Nagrywanie płyt CD.

Nagrywanie płyt CD

Dostępne tryby zapisu danych
DAO — DISC AT ONCE. Tryb ten pozwala nam na nagranie płyty bez wyłączenia lasera. Cała płyta zostanie nagrana za jednym razem bez wyłączenia lasera i w przyszłości nie będziemy mieli możliwości dodania nowych danych. Tak przygotowana płyta może być wzorcem do wykonania większej ilości płyt w tłoczni. Jednym słowem, tworząc płytę jednosesyjną, używamy DAO.

SAO — SESSION AT ONCE. W SAO dane w jednej sesji są nagrywane bez wyłączenia lasera, a do tak zapisywanej płyty możemy dodać kolejną sesję. Na pewno zdarzyło się wam kupić w sklepie płytę, gdzie poza słuchaniem muzyki mamy możliwość uruchomienia płyty na naszym komputerze PC. To właśnie przykład płyty zapisanej przy pomocy trybu SAO.

TAO — TRACK AT ONCE. Na płytę możemy zapisać maksymalnie do 99 ścieżek po ok. 700 KB, a po każdej z nich laser jest wyłączany.

MULTISESSION. Dzięki tej metodzie zapisu możemy naszą płytę „tworzyć” na raty, jednocześnie mając możliwość korzystania z niej w zwykłym napędzie CD-ROM. Dane są zapisywane w sesjach, a każda z nich musi mieć przynajmniej jedną ścieżkę o wielkości ok. 700 KB. Oczywiście, nie ma róży bez kolców, możliwość tworzenia płyty na raty wiąże się z utratą ok. 13 MB na każdą z zaczętych sesji na płycie. Utrata wspomnianych 13 MB nie zależy od wielkości zapisywanych sesji. Dlatego płyty wielosesyjne warto tworzyć dla kilku dużych sesji, natomiast zapis tą metodą małych sesji np. po 5 MB nie ma większego sensu. Jeśli będziemy przygotowywać płytę wielosesyjną, to należy pamiętać o tym, że możemy dopisać dane tylko 99 razy.

ZAPIS PAKIETOWY. Dane są zapisywane małymi pakietami metodą przyrostową. Dzięki tej metodzie nie tracimy tyle miejsca na płycie, jak w przypadku płyt wielosesyjnych. Dogrywanie plików nie wiąże się z otwieraniem i zamykaniem nowych sesji. Dużą zaletą tego trybu jest możliwość zapisu danych na płycie za pomocą dowolnego narzędzia do kopiowania plików np. Eksploratora Windows.

RAW. Ostatni i najbardziej potrzebny tryb pozwalający na wykonanie idealnej kopii innej płyty. Dane są kopiowanie bit po bicie bez ingerencji ze strony oprogramowania czy urządzenia. By mieć 100% pewność, że napęd jaki planujemy zakupić, obsługuje RAW, warto zapoznać się z odpowiednią tabelą dostępną na stronie producenta chyba najpopularniejszego i najlepszego programu pozwalającego kopiować płyty w trybie RAW — Warto odwiedzić również polską stronę, gdzie znajduje się zestawienie urządzeń oferowanych na naszym rynku —

Tryb RAW dzieli się na dwa podtypy: DAO—RAW. Dane są przesyłane w jednym ciągu, poczynając od początku płyty CD. Blok zawiera dane subkanałowe, co pozwala nam na przegranie niemal każdej płyty CD. SAO—RAW. Dane są przesyłane w jednej sesji, a sam tryb posiada kilka ograniczeń: nie można kopiować płyt wielosesyjnych, nie można skopiować danych subkanałowych, nie można skopiować znaczników i przerw w płytach audio, nie można skopiować kodów MCN i ISRC

Informacje o czystej płycie CD

Płyta CD domyślnie ma 12 cm średnicy, choć na rynku spotykamy również krążki 8 cm oraz płyty w postaci wizytówki. Pojemność typowej płyty (12 cm) wynosi 74 min lub 650 MB. Oczywiście na rynku dostępne są jeszcze płyty o zwiększonej pojemności: 80 min — 700 MB, 90 min — 800 MB , 99 min — 870 MB. Nośniki o pojemności 74 i 80 minut są poprawnie obsługiwane przez większość napędów dostępnych na rynku. Oczywiście mogą występować problemy z odczytem płyty 80-minutowych w bardzo starych napędach CD-ROM, ale biorąc pod uwagę niezbyt dużą żywotność czytników płyty CD, problem ten nas już raczej nie dotyczy.

Strzałka oznaczająca Lead-Out to obszar znajdujący się pod koniec każdej sesji. Określa on koniec sesji i najczęściej nie zawiera istotnych informacji. Domyślnie pierwszy obszar zajmuje ok. 1,5 minuty lub 13 MB. Każdy kolejny obszar jest już krótszy i zajmuje tylko pół minuty czyli ok. 4 MB. Lead-In to obszar określający miejsce rozpoczęcia sesji. Zawiera on informacje na temat zapisanej zawartości sesji oraz charakterze dysku. W przypadku gdy dysk nie został zamknięty, na podstawie zawartości Lead-In nagrywarka jest wstanie określić, gdzie może rozpocząć nagrywanie kolejnej sesji. Po zapisaniu danych na płycie obszar ten zawiera TOC — „spis treści”.

Kolor jest ściśle powiązany z rodzajem barwnika użytego w warstwie modyfikowalnej, a jej kolor zmienia się po dodaniu warstwy odbijającej. W związku z czym płyty mogą przybrać następujące kolory: Złoty — płyty o tym kolorze są produkowane przez niewiele firm, a do produkcji użyto PhthaloCyanine oraz złotej warstwy odbijającej. Gwarancja żywotności to ok. 100 lat.

Czarny — jest to nośnik nowej generacji, a do jego produkcji użyto PhthaloCyanine, z tym, że pigment ten ma kolor czarny. Żywotność takiej płyty jest podobna do tych ze złotym spodem. Czarne płyty są znacznie odporniejsze na działanie promieni słonecznych. Zielone — do produkcji użyto barwnika o nazwie Cyanine o kolorze niebieskim i złotej warstwy odbijającej. Żywotność ok. 10 lat. Przy płytach tego rodzaju mogą wystąpić problemy z odczytem przez niektóre starsze napędy CD-ROM.

Niebieskie — taki kolor płyty uzyskano poprzez zastosowanie pigmentu Azo oraz srebrnej warstwy odbijającej. Trwałość takiej płyty jest zbliżona do tych o złotym spodzie.

Nagrywanie płyty w Nero

Okno dialogowe widoczne na rysunku 3.1 wymaga od nas podjęcia decyzji o rodzaju płyty, jaką chcemy nagrać. Płyta z danymi to opcja CD-ROM (ISO) i taką zaznaczamy. Jak możemy zauważyć, wybrana kompilacja ma kilka zakładek odpowiadających za właściwości naszej płyty.

Nagrywanie płyty w Nero Multisesja
W oknie tej zakładki określamy, czy chcemy nagrać naszą płytę w jednym z trzech trybów: Pojedyncza sesja — płyta zostanie nagrana w całości, a następnie zamknięta, co uniemożliwi w przyszłości zapis innych danych. Dzięki tej opcji będziemy mogli skorzystać z trybu DAO oraz overburning.

Rozpocznij multisesyjny CD — płyta zostanie zapisana w trybie wielosesyjnym, a w przyszłości będzie możliwie dodanie nowych danych. Opcja ta jest szczególnie przydatna wtedy, kiedy do zapisu mamy niewielką ilość danych, a w przyszłości będziemy chcieli do naszej płyty dodać następne pliki. Używanie trybu zapisu wielosesyjnego wiąże się z utratą ok. 13 MB na każdą zaczętą sesję, dlatego też nie warto jej stosować dla małych porcji danych. Zapis w tym trybie wyklucza użycie trybu DAO oraz overburning.

Kontynuuj multisesyjny CD — dzięki tej opcji możemy do płyty zapisanej w trybie wielosesyjnym dodać kolejną sesję. Dodając kolejną sesję mamy możliwość zmiany plików w poprzedniej kompilacji, usunięcia plików z płyty lub też dodania nowych elementów. Należy pamiętać, że usunięcie danych z płyty nie powoduje ich fizycznego skasowania i nie jest równoznacznie z odzyskaniem miejsca. Zabieg ten polega tylko na zapisaniu nowego TOC, niezawierającego niechcianych plików. Przypominam, że TOC spełnia rolę spisu treści zawartości płyty CD. Jest on aktualizowany przy każdym zapisie płyty. TOC znajduje się w obszarze Lead-In każdej płyty CD.

Nagrywanie płyty w Nero Opcje ISO

Zapis danych na płycie CD nie jest sprawa indywidualną każdego producenta oprogramowania i wymaga standaryzacji, dlatego też powstał standard ISO9660, regulujący metody zapisu na dysku. Określa on trzy poziomy zapisu danych.

Level I Pierwszy poziom ISO wymusza: nazwa plików nie może być dłuższa niż 8 znaków, nazwa rozszerzenia plików nie może być dłuższa niż 3 znaki, nazwa katalogu nie może mieć więcej niż 8 znaków, zagłębienie drzewa katalogów nie może być głębsze niż osiem poziomów, pliki muszą być zapisywane jako ciąg bajtów następujących po sobie.

Level II Drugi poziom ISO wymusza: zapis niepodzielnych plików tzn., że pliki muszą być zapisywane jako ciąg bajtów następujących po sobie, nazwa pliku może mieć maksymalnie 31 znaków.

Level III Trzeci poziom ISO wymusza brak jakichkolwiek ograniczeń.

Nagrywanie płyty w Nero Pominięcie ograniczeń ISO
Autorzy programu umieszczając sekcję Pominięcie ograniczeń ISO dali nam możliwość pominięcia ograniczeń narzuconych przez standard ISO9660. Dzięki temu możemy zignorować: ograniczenie do ośmiu poziomów głębokości katalogów, ograniczenie 255 znaków ścieżki.

Nagrywanie płyty w Nero Zapis CD

Ostania zakładka o nazwie Zapis CD będzie nam niezmiennie towarzyszyła przy wszystkich typach płyty, jakie możemy wykonać za pomocą Nero. Sekcja o nazwie Działanie zawiera cztery opcje określające zasadę działania programu. Dokładniej rzecz ujmując, chodzi o to, że każda z tych opcji odpowiada za wykonanie jakieś czynności przez nagrywarkę podczas zapisu płyty CD. Pierwsza z opcji o nazwie Określ maksymalną prędkość zapisu CD przeprowadza test wydajności komputera przed przystąpieniem do zapisu danych na krążku. Dobre strony objawiają się, gdy chcemy przetestować wydajność naszego komputera np. po reinstalacji systemu.

Dzięki funkcji Przeprowadź symulację zapisu mamy pewność, że nie spotka nas żadna niemiła niespodzianka przy nagrywaniu. Opcja ta wymusza na nagrywarce przeprowadzenie dokładnej symulacji zapisu i dopiero po jej pozytywnym zakończeniu nastąpi właściwy zapis danych na płycie. Niestety symulacja zapisu wiąże się z dwukrotnym zwiększeniem czasu wymaganego do nagrania płyty CD.

Opcja o nazwie Prędkość zapisu pozwala regulować szybkość, z jaką zostanie nagrana płyta CD. Na liście znajdują się wszystkie prędkości zapisu wspierane przez nagrywarkę. Oczywiście w zależności od stosowanej płyty (CD-R lub CD-RW) zawartość tej listy będzie się zmieniała. Metoda zapisu płyty odpowiada za ustawienia tryby zapisu danych na krążku. Do wyboru mamy dwa tryby: TAO (track at once) oraz DAO (disk at once).

Tryb DAO pozwala nam na nagranie płyty bez wyłączenia lasera. Cała płyta zostanie nagrana za jednym razem i nie będziemy mieli możliwości dodania nowych danych w przyszłości. Tak przygotowana płyta może być wzorcem do wykonania większej ilości płyt w tłoczni. Jednym słowem tworząc płytę jednosesyjną używamy DAO.

Zapis w trybie TAO umożliwia nagranie ścieżki w każdym dostępnym formacie. Minimalna długość ścieżki musi wynosić 300 bloków (4 sekundy), co odpowiada około 700 KB. Nagrywarka zapisująca w trybie TAO wyłącza promień lasera po zapisaniu każdej ścieżki. Zgodnie z zaleceniami specyfikacjami na płycie CD można umieścić maksymalnie 99 ścieżek. Taka forma zapisu powoduje powstawanie przerw pomiędzy zapisywanymi sesjami, co nie jest wskazane przy nagrywaniu płyty z muzyką.

Liczba kopii Nowe wersje Nero pozwalają na określenie, ile kopii danej płyty chcemy nagrać. Wystarczy, że w polu o nazwie Ilość kopii wpiszemy odpowiednią wartość, a program będzie domagał się od nas jedynie zmiany nośnika w napędzie. Nowością jest również obsługa wielu nagrywarek wprowadzona w Nero poczynając od wersji 5. Użycie wielu nagrywarek Po zaznaczeniu opcji Użyj wielu nagrywarek uzyskamy możliwość określenia, który napęd na zapisywać dane. Oczywiście opcja ta działa jedynie na komputerach wyposażonych w więcej niż jeden napęd CD-RW.

Test antywirusowy przed zapisem Na sam koniec została nam ochrona antywirusowa. W pierwszych rozdziałach wspominałem, że działający w tle program antywirusowy może być przyczyną błędów przy zapisie płyty CD i należy go wyłączyć. Przypadłość te wykorzystali twórcy Nero dodając opcję o nazwie Wykonaj test antywirusowy przez zapisem CD. Wybór tej funkcji uruchamia dodatek antywirusowy dołączony do pakiety Nero i dokonuje skanowania plików składowych kompilacji dzięki czemu mamy pewność, że zapisywane dane są wolne od „robactwa”.

Okno programu Nero — dodajemy pliki do nowej kompilacji

Widok nowej kompilacji z dodanymi plikami oraz folderami
Widok nowej kompilacji z dodanymi plikami oraz folderami. Strzałki oznaczają domyślną granicę pojemności płyty 74- oraz 80-minutowej.

Sprawdzanie poprawności zapisu Nowe wersje Nero pozwalają włączyć sprawdzanie poprawności zapisanych danych i służy do tego przełącznik znajdujący się w dolnej części okna o nazwie Sprawdź poprawność zapisanych danych. Proces ten polega na sprawdzeniu zapisanych danych i porównaniu ich z oryginałem. Opcja te jest bardzo wygodna, gdyż daje pewność, że podczas zapisu nie wystąpił żaden błąd i dane będą poprawnie czytane.

Automatyczne wyłączenie komputera po zakończeniu zapisu Ostatnią nowością umieszczoną w tym oknie jest opcja o nazwie Automatycznie wyłączaj komputer po zakończeniu zapisu. Dzięki niej możemy włączyć nagrywanie płyty i iść spać bez obawy o to, że komputer będzie pracował całą noc. Oczywiście sam proces wyłączenia zależy od tego, jaki komputer posiadamy. Jeżeli jest to zestaw ATX, to zostanie on wyłączony zupełnie. Natomiast zestaw AT zatrzyma się na ekranie „Można bezpiecznie wyłączyć komputer”.

Automatyczny start płyty z danymi
Systemy rodziny Windows 9x/Me/NT/2000 do automatycznego uruchomienia płyty wymagają, by w głównym folderze dysku CD znajdował się plik o nazwie autorun.inf. Jest to plik tekstowy zawierający kilka poleceń. Jeżeli po umieszczeniu płyty w napędzie system wykryje, że poza danymi znajduje się na niej plik autorun.inf, to automatycznie wykona wszystkie polecenia, jakie się w nim znajdują.

Utworzenie własnej samostartującej płyty nie jest większym problemem i ogranicza się do przygotowania pliki autorun.inf i dodania go do kompilacji. Plik ten musi zawierać następujące polecenia: [AUTORUN] OPEN=\katalog_z_programem\program.exe ICON=ikona.ico

Pierwszy wiersz jest wymagany do poprawnego działania całości i nie podlega żadnym modyfikacjom. W drugim wierszu natomiast modyfikujemy ścieżkę oraz nazwę programu, jaki ma zostać uruchomiony (są to dane od znaku równa się). Ostatni wiesz zawiera ścieżkę dostępu oraz nazwę pliku z ikoną, jaka ma się pojawić np. w oknie Mój komputer po umieszczeniu płyty w napędzie.

Jeżeli zapragniemy automatycznie uruchomić dokument (np. HTML), to drugi wiersz musimy nieznacznie zmodyfikować. Poniżej znajduje się przykład całego pliku autorun.inf, który uruchamia stronę WWW znajdującą się na płycie. [AUTORUN] OPEN=start \KatalogStronyWWW\index.html ICON=ikona.ico

Po wpisaniu odpowiednich poleceń plik zapisujemy i wspólnie z ikoną dodajemy do kompilacji, a następnie nagrywamy. Pragnę jeszcze raz przypomnieć, że płyta będzie automatycznie startować jedynie na tych komputerach, w których nie została wyłączona opcja powiadamiana o włożeniu CD.

Płyta Audio Każdy z nas może za pomocą komputera oraz nagrywarki zapisać swoją płytę audio. Płyta taka, w zależności od długości, może zawierać od 74 do 80 minut muzyki. Nagrywanie dłuższych płyt na razie nie wchodzi w rachubę, ze względu na problem z ich odczytem przez zdecydowaną większość napędów CD-ROM, jak i stacjonarnych odtwarzaczy CD. Format AudioCD jest określamy przez „czerwoną książkę”, która określa właściwości zapisywanych informacji na dysku (16 bitów i 44,1 kHz) oraz rozmiary płyty i sposób, w jaki dane audio są rozmieszczone na nośniku.

Wybór kompilacji Audio-CD

Okno kompilacji Audio-CD

Zapis na CD

Zapis na CD Zapisz CD niczym nie różni się od okna, jakie pojawia się przy zapisie płyty z plikami komputerowymi. Należy zwrócić uwagę na tylko jedną opcję pozwalającą na określenie metody zapisu. Pole to pozwala na dokonanie wyboru pomiędzy dwoma metodami; DAO — disk at once oraz TAO — track at once. W przypadku płyty audio wybrana metoda ma zasadnicze znaczenie dla tego, jaką płytę otrzymamy. Jeżeli zapragniemy nagrać płytę koncertową, gdzie nie ma wyraźniej przerwy pomiędzy poszczególnymi utworami, to bezwzględnie powinniśmy wybrać zapis w trybie DAO, która nagra całą płytę za jednym razem bez wyłączania lasera. Natomiast jeżeli nagrywamy składankę z piosenkami, pomiędzy którymi mają być przerwy, możemy użyć metody TAO, która wyłącza laser po nagraniu każdej piosenki i wstawia krótką przerwę.

Kopia istniejącej płyty CD
Do wykonania kopii płyty CD najwygodniejszym rozwiązaniem jest posiadanie nagrywarki oraz napędu CD-ROM. Oczywiście posiadacze tylko jednego napędu – nagrywarki, nie będą mieli większych problemów z wykonaniem takiej kopii.

Pierwsza zakładka widoczna na rysunku powyżej odpowiada za określenie miejsca, gdzie będzie składowany obraz naszej płyty — oryginału. Musimy określić dysk, na którym będzie wystarczająca ilość wolnych megabajtów. Pamiętajmy, że obraz zajmuje nieco więcej niż sama płyta. Za pomocą przycisku Testuj transfer wszystkich dysków możemy sprawdzić, który z dysków jest najszybszy, a co za tym idzie najbardziej wydajny przy przesyłaniu danych do nagrywarki. Do pola Usuń plik obrazu po kopiowaniu CD jeszcze wrócimy przy okazji szczegółowego omawiania obrazów płyt, a teraz zwróć uwagę na to, że pole to jest nieaktywne.

Jedną z najważniejszych opcji jest pole W locie, które nakazuje przesyłanie danych bezpośrednio z napędu CD-ROM do nagrywarki. Taka metoda kopiowania wymaga od naszego sprzętu dużej stabilności jak i niemałej wydajności. Najmniejszy spadek przesyłu danych może spowodować błąd w czasie nagrywania. Wystarczy, że płyta, której kopię chcemy wykonać, ma już lata świetności za sobą, a nasz napęd CD-ROM nie radzi sobie za dobrze z korekcją błędów, by nagrywanie spaliło na panewce.

Ostatnia z zakładek o nazwie Zapis CD wygląda identycznie, jak w poprzednich przykładach. Proces kopiowania nastąpi po zatwierdzeniu całości przyciskiem Kopiuj CD.

Obsługa płyty CD-RW Nowością jest możliwość wielokrotnego zapisu na takim nośniku, co pociąga za sobą możliwość czyszczenia płyty CD-RW. Każdy program oferuje dwa tryby czyszczenia płyty. Pierwszy, szybki tryb pozwala w ciągu kilku minut przygotować nośnik do pracy. Metoda ta opiera się na usunięciu obszaru TOC płyty. Niestety od czasu do czasu musimy płyty wyczyścić dokładniej i wtedy z pomocą przychodzi drugi tryb kasowania zawartości. Polega on na dokładnym wyczyszczeniu każdego sektora, w związku z czym trwa znacznie dłużej (czyli tyle, co nagranie płyty przy dopuszczalnej prędkości).

Obsługa płyty CD-RW Czyszczenie płyty CD-RW w Nero jest dostępne w menu Nagrywarka/Kasowanie nośnika wielokrotnego zapisu.

Płyta multisesyjna Należy pamiętać, że każda sesja poza zapisanymi danymi wymaga dodatkowych 13 MB na jej rozpoczęcie. Kolejnym ograniczeniem jest fakt, że każda sesja musi zawierać minimum jedną ścieżkę o rozmiarze 300 lub więcej bloków. Do płyty multisesyjnej możemy dodawać dane aż 99 razy.

Rozpoczęcie płyty multisesyjnej

Kontynuowanie płyty multisesyjnej

Okno wyboru ścieżki Przykład dwóch sesji

Overburning — tworzenie płyt ponad rozmiar
Zgodnie ze specyfikacją, na typowej płycie CD mieści się 74 minuty muzyki lub 650 MB danych. Oczywiście w przypadku płyt dłuższych ok. 80-minutowych, mieści się ich nieco więcej, bo 700 MB. Zgodnie z zapisem w Orange Book (specyfikacja nazywana pomarańczową książeczką), na płycie musi znajdować się pewien obszar pozwalający zapisać Lead-Out — obszar na końcu płyty zawierający wpis o zakończeniu sesji. Funkcja overburningu pozwala na skrócenie obszaru zajmowanego przez Lead-Out oraz jego przesunięcie. Dzięki temu zostaje uzyskane dodatkowe miejsce na zapis danych. W zależności od płyty i jej producenta, dzięki temu możemy zyskać do kilku minut. By dokonać zapisu z użyciem tej właściwości, kompilacja musi mieć włączony typ zapisu DAO.

Overburning w Nero W celu nagrania płyty z wykorzystaniem overburningu w Nero najpierw musimy odpowiednio skonfigurować sam program. W tym celu uruchamiamy program i wchodzimy do menu Plik | Preferencje. Następnie w nowo otwartym oknie klikamy w zakładkę Ustawienia zaawansowane.

Overburning w Nero W celu aktywacji overburningu musimy włączyć opcję Zezwalaj na overburning w trybie DAO. Następnie w pola znajdujące się poniżej musimy wpisać maksymalną długość płyty. Podane wartości powinny być większe o 2 – 3 minuty od nominalnej pojemności płyty

Overburning w Nero

Zapis pakietowy

Obraz płyty CD Obraz płyty to wierna kopia danych zawartych na płycie CD zapisana do jednego dużego pliku. Obraz ten możemy wykonać sami za pomocą niemal każdego z opisywanych w tej książce programów. Przykładowo CloneCD wykona taki obraz płyty bez naszej wiedzy. Inaczej sprawa wygląda w przypadku Nero, gdzie musimy zaznaczyć kilka opcji, by obraz postał. Poza programami do zapisu danych na płytach CD powstały specjalne narzędzia potrafiące wygenerować taki obraz. Do grona takich programu należy WinISO czy też BlindRead. Pierwszy z nich potrafi wykonać obraz płyty oraz umożliwia jego edycję, natomiast BlindRead wykonuje jedynie wierne odbicie dysku.

Obraz płyty CD Tworzenie i zapis
Tworzenie obrazu rozpoczynamy w oknie wyboru kompilacji, gdzie musimy wybrać opcję Kopia CD.

Tworzenie obrazu za pomocą Nero — krok drugi

Tworzenie obrazu za pomocą Nero — krok trzeci

Tak przygotowany obraz możemy przechowywać na dysku naszego komputera jako kopie dysku CD. Niestety nie ma to większego sensu, ponieważ plik zajmuje miejsce i jest bezużyteczny na tym etapie. Prędzej czy później staniemy przed koniecznością nagrania go na dysku CD. Oczywiście możemy to zrobić na dwa sposoby. Pierwszy z nich to przygotowanie kompilacji CD-ROM ISO9660 — czyli typowej płyty. Jednak obraz nadal będzie obrazem i poza tym, że zwolniliśmy miejsce na dysku komputera, nic więcej nie udało się zyskać.

Płyta startowa dla Win9x w Nero
Musimy przygotować dyskietkę startową systemu.

Ustawienia w zakładce Opcje startowe CD powinny być zgodne z tym, co widać na rysunku, czyli wybieramy Logiczny dysk startowy, a w polu poniżej ustawiamy wartość A:\2 MB. Zawartość pozostałych zakładek możemy ustawić wedle własnego uznania, należy jednak pamiętać o tym, że płyta startowa musi być nagrana w całości za jednym razem (pojedyncza sesja, tryb DAO). Nasze ustawienia zatwierdzamy klikając przycisk Nagrywaj.

W głównym oknie programu możemy dodać dowolne pliki, jakie chcemy zapisać na dysku CD, a następnie przechodzimy do nagrywania płyty. W tym celu klikamy ikonę — Zapis CD, i rozpoczynamy nagrywanie płyty. Jeśli wszystko przebiegło bez problemów, możemy uruchomić komputer z nowo nagranej płyty CD.

Zabezpieczenia płyty CD
Kilka lat temu, kiedy nagrywanie płyt było poza zasięgiem przeciętnego obywatela, problem ze skopiowaniem płyty ograniczał się jedynie do dostępu do nagrywarki. Z biegiem lat i upowszechnieniem się urządzeń pozwalających na zapis, producenci zwiększyli wysiłki w celu wyeliminowania i ograniczenia nielegalnego kopiowania płyt. Powstało wiele różnych rozwiązań, ale każde opierało się na podobnym założeniu i polegało na dodaniu pewnych danych do płyty. Do najbardziej znanych zabezpieczeń należą: SafeDisk, SecuRom, LaserLock, Illegal TOC, Dummy Files.

Otwieranie zamkniętej sesji
W przypadku płyty CD-R nie ma możliwości otwarcia raz zamkniętej sesji. Natomiast płyty CD-RW za pomocą niektórych programów pozwalają na otwarcie zamkniętej sesji na płytach multisesyjnych. Takim programem jest np. Nero Burning Rom, który w nowych wersjach posiada odpowiednie możliwości. Opcja otwierania sesji znajdujue się pod pozycją kasowania płyty CD-RW  — Nagrywarka/Kasowanie nośnika wielokrotnego zapisu.

Otwieranie zamkniętej sesji
W nowo otwartym oknie w wybieramy opcję Odemknij ostatnią sesję i klikamy przycisk Kasuj. Teoretycznie po chwili sesja powinna być otwarta a dodanie nowych danych w postaci kolejnej sesji jest już możliwe. Niestety w praktyce nie jest to takie proste gdyż nasza nagrywarka musi obsługiwać otwieranie sesji w przeciwnym wypadku do płyty nie będziemy mogli nić dograć a płyta nie będzie się nadawała do odczytu w żadnym napędzie.

Nagrywanie płyt CD.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Nagrywanie płyt CD."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

Nagrywanie płyt CD.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Nagrywanie płyt CD."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres