 nasada -chrząstka wzrostowa - przynasada – trzon są to elementy anatomiczne charakteryzujące kość dziecięcą  chrząstka wzrostowa, przynasada, to miejsca.

Prezentacja na temat: " nasada -chrząstka wzrostowa - przynasada – trzon są to elementy anatomiczne charakteryzujące kość dziecięcą  chrząstka wzrostowa, przynasada, to miejsca."— Zapis prezentacji:

1

2  nasada -chrząstka wzrostowa - przynasada – trzon są to elementy anatomiczne charakteryzujące kość dziecięcą  chrząstka wzrostowa, przynasada, to miejsca zmniejszonej odporności,  więzadła, ścięgna, torebki stawowe są mocniejsze od połączeń poprzez chrząstkę wzrostową – stąd częstsze złuszczenia aniżeli zwichnięcia  aktywność chrząstki wzrostowej jest odwrotnie proporcjonalna do wieku dziecka, zasada ta odnosi się również do gojenia złamań i ich przebudowy  nasada -chrząstka wzrostowa - przynasada – trzon są to elementy anatomiczne charakteryzujące kość dziecięcą  chrząstka wzrostowa, przynasada, to miejsca zmniejszonej odporności,  więzadła, ścięgna, torebki stawowe są mocniejsze od połączeń poprzez chrząstkę wzrostową – stąd częstsze złuszczenia aniżeli zwichnięcia  aktywność chrząstki wzrostowej jest odwrotnie proporcjonalna do wieku dziecka, zasada ta odnosi się również do gojenia złamań i ich przebudowy

3  największa u noworodków  przemieszczenia kątowe > 20° u dzieci starszych nie dają gwarancji przebudowy  złamania w części bliższej kości udowej, złamania śródstawowe wymagają anatomicznego nastawienia  wtedy, kiedy siła urazu działa prostopadle do linii chrząstki wzrostowej, może wystąpić zaburzenie wzrostu kości - wzrost asymetryczny  wtórny przerost kości na długość spowodowany nadmiernym przekrwieniem i pobudzeniem chrząstki wzrostowej – to zjawisko specyficzne dla złamania kości udowej.  brak możliwości przebudowy przemieszczeń rotacyjnych  największa u noworodków  przemieszczenia kątowe > 20° u dzieci starszych nie dają gwarancji przebudowy  złamania w części bliższej kości udowej, złamania śródstawowe wymagają anatomicznego nastawienia  wtedy, kiedy siła urazu działa prostopadle do linii chrząstki wzrostowej, może wystąpić zaburzenie wzrostu kości - wzrost asymetryczny  wtórny przerost kości na długość spowodowany nadmiernym przekrwieniem i pobudzeniem chrząstki wzrostowej – to zjawisko specyficzne dla złamania kości udowej.  brak możliwości przebudowy przemieszczeń rotacyjnych

4

5

6  złuszczenia nasad  złamania podokostnowe,typu „ zielona gałązka”  złamania z oderwania – awulsyjne  deformacje plastyczne (Border 1874 ) dotyczy jedynie kości promieniowej, przewlekły uraz, który nie doprowadza do złamania, a jedynie do nadmiernego wygięcia kości  złuszczenia nasad  złamania podokostnowe,typu „ zielona gałązka”  złamania z oderwania – awulsyjne  deformacje plastyczne (Border 1874 ) dotyczy jedynie kości promieniowej, przewlekły uraz, który nie doprowadza do złamania, a jedynie do nadmiernego wygięcia kości

7  u dzieci młodszych  dotyczą najczęściej stawu łokciowego, z uwagi na obecność linii chrząstek wzrostowych, wtórnych jąder kostnienia pojawiających się w różnym czasie  u dzieci młodszych  dotyczą najczęściej stawu łokciowego, z uwagi na obecność linii chrząstek wzrostowych, wtórnych jąder kostnienia pojawiających się w różnym czasie WARTO WYKONAĆ DLA PORÓWNANIA RTG KOŃCZYNY ZDROWEJ

8  w miejscu torbieli samotnej  w miejscu dysplazji włóknistej  wrodzona łamliwość kości  w miejscu chrzęstniaka  w miejscu torbieli samotnej  w miejscu dysplazji włóknistej  wrodzona łamliwość kości  w miejscu chrzęstniaka

9

10 WSKAZANIA DO LECZENIA OPERACYJNEGO:  złamania towarzyszące ciężkim urazom OUN  złamania otwarte  złamania śródstawowe z przemieszczeniem odłamów  złamania wielomiejscowe  złamania nie dające zadowalającego ustawienia w trakcie leczenia  złamania wybrane - szyjki kości udowej, nadkłykci i kłykci kości ramiennej, złamanie Monteggia WSKAZANIA DO LECZENIA OPERACYJNEGO:  złamania towarzyszące ciężkim urazom OUN  złamania otwarte  złamania śródstawowe z przemieszczeniem odłamów  złamania wielomiejscowe  złamania nie dające zadowalającego ustawienia w trakcie leczenia  złamania wybrane - szyjki kości udowej, nadkłykci i kłykci kości ramiennej, złamanie Monteggia

11  druty Kirschnera  cienkie groty Steinmanna, pręty Rusha, pręty Endera, Nancy  ZESPOL - płyty nadkostne i zewnętrzne  Szew kostny - śruby  zewnętrzne stabilizatory,  druty Kirschnera  cienkie groty Steinmanna, pręty Rusha, pręty Endera, Nancy  ZESPOL - płyty nadkostne i zewnętrzne  Szew kostny - śruby  zewnętrzne stabilizatory,

12  W obrębie powłok - zadrapania, wylewy krwawe, obrzęki w różnych stadiach gojenia, oparzenia, ubytki kępek włosów, naderwane uszy  złamania kości czaszki, żeber, kości długich w okolicach nasad i przynasad, związane z pociąganiem i skręcaniem kończyn - nawarstwienia okostnowe  złamania kompresyjne kręgosłupa mogą być wynikiem powtarzanego potrząsania dzieckiem  W obrębie powłok - zadrapania, wylewy krwawe, obrzęki w różnych stadiach gojenia, oparzenia, ubytki kępek włosów, naderwane uszy  złamania kości czaszki, żeber, kości długich w okolicach nasad i przynasad, związane z pociąganiem i skręcaniem kończyn - nawarstwienia okostnowe  złamania kompresyjne kręgosłupa mogą być wynikiem powtarzanego potrząsania dzieckiem

13  Najczęściej są to następstwa urazów okołoporodowych  złamania obojczyka - wystarczy 7-10 dniowe unieruchomienie miękkie- gojenie poprzez wytworzenie obfitego guza kostniny  złamanie trzonu kości udowej - wyciąg plastrowy pionowy, rozwórka Koszli 2-3 tyg.  złamania kości ramiennej - miękki opatrunek Desaulta 2 tyg.  złuszczenia nasad występują sporadycznie  Najczęściej są to następstwa urazów okołoporodowych  złamania obojczyka - wystarczy 7-10 dniowe unieruchomienie miękkie- gojenie poprzez wytworzenie obfitego guza kostniny  złamanie trzonu kości udowej - wyciąg plastrowy pionowy, rozwórka Koszli 2-3 tyg.  złamania kości ramiennej - miękki opatrunek Desaulta 2 tyg.  złuszczenia nasad występują sporadycznie

14  Najczęściej dotyczą trzonu  Złuszczenia nasad typ I lub II wg Saltera-Harrisa  Klasyczne urazowe zwichnięcia w stawie barkowo- obojczykowym z uszkodzeniem więzadeł kruczo – barkowych występuje jedynie u dzieci starszych, bardzo rzadko  Najczęściej dotyczą trzonu  Złuszczenia nasad typ I lub II wg Saltera-Harrisa  Klasyczne urazowe zwichnięcia w stawie barkowo- obojczykowym z uszkodzeniem więzadeł kruczo – barkowych występuje jedynie u dzieci starszych, bardzo rzadko

15

16  Opatrunek ósemkowy  Prostotrzymacz  Opatrunek Desaulta, w zależności od wieku od 2 do 4 tygodni  Wskazania do leczenia operacyjnego to: złamania otwarte, towarzyszące złamaniu uszkodzenia naczyniowo-nerwowe, napięcie skóry na odłamie  Zespolenie drutem Kirschnera  Opatrunek ósemkowy  Prostotrzymacz  Opatrunek Desaulta, w zależności od wieku od 2 do 4 tygodni  Wskazania do leczenia operacyjnego to: złamania otwarte, towarzyszące złamaniu uszkodzenia naczyniowo-nerwowe, napięcie skóry na odłamie  Zespolenie drutem Kirschnera

17

18

19  złamanie szyjki chirurgicznej (przynasady)  zwichnięcie barku występuje u dzieci wyjątkowo rzadko, w starszej grupie wiekowej  u dzieci młodszych złuszczenie typ I, u dzieci starszych typ II  leczenie: jednoczasowa repozycja zamknięta, wyciąg szkieletowy, leczenie operacyjne rzadko  istnieje bardzo duża możliwość przebudowy kości w tej okolicy  złamanie szyjki chirurgicznej (przynasady)  zwichnięcie barku występuje u dzieci wyjątkowo rzadko, w starszej grupie wiekowej  u dzieci młodszych złuszczenie typ I, u dzieci starszych typ II  leczenie: jednoczasowa repozycja zamknięta, wyciąg szkieletowy, leczenie operacyjne rzadko  istnieje bardzo duża możliwość przebudowy kości w tej okolicy

20

21

22

23

24  Noworodki – uraz okołoporodowy  Dzieci poniżej 3 roku życia oraz powyżej 12 r.ż. LECZENIE ZŁAMANIA T RZONU KOŚCI RAMIENNEJ  GIPS WISZĄCY  PODŁUŻNIK GIPSOWY + OPATRUNEK DESAULTEA  WYCIĄG SZKIELETOWY  LECZENIE OPERACYJNE - ZŁAMANIA OTWARTE POWIKŁANE USZKODZENIEM NACZYŃ I NERWÓW  Noworodki – uraz okołoporodowy  Dzieci poniżej 3 roku życia oraz powyżej 12 r.ż. LECZENIE ZŁAMANIA T RZONU KOŚCI RAMIENNEJ  GIPS WISZĄCY  PODŁUŻNIK GIPSOWY + OPATRUNEK DESAULTEA  WYCIĄG SZKIELETOWY  LECZENIE OPERACYJNE - ZŁAMANIA OTWARTE POWIKŁANE USZKODZENIEM NACZYŃ I NERWÓW

25

26  Szczyt występowania złamania 3 -10 rok życia, co wynika z budowy anatomicznej, która predysponuje do ww. złamań  Wiotkość torebki stawowej i więzadeł usposabia do przeprostu  Linia złamania przebiega w przynasadzie w miejscu jej ścieńczenia (dół dla wyrostka dziobiastego oraz wyrostka łokciowego )  Szczyt występowania złamania 3 -10 rok życia, co wynika z budowy anatomicznej, która predysponuje do ww. złamań  Wiotkość torebki stawowej i więzadeł usposabia do przeprostu  Linia złamania przebiega w przynasadzie w miejscu jej ścieńczenia (dół dla wyrostka dziobiastego oraz wyrostka łokciowego )

27

28  Wyprostne - 95%  Zgięciowe - 5%  Klasyfikacja wg Gartlanda  Wyprostne - 95%  Zgięciowe - 5%  Klasyfikacja wg Gartlanda

29

30

31

32

33  Repozycja zamknięta,unieruchomienie gipsowe  Repozycja zamknięta i zespolenie przezskórne dwoma drutami Kirschnera  Repozycja otwarta i zespolenie dwoma drutami Kirschnera skrzyżowanymi lub równoległymi  Wyciąg szkieletowy typu „Zeno”  Repozycja zamknięta,unieruchomienie gipsowe  Repozycja zamknięta i zespolenie przezskórne dwoma drutami Kirschnera  Repozycja otwarta i zespolenie dwoma drutami Kirschnera skrzyżowanymi lub równoległymi  Wyciąg szkieletowy typu „Zeno”

34  Złamania otwarte  Złamania powikłane uszkodzeniem naczyń i nerwów  Niemożność utrzymania poprawnego ustawienia odłamów  Złamania otwarte  Złamania powikłane uszkodzeniem naczyń i nerwów  Niemożność utrzymania poprawnego ustawienia odłamów

35

36  Występują u dzieci bardzo rzadko  Dotyczą dzieci starszych  Leczenie zachowawcze, wyciąg, szkieletowy, repozycja otwarta i zespolenie drutem Kirschnera  Występują u dzieci bardzo rzadko  Dotyczą dzieci starszych  Leczenie zachowawcze, wyciąg, szkieletowy, repozycja otwarta i zespolenie drutem Kirschnera

37  Występują bardzo rzadko  Najczęściej u dzieci małych w 2-3 r.ż.  Trudności diagnostyczne wynikają z powodu późniejszego uwidaczniania się nasad w obrazie radiologicznym  Występują bardzo rzadko  Najczęściej u dzieci małych w 2-3 r.ż.  Trudności diagnostyczne wynikają z powodu późniejszego uwidaczniania się nasad w obrazie radiologicznym

38  Podział wg Fowlersa

39  Jest to typ IV według Saltera-Harrisa  Mięśnie prostowniki, więzadło poboczne stawu łokciowego przemieszczają złamanie (złamanie awulsyjne)  Leczenie I° zachowawcze  II i III° operacyjne  Z uwagi na możliwość wtórnego przemieszczenia odłamów decydując się na leczenie zachowawcze należy pamiętać o kontrolach rtg. w 3, 7, 14 dobie od złamania  Jest to typ IV według Saltera-Harrisa  Mięśnie prostowniki, więzadło poboczne stawu łokciowego przemieszczają złamanie (złamanie awulsyjne)  Leczenie I° zachowawcze  II i III° operacyjne  Z uwagi na możliwość wtórnego przemieszczenia odłamów decydując się na leczenie zachowawcze należy pamiętać o kontrolach rtg. w 3, 7, 14 dobie od złamania

40

41  Występuje znacznie rzadziej aniżeli kłykcia bocznego  Jest to typ IV wg Saltera-Harrisa  Leczenie jak w złamaniach kłykcia bocznego  Występuje znacznie rzadziej aniżeli kłykcia bocznego  Jest to typ IV wg Saltera-Harrisa  Leczenie jak w złamaniach kłykcia bocznego

42  Ustawienie przedramienia w nadmiernej koślawości powoduje nadmierne pociąganie i oderwanie nadkłykcia przez mięśnie zginacze przedramienia  Jest uszkodzeniem awulsyjnym  Często towarzyszy zwichnięciu stawu łokciowego  Leczenie złamania z przemieszczeniem operacyjne  Ustawienie przedramienia w nadmiernej koślawości powoduje nadmierne pociąganie i oderwanie nadkłykcia przez mięśnie zginacze przedramienia  Jest uszkodzeniem awulsyjnym  Często towarzyszy zwichnięciu stawu łokciowego  Leczenie złamania z przemieszczeniem operacyjne

43

44  Izolowane występuje rzadko  Współistnieje ze złamaniem szyjki kości promieniowej lub złuszczeniem nasady bliższej kości promieniowej  Ze zwichnięciem głowy kości promieniowej (typ Monteggia)  Złamaniem kłykcia bocznego kości ramiennej  Leczenie - złamanie bez przemieszczenia - zachowawcze,z przemieszczeniem operacyjne - grot Steinmanna, „popręg Webera”, śruba  Izolowane występuje rzadko  Współistnieje ze złamaniem szyjki kości promieniowej lub złuszczeniem nasady bliższej kości promieniowej  Ze zwichnięciem głowy kości promieniowej (typ Monteggia)  Złamaniem kłykcia bocznego kości ramiennej  Leczenie - złamanie bez przemieszczenia - zachowawcze,z przemieszczeniem operacyjne - grot Steinmanna, „popręg Webera”, śruba

45  Typy złamania

46  Zachowawcze - bez przemieszczenia oraz z przemieszczeniem kątowym do 20 °  Repozycja zamknięta  Operacyjne - krwawe nastawienie i zespolenie śródszpikowe (drut Kirschnera) przeprowadzony przez dalszą nasadę kości ramiennej  Zachowawcze - bez przemieszczenia oraz z przemieszczeniem kątowym do 20 °  Repozycja zamknięta  Operacyjne - krwawe nastawienie i zespolenie śródszpikowe (drut Kirschnera) przeprowadzony przez dalszą nasadę kości ramiennej

47  Podział

48  Najczęściej występuje typ wyprostny 85%  Wśród złamań typu Monteggia notuje się największą ilość błędów diagnostycznych  Leczenie - próba nastawienia zachowawczego, leczenie operacyjne przy niepowodzeniu repozycji zachowawczej  Należy pamiętać o możliwości wtórnego przemieszczenia odłamów  Najczęściej występuje typ wyprostny 85%  Wśród złamań typu Monteggia notuje się największą ilość błędów diagnostycznych  Leczenie - próba nastawienia zachowawczego, leczenie operacyjne przy niepowodzeniu repozycji zachowawczej  Należy pamiętać o możliwości wtórnego przemieszczenia odłamów

49

50

51  Występuje rzadko  PODWICHNIĘCIE GŁOWY KOŚCI PROMIENIOWEJ U DZIECI MAŁYCH - DZIECKO PROWADZONE ZA RĄCZKĘ WYRYWA SIĘ – występuje bardzo często, wymaga szybkiego nastawienia  Występuje rzadko  PODWICHNIĘCIE GŁOWY KOŚCI PROMIENIOWEJ U DZIECI MAŁYCH - DZIECKO PROWADZONE ZA RĄCZKĘ WYRYWA SIĘ – występuje bardzo często, wymaga szybkiego nastawienia

52  U dzieci występuje rzadko  Najczęściej powyżej 10 r.ż.  Często towarzyszy mu oderwanie nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, który może być przemieszczony do stawu  Rzadziej złamanie wyrostka dziobiastego kości ramiennej  U dzieci występuje rzadko  Najczęściej powyżej 10 r.ż.  Często towarzyszy mu oderwanie nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, który może być przemieszczony do stawu  Rzadziej złamanie wyrostka dziobiastego kości ramiennej

53  Specyficzne - to złamanie typu „zielonej gałązki”, przy złamaniach tego typu okostna nie jest uszkodzona całkowicie, dotyczy to również warstwy korowej  Przy repozycji należy złamać pozostałą warstwę korową, ponieważ zapobiega to wtórnemu przemieszczeniu  Specyficzne - to złamanie typu „zielonej gałązki”, przy złamaniach tego typu okostna nie jest uszkodzona całkowicie, dotyczy to również warstwy korowej  Przy repozycji należy złamać pozostałą warstwę korową, ponieważ zapobiega to wtórnemu przemieszczeniu

54

55

56  U dzieci starszych podobnie jak u dorosłych przydatny jest podział dotyczący lokalizacji złamania - określający 3 strefy złamania  W wieku rozwojowym rzadko występuje złamanie typu Galeazzi - odmiana dziecięca to złamanie dalszej przynasady kości promieniowej ze złuszczeniem dalszej nasady kości łokciowej  U dzieci starszych podobnie jak u dorosłych przydatny jest podział dotyczący lokalizacji złamania - określający 3 strefy złamania  W wieku rozwojowym rzadko występuje złamanie typu Galeazzi - odmiana dziecięca to złamanie dalszej przynasady kości promieniowej ze złuszczeniem dalszej nasady kości łokciowej

57  Najczęściej repozycja zamknięta  Konieczne kontrole rtg. w 3, 7, 14 dobie z uwagi na możliwość wtórnego przemieszczenia  Leczenie operacyjne - płytki, drut Kirschnera  Najczęściej repozycja zamknięta  Konieczne kontrole rtg. w 3, 7, 14 dobie z uwagi na możliwość wtórnego przemieszczenia  Leczenie operacyjne - płytki, drut Kirschnera

58  Wyznaczenie jednoznacznego kryterium do zaakceptowania zrostu nieprawidłowego we wstępnej fazie leczenia jest trudne  Przemieszczenie do boku nawet o szerokość trzonu można zaakceptować  Przemieszczenia kątowego >20° nie można akceptować  Przemieszczenia rotacyjne nie podlegają korekcji  Zasadnicze znaczenie ma wiek dziecka  Wyznaczenie jednoznacznego kryterium do zaakceptowania zrostu nieprawidłowego we wstępnej fazie leczenia jest trudne  Przemieszczenie do boku nawet o szerokość trzonu można zaakceptować  Przemieszczenia kątowego >20° nie można akceptować  Przemieszczenia rotacyjne nie podlegają korekcji  Zasadnicze znaczenie ma wiek dziecka

59  Złamania przynasad  Złuszczenia dalszej nasady kości promieniowej to najczęstszy uraz chrząstki nasadowej u dzieci  Najczęstsze złuszczenia typ I i II  Typ III IV i V występują sporadycznie, są obarczone możliwością wywołania zaburzeń wzrostu kości (zniekształcenia pseudo-Madelunga)  Złamania przynasad  Złuszczenia dalszej nasady kości promieniowej to najczęstszy uraz chrząstki nasadowej u dzieci  Najczęstsze złuszczenia typ I i II  Typ III IV i V występują sporadycznie, są obarczone możliwością wywołania zaburzeń wzrostu kości (zniekształcenia pseudo-Madelunga)

60

61

62

63  Nastawienia zachowawcze u dzieci powinny być wykonywane w znieczuleniu ogólnym  Wyjątek stanowią złamania z niewielkim przemieszczeniem  Nastawienia zachowawcze u dzieci powinny być wykonywane w znieczuleniu ogólnym  Wyjątek stanowią złamania z niewielkim przemieszczeniem

64  Występuje sporadycznie  Leczenie: repozycja, gips biodrowy lub wyciąg pośredni (6 tyg.), aparat odciążający do 6 mies  Występuje sporadycznie  Leczenie: repozycja, gips biodrowy lub wyciąg pośredni (6 tyg.), aparat odciążający do 6 mies

65  Występuje bardzo rzadko  Odcinek bliższy kości udowej u dzieci ma mały potencjał przebudowy, złamanie tej okolicy wymaga więc anatomicznego nastawienia i stabilnego zespolenia  Leczenie - złamania bez przemieszczenia -zachowawcze, z przemieszczeniem - wiązka drutów Kirschnera, śruby, płyta kątowa w złamaniach okolicy międzykrętarzowej  Występuje bardzo rzadko  Odcinek bliższy kości udowej u dzieci ma mały potencjał przebudowy, złamanie tej okolicy wymaga więc anatomicznego nastawienia i stabilnego zespolenia  Leczenie - złamania bez przemieszczenia -zachowawcze, z przemieszczeniem - wiązka drutów Kirschnera, śruby, płyta kątowa w złamaniach okolicy międzykrętarzowej

66

67  Jałowa martwica głowy kości udowej  Przedwczesne zarośnięcie chrząstki wzrostowej  Biodro szpotawe  Staw rzekomy (wyjątkowa rzadkość)  Jałowa martwica głowy kości udowej  Przedwczesne zarośnięcie chrząstki wzrostowej  Biodro szpotawe  Staw rzekomy (wyjątkowa rzadkość)

68  Występują bardzo rzadko - leczenie zachowawcze  Złamania podkrętarzowe - sporadyczne, leczenie wyciąg szkieletowy w pozycji 90/90°,lub półpoziomy w odwiedzeniu, dzieci starsze leczenie operacyjne  Zrost następuje szybko  Występują bardzo rzadko - leczenie zachowawcze  Złamania podkrętarzowe - sporadyczne, leczenie wyciąg szkieletowy w pozycji 90/90°,lub półpoziomy w odwiedzeniu, dzieci starsze leczenie operacyjne  Zrost następuje szybko

69  Dotyczy najczęściej chłopców w wieku 4-10 lat  Złamanie występuje najczęściej w środkowej części trzonu  Dziecko jest we wstrząsie z powodu bólu i dużej utraty krwi,musi być hospitalizowane  Należy pamiętać o możliwości współistnienia zwichnięcia stawu biodrowego, złamania panewki lub miednicy  Złuszczenie nasady bliższej kości udowej urazowe występuje głównie u noworodków i niemowląt  Dotyczy najczęściej chłopców w wieku 4-10 lat  Złamanie występuje najczęściej w środkowej części trzonu  Dziecko jest we wstrząsie z powodu bólu i dużej utraty krwi,musi być hospitalizowane  Należy pamiętać o możliwości współistnienia zwichnięcia stawu biodrowego, złamania panewki lub miednicy  Złuszczenie nasady bliższej kości udowej urazowe występuje głównie u noworodków i niemowląt

70  Do 4 roku życia leczenie wyłącznie zachowawcze- wyciąg plastrowy lub szkieletowy w zależności od wieku  Większość złamań do 10 r.ż. - wyciąg szkieletowy ok. 3 tyg., a następnie gips biodrowy od 3 do 6 tygodni w zależności od wieku  Leczenie operacyjne rozważa się po 10 roku życia a metody zespolenia to: Zespol, pręty Endera, Rusha, stabilizatory zewnętrzne  Do 4 roku życia leczenie wyłącznie zachowawcze- wyciąg plastrowy lub szkieletowy w zależności od wieku  Większość złamań do 10 r.ż. - wyciąg szkieletowy ok. 3 tyg., a następnie gips biodrowy od 3 do 6 tygodni w zależności od wieku  Leczenie operacyjne rozważa się po 10 roku życia a metody zespolenia to: Zespol, pręty Endera, Rusha, stabilizatory zewnętrzne

71

72

73

74

75  Częstym zjawiskiem występującym po złamaniach trzonu kości udowej u dzieci jest przerost (w zakresie uda) kończyny na długość  Przyczyną przerostu kończyny jest przekrwienie kości w wyniku złamania i nadmiernego pobudzenia chrząstek wzrostowych  Różnica długości kończyn może dochodzić do 2 cm  Częstym zjawiskiem występującym po złamaniach trzonu kości udowej u dzieci jest przerost (w zakresie uda) kończyny na długość  Przyczyną przerostu kończyny jest przekrwienie kości w wyniku złamania i nadmiernego pobudzenia chrząstek wzrostowych  Różnica długości kończyn może dochodzić do 2 cm

76  Noworodki i niemowlęta - tolerancja załamania osi 30-40°, 1,2 cm skrócenia  U dzieci starszych tolerancja załamania osi< 20°, przemieszczenia do boku przebudowują się  Lecząc wyciągiem szkieletowym (trwa to ok. 3 tyg.) należy wystrzegać się nadmiernego rozciągnięcia odłamów (przerost na długość)  Noworodki i niemowlęta - tolerancja załamania osi 30-40°, 1,2 cm skrócenia  U dzieci starszych tolerancja załamania osi< 20°, przemieszczenia do boku przebudowują się  Lecząc wyciągiem szkieletowym (trwa to ok. 3 tyg.) należy wystrzegać się nadmiernego rozciągnięcia odłamów (przerost na długość)

77  Uraz ten należy do kazuistyki  Klasyfikacja i postępowanie podobne jak u dorosłych  Uraz ten należy do kazuistyki  Klasyfikacja i postępowanie podobne jak u dorosłych

78  Następuje w wyniku działania dużej siły  Najczęściej typ II wg Saltera-Harrisa  Rzadko typ I bez przemieszczenia oraz typ IV prowadzący do zaburzenia wzrostu kości udowej  W znacznych przemieszczeniach należy ocenić stan krążenia i unerwienia kończyny  Leczenie – nastawienie w znieczuleniu ogólnym, złuszczenia niestabilne można ustalić przy pomocy dwóch skrzyżowanych drutów Kirschnera  Następuje w wyniku działania dużej siły  Najczęściej typ II wg Saltera-Harrisa  Rzadko typ I bez przemieszczenia oraz typ IV prowadzący do zaburzenia wzrostu kości udowej  W znacznych przemieszczeniach należy ocenić stan krążenia i unerwienia kończyny  Leczenie – nastawienie w znieczuleniu ogólnym, złuszczenia niestabilne można ustalić przy pomocy dwóch skrzyżowanych drutów Kirschnera

79

80  Oderwanie wyniosłości międzykłykciowej, leczenie - I i II stopień wg Meyersa i McKeevera punkcja leczenie zachowawcze, gips do 6 tygodni w zależności od wieku  Przemieszczenia III ° leczenie operacyjne: szew, pętla druciana, zespolenie śrubą przy użyciu artroskopu  Oderwanie wyniosłości międzykłykciowej, leczenie - I i II stopień wg Meyersa i McKeevera punkcja leczenie zachowawcze, gips do 6 tygodni w zależności od wieku  Przemieszczenia III ° leczenie operacyjne: szew, pętla druciana, zespolenie śrubą przy użyciu artroskopu

81

82  Występuje bardzo rzadko  Bez przemieszczenia leczy się zachowawczo  Typ i wg Watson-Jonesa operacyjnie - śruba drut Kirschnera  Występuje bardzo rzadko  Bez przemieszczenia leczy się zachowawczo  Typ i wg Watson-Jonesa operacyjnie - śruba drut Kirschnera

83

84  Złuszczenia nasady bliższej wyjątkowo rzadkie, obarczone powikłaniem pod postacią zaburzenia wzrostu kończyny co może prowadzić do znacznych odchyleń osi  Złamania bliższej przynasady mogą powodować podobne powikłania  Złuszczenia nasady bliższej wyjątkowo rzadkie, obarczone powikłaniem pod postacią zaburzenia wzrostu kończyny co może prowadzić do znacznych odchyleń osi  Złamania bliższej przynasady mogą powodować podobne powikłania

85

86  U dzieci małych mogą wystąpić kłopoty diagnostyczne, ponieważ obrzęk w obfitej w tkankę tłuszczową kończynie jest niezauważalny, dziecko raczkuje, przy złamaniach podokostnowych lekko utyka chodząc, dlatego zdarza się że rozpoznanie jest opóźnione  Leczenie - gips udowy 2-4 tyg.  U dzieci zdarzają się, choć rzadko, złamania marszowe  U dzieci małych mogą wystąpić kłopoty diagnostyczne, ponieważ obrzęk w obfitej w tkankę tłuszczową kończynie jest niezauważalny, dziecko raczkuje, przy złamaniach podokostnowych lekko utyka chodząc, dlatego zdarza się że rozpoznanie jest opóźnione  Leczenie - gips udowy 2-4 tyg.  U dzieci zdarzają się, choć rzadko, złamania marszowe

87

88  Leczenie zachowawcze jest zasadniczym postępowaniem, niezależnie od wieku dziecka  Dopuszczalne skrócenie odłamów do 1cm  Dopuszczalne załamanie osi do 10°  Dopuszczalne przemieszczenie do boku o 2/3 szerokości trzonu  Leczenie zachowawcze jest zasadniczym postępowaniem, niezależnie od wieku dziecka  Dopuszczalne skrócenie odłamów do 1cm  Dopuszczalne załamanie osi do 10°  Dopuszczalne przemieszczenie do boku o 2/3 szerokości trzonu

89

90  Przy wtórnych przemieszczeniach kątowych stosuje się gipsotomię  Leczenie operacyjne: złamania otwarte, złamania niestabilne - ZESPOL, śruby, stabilizatory zewnętrzne  Przy wtórnych przemieszczeniach kątowych stosuje się gipsotomię  Leczenie operacyjne: złamania otwarte, złamania niestabilne - ZESPOL, śruby, stabilizatory zewnętrzne

91  W zależności od mechanizmu urazu spotykamy różne typy złuszczeń od I do IV wg Saltera-Harrisa  Złuszczenia typu I i II leczenie zachowawcze gips - 4 tyg.  Złuszczenie typu III i IV leczenie operacyjne - śruby, druty Kirschnera  Złuszczenia wielopłaszczyznowe typ II i III występujące jednocześnie w nasadzie dalszej kości piszczelowej  W zależności od mechanizmu urazu spotykamy różne typy złuszczeń od I do IV wg Saltera-Harrisa  Złuszczenia typu I i II leczenie zachowawcze gips - 4 tyg.  Złuszczenie typu III i IV leczenie operacyjne - śruby, druty Kirschnera  Złuszczenia wielopłaszczyznowe typ II i III występujące jednocześnie w nasadzie dalszej kości piszczelowej

92

93

94