Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Duszy Chrystusa Pana

Prezentacja na temat: "Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Duszy Chrystusa Pana"— Zapis prezentacji:

1 Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Duszy Chrystusa Pana
Znane pod skrócona nazwą: Siostry Duszy Chrystusowej

2 Założycielka Zgromadzenia Sł. B. Paula Zofia Tajber (1890-1963)
Biała Podlaska ( ) Żytomierz ( ) Kraków ( ) Siedlec ( )

3 Rodzice Zofii Tajber - Rudolf i Maria z d. Lux
Pochodzili z Bystrzycy Kłodzkiej. Ok roku z trójką dzieci: Maksymilianem, Jadwigą i Małgorzatą przybyli do Białej Podlaskiej. Tam Rudolf Tajber założył tartak i fabrykę, w której zatrudniał ok. 200 ludzi. W Białej Podlaskiej przyszło na świat dziesięcioro dzieci, z których Zofia, ur. 23 czerwca 1890 r., była najmłodsza. Pierwsza fotografia Zofii pochodzi z 1893 roku. Z opowiadań jej najstarszej siostry Jadwigi wynika, że Zosia nie chciała pozować do zdjęcia. Stąd odwracała wzrok od aparatu fotografa.

4 Biała Podlaska - Wielkanoc 1890 r
Biała Podlaska - Wielkanoc 1890 r. Rodzina Tajberów przed przyjściem Zofii na świat (czwórka dzieci Tajberów już nie żyła)

5 Fabryka Tajberów w Białej Podlaskiej

6 Okres żytomierski (1895-1920) /1/
Rok 1895 – migracja Tajberów do Żytomierza. Rok 1902 – śmierć matki Zofii Tajber - Marii z d. Lux. Okres gimnazjalny. Jadwiga Witkowska z d. Tajber (najstarsza siostra) – formalną opiekunką i wychowawczynią Zofii.

7 Okres żytomierski (1895-1920) /2/ Tajberówka

8 Okres żytomierski (1895-1920) /3/

9 Okres żytomierski (1895-1920) /4/
Po okresie gimnazjalnym Zofia kształci się w konserwatoriach muzycznych Warszawy, Berlina i Kijowa. Chce przez muzykę wnosić harmonię w dusze ludzkie. W roku 1908 odkrywa, że jest powołana do życia zakonnego i dzieli się swoim odkryciem z Ojcem i Rodzeństwem. Wizja Zosi – zakonnicy najbardziej nie odpowiada najmłodszemu z braci – Rudolfowi. Sprytnie podsuwa jej odpowiednią lekturę, by zobaczyła „prawdziwe oblicze” ludzi Kościoła. Osiągnął cel – Zofia w okresie studiów, przebywając poza domem, z dnia na dzień zaniedbuje się w praktykach religijnych. Przeżywa jednak wielkie rozdarcie w duszy. Muzyka nie zaspakaja jej dążeń. Inne dziedziny sztuki również. Bóg, do którego zwraca się o wskazanie właściwej drogi, która powinna kroczyć, usłyszał głos. Prowadzi ją – wykorzystując jej zamiłowanie do sztuki – do kościoła św. Aleksandra w Kijowie. 2 kwiecień 1915 rok – Wielkopiątkowy wieczór – Zofia wchodzi do świątyni zwiedzić Grób Pański. Doznaje olśnienia i z pokorą wyznaje Chrystusowi utajonemu w Najświętszym Sakramencie: Ty jesteś tym szczęściem, którego moja dusza daremnie szukała poza Tobą.

10 Okres żytomierski (1895-1920) /5/
Po dwuletnim okresie przygotowań – przyjęcie Sakramentu Bierzmowania (Żytomierz, 22 lipca 1918 r.). W radości Zofii brało udział nie tylko rodzeństwo, ale również krewni i znajomi.

11 Okres Krakowski ( ) /1/

12 Okres Krakowski ( ) /2/ Okres trzyletnich zabiegów o założenie nowej wspólnoty zakonnej poświęconej czci Najświętszej Duszy Chrystusa Pana wieńczy utworzenie Stowarzyszenia Katolickiego dla pogłębienia wewnętrznego życia religijnego ku czci Najświętszej Duszy Chrystusa Pana (marzec 1923 r.)

13 Okres Krakowski ( ) /3/

14 Okres Krakowski ( ) /4/

15 Okres Krakowski (1920-1961) początki działalności /5/

16 Okres Krakowski ( ) /6/

17 Siedlec 4 listopada 1961 roku – przybycie do Siedlca - wiejskiej placówki Zgromadzenia. Dziś w Siedlcu Siostry prowadzą Dom rekolekcyjny

18 Siedlec 1961-1963 kaplica zakonna

19 Siedlec Doczesna pielgrzymka Sł. B. Pauli Zofii Tajber zakończyła się dnia 28 maja 1963 roku.

20 Powrót do Krakowa Sł. B. Paula Zofia Tajber, powróciła do Krakowa dnia 29 maja 1963 r. Dnia 31 maja odbył się jej pogrzeb. Kondukt żałobny poprowadził Ks. Bp Karol Wojtyła w towarzystwie Ks. Bpa Juliana Groblickiego. Niegasnąca sława świętości Założycielki Zgromadzenia pozwoliła na podjęcie starań o otwarcie procesu kanonizacyjnego ( ) 5 kwietnia 1994 roku doczesne szczątki Sł. Bożej spoczęły w sarkofagu przy wejściu do kaplicy Zgromadzenia.

21 Owoce działalności Sł. Boża Paula Zofia Tajber już w 1933 r. mogła w sprawozdaniu napisać: nikt dotąd w Prądniku nie umarł bez zaopatrzenia na drogę do wieczności.