Biologia jako nauka eksperymentalna

Prezentacja na temat: "Biologia jako nauka eksperymentalna"— Zapis prezentacji:

1 Biologia jako nauka eksperymentalna

2 Doświadczenie nr 1 Badany problem badawczy: Czy receptory przyzwyczajają się do jednostajnych bodźców i przestają reagować? Twoja hipoteza: Receptory przyzwyczajają się do jednostajnego bodźca. Nazwa doświadczenia: Adaptacja receptorów.

3 Plan doświadczenia: Etapy doświadczenia: Na wewnętrznej stronie ręki kolegi wyznacz kwadrat o boku 2 cm. Ostrzem ołówka wykonaj trzy serie po 30 dotknięć, zachowując pięciosekundowe odstępy między kolejnymi seriami. Badana osoba podaje po każdej serii liczbę odczuwalnych dotknięć. Planowany sposób zapisu wyników: Opis i tabela. Potrzebny sprzęt: ołówek, zegarek ze stoperem Potrzebne odczynniki: Brak. Potrzebne organizmy: człowiek Próba kontrolna: Brak. Próba badawcza: 3 serie po 30 dotknięć.

4 Przebieg doświadczenia
Termin przeprowadzania doświadczenia: r. Obserwacje w trakcie doświadczenia: Każda osoba biorąca udział w tym doświadczeniu miała 3 serie po 30 dotknięć ostrym zakończeniem ołówka wewnętrznej strony dłoni. Otrzymane dane/wyniki: Uczestnicy 1seria / liczba dot. 2 seria / liczba dot. 3 seria / liczba dot. Ola 30 Karolina Małgosia Agnieszka Daria Ania Dominika Iwona

5 Analiza otrzymanych wyników: Doświadczenie nie powiodło się, gdyż ogromny wpływ na wynik miało skupienie osób badających. Poprzez nie osoba dokładnie liczyła ilość dotknięć. Wnioski z doświadczenia Doświadczenie byłoby możliwe, gdyby osoba badana nie skupiała swojej uwagi tylko na liczeniu dotknięć. Odrzucenie hipotezy

6 Doświadczenie nr 2 Badany problem badawczy: Czy rośliny mogą pobierać wodę z roztworu wody z solą? Twoja hipoteza: Rośliny nie mogą wtedy pobierać wody. Nazwa doświadczenia: Jak rośliny pobierają wodę?

7 - osmoza Część teoretyczna
Osmoza – to przenikanie cząstek wody przez błony półprzepuszczalne. Osmoza zawsze następuje z roztworu o mniejszym stężeniu, czyli dużej zawartości wody do roztworu o większym stężeniu, czyli o małej zawartości wody. Mechanizm pobierania wody, polega na pobieraniu wody przez włośniki znajdujące się w strefie włośnikowej korzenia. Następnie jest ona przekazywana do komórek kory pierwotnej, skąd dociera do drewna, które transportuje ją do wyżej położonych organów. - osmoza

8 Plan doświadczenia: Etapy doświadczenia:
Do doniczek z ziemią ogrodową włóż po 3 nasiona fasoli. Postaw doniczki w nasłonecznionym miejscu i podlewaj je przez kilkanaście dni. Kiedy fasola osiągnie wysokość kilkunastu cm , rośliny w jednej doniczce zacznij podlewać słoną wodą. Do litrowej butelki wsyp 5 łyżek soli. Rośliny w drugiej doniczce nadal podlewaj czystą wodą. Rośliny w obu doniczkach podlewaj tą samą ilością wody i w tym samym czasie. Obserwuj przez kilka dni, co się dzieje z fasolą w obu doniczkach. Planowany sposób zapisu wyników: Opis z obserwacji. Potrzebny sprzęt: 2 doniczki, 2 butelki litrowe Potrzebne odczynniki: ziemia ogrodowa, sól, woda Potrzebne organizmy: 6 nasion fasoli Próba kontrolna: Doniczka z fasolą podlewana czystą wodą. Próba badawcza: Doniczka z fasolą podlewana słoną wodą.

9

10 Przebieg doświadczenia
Termin przeprowadzania doświadczenia: r. Obserwacje w trakcie doświadczenia: Po zasadzeniu fasoli w 2 doniczkach musiałam odczekać kilka dni, aby urosła na kilkanaście cm długości, podlewając je obie czystą wodą. Dopiero wtedy jedną z nich zaczęłam podlewać roztworem wody z solą. Jeszcze tego samego dnia po kilku godzinach od momentu podlania, fasola w tej doniczce zaczęła usychać. Po 3 dniach cała woda zawarta w jej ciele wyparowała. Otrzymane dane/wyniki: Doniczka z fasolą podlewana czystą wodą urosła bardzo duża, a doniczka z fasolą podlewana słoną wodą bardzo szybko zaczęła usychać i zwiędła. Analiza otrzymanych wyników: Sól rozpuszczona w wodzie utrudnia roślinie pobieranie wody. Roślina nie może jej pobierać. Dlatego fasola podlewana roztworem soli już po kilku godzinach zaczęła usychać. Wnioski z doświadczenia Sól utrudnia pobieranie wody roślinom poprzez zjawisko osmozy. Potwierdzenie hipotezy

11 Doświadczenie nr 3 Badany problem badawczy:
Dośw.1.Czy mąka ziemniaczana zawiera skrobię? Dośw.2.Jak gotowanie wpływa na mąkę ziemniaczaną? Twoja hipoteza: Dośw.1.Mąka ziemniaczana zawiera skrobię. Dośw.2. Zawiesina mąki ziemniaczanej pod wpływem gotowania zmienia swoja strukturę oraz przybiera kolor biały. Nazwa doświadczenia: Skrobia – cukier prosty czy złożony?

12 Część teoretyczna Jedną z metod wykrywania skrobi jest dodanie jodyny lub płynu Lugola do zawiesiny mąki ziemniaczanej z wodą. Skrobia pod wpływem wysokiej temperatury zamienia się w tak zwany „kisiel”. jodyna płyn Lugola

13 Plan doświadczenia: Etapy doświadczenia: Dośw.1. Do szklanki zimnej wody wsyp 2 łyżki mąki ziemniaczanej i zamieszaj. Dodaj kilka kropel jodyny lub płynu Lugola i obserwuj co się dzieje. Dośw.2. Wlej do garnka 1 szklankę wody i dodaj zawiesinę mąki ziemniaczanej z jodyną lub płynem Lugola. Następnie tak przygotowaną mieszaninę zagotuj, cały czas mieszając. Planowany sposób zapisu wyników: Opis z obserwacji. Potrzebny sprzęt: łyżka, szklanka, garnek, kuchenka Potrzebne odczynniki: mąka ziemniaczana, woda, jodyna lub płyn Lugola Potrzebne organizmy: Brak. Próba kontrolna: Zawiesina mąki ziemniaczanej w wodzie. Próba badawcza: Zagotowana zawiesina mąki ziemniaczanej z jodyną.

14 Dośw.1 Dośw.2 Zagotowana zawiesina mąki ziemniaczanej

15 Przebieg doświadczenia
Termin przeprowadzania doświadczenia: r. Obserwacje w trakcie doświadczenia: D1. Po dodaniu do wody mąki ziemniaczanej powstała zawiesina. Następnie po dodaniu kilku kropel jodyny, zawiesina mąki ziemniaczanej z jodyną przybrała jasno-fioletowy kolor. D2. Po zagotowaniu zawiesina odbarwiła się, stała się biała oraz zgęstniała zamieniając się w „kisiel”. Otrzymane dane/wyniki: Przed zagotowaniem – roztwór mąki ziemniaczanej jasno-fioletowy. Po zagotowaniu – roztwór mąki ziemniaczanej biały. Analiza otrzymanych wyników: D1. Po dodaniu jodyny, zawiesina mąki z wodą przybrała kolor jasno-fioletowy. Świadczy to o tym, że w mące znajduje się skrobia, którą wykryła jodyna. D2. Zagotowana zawiesina mąki z jodyną przybrała kolor biały oraz zgęstniała tworząc „kisiel”. Wnioski z doświadczenia D1. Mąka ziemniaczana zawiera skrobię. D2. Pod wpływem gotowania zawarta w mące ziemniaczanej skrobia spowodowała zmianę struktury zawiesiny i przybranie przez nią koloru białego. Potwierdzenie hipotezy