IRAK.

Prezentacja na temat: "IRAK."— Zapis prezentacji:

1 IRAK

2 Irak, Republika Iraku Irak-państwo arabskie na Bliskim Wschodzie, leżące nad Zatoką Perską.

3 Historia Państwa Na terenach zajmowanych przez dzisiejszy Irak, około 3500 roku p.n.e. rozwinęła się starożytna cywilizacja Sumerów (Mezopotamia), później narodziły się tam cywilizacje babilońska i asyryjska, podbite w pierwszej połowie VI w. p.n.e. przez Achemenidów. Po podbojach Aleksandra Macedońskiego w latach  p.n.e. tereny te weszły w skład jego imperium, a następnie były najważniejszą prowincją imperium Seleucydów. Następnie władali tam Partowie i Sasanidzi. W VII wieku n.e. tereny te zostały opanowane przez Arabów i stanowiły centrum arabskiego kalifatu. Od XVI wieku panowali tam Turcy osmańscy walcząc o te ziemie z Persją. W 1917 roku terytorium Iraku zostało zajęte przez wojska brytyjskie pod dowództwem gen. Stanleya Maude (cytat: Przychodzimy jako wyzwoliciele, nie zdobywcy). Od 1918 Irak stał się brytyjskim terytorium mandatowym Ligi Narodów. Antybrytyjskie powstania stłumiono bombardowaniami i użyciem broni chemicznej (gaz musztardowy). Brytyjczycy osadzili na tronie emira Abd Allaha Fajsala.

4 Druga wojna w Zatoce Perskiej
Konflikt zbrojny, który rozpoczął się 20 marca 2003 między koalicją sił międzynarodowych (głównie USA i Wielkiej Brytanii) a armią Iraku. Po ok. trzech tygodniach walk siły międzynarodowe objęły kontrolę nad większością terytorium Iraku, obalając rząd tworzony przez partię Baas i Saddama Husajna i rozpoczynając okupację tego kraju, trwającą formalnie do 2005 r. Siły międzynarodowe liczyły ok żołnierzy amerykańskich, brytyjskich, 2000 australijskich, 180 polskich (grupy GROM i pododdział usuwania skażeń chemicznych z 4 Pułku Chemicznego w Brodnicy). Oprócz tego siły te były wspierane od północy przez ok partyzantów kurdyjskich. Siły międzynarodowe wkroczyły do Iraku od południa, przekraczając granicę od strony Kuwejtu i Zatoki Perskiej.

5

6 Przeciwstawiły się im liczniejsze, lecz gorzej uzbrojone i nieprzygotowane siły irackie. Składały się one z: regularnej armii irackiej, liczącej według różnych szacunków od do żołnierzy Gwardii Republikańskiej, składającej się z czterech dywizji pancernych, liczących od do doborowych żołnierzy oddziałów "fedainów Saddama" – słabo uzbrojonych, ale zdeterminowanych oddziałów paramilitarnych liczących od do członków W sumie siłom inwazyjnym opierało się ok. trzynastu dywizji piechoty, dziesięciu dywizji zmechanizowanych lub pancernych i kilku oddziałów sił specjalnych. Siły powietrzne i marynarka Iraku nie odegrały w konflikcie żadnej istotnej roli.

7 Konflikt, jakkolwiek do działań przygotowywano się już od kilku miesięcy, rozpoczął się formalnie od odezwy prezydenta USAGeorge'a W. Busha, który domagał się od prezydenta Iraku Saddama Husajna i jego dwóch synów – Udaja i Kusaja, aby opuścili swój kraj w przeciągu 48 godzin. Saddam Husajn kilka godzin później odmówił opuszczenia Iraku. Następnego dnia Ari Fleischer, rzecznik prasowy prezydenta USA, ogłosił, że Stany Zjednoczone zaatakują Irak niezależnie od tego, czy Saddam Husajn opuści swój kraj, czy też nie, i że ostatecznym celem ataku będzie całkowite oczyszczenie tego kraju z sił wiernych Saddamowi Husajnowi i partii Baas.

8 Wydarzenia w 2003 roku Maj 1 maja Przemówieniu wygłoszonym na pokładzie lotniskowca USS „Abraham Lincoln” prezydent Stanów Zjednoczonych George W. Bush ogłosił zakończenie wojny w Iraku. Dodał jednak, że nie jest to jeszcze ostatecznie zwycięstwo. Podczas konferencji w Londynie, w której uczestniczyli przedstawiciele 12 państw wchodzących w skład koalicji antyirackiej, Polska otrzymała propozycję objęcia kontroli wojskowej nad jedną z czterech stref stabilizacyjnych w Iraku. 3 maja W Bagdadzie otwarto szkoły. 4 maja Podczas wizyty w Waszyngtonie Minister Obrony Narodowej Jerzy Szmajdziński oświadczył, że dowódcą Wielonarodowej Dywizji „Centrum- Południe” tworzonej w ramach sił stabilizacyjnych w Iraku zostanie gen. dyw. Andrzej Tyszkiewicz, dotychczasowy zastępca Dowódcy Wojsk Lądowych.

9 Czerwiec 1 czerwca Wznowienie funkcjonowania sieci dystrybucji taniej żywności kartkowej uruchomionej w 1990 r. po wprowadzeniu przez ONZ sankcji wobec Iraku za napaść na Kuwejt. 4 czerwca Rząd RP zaakceptował użycie polskiego kontyngentu wojskowego w Iraku. 9 czerwca Mimo upływu 40 dni od zakończenia działań zbrojnych występowały nadal niedobory wody, prądu i paliwa, powodując wzrost niezadowolenia Irakijczyków i nastroje antyamerykańskie. Oprócz sabotażystów źródłem dodatkowych trudności stali się złodzieje przewodów energetycznych i rur wodociągowych. Do Iraku wyleciała grupa przygotowawcza polskiego kontyngentu wojskowego pod dowództwem ppłk Janusza Adamczaka. 11 czerwca Pierwsi żołnierze z 12 Dywizji Zmechanizowanej odlecieli do Iraku. 13 czerwca Arabska gazeta „Al-Kuds al Arabi” wydawana w Londynie zamieściła list napisany podobno przez Saddama Husajna. Były dyktator wezwał cudzoziemców do opuszczenia Iraku i zagroził dokonaniem ataków terrorystycznych na kraje, których wojska okupują Irak. W liście wymieniono także Polskę. 16 czerwca Urząd Joya Garnera, Biuro Odbudowy i Pomocy Humanitarnej (ORHA), został włączony do struktur Tymczasowych Władz Koalicyjnych i zlikwidowany. Gen. Garner już wcześniej wrócił do USA.

10 Lipiec 7 lipca Przywódcy iraccy zgodzili się wejść w skład Rady Zarządzającej. Jednocześnie wezwali dowódców amerykańskich, aby zgodzili się powołać irackie siły obrony cywilnej, które wzięłyby odpowiedzialność za utrzymanie spokoju w miastach Iraku, co złagodziłoby rosnące napięcie w stosunkach między siłami koalicyjnymi i ludnością. W Bagdadzie i w Nadżafie odbyły się pierwsze posiedzenia rad miejskich. Wcześniej zaczęły działać one w Mosulu i Basrze. 10 lipca Stan osobowy irackiej policji pozostającej pod rozkazami Amerykanów osiągnął 35 tys. funkcjonariuszy (docelowo 61 tys.). 13 lipca W Bagdadzie odbyło się inauguracyjne posiedzenie 25-osobowej Rady Zarządzającej, pierwszego od wojny centralnego organu władzy złożonego z samych Irakijczyków. Choć Rada dysponuje pewnymi uprawnieniami wykonawczymi, władze okupacyjne otrzymały prawo weta w stosunku do jej decyzji. Zadaniem Rady jest także nadzorowanie prac nad nową konstytucją Iraku. Skład Rady odzwierciedlił podziały religijne i etniczne Iraku, dominują w niej szyici. Dzień obalenia Saddama Husajna (9 kwietnia) został ustanowiony przez Radę nowym Świętem Narodowym Iraku. 14 lipca L. Paul Bremer poinformował, iż we wszystkich ważniejszych miastach i w 85% mniejszych miejscowości utworzono rady municypalne.

11 Sierpień 7 sierpnia Dowódcy partyzantki irackiej podnieśli nagrodę za zabicie amerykańskiego żołnierza z tysiąca do USD. Od 1 maja do 7 sierpnia w Iraku zginęło 55 żołnierzy amerykańskich i 6 brytyjskich. 10 sierpnia Zakończono operację przerzutu w rejon Zatoki Perskiej polskiego kontyngentu wojskowego wchodzącego w skład Wielonarodowej Dywizji. W 21 lotach przetransportowano ponad żołnierzy, 720 kontenerów i 120 t wyposażenia. 10-11 sierpnia Dotkliwe braki prądu i paliwa w Basrze przy 50- stopniowym upale doprowadziły do zamieszek i wystąpień przeciwko wojskom brytyjskim. W zajściach zginęły 3 osoby. 11 sierpnia Iracka Rada Zarządzająca powołała 25-osobowe zespół do ustalenia trybu opracowania konstytucji Iraku. 14 sierpnia Rada Zarządzająca przedstawiła władzom koalicyjnym plan przejęcia odpowiedzialności za bezpieczeństwo w Bagdadzie i dużych miastach Iraku. W tym celu miałyby być stworzone siły policji i bezpieczeństwa liczące 60 tys. osób oraz 8 oddziałów obrony cywilnej po 850 osób każdy. 17 sierpnia Dokonano akcji sabotażowych w Bagdadzie, gdzie uszkodzono jeden z głównych wodociągów. Bez wody znalazło się 30 tys. mieszkańców. Amerykański czołgista w Bagdadzie zastrzelił operatora agencji Reutera Mazena Danę, biorąc jego kamerę za granatnik. 18 sierpnia Zakończył się przerzut do Iraku ukraińskiego kontyngentu złożonego z 1651 żołnierzy. Ukraińcy będą pełnić służbę w polskiej strefie w prowincji Wasit. Dowódca kontyngentu gen.Anatołyj Sobora został zastępcą gen. Andrzeja Tyszkiewicza

12 Wrzesień 1 września Iracka Rada Zarządzająca ogłosiła listę 25 ministrów – członków przejściowego rządu irackiego. W jej skład weszło 13 szyitów, 5 arabskich sunnitów, 5 Kurdów (także sunnitów), chrześcijanin i Turkmen. Ministrem spraw zagranicznych Iraku został Kurd Hosziar Zebari. Ministrowie podlegają Radzie Zarządzającej, ale ich pracę nadzorują także doradcy zagraniczni. Rząd nie ma premiera. Szefem władzy wykonawczej jest natomiast amerykański administrator Iraku L. Paul Bremer. Odbył się pogrzeb ajatollaha Muhammada Bakira al-Hakima, w którym uczestniczyło tys. szyitów. 3 września Abdel Aziz al-Hakim, młodszy brat ajatollaha Muhammada Bakira al-Hakima został wybrany na stanowisko przewodniczącego Najwyższej Rady Rewolucji Islamskiej w Iraku (SCIRI), jednej z najważniejszych organizacji szyitów irackich. Na uroczystości w Obozie Babilon koło Al- Hilli gen. Andrzej Tyszkiewicz, dowódca Wielonarodowej Dywizji sił stabilizacyjnych przejął od amerykańskiego generała Jamesa Conwaya odpowiedzialność za środkowo-południową strefę Iraku. Dywizja liczy około 9000 żołnierzy, w tym ponad 2300 polskich, 1650 ukraińskich i ponad hiszpańskich. Gen. Tyszkiewicz dysponuje także 2500 żołnierzy amerykańskich (żandarmi do ochrony konwojów i siły szybkiego reagowania). Strefa środkowo-południowa (80 tys. km²) obejmuje blisko 20% powierzchni Iraku.

13 Październik 2 października
Przedstawiciel irackiej Rady Zarządzającej Ahmad Szalabi po raz pierwszy wystąpił jako reprezentant nowego Iraku w debacie generalnej na sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych. Zginęło kolejnych dwóch żołnierzy amerykańskich. Polscy saperzy z Wielonarodowej Dywizji znaleźli w Iraku rakiety przeciwlotnicze produkcji francuskiej typu „Roland”. Rozpowszechnienie informacji, iż rakiety zostały wyprodukowane w 2003 r., było przyczyną incydentu dyplomatycznego, który szybko został wyjaśniony. 4 października W Basrze i Bagdadzie doszło do kolejnych zamieszek wywołanych przez byłych żołnierzy Armii Irackiej domagających się wypłaty żołdu. W Basrze zginął jeden z demonstrantów. W Bagdadzie poległ kolejny żołnierz amerykański. 6 października Trzech amerykańskich żołnierzy poniosło śmierć w pobliżu Bagdadu. Minister obrony narodowej Jerzy Szmajdziński podpisał decyzję nr 271/MON w sprawie drugiej zmiany polskiego kontyngentu wojskowego Wielonarodowej Dywizji sił stabilizacyjnych w Iraku.

14 7 października Parlament Turcji zaaprobował decyzję rządu o wysłaniu do Iraku wojsk tureckich w celu wsparcia sił koalicyjnych. 9 października W Bagdadzie doszło do kolejnego ataku samobójczego – zamachowiec wjechał samochodem na dziedziniec komisariatu policji irackiej i wysadził się w powietrze. Zginęło 9 osób. Wieczorem w Bagdadzie zginęło dwóch żołnierzy amerykańskich. Amerykański administrator Iraku L. Paul Bremer przedstawił bilans pierwszych 6 miesięcy stabilizacji Iraku: do 90% ataków na siły koalicyjne dochodziło na 5% obszaru kraju, co oznacza, iż niebezpieczeństwa nie mają charakteru strategicznego. Do głównych osiągnięć zaliczył przekroczenie przez elektrownie irackie przedwojennego poziomu produkcji prądu, zakończenie 13 tys. remontów, powołanie do służby 40 tys. policjantów irackich i pierwszego batalionu nowej armii irackiej, oczyszczenie 14 tys. km² kanałów nawadniających i zwiększenie miesięcznych dostaw leków z 800 ton w maju do 12 tys. ton obecnie. Poinformował, że w Iraku wychodzi 170 gazet, czynne są prawie wszystkie szkoły podstawowe i średnie oraz 22 uniwersytety i 43 inne uczelnie wyższe. 10 października O godz w Al-Hilli został ostrzelany z granatnika RPG-7 polski konwój z Wielonarodowej Dywizji sił stabilizacyjnych. Żołnierze nie odnieśli obrażeń. 17 października Nad ranem na terenie polskiej strefy odpowiedzialności grupa Irakijczyków zaatakowała amerykański patrol żandarmerii. Zginęło 3 amerykańskich żołnierzy, a 3 kolejnych zostało rannych. Zginęło także 2 Irakijczyków z miejscowej policji. Do kraju powrócił pododdział żołnierzy jednostki specjalnej GROM.

15 2004 rok 1 marca doszło do ataku na konwój amerykański w Faludży. W jego wyniku śmierć poniosło 4 pracowników prywatnej firmy ochroniarskiej Blackwater; ich zmasakrowane zwłoki zostały zawieszone na moście nad Eufratem. W nocach z 3 na 6 kwietnia oddziały Armii Mahdiego podejmowały szturm na polsko- bułgarski posterunek City Hall w centrum Karbali, ponosząc ciężkie straty. Wśród obrońców tylko jedna osoba została lekko ranna. Była to największa bitwa Wojska Polskiego od czasów II wojny światowej. Tego samego dnia przeprowadzono w mieście zamachy, w których zginęło 140 cywilów.28 czerwca amerykański ambasador Bremer przekazał władzę nad Irakiem w ręce irackiego rządu, na którego czele stanął nominowany przez amerykanów Ijad Alawi.

16 2006 rok 29 marca rząd USA zgodził się na dalsze publikacje zdjęć Irakijczyków torturowanych przez amerykańskich żołnierzy w Abu Ghraib.

17 2008 rok 4 października 2008 roku w bazie w Diwaniji Polacy przekazali Amerykanom dowodzenie bazą a Irakijczykom odpowiedzialność za bezpieczeństwo prowincji Kadisija.

18 2009 rok 30 czerwca 2009 wojska amerykańskie opuściły irackie miasta

19 2010 rok 19 sierpnia 2010 amerykańskie wojska bojowe opuściły Irak. W kraju pozostało 50 tys. amerykańskich żołnierzy, którzy są odpowiedzialni za szkolenie armii irackiej i policji. Ostatni żołnierze Irak mają opuścić do końca 1 września 2010 przemianowano kryptonim operacji nadany podczas inwazji w 2003 – Iracka Wolność, na Nowa Jutrzenka. 22 października 2010 w, Wikileaks opublikowano największy jak dotąd publicznie dostępny zbiór zapisków dotyczący wojny w Iraku. Wynika z nich, że od rozpoczęcia inwazji zginęło ponad osób, a większość odnotowanych ofiar to nieuzbrojeni cywile. W latach zginęło ponad 109 tys. osób, w tym cywili, rebeliantów, członków irackich sił bezpieczeństwa i 3771 żołnierzy USA. Jako że w wielu wypadkach nie wszczęto śledztwa, to wielu działaczy praw człowieka uważa to za bezkarne morderstwa

20 2011 rok 18 kwietnia 2011 opublikowano film przedstawiający komandosów Special Air Service (SAS, brytyjskiej jednostki specjalnej) znęcających się nad Irakijczykiem. Jak opowiada źródło jednej z gazet, komandosi regularnie wywlekali cywilów z domu i bili ich. Nagranie przesłał redakcji brytyjskiego dziennika były żołnierz tej formacji (świadek zdarzenia). Przyznał że był przerażony faktem bicia i znęcania się, a film wykradł z laptopa oprawcy. Według porozumienia podpisanego przez George W. Busha w 2008, amerykańskie wojsko miało opuścić Irak do końca Redukcja kontyngentu amerykańskiego rozpoczęła się 30 czerwca sierpnia 2010 Irak opuściła ostatnia jednostka bojowa USA. 15 grudnia 2011 odbyła się oficjalna ceremonia zakończenia misji w Iraku, a ostatni żołnierz opuścił ten kraj 18 grudnia tys. amerykańskich żołnierzy do czerwca 2012 przebywało w Kuwejcie, który opuścili całkowicie do 3 czerwca 2012. Jednak w okresie wycofywania amerykańskiego kontyngentu z Iraku, sytuacja w kraju nie była do końca ustabilizowana. Spory na tle religijnym rozpoczynały się na najwyższych szczeblach władz. Przekładało się to na nastroje społeczeństwa. Ponadto nadal aktywne były sunnickie bojówki powiązane z Al-Kaidą, przeprowadzające ataki na szyitów.  Według różnych szacunków podczas stabilizacji Iraku zginęło od ponad 155 tys. do ok tys. ludzi. Według Iraqbodycount.org większość cywilów padła ofiarą ataków terrorystycznych przeprowadzonych przez iracki „ruch oporu”. Głównie w wyniku ataków na silnie zaludnione miejsca (np. bazary), dokonywanych za pomocą granatników, moździerzy lub ataków bombowych. Rocznie ginęło w ten sposób od osób. W wyniku działań wojsk amerykańskich ginęło ok osób rocznie, rządowych wojsk irackich – osób

21 KONIEC Prezentacje wykonali: Mateusz Stryczek III D
Patrycja Jeleń III D Kinga Żwirowska III D Karolina Krawczyk III D