oraz środowisko, w którym dorastają”

oraz środowisko, w którym dorastają”
Prezentacja wyników badania „Nastolatki zagrożone wykluczeniem społecznym - ich marzenia, postawy i zachowania oraz środowisko, w którym dorastają” Badanie wykonane na zlecenie Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy przez PBS DGA Spółka z o.o.

Cele badania Cel badania: Poznanie i lepsze zrozumienie świata, w którym na co dzień funkcjonuje praska młodzież zagrożona wykluczeniem społecznym – jego norm, wartości, marzeń i wzajemnych relacji społecznych (w szczególności rówieśniczych). Diagnoza czynników środowiskowych zagrożenia wykluczeniem społecznym. Termin realizacji badania: marzec - czerwiec 2008 r. Osoby badane: 1) nastolatki w wieku lat; 2) osoby dorosłe będące rodzicami nastolatków; 3) pracownicy instytucji publicznych działający w rejonach objętych badaniem.

Obszary badania Obszary badania: 1) ul. Środkowa 6, 6a – wewnętrzne podwórko, , 14, 16, 23, 25; 2) ul. Szwedzka; róg ul. Strzeleckiej i Szwedzkiej tzw. Pekin – wyjście przez podwórko na ul. Stalową 75; 3) ul. Brzeska (cała, w szczególności nr 5, 7, 9, 11, , 15/17, 19, 21, 14, 16, plac tzw. Piaski na przeciwko numeru i stary młyn; 4) Szmulki – rejon ul. Łomżyńskiej (nr 28), ul. Łochowskiej (nr 53, 38a, 38b), ul. Siedleckiej (nr 20, 21, i brama naprzeciwko).

Metodologia badania Metoda badawcza: 1/ Indywidualne wywiady pogłębione z młodzieżą; 2/ Indywidualne wywiady pogłębione z rodzicami; 3/ Indywidualne wywiady pogłębione z pracownikami instytucji publicznych; 4/ Obserwacja środowiskowa; 5/ Badanie focusowe z młodzieżą (focus grupa); 6/ Mini grupa; 7/ Studium przypadku (debata w „dzikim klubie”).

Analiza pogłębionych wywiadów z młodzieżą (IDI)
Wyniki badania. Analiza pogłębionych wywiadów z młodzieżą (IDI) Analizowano kilka obszarów funkcjonowania młodzieży: a/ czas wolny – sposoby spędzania i potrzeby w tym zakresie b/ grupa rówieśnicza – system norm i wartości c/ rodzina – relacje i postawy d/ co jest ważne w życiu? e/ szkoła – doświadczenia i relacje f/ uczucia i emocje g/ zdrowie i zachowania ryzykowne dla zdrowia h/ plany, aspiracje, marzenia i zainteresowania i/ postrzeganie działań profilaktycznych w środowisku lokalnym

Wnioski z wywiadów z młodzieżą (IDI)
Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Spędzanie czasu wolnego. Czas wolny zaczyna się „po szkole” lub po zakończeniu obowiązków związanych ze szkołą; Tym co definiuje czas wolny jest możliwość samodzielnego i nieskrępowanego decydowania o tym, co będę robił i z kim; W dni powszednie nie ma planowania czasu wolnego, wszystko dzieje się spontanicznie – nastolatki „bujają się” (nawet kilka godzin dziennie) – siedzą na podwórkach, chodzą po parkach, pobliskich ulicach lub centrach handlowych – rozmawiają, oglądają wystawy, rzadziej spotykają się w domach; Często (prawie codziennie) piją piwo – na ogół robią to w plenerze - w parku, na podwórku, czasem w bramie lub w piwnicy, sami dokonują zakupu, choć w niektórych miejscach nie jest to łatwe (sprzedawcy żądają dowodu osobistego). Czas wolny zawsze w towarzystwie znajomych.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Spędzanie czasu wolnego. W dni powszednie obowiązki szkolne lub domowe uniemożliwiają urządzanie imprez – za to w weekendy imprezy są najważniejsze; Imprezy są planowane – ustala się miejsce i porę rozpoczęcia imprezy, młodzież umawia się w stałym miejscu i całą grupę udają się do czyjegoś domu lub klubu; z reguły trwają całą noc („domówki”); Imprezy są także okazją do wypicia większych ilości alkoholu; Większość badanych nigdy nie zastanawiała się nad tym, czy mogliby w czasie wolnym robić coś innego - poddają się stylowi panującemu w grupie, pomysłom kolegów – nie mają własnych planów, czy oczekiwań. Istotną barierą uniemożliwiającą im udział w zorganizowanych formach czasu wolnego np. zajęciach sportowych, tanecznych jest brak pieniędzy, ale wielu jednocześnie przyznaje, iż gdyby mieli więcej pieniędzy, przeznaczaliby je na zakup alkoholu na imprezy.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Grupa rówieśnicza – normy i wartości Wszyscy badani na co dzień funkcjonują w jakiejś grupie – ma ona stały charakter i obejmuje od kilku (4-5) do 15 a nawet 20 osób; z reguły są to rówieśnicy lub osoby w zbliżonym wieku (4-5 lat różnicy), wychowujące się na tym samym podwórku; Najbardziej cenione przez badaną młodzieży cechy to - szczerość, otwartość, pomaganie sobie nawzajem, zaufanie, brak agresji, naturalność; dziewczęta zwracają także uwagę na „sposób prowadzenia się koleżanek” (nie zadają się z byle kim); Jedną z kluczowych wartości, na której opierają się wzajemne wartości w grupie jest – lojalność oraz umiejętność dochowywania tajemnic. Niewybaczalnym zachowaniem jest kłamstwo i zdrada, rozumiane jako ujawnienie powierzonych sekretów, a w przypadku dziewcząt „odbicie” chłopaka.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Grupa rówieśnicza – normy i wartości Chociaż w sferze deklaracji badana młodzież uważa się za otwartą na nowe znajomości (kontakty) to w rzeczywistości tworzy zamknięte struktury; Kluczową kwestią jest gotowość dostosowania się do zasad panujących w grupie (nie wyróżnianie się ani zachowaniem, ani wyglądem), podobne zainteresowania oraz gotowość wspólnego spędzania czasu wolnego; Zdecydowanie nie akceptowane są dziewczęta mieszkające na Pradze Pn., które są partnerkami tzw. „wyrokowców” (ludzi po „odsiadce” w ZK); Z potępieniem dziewcząt spotykają się również ich rówieśniczki , które zawierają „bliskie kontakty” z chłopakami z innych ulic na Pradze. W wypowiedziach dziewcząt pojawia się wątek rywalizacji o chłopców z ich dzielnicy.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Grupa rówieśnicza – normy i wartości Związki uczuciowe badanej młodzieży wydają się krótkie i powierzchowne (z reguły trwają kilka tygodni do roku); znaczna część badanych szuka raczej partnera do zabawy podczas imprez towarzyskich, niż prawdziwej miłości; wiele dłuższych związków rozpadło się z powodu braku wzajemnego zaufania, zdrady, nadużywania alkoholu czy wielkiej zaborczości ograniczającej kontakty towarzyskie z innymi; Chłopcy cenią sobie bezkonfliktowość, którą rozumieją często jako nie stawianie przez dziewczynę zbyt wysokich wymagań i zadowolenie z tego, co oferują im partnerzy; Istotną wartością jest również tolerancja rozumiana, jako akceptacja wobec pewnych zachowań np. picia alkoholu, używania narkotyków, drobnych wykroczeń (oszustwa, kradzieży itp.) popełnianych przez kolegów;

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Rodzina – relacje i postawy O swoich rodzinach młodzież mówi niewiele i bardzo powściągliwie; znaczna część badanych mieszka tylko z matką (także z ojczymem), ojcowie odeszli z domu z powodu alkoholizmu, zginęli w wypadkach albo przebywają w zakładzie karnym; relacje z rodzicami większość określa jako poprawne Część badanych przyznaje, iż spędza z rodziną mało czasu, nie rozmawiają o swoich problemach, nie jedzą wspólnie posiłków – jednak nie wypowiadają się negatywnie nt. najbliższych (z wyjątkiem ojczyma), nawet jeśli w ich domach istnieją poważne problemy (przemoc, alkoholizm, narkomania); Często młodzież idealizuje swoją rodzinę – początkowo przedstawia ją w pozytywnym świetle, a dopiero w dalszej części wywiadu wspomina o problemach, o braku wsparcia, poczuciu samotności i tęsknocie za głębszymi związkami emocjonalnymi; z rodzicami trudno jest porozmawiać o ważniejszych problemach, czasem jest to możliwe ze starszym rodzeństwem.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Alkohol i przemoc w rodzinie, ucieczki z domu Większość badanych wstydzi się opowiadać o problemach alkoholowych swoich najbliższych – matek, ojców. Przyznają, że rodzice piją ale nie upijają się. Jednak różne sytuacje, jakie zdarzyły się podczas badania wskazują, że jest inaczej; Niechętnie odnoszą się również do kwestii przemocy w rodzinie i przemocy wobec dzieci – rzadko wspominają, iż zostali uderzeni przez któregoś z rodziców, natomiast opisują takie sytuacje w innych domach „po sąsiedzku” i są wobec nich bardzo krytyczni; Niektórzy sugerują, że kary cielesne są dobrym i usprawiedliwionym środkiem wychowawczym, że bez nich trudno przyzwoicie wychować dziecko; Większość badanych ma za sobą doświadczenie ucieczki z domu – znikają na noc lub kilka dni bez powiadomienia rodziców; najczęściej powodem ucieczek są konflikty w domu i przemoc (trudne relacje z ojcem lub ojczymem); należy podkreślić, iż rodzice / opiekunowie badanych takich „zniknięć” nigdy nie zgłaszali na policję, z reguły nie wyciągali też żadnych konsekwencji po powrocie;

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Relacje z rodzeństwem Zdecydowana większość badanych posiada rodzeństwo (2-3 osoby), różnica wieku bywa b. duża. Młodsze rodzeństwo to kilkuletnie dzieci, starsze to zazwyczaj osoby dorosłe, pracujące, mające własne rodziny. Młodsze rodzeństwo mające po kilka lat – jest często pod opieką badanej młodzieży. Zdecydowanie bardziej satysfakcjonujące są relacje ze starszym rodzeństwem – rozmawiają o ważnych sprawach, o problemach, wspólnie wychodzą na imprezy towarzyskie, pomagają sobie (w życiowych sprawach); Młodzież pozytywnie ocenia działania prowadzone na Pradze Północ przez organizacje pozarządowe adresowane do dzieci (świetlice, wyjazdy, konkursy plenerowe), uważa je za wartościowe i godne kontynuowania. Pozytywnie ocenia także osoby zaangażowane w tę działalność. Niektórzy zwracali uwagę na niską jakość sprzętu i wyposażenia świetlic socjoterpaeutycznych.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Co jest ważne w życiu Większość badanych miała problem ze wskazaniem (nazwaniem) tego, co jest dla nich obecnie najważniejsze w życiu. Najczęściej pojawiały się takie wartości jak – rodzina, dom, hobby; Dziewczęta wskazywały na znaczenie zdrowia, jednocześnie nie dostrzegały sprzeczności pomiędzy tą deklaracją a swoimi postawami i zachowaniami związanymi z używaniem substancji psychoaktywnych (regularne palenie, częste picie alkoholu); Chłopcy wskazują raczej na wartości, które mogą zapewnić im bezpieczne funkcjonowanie w sferze materialnej – w tym kontekście mówią o dobrej pracy, uzyskaniu wykształcenia tj. zdobyciu zawodu, który daje szansę na zatrudnienie i dobrą pensję.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Co jest ważne w życiu Szczęśliwa rodzina – dobra atmosfera, wspólne spędzanie czasu, brak ciągłych kłótni, wspólne spotkania przy okazji świąt, wzajemna pomoc w trudnościach, zrozumienie (nikt się nie wyśmiewa); W opiniach młodzieży nt. relacji rodzinnych dominuje perspektywa jednostronnego czerpania ze związków z innymi ludźmi, brak natomiast perspektywy wymiany, dawania wsparcia, zaspakajania potrzeb; Badani bardzo dbają również o swój wygląd zewnętrzny, starają się modnie ubierać, używają dobrych kosmetyków, korzystają z solarium, manicure; Niechętnie mówią o tym, co jest ważne dla ich kolegów – wielu przyznaje, że nic nie wie na ten temat; Większość badanych deklaruje, iż wierzy w Boga, jednak znaczna część zdecydowanie odcina się od instytucji kościoła, wyrażając przy tym negatywne emocje; część badanych podkreśla, iż wiara daje im siłę i sprawia, że nie czują się samotni, jednak większość podkreśla iż chodzą do kościoła bo są wierni tradycji ale żyją według własnych zasad.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Szkoła – doświadczenia i relacje To miejsce, o którym większość badanych nie lubi rozmawiać. Chodzą do szkoły w poczuciu przymusu. Wielu powtarzało klasę, niemal wszyscy mają problemy z nauką. Narzekają na brak pomocy ze strony nauczycieli. Wg. badanych szkoła nie jest miejscem, gdzie mogą osiągnąć sukces ani potwierdzić swoją wartość. Niemal wszyscy mają za sobą doświadczenie wagarowania. Dla jednych szkoła była nudna, dla innych to miejsce, gdzie spotykały ich wyłącznie porażki; Część badanych przerwała naukę (teraz chodzą do „wieczorówki”) – niektórzy mają poczucie, że zawalili coś ważnego, że „się stoczyli”; Większość podkreśla bardzo złe relacje z nauczycielami – nigdy nie rozmawiają z nimi o swoich problemach, choć gdyby była taka gotowość ze strony pedagogów – chętnie by to robili. Cenią nauczycieli stanowczych, stawiających jasne granice, mających autorytet i reagujących na trudne sytuacje w klasie; takich którzy się nie obrażają i nie odgrywają na młodzieży

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Szkoła – doświadczenia i relacje Szkoła organizuje zajęcia pozalekcyjne, jednak badani rzadko są nimi zainteresowani, czasem biorą udział w zajęciach sportowych (SKS-y, treningi); Po lekcjach wolą spędzać czas wolny poza szkołą; nie są zainteresowani udziałem w kółkach przedmiotowych - nie mają również żadnych pomysłów na zajęcia w szkole, które byłyby dla nich atrakcyjne; Znajomości nawiązywane z kolegami w szkole nie są tak trwałe i ważne, jak te, które zawierane są na podwórku. Rzadko są zapraszani do domów swoich szkolnych kolegów, sami również ich nie zapraszają.

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Zdrowie i ryzykowne zachowania zdrowotne Niemal wszyscy badani palą papierosy, palą regularnie – paczkę dziennie; pieniądze na papierosy mają z różnych źródeł, czasem pracują, czasem coś sobie „zorganizują” np. dzięki drobnym kradzieżom (kabli); niektórzy biorą papierosy od rodziców; Wszyscy badani piją alkohol – głównie piwo; robią to kilka razy w tygodniu, w weekendy zdecydowanie więcej (5-6 piw), wielu pije codziennie; Picie alkoholu przynosi im ulgę, pozwala się wyluzować – świadomie używają alkoholu aby zmienić swój nastrój; niektórzy piją szkodliwie, opuszczają z tego powodu szkołę, mają problemy w domu; niektórzy przyznają również, iż prawie codziennie piją wódkę – w piwnicach ze znajomymi; Nigdy nie piją samotnie, zawsze w towarzystwie – nigdy nie odmawiają alkoholu na imprezach; większość badanych – chłopcy i dziewczęta – zaczęli pić pod koniec „podstawówki” (11-12 lat) ale „rozkręcili się” w gimnazjum (I-II kl.);

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Zdrowie i ryzykowne zachowania zdrowotne Większość badanych ma również za sobą inicjację narkotykową – z reguły zdarzyło się to w gimnazjum; Najbardziej popularnym narkotykiem jest marihuana; część z nich pali ją kilka razy w miesiącu, niektórzy prawie codziennie - są oni przekonani, że „wszyscy jarają”; traktują marihuanę prawie tak samo, jak piwo - „zioło jest jak piwo”; daje podobne efekty, rozluźnia, „ludzie są rozbawieni, mogą zapomnieć o szarości”; osoby palące marihuanę nie są traktowane przez badanych jak narkomanii; Z pogardą traktują osoby używające innych narkotyków (ćpuny z Pragi) ale nie są przeciwnikami amfetaminy; niektórzy mają za sobą doświadczenia z twardymi narkotykami i w tym kontekście palenie „zioła” traktują jako zachowanie zupełnie niewinne i nieszkodliwe; Są przekonani, że nie mają problemu z uzależnieniem i w każdej chwili mogą przestać palić marihuanę – niektórzy twierdzą jednak, „że dzień bez jarania, to dzień stracony”;

Zbiorowy portret praskich nastolatków – samoocena badanych. Zdrowie i ryzykowne zachowania zdrowotne Prawie wszyscy badani są zdecydowanie przeciwni sprzedaży papierosów i alkoholu dzieciom tj. osobom w wieku 9-10 lat; Siebie uważają za osoby właściwie dorosłe – ich zdaniem prawo powinno zezwalać na zakup papierosów i alkoholu osobom w wieku lat (podobnie myślą chłopcy i dziewczęta); Rodzice zazwyczaj wiedzą o paleniu papierosów i piciu alkoholu; rozmawiają czasem na ten temat mówiąc coś o szkodliwości ale to tylko „zabieg formalny”; zdarza się, że rodzice czasem częstują ich piwem, a gdy zabraknie im papierosów, biorą je od swoich nastoletnich dzieci; Nie ma w tych kwestiach jasnych reguł ani żadnych konsekwencji; czasem „prawią kazanie” o narkotykach i mówią, że piwo jest bezpieczniejsze. Bardziej liberalne są matki niż ojcowie - czasem próbują zatuszować przed ojcem fakt upicia się przez córkę; wielu badanych ma poczucie przyzwolenia na palnie i picie ze strony rodziców; Większość badanych wie jak zdobyć marihuanę i inne substancje psychoaktywne, znają dilerów, wiedza kto handluje narkotykami; czasem łatwiej jest kupić „zioło” niż piwo, bo w niektórych sklepach sprawdzają dok.

Najważniejsze potrzeby młodzieży
Na podstawie samooceny badanych. Dominującą potrzebą badanej młodzieży jest POTRZEBA BEZPIECZEŃSTWA. Potrzeba ta przejawia się na różnych płaszczyznach: a/ badani wolą podejmować zadania, co do których mają dużą pewność, że się powiodą; zdecydowanie unikają porażek; b/ mają zwyczaj spędzać czas w gronie osób, które dobrze znają, otaczają się stałą grupą; c/ nie lubią nowych, nieznanych sytuacji, nowych miejsc – dlatego samotnie nie odwiedzają innych dzielnic; d/ boją się niepewnej przyszłości, nagłej śmierci lub odejścia najbliższych, e/ wolą wykonywać zadania dla osób, które mają jasne zasady wynagradzania, cenią nauczycieli i dorosłych, po których wiedzą, czego mogą się spodziewać; f/ lubią czynności i zadania powtarzalne, o stałym przebiegu, rutynowe; g/ obawiają się zmian w życiu, nie chcą zmieniać istniejącego status quo nawet jeśli nie satysfakcjonuje ich stan obecny; nie zastanawiają, czy ich życie mogłoby wyglądać inaczej, h/ preferują swoją dzielnicę, jako miejsce może niezbyt atrakcyjne ale dobrze im znane, gdzie czują się pewniej, u siebie.

Najważniejsze potrzeby młodzieży
Na podstawie samooceny badanych. POTRZEBA BEZPIECZEŃSTWA – w sferze relacji z ludźmi: a/ pragną aby relacje z rodzicami były wolne od konfliktów, aby nie ingerowali oni w ich styl życia; b/ niepewnie czują się w szkole, potrzebują osoby, która by ich wspierała, której mogliby się zwierzać z kłopotów, otrzymywać pomoc; c/ omijają koleżanki/kolegów, którzy są zmienni, fałszywi, niepewni; d/ boją się niepewnej przyszłości, nagłej śmierci lub odejścia najbliższych, e/ dobrze czują się w grupie, gdzie panują jasne zasady – kiedy wiadomo, co jest a co nie jest dopuszczalne; f/ od przyjaciół, znajomych oczekują, że będą lojalni, nie będą okłamywać, zdradzać, donosić – potrzebują czasu, by komuś zaufać; g/ w relacjach z partnerem koncentrują się raczej na swoich oczekiwaniach względem niego, oraz na tym, jak powinien wyglądać ich partner aby czuli się z nim dobrze.

Podsumowanie wywiadów z rodzicami
Obraz młodzieży z perspektywy praskich rodziców. Większość rodziców swoje relacje z dziećmi przedstawia jako dobre: a/ brakuje im jednak „głębszych kontaktów” ze swoimi dziećmi; b/ są pełni obaw o przyszłość swoich dzieci; c/ wielu ma poczucie bezradności i braku wpływu na zachowania i decyzje podejmowane przez dzieci; d/ krytycznie oceniają towarzystwo swoich dzieci – wielu uważa, że ma ono negatywny wpływ na zachowania dzieci (wagary i konflikty z prawem) – jednocześnie znaczna część rodziców nie zna dobrze grupy rówieśniczej, w której funkcjonuje ich dziecko; e/ większość rodziców nie zna planów życiowych ani marzeń swoich nastoletnich dzieci – nie wspiera ich w tym zakresie; f/ rodzice bardzo negatywnie oceniają ofertę dotyczącą spędzania przez młodzież wolnego czasu – na Pradze nie ma nic interesującego dla dorastającej młodzieży, istniejące obiekty sportowe są zaniedbane, nikt ich nie nadzoruje; g/ wśród propozycji formułowanych przez rodziców często pojawia się pomysł otwartych klubów młodzieżowych, dających dość znaczną swobodę spędzania czasu wolnego i szeroką ofertę zajęć;

Podsumowanie wywiadów z pracownikami instytucji.
Znaczna część pracowników instytucji jest zniechęcona i sfrustrowana słabymi efektami swojej pracy na rzecz młodzieży; Charakteryzując młodzież badani pracownicy podkreślali dużą nieufność i agresywną postawę młodzieży wobec dorosłych – będącą efektem życia w dużym napięciu, braku poczucia stabilności i znacznych deficytów w zaspakajaniu potrzeby bezpieczeństwa; Młodzież niechętnie rozmawia o swoich problemach w rodzinie, wstydzi się swoich rodziców, ich zachowań a jednocześnie ma silne poczucie lojalności wobec nich; Wielu badanych zwraca uwagę na wrogi stosunek młodzieży wobec osób zajmujących się egzekwowaniem prawa – policjantów, strażników miejskich – ta wrogość może pochodzić od rodziców, mających często problemy z prawem; Większość badanych ma przekonanie, że młodzież nie ma żadnych planów ani aspiracji, ponieważ nie wierzy w swoje powodzenie życiowe, nie czuje się na siłach by osiągnąć coś samodzielnie – czasem pojawia się ironiczny stosunek do opisywanej młodzieży i oceniający (negatywnie) charakter jej opisu.

REKOMENDACJE – CO WARTO ZROBIĆ NA PRADZE PN.
Wszelkie podejmowane działania powinny mieć charakter oddziaływań stałych, systemowych i rozległych. Uruchamiając jakiś projekt nie można oczekiwać, iż młodzież od razu go zaakceptuje, trzeba poczekać aż się z nim trochę „oswoi”; Jednym z celów takich systemowych i systematycznych oddziaływań powinna być integracja młodzieży z szerszymi kręgami społecznymi – podejmowane działania powinny „wychodzić poza własne podwórko”; Koniecznym wydaje się stworzenie bezpiecznych miejsc dla młodzieży, posiadających warunki dla zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych – w szczególności potrzeby akceptacji i sukcesu (to jest coś, czego tym ludziom szczególnie brakuje) oraz poczucia bezpieczeństwa. Inwestycja w ludzi – postaw i zachowań praskiej młodzieży nie zmienią nowe boiska, stoły ping-pongowe lub skate parki itp. – one są potrzebne ale wszędzie tam powinni również znaleźć się dobrze przygotowani, młodzi ludzie, którzy mają w sobie dobrą energię, cierpliwość i tolerancję. Warto również połączyć siły różnych instytucji publicznych funkcjonujących na danym terenie („Okrągły Stół – wokół przyszłości praskich nastolatków”).

REKOMENDACJE – CO WARTO ZROBIĆ NA PRADZE PN.
Otwarte kluby młodzieżowe – dla wszystkich chętnych, którzy chcieliby tam przychodzić; miejsca do których nie trzeba się zapisywać, bezpłatne i bez zobowiązań. Miejsca, gdzie można porozmawiać, posłuchać muzyki, napić się herbaty, wyżalić starszemu koledze … pooglądać kodowany kanał sportowy itp. Utrzymaniem klubów, sprzątaniem, organizowaniem w nich różnych projektów powinna zajmować się sama młodzież. Takich klubów powinno powstać kilka. Darmowa siłownia z profesjonalnym sprzętem do ćwiczeń – pod opieką charyzmatycznego, młodego trenera – mogłaby codziennie gromadzić setki nastolatków; Studio tańca i muzyki czyli „Praski Brodway”, prowadzone przez dobrych specjalistów (może któryś z finalistów programu „You can dance”. Darmowa szkoła hip-hopu, break-dancea mogłaby także organizować konkursy i specjalne pokazy tańców. Ciekawą propozycją dla dziewcząt, wychodzącą naprzeciw deklarowanym przez nie zainteresowaniom jest „Młodzieżowe studio makijażu i stylizacji”, gdzie mogłyby się uczyć, jak zrobić profesjonalny makijaż, jak się nowocześnie uczesać, jak zrobić dobrą pizzę, lasanię lub tiramisu.

Dziękuję Państwu za uwagę Bogusław Prajsner

oraz środowisko, w którym dorastają”

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "oraz środowisko, w którym dorastają”"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

oraz środowisko, w którym dorastają”

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "oraz środowisko, w którym dorastają”"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres