METODY ADAPTACJI DZIECKA DO LECZENIA STIOMATOLOGICZNEGO

Prezentacja na temat: "METODY ADAPTACJI DZIECKA DO LECZENIA STIOMATOLOGICZNEGO"— Zapis prezentacji:

1 METODY ADAPTACJI DZIECKA DO LECZENIA STIOMATOLOGICZNEGO
Urszula Kaczmarek METODY ADAPTACJI DZIECKA DO LECZENIA STIOMATOLOGICZNEGO

2 Postawa jest nabytą, wyuczoną, i stosunkowo trwałą cechą osobowości, która wpływa na zachowanie danej osoby. Obejmuje reakcje afektywne, behawioralne i poznawcze, które niekoniecznie występują jednocześnie. Z postawą związanych jest wiele zachowań różniących częstością, szybkością, czasem trwania lub intensywnością danego zachowania wynikającego m. in. z wkładu edukacyjnego rodziny, wcześniejszego doświadczenia, kondycji fizycznej, wpływu zewnętrznego, uczenia się i ekspozycji na bodźce. Proces kształtowania się postawy jak również proces jej zmiany często pokrywa się i jest trudny do rozdzielenia.

3 Pośrednio na postawę oddziałują:
uwarunkowania genetyczne struktur sensorycznych (smak, węch, słuch) inteligencji temperamentu poziomu aktywności podatności na uwarunkowania zmiany kulturowe wpływy wyuczone wpływy przekazane

4 Postawa do leczenia dentystycznego
dental attitude Zależy od wielu czynników: postawy rodziców wieku dziecka wcześniejszego doświadczenia ogólnolekarskiego i stomatologicznego postawy, kompetencji i doświadczenia stomatologa lęku dentystycznego przyczyny wizyty (symptomatyczna vs. asymptomatyczna)

5 Pozytywna postawa do leczenia dentystycznego positive dental attitude
zostaje ukształtowana przez rodziców/opiekunów dziecka kompetentnego lekarza podczas pierwszych wizyt stomatologicznych

6 Oczekuje się, że stomatolodzy leczą choroby jamy ustnej pacjentów w wieku rozwojowym zgodnie z wiedzą i umiejętnościami nabytymi podczas studiów. Jednakże bezpieczne i skuteczne leczenie tych chorób często wymaga modyfikacji zachowania dziecka. Kształtowanie zachowania stanowi kontinnum interakcji obejmującej stomatologa, zespół stomatologiczny, pacjenta i rodzica ukierunkowanej na na komunikację i edukację. Celem działań jest eliminacja lęku dentystycznego i zrozumienie potrzeby zdrowia jamy ustnej, jak również procesu dzięki któremu zostanie to osiągnięte.

7 Lekarz, który leczy dzieci powinien znać różne techniki behawioralne i w większości sytuacji powinien być w stanie dokładnie ocenić poziom rozwoju dziecka, jego temperament i przewidzieć reakcję dziecka na leczenie. Dziecko ze zmianą patologiczną w jamie ustnej nie poddaje się leczeniu przez każdego lekarza.

8 Zachowanie lekarza dentysty i członków zespołu stomatologicznego odgrywa istotną rolę w kształtowaniu postawy do leczenia stomatologicznego młodego pacjenta. Poprzez właściwą komunikację zespół stomatologiczny może uśmierzyć lęk stomatologiczny i nauczyć odpowiednich mechanizmów przezwyciężania lęku, kształtować postawę współpracującą dziecka, zrelaksować dziecko i zwiększyć jego pewność siebie w gabinecie stomatologicznym.

9 Efektywne kształtowanie zachowania umożliwia prawidłowe przeprowadzenie zabiegów leczniczych i pozytywną postawę dziecka do leczenia. Niektóre techniki kształtowania zachowania oparte są na komunikacji, inne natomiast na eliminacji nieodpowiedniego zachowania i ustaleniu komunikacji.

10 Każda technika musi być zintegrowana z całym zindywidualizowanym u danego dziecka kształtowaniem zachowania. Zatem... kształtowanie postawy jest w takim samym stopniu sztuką jak nauką.

11 kształtowania zachowania pacjenta w wieku rozwojowym
Techniki kształtowania zachowania pacjenta w wieku rozwojowym gabinecie stomatologicznym TECHNIKI BEHAWIORALNE

12 Oceń sytuację!

13 Ustal strategię SCENA 1, UJĘCIE 152

14 Metody behawioralne

15 TERMINOLOGIA MODYFIKACJA ZACHOWANIA – forma postępowania psychologicznego, która następuje w procesie edukacji opartym bezpośrednio na komunikacji KLASYCZNE UWARUNKOWANIE- forma uczenia w której obiekt-pacjent ustala nowy związek z bodźcem zewnętrznym i odpowiedź na ten bodziec; stanowi działanie oparte na naturalnym odruchu. ° Klasyczne uwarunkowanie jest ilustrowane znanym doświadczeniem Pawłowa, w którym występuje uwarunkowane ślinienie się psa w odpowiedzi na dźwięk dzwonka. ° Odruch wymiotny związany z zapachem miejscowo stosowanego preparatu fluorkowego jest przykładem klasycznego uwarunkowania obserwowanego w gabinecie stomatologicznym.

16 TERMINOLOGIA UWARUNKOWANIE OPERANTA-PACJENTA - jest formą uczenia się w której rozwija się nowy związek między bodźcem i odpowiedzią na bodziec; • jednakże działanie uczącego się jest dobrowolne, spontaniczne, a nie odruchowe. Uwarunkowanie operanta-pacjenta obejmuje manipulacje konsekwencjami jego zachowania. Pozytywne wzmocnienie w którym stosuje się werbalne pochwały i/lub nagradzanie jest często stosowaną formą uwarunkowania pacjenta w gabinecie stomatologicznym.

17 Techniki kształtowania zachowania shaping behaviour techniques
Niefarmakologiczne komunikacyjne obecność vs. brak obecności rodziców ochronna stabilizacja i unieruchomienie Farmakologiczne sedacja znieczulenie ogólne

18 TECHNIKI BEHAWIORALNE
Mają na celu - utrzymanie uległości dzieci w środowisku stomatologicznym za pomocą umiejętności werbalnego wyrażania żądań oczekiwanej postawy , wykorzenieniu nieodpowiedniego zachowania i wzmocnienia właściwych odpowiedzi. Ponieważ dzieci ujawniają - zależne rozwojowo - zróżnicowane postawy, lekarz dentysta powinien znać różne metody behawioralne i techniki komunikacji, aby sprostać potrzebom poszczególnego dziecka-pacjenta. Do kształtowania zachowania dziecka w gabinecie stomatologicznym można stosować różne techniki behawioralne. Większość z nich oparta jest na pewnych formach postępowania psychologicznego.

19 Techniki komunikacyjne
Są powszechnie stosowane w stomatologii wieku rozwojowego zarówno u dzieci współpracujących jak i niewspółpracujących w formie odpowiednich komend (nakazów) Mają na celu ustalenie relacji z dzieckiem umożliwiającej efektywne przeprowadzenie zabiegu Na ogół stosuje się kilka technik jednocześnie Należy uwzględnić rozwój poznawczy dziecka oraz obecność utrudnień w komunikacji (np. zaburzenia słuchu)

20 Technika powiedz-pokaż-zrób
zaproponowana przez Addelsona w 1959 r. oparta jest na teorii uczenia się, która postuluje, że nagradzanie danego rodzaju zachowania powoduje wzrost częstości jego występowania, a karanie lub nie nagradzanie danego zachowania zmniejsza częstość jego występowania

21 Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do

22 Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do Metoda kształtowania zachowania stosowana przez wielu stomatologów dziecięcych Obejmuje werbalne wyjaśnienie zabiegu z użyciem słów odpowiednich do poziomu rozwoju dziecka – powiedz (tell) dokładnej demonstracji wizualnej, słuchowej i dotykowej aspektów zamierzonego wykonania zabiegu – pokaż (show) wykonanie zabiegu bez jakichkolwiek zmian w odniesieniu do jego wyjaśnienia i demonstracji – zrób (do) Technika ta jest realizowana w oparciu o werbalną i niewerbalną komunikację i pozytywne wzmocnienie

23 Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do Cele nauczenie pacjenta ważnych aspektów wizyty stomatologicznej i zaznajomienie z warunkami środowiska stomatologicznego kształtowanie odpowiedzi pacjenta na zabiegi przez desenytyzację i właściwie opisane oczekiwania Wskazania każdy pacjent Przeciwwskazania - żadne

24 Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do słownictwo dostosowane do wieku rozwojowego dziecka; stosuj słowa które dziecko rozumie unikanie słów indukujących lęk najpierw wykonać najprostszy zabieg zaangażować dziecko (eksternizacja)

25 Nomenklatura stomatologiczna vs. eufemizmy
Amalgamat Srebrne wypełnienie wiertło Łapacz robaków Próchnica zęba Robak w zębie Zgłębnik Liczydełko zęba Miejscowe stosowanie preparatów fluorkowych Witaminy dla zęba Formówka pierścieniowa Korona królowej Zdjęcie rtg Obrazek zęba koferdam Płaszcz deszczowy Aparat rtg kamera Korona stalowa Błyszcząca czapeczka

26 Nomenklatura stomatologiczna vs. eufemizmy
Ślinociąg Odkurzacz Lakowanie zęba Malowanie zęba ubytek próchnicowy dziura ekstrakcja usunąć, wyciągnąć Ból, zranienie Dyskomfort, uszczypnięcie Końcówka wolnoobrotowa Brzęcząca pszczoła zastrzyk zmarznięcie wiercić, borować oczyścić ząb z miękkiej tkanki To nie będzie boleć Nie oczekuj, że coś poczujesz Jeśli poczujesz ból, podnieś rękę do góry to natychmiast przestanę wykonywać zabieg... KAŻDE DZIECKO NATYCHMIST POCZUJE BÓL Jeśli poczujesz jakiś dyskomfort, podnieś rękę do góry i natychmiast przestanę wykonywać zabieg...

27 Odpowiednie do wieku słownictwo

28 Odpowiednie do wieku słownictwo

29 Technika powiedz-pokaż-zrób
Kształtowanie zachowania jest procesem, a nie jednorazowym działaniem, który następuje powoli poprzez wzmacnianie sukcesywnych aproksymacji niezbędnych do uzyskania pożądanego celu

30 Technika powiedz-pokaż-zrób PUNKTY DO ZAPAMIĘTANIA
Unikać nagłych ruchów, hałasu Bezpośrednio stosować wzmocnienie werbalne lub niewerbalne Używać odpowiedniego, zrozumiałego dla dziecka języka Okazywać empatię Nie stosować obietnic Stosować odwrócenie uwagi

31 Komunikacja z dzieckiem
Ustalenie poziomu komunikacji Jasność komunikatów i substytucja słów Kontrola głosu Wielosensoryczna komunikacja Aktywne słuchanie

32 Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Powiedz-pokaż-zrób tell-show-do DLACZEGO TA METODA DZIAŁA? - postępuje nauczanie dziecka (uwarunkowanie przez operatora – lekarza) - eliminuje nieznane bodźce - angażuje dziecko

33 TECHNIKI KOMUNIKACYJNE
Kontrola głosem Polega na kontrolowanej zmianie natężenia głosu, tonu lub tempa celem wpływu na zachowanie pacjenta-dziecka i ukierunkowanie zachowania Rodzicom nie zaznajomionym z tą techniką należy wyjaśnić korzyści wynikającej z jej zastosowania, aby uniknąć nieporozumienia

34 Kontrola głosem Cel - zyskać uwagę pacjenta i współpracę
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Kontrola głosem Cel - zyskać uwagę pacjenta i współpracę - zmienić negatywne zachowanie lub uniknąć negatywnego zachowania ustalić odpowiednią rolę w relacji dorosły-dziecko Wskazania każdy pacjent w wieku rozwojowym Przeciwwskazania - pacjent z upośledzeniem słuchu

35 TECHNIKI KOMUNIKACYJNE
Kontrola głosem Jest techniką stosowaną warunkowo, gdy zachowanie dziecka prowadzi do przerwania leczenia Polega na użyciu nagłych, głośnych i silnych komend (nakazów) jako bodźców przeciwnych (awersyjnych), aby zatrzymać niepożądane zachowanie

36 Kontrola głosem DLACZEGO DZIAŁA?
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Kontrola głosem DLACZEGO DZIAŁA? - przeciwna stymulacja (klasyczne uwarunkowanie) - działanie natychmiastowe - po przeciwnej stymulacji powinno nastąpić pozytywne wzmocnienie

37 TECHNIKI NIEWERBALNEJ KOMUNIKACJI nonoverbal communication techniques
Polegają na wzmocnieniu i ukierunkowaniu zachowania przez odpowiedni kontakt, pozę (postawę), ekspresję twarzy i mowę (język) ciała

38 NIEWERBALNA KOMUNIKACJA
CEL Zwiększyć skuteczność innych technik komunikacyjnych Uzyskać lub utrzymać uwagę pacjenta i współpracę WSKAZANIA Każdy pacjent PRZECIWWSKAZANIA - żadne

39 Pozytywne wzmocnienie
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Pozytywne wzmocnienie W procesie ustalania pożądanego zachowania pacjenta istotne jest odpowiednie sprzężenie zwrotne. Pozytywne wzmocnienie jest efektywną techniką polegającą na nagradzaniu pożądanego zachowania, a przez to wzmacniania nawrotów takiego zachowania. Socjalne wzmocnienia obejmują pozytywną modulację głosu, ekspresję twarzy, pochwałę słowną i odpowiednią demonstrację efektu wszystkim członkom zespołu stomatologicznego i rodzicom Niesocjalne wzmocnienia obejmują nagrody rzeczowe – znaczki, zabawki.

40 Pozytywne wzmocnienie gestem

41 Pozytywne wzmocnienie
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Pozytywne wzmocnienie Cel wzmocnić pożądane zachowanie • Wskazania każdy pacjent Przeciwwskazania - żadne

42 Pozytywne wzmocnienie
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Pozytywne wzmocnienie Zidentyfikować docelowe zachowanie Wybrać odpowiednią nagrodę dla pacjenta Nagrodzić docelowe zachowanie natychmiastowo i konsekwentnie stosować nagradzanie zawsze kiedy występuje pozytywne zachowanie Ignorować niepożądane zachowanie

43 Pozytywne wzmocnienie
TECHNIKI KOMUNIKACYJNE Pozytywne wzmocnienie DLACZEGO TO DZIAŁA ? Nagradza się pozytywne zachowanie Efekt natychmiastowy Zwiększa samoocenę wartości dziecka

44 Pozytywne wzmocnienie jest silnym motywatorem

45 NAGRODA vs. PRZEKUPSTWO
- Dawana jest po odpowiednim zachowaniu umożliwiającym zakończenie zabiegu bez żadnej obietnicy nagrody przed zabiegiem PRZEKUPSTWO - Jest obietnicą nagrodzenia celem indukowania dobrego zachowania podczas zabiegu; rzadko uzyskuje się w ten sposób rezultaty lub długotrwałą dobrą relację lekarz dentysta-pacjent

46 NIEUWARUNKOWANE NAGRADZANIE
Rodzaj nagrody lub wzmocnienia Dawany WSZYSTKIM dzieciom Niezależnie od poziomu współpracy dziecka

47 NIEUWARUNKOWANE NAGRADZANIE
DLACZEGO TO DZIAŁA? Samokontrolowane uczenie (klasyczne uwarunkowanie) Nie zależy od zachowania Forma pozytywnego wzmocnienia

48 ODWRACANIE UWAGI distraction technique
Polega na odwracaniu uwagi pacjenta od procedury postrzeganej jako nieprzyjemna, tj. ignoruje się niewłaściwe zachowanie kierując uwagę na inny obiekt Dając pacjentowi krótką przerwę podczas stresującego zabiegu można zastosować odwrócenie uwagi, np. przez opowiadanie o znanych dziecku postaciach z filmów lub bajek,a przy przedłużającym się zabiegu oglądanie przez dziecko animowanych filmów

49 ODWRACANIE UWAGI distraction technique
CEL obniżenie percepcji na nieprzyjemne doznania odwrócenie negatywnego zachowania lub uniknięcie niepożądanego zachowania WSKAZANIA każdy pacjent PRZECIWWWSKAZANIA - żadne

50 ODWRACANIE UWAGI distraction technique
JAK TO DZIAŁA? Usuwa nieznane czynniki przez uplasowanie pacjenta w znanych realiach Zapewnia dziecku pewną kontrolę

51 NAŚLADOWNICTWO - MODELOWANIE - modeling
Opiera się na teorii uczenia się oczekiwanego zachowania poprzez obserwowanie konsekwencji jakie spowodowało to zachowanie Wyróżnia się naśladownictwo bezpośrednie i pośrednie

52 NAŚLADOWNICTWO - MODELOWANIE
Naśladownictwo bezpośrednie obserwacja wykonanego zabiegu na modelu – dziecku w tym samym wieku i tej samej płci, które wykazuje ten sam poziom lęku Naśladownictwo pośrednie nagrania wideo realizacji zabiegu

53 NAŚLADOWNICTWO - MODELOWANIE
 DLACZEGO TO DZIAŁA? Powoduje postęp w uczeniu się dziecka (uwarunkowanie przez operatora – lekarza) Usuwa nieznane czynniki i pokazuje je w kontekście podobnej osoby „Nacisk” uwarunkowany przyglądaniem się

54 MODELOWANIE BEZPOŚREDNIE

55

56

57 ELASTYCZNY AUTORYTET flexible authority
Zapewnia pacjentowi pewną kontrolę, ale ukierunkowuje zachowanie przez specyficzne komendy Nie należy wyczerpywać możliwości uwagi dziecka Zapewnić dziecku specyficzne sprzężenie zwrotne i powtórzyć wyraźne efekty dobrego zachowania

58 ELASTYCZNY AUTORYTET flexible authority
DLACZEGO TO DZIAŁA? Samokontrola uczenia się (klasyczne uwarunkowanie) Zapewnia dziecku pewną kontrolę Stanowi pewną formę pozytywnego wzmocnienia

59 ELASTYCZNY AUTORYTET

60 TECHNIKA SYGNALIZACJI DOZNAŃ BÓLOWYCH signaling the experience of pain technique nazywana też TECHNIKĄ ZWIĘKSZONEJ KONTROLI enhancing control technique

61 TECHNIKA SYGNALIZACJI DOZNAŃ BÓLOWYCH signaling the experience of pain technique
oparta na zasadach uczenia się warunkowania zwiększa poczucie bezpieczeństwa dziecka przez udział w kontroli leczenia kontrola czasu trwania zabiegu polega na przerwaniu go przez dziecko przez podniesienie do góry ręki, liczenie przez lekarza, brzęczyk WSKAZANIA U wszystkich pacjentów, którzy mogą się komunikować PRZECIWWSKAZANIA - Brak komunikacji z pacjentem

62 INNE TECHNIKI

63 Systematyczna desensytyzacja systematic desensitization technique
Służy do przewarunkowania reakcji lękowych za pomocą bodźca konfliktowego Reakcja lękowa ulega zahamowaniu w wyniku jednoczesnego wywoływania stanu przeciwnego do lęku, np. relaksacji, hipnozy Polega na stopniowym wprowadzaniu bodźca lękowego lub procedury wywołującej lęk po zastosowaniu bodźców powodujących relaksację; następuje stymulacja zrelaksowanego pacjenta hierarchicznie dobranymi bodźcami stresowymi , rozpoczyna się od najmniej stresujących bodźców jak np. lakowanie bruzd i zwiększa się je następowo Oparta na zasadzie, iż relaksacja nie może występować razem z odczuciem lęku Technika ta stosowana jest w eliminacji fobii dentystycznej

64 Systematyczna desensytyzacja
W leczeniu stomatologicznym lęk jest często związany z iniekcją środka znieczulającego Najpierw pacjent jest uczony relaksacji i w tym stanie jest eksponowany na bodźce o kolejno wzrastającej hierarchii pod warunkiem tolerancji poprzedniego bodźca aż uzyskuje się stan tolerancji do przeprowadzenia docelowego działania

65 Systematyczna desensytyzacja - przykład hierarchii bodźców przy fobii związanej z iniekcją środka znieczulającego Instrukcja odnośnie relaksacji mięśni i/lub relaksacyjnego oddychania Wyjaśnienie składowych wyposażenie do znieczulenia miejscowego Patrzenie na przygotowaną strzykawkę Wyjaśnienie i demonstracja efektu miejscowego anestetyku Informacje i fakty o podawaniu miejscowego anestetyku Pacjent trzyma w dłoni przygotowaną strzykawkę Pacjent trzyma przy twarzy przygotowaną strzykawkę Trzymanie wewnątrz jamy ustnej pacjenta przygotowanej strzykawki Trzymanie w dłoni przygotowanej strzykawki bez osłonki igły Trzymanie przy twarzy pacjenta strzykawki bez osłonki igły Trzymanie wewnątrz jamy ustnej pacjenta przygotowanej strzykawki bez osłonki igły Założenie osłonki na igłę i trzymanie końca strzykawki nad błoną śluzową w miejscu wkłucia Naciśniecie strzykawki z osłonką na igłę ponad miejscem wkłucia Umieszczenie środka znieczulającego Usunięcie osłonki igły i trzymanie strzykawki wewnątrz jamy ustnej Umieszczenie igły w kontakcie z błoną śluzową ponad miejscem wkłucia Umieszczenie igły w kontakcie z błoną śluzową i wywarcie pewnego nacisku Trzymanie igły w kontakcie z błoną śluzową i wywarcie nacisku pozwalającego igle na penetrację błony śluzowej (nakłucie) Tak jak w punkcie 14, ale z podaniem minimalnej ilości środka znieczulającego Tak jak w punkcie 14, ale podanie normalnej ilości środka znieczulającego

66 Wizualizacja jest dobrym sposobem redukcji stresu
Wizualizacja jest dobrym sposobem redukcji stresu .... Pomaga zrelaksować się

67 Negatywne (awersyjne) uwarunkowanie definicja
Strategia psychologiczna, która wykorzystuje pewną formę negatywnych bodźców w celu ich wyeliminowania lub poprawy negatywnego zachowania

68 Dziękuję za brak krzyku

69 Negatywne uwarunkowanie CEL
ustalenie lepszej komunikacji uzyskanie kontroli zachowania ochrona dziecka przed zranieniem sprawienie, że wizyta stomatologiczna jest przyjemna KOMUNIKACJA

70 Negatywne uwarunkowanie
Srogie spojrzenie Silny głos HOM(E) Ranga negatywnych bodźców hand over face (excercise) technique - HOM(E)

71 Negatywne (awersyjne) uwarunkowanie WSKAZANIA
Normalne dzieci, które chwilowo buntują się i są niekontrolowane Zazwyczaj w wieku 3 lat i powyżej

72 Negatywne (awersyjne) uwarunkowanie PRZECIWWSKAZANIA
Pacjenci z brakiem zdolności współpracy Poniżej 3 lat Dzieci bojaźliwe, lękliwe Dzieci czasowo współpracujące

73 Negatywne (awersyjne) uwarunkowanie opis techniki
Stosowanie kontroli głosem z umiarkowaniem Nie stosowanie techniki „ręce na twarz” – hand over face (excercise) technique - HOM(E)

74 Negatywne (awersyjne) uwarunkowanie CZYNNIKI
Sukcesywne nagradzanie aproksymacji zbliżających do uzyskania pożądanego celu (wzmocnienie pozytywne) Sprawdzenie warunków do odpowiedniej anestezji Nie wykonywanie działań wzmacniających negatywne zachowanie Obniżenie potrzeby stosowania awersyjnego uwarunkowania wraz z nabywaniem doświadczenia

75 Negatywne (awersyjne) uwarunkowanie RODZICE I ZGODA
Świadoma zgoda obejmująca wyjaśnienie, ryzyko nie przeprowadzenia leczenia, alternatywy zwłaszcza w przypadku bardziej intensywnego awersyjnego uwarunkowania Komunikacja z rodzicami przed i po zastosowaniu awersyjnego uwarunkowania

76 NEGATYWNE WZMOCNIENIE negative reinforcement
Polega na wzmacnianiu schematu zachowania przez usuwanie bodźca, który jest postrzegany przez dziecko jako nieprzyjemny, gdy tylko ujawni się pożądane zachowanie Bodziec stosuje się na wszystkie działania z wyjątkiem pożądanego, zatem uzyskuje się wzmocnienie przez usunięcie negatywnego bodźca Nie należy mylić z karaniem, które polega na stosowaniu nieprzyjemnego bodźca przy niewłaściwym zachowaniu Przykładem takiej techniki jest metoda „ręce na twarzy” – hand over mouth (exercise)technique HOM(E) i metoda „ręce na twarzy” z ograniczeniem dopływu powietrza” - hand over mouth with airway restricted technique HOMAR oraz selektywne wykluczenie rodzica (Selective Exlusion of the Parent –SEP)

77 Technika „ręce na twarzy” hand over mouth (exercise) technique HOM(E)
Jest typowym awersyjnym - negatywnym uwarunkowaniem Stosuje się, gdy występuje niepożądane zachowanie przerywające zabieg Polega na położeniu ręki dentysty na twarz dziecka (powstrzymanie) i poinformowaniu spokojnym głosem, że ręka zostanie usunięta, kiedy nastąpi poprawa zachowania (pozytywne wzmocnienie); jeśli wymaga tego sytuacja powtarza się postępowanie WYMAGA zgody rodziców ZASTOSOWANIE Dzieci w wieku 4-9 lat z utratą komunikacji lub podczas napadu furii Nie stosować u dzieci młodszych

78 Technika „ręce na twarzy” hand over mouth (exercise) technique HOM(E)

79 Technika „ręce na twarzy z ograniczeniem dopływu powietrza” hand over mouth with airway restricted technique (HOMAR) Polega na położeniu ręki dentysty na twarz dziecka i uciśnięciu palcem wskazującym i kciukiem nosa ograniczając dopływ powietrza maksymalnie przez 15 sekund i poinformowaniu spokojnym głosem, że ręka zostanie usunięta, kiedy nastąpi poprawa zachowania (pozytywne wzmocnienie) WYMAGA zgody rodziców ZASTOSOWANIE Dzieci w wieku 4-9 lat z utratą komunikacji lub podczas napadu furii Nie stosować u dzieci młodszych

80 OCENA technik HOM(E) i HOMAR
Obie techniki są krytykowane i nie są polecane, zwłaszcza technika HOMAR niekiedy stosowane są przez lekarzy dentystów w USA nie są zawarte w aktualnych zaleceniach American Academy of Pediatric Dentistry – AAPD i w zaleceniach European Academy of Pediatric Dentistry - EAPD

81 Rozdzielenie dziecka z rodzicami

82 Selektywne wykluczanie rodzica selective exclusion of the parent technique
Metoda kontrowersyjna, stosowana w krajach Ameryki Północnej u pacjentów z niewłaściwym zachowaniem w gabinecie. Polega na opuszczeniu przez rodzica gabinetu podczas manifestowania przez dziecko niewłaściwego zachowania, po poprawie zachowania rodzic wraca do gabinetu. Modyfikacją tej metody jest usunięcie rodzica przebywającego w gabinecie z zasięgu wzroku dziecka.

83

84 Rodzice z dzieckiem w gabinecie stomatologicznym

85 Prawa lekarza, rodziców i dziecka
Lekarz dentysta • Służy jako ekspert - w zakresie patologii jamy - określeniu potrzeb leczniczych - wyborze metod leczniczych potrzebnych do zastosowania Rodzice - odpowiadają za zapewnienie leczenia - prawnie kontrolują opiekę nad dzieckiem Dziecko • zależnie od wieku - ma prawo wiedzieć co będzie robione - ma fizykalne i psychologiczne potrzeby, które muszą być uwzględnione

86 OBECNOŚĆ vs. BRAK OBECNOŚCI RODZICA w GABINECIE z DZIECKIEM
Obecność lub brak obecności rodzica z dzieckiem w gabinecie stomatologicznym stosuje się w celu uzyskania współpracy dziecka. Różne są poglądy stomatologów praktyków na ten temat i różne są postawy rodziców podczas leczenia stomatologicznego dziecka. Wyzwanie dla stomatologa stanowi dziecko, które nie umiejętności i samodyscypliny do radzenia sobie z nowym doświadczeniem w gabinecie stomatologicznym.

87 OBECNOŚĆ vs. BRAK OBECNOŚCI RODZICA w GABINECIE z DZIECKIEM
Wyzwanie dla stomatologa stanowi dziecko, które nie umiejętności i samodyscypliny do radzenia sobie z nowym doświadczeniem w gabinecie stomatologicznym. Często oczekiwania rodziców odnośnie zachowania dziecka są nierealistyczne, a od stomatologa oczekują bardzo dużego wpływu na zachowanie dziecka

88 OBECNOŚĆ vs. BRAK OBECNOŚCI RODZICA w GABINECIE z DZIECKIEM
Stomatolodzy zgadzają się, że dobra i efektywna komunikacja z dzieckiem jest ważna dla ustalenia relacji między lekarzem, pacjentem i rodzicami. Odpowiedzi dzieci na obecność lub brak obecności rodzica w gabinecie wahają się od bardzo korzystnego do bardzo negatywnego. Każdy stomatolog powinien do zdeterminować komunikację i zastosować metody, które optymalizują warunki leczenia zgodnie z jego umiejętnościami, zdolnością dziecka i oczekiwaniami rodziców.

89 OBECNOŚĆ vs. BRAK OBECNOŚCI RODZICA w GABINECIE z DZIECKIEM
CEL pozyskać uwagę rodziców i polepszyć współpracę dziecka odwrócić negatywne zachowanie dziecka lub uniknąć takiego zachowania ustalić odpowiednią relację stomatolog-dziecko zwiększyć efektywną komunikację między stomatologiem, dzieckiem i rodzicem zminimalizować lęk dziecka; dziecko powinno uzyskać pozytywne doświadczenie stomatologiczne

90 OBECNOŚĆ vs. BRAK OBECNOŚCI RODZICA w GABINECIE z DZIECKIEM
WSKAZANIA każdy pacjent PRZECIWWSKAZANIA - rodzice, którzy nie potrafią dziecku zapewnić pozytywnego wsparcia

91 Rodzice Przygotowanie rodziców i dziecka do pierwszej i następnych wizyt Obecność rodziców w gabinecie, wady i zalety

92 Rodzice Informacyjna ulotka Rodzice powinni ....
Rodzice nie powinni .... Konsultacja Wykluczenie dziecka, jeśli to możliwe Jak przygotować dziecko Jak dziecko będzie sobie radzić w środowisku dentystycznym

93 Obecność rodziców w gabinecie stomatologicznym
Zmiany w stylu rodzicielskim obserwowane w minionych latach zaowocowały wzrostem liczby rodziców, którzy chcą być obecni w gabinecie podczas leczenia stomatologicznego dziecka Pinkham, J Dent Child, 1992

94 Obecność w gabinecie rodziców
to LEPIEJ czy GORZEJ ??? Wezmę ten mały instrument i zobaczę... Dobrze Kasiu, rozumiem, że ząb cię boli Twoja mama poszła na dół do apteki nie słyszy cię

95 Oficjalne zalecenie odnośnie obecności rodziców podczas leczenia dziecka w USA

96 Obecność rodziców w gabinecie opinie stomatologów amerykańskich
Ogólne podejście…. BRAK RODZICÓW Powody – odpowiedzi stomatologów Eliminacja potencjalnej manipulacji przez rodziców Nie muszę rozmawiać z rodzicem w czasie kiedy powinnam poświęcić całą uwagę dziecku Rodzice nie mogą powiedzieć rzeczy, których ja nie potrzebuję powiedzieć Czuje się bardziej komfortowo bez kogoś zaglądającego mi przez ramię

97 (3) Odsetek stomatologów w Wielkiej Brytanii uważających, że obecność rodzica wpływa pozytywnie na zachowanie dziecka % Crossley & Joshi , Br Dent J 2002

98 (4) Częstość zapraszania przez stomatologa w Australii rodzica do towarzyszeniu dziecku podczas zabiegu %

99 Odsetek stomatologów w Australii proszących rodzica o opuszczenie gabinetu przy niewspółpracującym zachowaniu dziecka (5) %

100 Obecność rodziców w gabinecie opinie stomatologów amerykańskich
Jeśli rodzice nalegają na bycie z dzieckiem Ja rozumiem Nie mam nic do ukrycia .... Ale prawie zawsze rodzice decydują się czytać magazyny w recepcji/ poczekalni

101 ZALETY OBECNOŚCI RODZICÓW W GABINECIE
Rodzice chcą towarzyszyć dziecku w stresującej sytuacji. Rodzice widzą realność doskonałej opieki stomatologa. Rodzice widzą dowód trudnej pracy stomatologa i troskliwego podejścia. Nie pozostawia się wyobraźni rodziców sposobów interakcji stomatologa z dzieckiem. Rodzice czują się uczestnikiem w procesie podejmowania decyzji i leczeniu. Informacje stomatologa mogą być jednocześnie przekazywane dziecku i rodzicom. Opcja leczenia stomatologicznego może być jednocześnie przekazywana dziecku i rodzicom.

102 ZALETY OBECNOŚCI RODZICÓW W GABINECIE
Oszczędza się czas przeznaczony na komunikację, gdyż nie ma potrzeby powtarzania informacji oddzielnie dziecku i rodzicom. Rodzice mogą wzmocnić w domu zalecenia przekazane przez lekarza. 10. Stomatolog uzyskuje szybko świadomą zgodę rodziców na zmianę metody leczenia i postępowania. Stomatolog uzyskuje szybkie sprzężenie zwrotne odnośnie postawy i zaufania rodziców. Małe dzieci mogą uzyskać odpowiednie fizyczne i psychiczne oparcie. 13. Może nastąpić poprawa zachowania i redukcja lęku dentystycznego pacjenta.

103 OBECNOŚĆ RODZICÓW W GABINECIE WYNIKI BADAŃ
ZALETY: Brak wzrostu negatywnego zachowania dziecka przy obecności rodziców w gabinecie podczas wykonywania zabiegu leczniczego Wzrost zainteresowania rodziców w towarzyszeniu dziecku w gabinecie Poprawa w zachowaniu dziecka i zwiększenie redukcji jego lęku, gdy obecni w gabinecie rodzice aktywnie uczestniczą w przebiegu procesu leczenia

104 Metody behawioralne uczą dziecko pozytywnego zachowania w gabinecie

105 Podsumowanie Techniki behawioralne oparte są na zasadach naukowych; właściwa implementacja danej techniki wymaga zrozumienia jej zasad; jednakże techniki behawioralne są czymś więcej niż czystą nauką i wymagają umiejętności w komunikacji, empatii i treningu. Celami technik behawioralnych jest ustalenie komunikacji, uśmierzenie lęku i strachu, zapewnienie wysokiej jakości opieki stomatologicznej, budowanie zaufania między stomatologiem a dzieckiem i promowanie pozytywnej postawy dziecka do leczenia stomatologicznego.

106 Podsumowanie 3. Przy planowaniu leczenia dziecka muszą być wzięte pod uwagę natychmiastowe potrzeby lecznicze dziecka; czasem leczenie zostaje odroczone lub zmodyfikowane do czasu uzyskania możliwości wykonania rutynowego zabiegu po zastosowaniu odpowiedniej techniki behawioralnej. 4. Wszystkie decyzje o zastosowaniu techniki behawioralnej muszą być oparte na ocenie korzyści vs. ryzyka; zastosowanie techniki behawioralnej wymaga zgody rodziców po uprzednim wyjaśnieniu im zasad; rodzice podejmują decyzję o leczeniu ich dziecka.

107 Podsumowanie 5. Personel stomatologiczny musi być dokładnie przeszkolony, aby podtrzymywać wysiłki stomatologa (właściwie witać dziecko i rodziców w przyjaznym dla dziecka środowisku stomatologicznym), co sprzyja pozytywnej wizycie.

108 Cykl zależności w postępowaniu z dzieckiem-pacjentem

109 ochronnej stabilizacji
Techniki ochronnej stabilizacji dziecka

110 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka
Czasami konieczne jest zastosowanie ochronnej stabilizacji częściowego lub całkowitego fizykalnego nieruchomienia dziecka, aby ochronić pacjenta, lekarza i/lub personel zespołu stomatologicznego przed zranieniem podczas wykonywania zabiegu leczniczego.

111 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka
Zastosowanie ochronnej stabilizacji potencjalnie powoduje poważne konsekwencje, takie jak • uraz fizyczny i psychiczny, • utrata godności, • pogwałcenie praw pacjent, • a nawet śmierć. Ze względu na możliwe konsekwencje stomatolog powinien zastosować inne możliwe alternatywy.

112 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka
STOSOWANIE KLINÓW, PALCA METALOWEGO NIE JEST OCHRONNĄ STABILIZACJĄ Ochronną stabilizację pacjenta może przeprowadzić lekarz, członek personelu stomatologicznego lub rodzic z lub bez pomocy urządzeń unieruchamiających

113 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka PODPÓRKI, KLINY
Podpórki silikonowe Kliny

114 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka
Wyróżnia się pasywne i aktywne unieruchomienie Pasywne unieruchomienie - ochronna stabilizacja to przytrzymanie rąk dziecka przez lekarza, pielęgniarkę, rodzica oraz zastosowanie techniki HOME i HOMAR (zgoda rodzica) Aktywne unieruchomienie to zastosowanie specjalnych urządzeń, np. pasów unieruchamiających i innych urządzeń. ZASTOSOWANIE AKTYWNEGO UNIERUCHOMIENIA WYMAGA UPRZEDNIEJ PISEMNEJ ZGODY RODZICA.   

115 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka UNIERUCHOMIENIE GŁOWY
Przed zabiegiem Pozycja za głową pacjenta Przytrzymanie głowy Wykonywanie zabiegu Dłonie poniżej uszu pacjenta, palce zgięte, NIE trzymać za uszy pacjenta

116 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka PISEMNA ŚWIADOMA ZGODA RODZICA
zapis w karcie powinien obejmować: świadomą pisemną zgodę rodzica na stabilizację wskazanie do stabilizacji typ stabilizacji czas trwania stabilizacji częstość oceny stabilizacji i dostosowanie bezpieczeństwa ocenę zachowania podczas stabilizacji

117 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka
CEL redukcja lub eliminacja niepożądanych ruchów ochrona pacjenta, personelu, stomatologa i rodzica przed zranieniem ułatwienie przeprowadzenia dobrej jakości leczenia

118 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka
WSKAZANIA Pacjent wymaga natychmiastowej diagnozy i/lub leczenia, ale nie może współpracować z powodu niedojrzałości Pacjent wymaga natychmiastowej diagnozy i/lub leczenia, ale nie może współpracować z powodu niepełnosprawności fizycznej lub umysłowej Ryzyko braku bezpieczeństwa pacjenta, personelu, stomatologa i rodzica bez zastosowania ochronnej stabilizacji Pacjent poddany sedacji wymaga ograniczonej stabilizacji redukującej niepożądane ruchy

119 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka
PRZECIWWSKAZANIA Współpracujący nie poddany sedacji pacjent Pacjent, który nie może być unieruchomiony z powodu współwystępujących zmian medycznych lub fizycznych Pacjent, który doznał fizycznego lub psychicznego urazu z powodu uprzedniej ochronnej stabilizacji Pacjent nie poddany sedacji z powodu leczenia wymagającego długiej wizyty

120 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka
Środki ostrożności podejmowane przed stabilizacją Szczelność i czas trwania stabilizacji musi być monitorowany i kontrolowany w regularnych odstępach czasu Stabilizacja wokół kończyn i klatki piersiowej nie może utrudniać krążenia i oddychania Stabilizacja powinna być zakończona tak szybko jak jest to możliwe u pacjenta, który doświadcza ciężkiego stresu lub histerii, aby zapobiec urazom fizycznym lub psychicznym

121 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka „indiańskie nosidełko” papoose guard
Etap 1 Umieścić dziecko na „nosidełku” i unieruchomić ramiona za pomocą pasków z rzepami (velcro); paski dostosować do długości ramienia Etap 2 Zapiąć klapy brzuszne. Rzepy na klapach zapewniają komfortowe i dobre unieruchomienie. Pacjent jest bezpiecznie kontrolowany.

122 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka „indiańskie nosidełko” papoose guard
Etap 3 Zamknięcie klap na nogach. Ukośnie usytuowane rzepy krzyżują się i dobrze dostosowują, i przeciwdziałają wyszarpaniu. Etap 4 Końcowo, umocowuje się klapy na barkach i taśmę na głowie. Ramiona mogą być wyciągnięte przez otwory na barkach, jeśli jest to potrzebne .

123 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka „indiańskie nosidełko” papoose guard
Stabilizator głowy całkowicie unieruchamia głowę; przyczepia się szybko do podłoża; dostosuje się za pomocą rzepów; podkładki piankowe dla zapewnienia komfortu Przedłużacz klap Przydatny dla tęgich dzieci Stabilizator rąk Unieruchamia ręce przy użyciu rzepów

124 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka „indiańskie nosidełko” papoose guard
rozmiary small regular large X-large 3-24 miesiące lat lat nastolatki i dorośli

125 Techniki ochronnej stabilizacji dziecka „indiańskie nosidełko” papoose guard
•„indiańskie nosidełko” jest często stosowane do stabilizacji - unieruchomienia dziecka podczas leczenia stomatologicznego, pobierania krwi i wykonywania mniejszych zabiegów medycznych • unieruchamianie wykonuje się szybko • niektórzy rodzice i lekarze preferują takie unieruchamianie w porównaniu z sedacją, inni natomiast uznają je za zbytnio traumatyzujące i stresujące dla dziecka

126 Techniki farmakologiczne
• Premedykacja Sedacja • Znieczulenie ogólne

127 Techniki farmakologiczne SEDACJA
Może być stosowana bezpiecznie i skutecznie u dzieci małych, niepełnosprawnych mentalnie i fizycznie lub ze schorzeniami systemowymi Stosuje się w postaci inhalacji gazem – podtlenek azotu, benzodiazepan i innych leków DECYZJA o sedacji musi uwzględniać: alternatywne postępowanie – kształtowanie zachowania dziecka potrzeby lecznicze pacjenta wpływ na jakość leczenia rozwój emocjonalny pacjenta stan fizyczny pacjenta

128 Techniki farmakologiczne SEDACJA
Dokumentacja powinna zawierać Świadomą zgodę pisemną rodziców przed zastosowaniem sedacji Instrukcje i informacje przekazane rodzicom Ocenę stanu zdrowia Zapis czasu trwania sedacji z nazwą środka, dawką, drogą i miejscem oraz czasem podania, a także efektem na pacjenta Poziom świadomości i reaktywność pacjenta , tętno, ciśnienie krwi, parametry oddychania, saturacja tlenem podczas leczenia aż do czasu eliminacji działania środka Wystąpienie efektów ubocznych i ich leczenie Czas i stan pacjenta po „wybudzeniu”

129 Techniki farmakologiczne SEDACJA
CELE Zapewnić bezpieczeństwo pacjentowi Zminimalizować fizykalny dyskomfort i ból Kontrola lęku, minimalizacja urazy psychicznego i potencjalna maksymalizacja anamnezy Kontrola zachowania lub/i ruchów, co zapewnia bezpieczne przeprowadzenie zabiegu Powrót pacjenta do wyjściowego ogólnego stanu zdrowia po zaprzestaniu działania środka sedacyjnego

130 Techniki farmakologiczne SEDACJA
WSKAZANIA Pacjenci z lękiem dentystycznym u których techniki kształtowania zachowanie nie dały efektu Pacjenci, którzy nie mogą współpracować z powodu braku psychicznej lub emocjonalnej dojrzałości lub/i mentalnej, fizycznej albo schorzeń systemowych Pacjenci u których zastosowanie sedacji może zapobiec rozwojowi ryzyk urazu psychicznego lub/i zredukować ryzyko medyczne

131 Techniki farmakologiczne SEDACJA
PRZECIWWSKAZANIA Pacjent współpracujący z niewielkimi potrzebami leczniczymi Schorzenie systemowe w którym nie zaleca się sedacji

132 Techniki farmakologiczne SEDACJA – podtlenek azotu
Tlenek azotu jest gazem działającym przeciwlękowo i sedacyjnie, w różnym stopniu analgetycznie i miorelaksacyjnie Podawany jest do inhalacji w mieszaninie z tlenem (30-50%) Nie drażni układu oddechowego ma niską rozpuszczalność w tkankach Szybko wywiera działanie i szybko przestaje działać (w ciągu minut)

133 Techniki farmakologiczne SEDACJA – podtlenek azotu
W minimalnym stopniu wpływa na funkcje sercowo-naczyniowe i oddechowe oraz odruch krtaniowy Jest słabym analgetykiem, najczęściej nie wystarcza do eliminacji bólu podczas zabiegu stomatologicznego Stanowi alternatywę dla znieczulenia ogólnego Stosowanie koferdamu polepsza efekt sedacji

134 Podtlenek azotu N2O N2O discovered Joseph Priestly in Enland Gardner Quincy Colton (med school dropout) put on exhibitions re N2O Hartford, Conn Samuel Cooley volunteered to inhale the gas; as he stumbled back to his seat, he bumped into some benches and injured his leg, but he was unaware of the injury until the gas wore off. Cooley was sitting next to Horace Wells; the next day Colton came to the dental office and one of Wells’ friends, Dr. Riggs took out one of Well’s molars without pain. 1845 = Dr. Wells went to Harvard Medical School to demonstrate… but the patient complained of pain and Dr. Wells was bood. Dr. Wells comits suicide. Colton opens numerous “dental institutes” using N2O throughout the country. Later, Dr. Wells is recognized as “Discoverer of Anesthesia” Wykryty w 1793 r. przez Josepha Priestly`a w Anglii Colton w 1863 r. otworzył liczne „instytuty stomatologii” w których stosowano N2O Później dr Wells odkrył jego zastosowanie w anestezji

135 Techniki farmakologiczne SEDACJA – podtlenek azotu
WSKAZANIA Dzieci w wieku 4 lat i powyżej Pacjenci należący do II i IV klasy ASA pod kontrolą anestezjologa w warunkach szpitalnych

136 Techniki farmakologiczne SEDACJA – podtlenek azotu
PRZECIWWSKAZANIA Przedwspółpracujący pacjenci Dzieci z zaburzeniami napięcia mięśniowego, np. z porażeniem mózgowym Pacjenci z sinusitis, leczeni bleomycyną, z porfiria, psychotyczni

137 Techniki farmakologiczne SEDACJA – podtlenek azotu
OBJAWY UBOCZNE z powodu przedawkowania Nudności Wymioty Zaburzenie nastroju Poty Niepokój Panika Ból głowy Szum w uszach Niemożność utrzymania moczu

138 Techniki farmakologiczne SEDACJA – midazolam, diazepam
Drogi podanie - tabletki, syrop, czopki MIDAZOLAM Szczyt stężenia we krwi po min, po 45 minutach zanik efektu sedacyjnego Eliminacja leku po 2 godzinach Działanie uboczne: interakcja z innymi lekami, halucynacje, nadmierna sedacja, reakcja paradoksalna

139 Techniki farmakologiczne SEDACJA – midazolam, diazepam
Drogi podania- tabletki, syrop, czopki MIDAZOLAM Szczyt stężenia we krwi po min, po 45 minutach zanik efektu sedacyjnego Eliminacja leku po 2 godzinach Działanie uboczne: interakcja z innymi lekami, halucynacje, nadmierna sedacja, reakcja paradoksalna

140 Techniki farmakologiczne SEDACJA – midazolam, diazepam
Długi okres półtrwania, godzin, aktywne metabolity Po podaniu doustnym efekt uzyskuje się w ciągu 1 godz. Czas klinicznego działania jest krótki Skuteczny w eliminacji lęku pozabiegowego i w eliminacji trudności w zasypianiu przed zabiegiem

141 Znieczulenie ogólne Znieczulenie ogólne

142 Techniki farmakologiczne ZNIECZULENIE OGÓLNE
znieczulenie ogólne jest kontrolowanym stanem nieświadomości z utratą odruchów obronnych, w tym zdolności oddychania, odpowiedzi na stymulację fizykalną i komunikację werbalną czasem jest konieczne do zapewnienia dobrej jakości leczenia stomatologicznego w zależności od kondycji pacjenta przeprowadzane jest w warunkach szpitalnych, ambulatoryjnych, w tym w gabinecie stomatologicznym

143 Techniki farmakologiczne ZNIECZULENIE OGÓLNE
DECYZJA o znieczuleniu ogólnym musi uwzględniać: Alternatywne sposoby adaptacji pacjenta do leczenia stomatologicznego – kształtowanie zachowania Potrzeby lecznicze pacjenta Efekt na jakość leczenia stomatologicznego Emocjonalny rozwój pacjenta Ogólny stan zdrowia pacjenta

144 Techniki farmakologiczne ZNIECZULENIE OGÓLNE
Dokumentacja powinna zawierać Świadomą zgodę pisemną rodziców przed zastosowaniem znieczulenia ogólnego Ocenę stanu zdrowia Zapis czasu trwania narkozy z nazwą środka, dawką, drogą i miejscem oraz czasem podania, a także efektem na pacjenta Wystąpienie efektów ubocznych i ich leczenie Czas i stan pacjenta po „wybudzeniu”

145 Techniki farmakologiczne ZNIECZULENIE OGÓLNE
CELE Zapewnić bezpieczną, efektywną i skuteczną opiekę stomatologiczną Eliminacja lęku Redukcja niepożądanych ruchów i reakcji na leczenie stomatologiczne Pomoc w leczeniu pacjentów niepełnosprawnych umysłowo, fizycznie lub ze schorzeniami systemowymi Eliminacja odpowiedzi pacjenta na ból

146 Techniki farmakologiczne ZNIECZULENIE OGÓLNE
WSKAZANIA Pacjenci, którzy nie mogą współpracować z powodu braku psychicznej lub emocjonalnej dojrzałości lub/i mentalnej, fizycznej albo schorzeń systemowych Pacjenci u którzy miejscowe znieczulenie jest nieskuteczne z powodu ostrej infekcji, zmian anatomicznych lub alergii Dzieci lub młodzież krańcowo niewspółpracująca, z lękiem lub fobią dentystyczną albo z brakiem komunikacji Pacjenci wymagający dużych zabiegów chirurgicznych Pacjenci u których zastosowanie znieczulenia ogólnego może zapobiec rozwojowi ryzyk urazu psychicznego lub/i zredukować ryzyko medyczne Pacjenci wymagający natychmiastowego szerokiego leczenia w obrębie jamy ustnej

147 Techniki farmakologiczne ZNIECZULENIE OGÓLNE
PRZECIWWSKAZANIA Zdrowy, współpracujący pacjent z niewielkimi potrzebami leczniczymi Schorzenie systemowe w którym nie zalecane jest znieczulenie ogólne

148 Odsetek stomatologów w Wielkiej Brytanii stosujących techniki behawioralne
% %

149 Odsetek stomatologów w Wielkiej Brytanii stosujących techniki farmakologiczne
% %

150 Odsetek stomatologów w Wielkiej Brytanii stosujących „nosidełko indiańskie”
% % 2

151 PODSUMOWANIE Dobre, właściwie dobrane techniki behawioralne są istotne w: adaptacji dziecka do leczenia stomatologicznego, ustaleniu dobrej relacji między stomatologiem i dzieckiem, zagwarantowaniu współpracy dziecka podczas realizowania zabiegów leczniczych i działań zapobiegawczych ...Aby to uzyskać nie należy traktować młodego pacjenta jako „mini” wersji dorosłego pacjenta

152

153 Dziękuję za uwagę