiej. Jako że pozwany nie stawił się na wezwanie, Sąd Rejonowy zasądził zaocznie powództwo na rzecz G. Jak zakończyła się sprawa?