Izabela Górecka Wydział Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego, KOWEZiU

Prezentacja na temat: "Izabela Górecka Wydział Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego, KOWEZiU"— Zapis prezentacji:

1 Izabela Górecka Wydział Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego, KOWEZiU
e-learning przegląd europejskich i krajowych dokumentów Izabela Górecka Wydział Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego, KOWEZiU

2 Plan prezentacji Dokumenty europejskie Dokumenty krajowe Programy wspierające rozwój e-learning’u Działania wspierające rozwój e-learning’u Strony dot. edukacji multimedialnej i informatycznej

3 Dokumenty europejskie
Strategia Lizbońska Deklaracja Bolońska Deklaracja Kopenhaska Edukacja w Europie – różne systemy kształcenia i szkolenia. Wspólne cele do roku 2010 Prawodawstwo dot. uczenia się przez całe życie Rozwój społeczeństwa informacyjnego

4 Strategia Lizbońska (I)
Lizbona 2000 Główne cele: przekształcenie UE w „najbardziej konkurencyjną i dynamiczną, opartą na wiedzy gospodarkę, zdolną do trwałego wzrostu, z większa liczbą lepszych miejsc pracy i większą spójnością społeczną”; przyspieszenie przejścia do społeczeństwa opartego na wiedzy; istotna rola edukacji - kształcenia przez całe życie. Rada Europejska, podczas posiedzenia w Lizbonie w marcu 2000 roku, uzgodniła, iż do roku 2010 powinien być osiągnięty następujący cel strategiczny: Gospodarka europejska powinna stać się najbardziej konkurencyjną i dynamiczną gospodarką w świecie - gospodarką opartą na wiedzy, zdolną do trwałego wzrostu, tworzącą coraz większą liczbę lepszych miejsc pracy i zapewniającą większą spójność społeczną. Rada Europejska, podczas lizbońskiego posiedzenia, zdefiniowała także nowe podejście do politycznej współpracy, m.in. w dziedzinie edukacji. Jest nim "otwarta metoda koordynacji”, która ma przede wszystkim zapewnić większą zbieżność w dążeniach do osiągnięcia najważniejszych celów UE poprzez wspomaganie państw członkowskich w pracach nad stopniowym tworzeniem własnej polityki edukacyjnej ukierunkowanej na te cele.

5 Zdefiniowane niezbędne umiejętności:
Strategia Lizbońska (II) Zdefiniowane niezbędne umiejętności: Umiejętność obsługi komputera, Znajomość technologii informatycznych, Znajomość języków obcych, Przedsiębiorczość, Umiejętność pracy w zespole. W Strategii Lizbońskiej określono niezbędne umiejętności, na które powinien być położony nacisk w procesie edukacji są to: umiejętność obsługi komputera, znajomość technologii informatycznych, znajomość języków obcych, przedsiębiorczość, umiejętność pracy w zespole.

6 Priorytety: Deklaracja Bolońska (I)
Bolonia 1999 Priorytety: utworzenie Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego; podnoszenie konkurencyjności i promowanie europejskiego szkolnictwa wyższego na świecie. Proces Boloński to restrukturyzacja i harmonizacja systemów szkolnictwa wyższego w krajach Unii Europejskiej w celu utworzenia do 2010 r. wspólnej Europejskiej Przestrzeni Szkolnictwa Wyższego. Proces Boloński realizowany jest w myśl postanowień Deklaracji Bolońskiej podpisanej 19 czerwca 1999 r. przez ministrów edukacji z 29 krajów europejskich, w tym także z Polski.

7 Główne cele: Deklaracja Bolońska (II)
przyjęcie systemu czytelnych i porównywalnych tytułów/stopni; przyjęcie systemu opartego na dwóch głównych cyklach kształcenia (+ studia doktoranckie); upowszechnienie systemu punktowego; promowanie mobilności studentów i kadry uczelnianej; propagowanie współpracy europejskiej w zakresie zapewniania jakości. Główne postanowienia tej Deklaracji to: Przyjęcie systemu czytelnych i porównywalnych stopni, także również poprzez wdrożenie Suplementu do Dyplomu, w celu promowania możliwości zatrudnienia obywateli Europy oraz międzynarodowej konkurencyjności europejskiego systemu szkolnictwa wyższego. Przyjęcie systemu opartego zasadniczo na dwóch głównych cyklach: niższym - "undergraduate" i wyższym- "graduale". Dostęp do drugiego cyklu wymaga pomyślnego ukończenia pierwszego etapu cyklu studiów, trwającego minimum trzy lata. Stopień nadany po pierwszym cyklu, będzie również uznawany na europejskim rynku pracy jako odpowiedni poziom kwalifikacji. Drugi etap powinien prowadzić do tytułu stopnia "master" i/lub "doktorate degree" jak to jest w wielu państwach Europy. Ustalenie systemu punktów kredytowych, takiego jak ECTS - jako odpowiedniego środka promowania jak największej mobilności studentów. Punkty mogą być również zdobywane poza szkolnictwem wyższym, z uwzględnieniem kształcenia przez całe życie, pod warunkiem, że są one uznane przez rekrutujące szkoły wyższe. Promocja mobilności poprzez pokonanie przeszkód na drodze do swobodnego przemieszczania się, ze szczególnym uwzględnieniem: - studentów - dostęp do możliwości studiów i szkoleń oraz związanych z tym usług; - nauczycieli, naukowców oraz personelu administracyjnego - uznanie i waloryzacja okresów badań, nauczania i szkolenia, zrealizowanych w europejskim kontekście bez uszczerbku dla ich praw. Promocja współpracy europejskiej w zakresie zapewniania jakości, z uwzględnieniem opracowania porównywalnych kryteriów i metodologii. Promocja niezbędnych europejskich wymiarów szkolnictwa wyższego, szczególnie pod względem rozwoju zawodowego, współpracy międzyinstytucjonalnej, programów dotyczących mobilności oraz zintegrowanych programów nauczania, szkolenia i badań.

8 Główne cele: Deklaracja Kopenhaska
Kopenhaga 2002 Główne cele: Modernizacja kształcenia i szkolenia zawodowego poprzez: utworzenie jednolitych ram przejrzystości kompetencji i kwalifikacji (EUROPASS); stworzenie systemu punktów kredytowych w kształceniu i szkoleniu zawodowym; stworzenie mechanizmów zapewniania jakości w kształceniu i szkoleniu zawodowym. Proces Kopenhaski wynika z ustaleń w Lizbonie i jest związany z kształceniem zawodowym i szkoleniami. Rozpoczęty został Deklaracją Kopenhaską ogłoszoną w 2002 r. Wśród zadań wynikających z Deklaracji Kopenhaskiej trzy zostały przyjęte do realizacji w pierwszej kolejności. Są to: utworzenie jednolitych ram przezroczystości kompetencji i kwalifikacji, których narzędziem jest EUROPASS, stworzenie systemu punktów kredytowych w kształceniu i szkoleniu zawodowym, stworzenie mechanizmów zapewniania jakości w kształceniu i szkoleniu zawodowym - wypracowanie standardów jakości, norm, kryteriów i wskaźników jakości kształcenia i szkolenia zawodowego.

9 Dla dobra obywateli i całej Unii Europejskiej
Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010 Luksemburg 2002 Dla dobra obywateli i całej Unii Europejskiej Ministrowie edukacji z krajów UE i Komisja Europejska przyjęli w dniu 14 lutego 2002 roku program dotyczący rozwoju systemów edukacji w krajach UE, z zamierzeniem zrealizowania do roku 2010 następujących celów: osiągnąć w Europie najwyższy poziom edukacji, tak aby mogła ona stanowić wzór dla całego świata pod względem jakości i użyteczności społecznej; zapewnić kompatybilność systemów edukacyjnych, umożliwiającą obywatelom swobodny wybór miejsc kształcenia, a następnie pracy; uznawać w Unii Europejskiej kwalifikacje szkolne i zawodowe, wiedzę i umiejętności zdobyte w poszczególnych krajach UE; zagwarantować Europejczykom - niezależnie od wieku - możliwość uczenia się przez całe życie (kształcenie ustawiczne); otworzyć Europę - dla obopólnych korzyści - na współpracę z innymi regionami, tak aby stała się miejscem najbardziej atrakcyjnym dla studentów, nauczycieli akademickich i naukowców z całego świata.

10 promowania mobilności uczniów, studentów i nauczycieli;
(II) Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010 Różnorodność i współpraca w dziedzinie edukacji Art. 149 i 150 Traktatu o Unii Europejskiej dotyczą: promowania mobilności uczniów, studentów i nauczycieli; rozwoju współpracy międzyszkolnej i międzyuczelnianej; zachęcania do nauki języków obcych; uznawania w szkołach, uczelniach i zakładach pracy tytułów i stopni naukowych, kwalifikacji oraz kompetencji zawodowych; promowania kształcenia otwartego i na odległość.

11 (III) Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010 3 cele strategiczne i 13 celów Cel strategiczny 1: Poprawa jakości i efektywności systemów edukacji w UE Cel 1.1.: Podniesienie jakości kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli i osób prowadzących szkolenia Cel 1.2.: Rozwijanie kompetencji i umiejętności potrzebnych dla społeczeństwa wiedzy Cel 1.3.: Zapewnienie powszechnego dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych Cel 1.4.: Zwiększenie rekrutacji w dziedzinach nauk ścisłych i technicznych Cel 1.5.: Optymalne wykorzystywanie zasobów Cel strategiczny 2: Ułatwienie powszechnego dostępu do systemów edukacji Cel 2.1.: Tworzenie otwartego środowiska edukacyjnego Cel 2.2.: Uatrakcyjnianie procesu kształcenia Cel 2.3.: Wspieranie aktywności obywatelskiej, zapewnienie równości szans i spójności społecznej Cel strategiczny 3: Otwarcie systemów edukacji na środowisko i świat Cel 3.1.: Wzmocnienie powiązań ze światem pracy, działalnością badawczą i społeczeństwem Cel 3.2.: Rozwijanie przedsiębiorczości Cel 3.3.: Poprawa sytuacji w zakresie nauki języków obcych Cel 3.4.: Rozwijanie mobilności i wymiany Cel 3.5.: Wzmocnienie współpracy europejskiej

12 (IV) Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010 Cel 1.1.: Podniesienie jakości kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli i osób prowadzących szkolenia Środki służące stymulowaniu i monitorowaniu postępu: Wskaźniki ilościowe: niedobór/nadwyżka wykwalifikowanych nauczycieli i osób prowadzących szkolenia na rynku pracy; liczba kandydatów ubiegających się o przyjęcie na studia/kursy dla nauczycieli i osób prowadzących szkolenia; odsetek nauczycieli i osób prowadzących szkolenia, którzy uczestniczą w programach/kursach doskonalenia zawodowego Wskaźniki jakościowe: ocena programów kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli i osób prowadzących szkolenia; wymagania kwalifikujące do wykonywania zawodu nauczyciela zgodnie z poziomem wykształcenia; uwzględnienie w programach kształcenia i doskonalenia zawodowego technologii informacyjno-komunikacyjnych, języków obcych, wymiaru europejskiego i aspektów interkulturowych.

13 (V) Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010 Cel 1.3.: Zapewnienie powszechnego dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych Nowoczesne kształcenie wymaga nie tylko sprzętu, wydajnych środków komunikacji (Internet/Intranet) oraz ogólnej obsługi, ale także zapewnienia wysokiej jakości materiałów edukacyjnych w technologii cyfrowej oraz oprogramowania edukacyjnego, kształcenia na odległość (wirtualnego i rzeczywistego), kierowania indywidualną pracą ucznia (tutoring), doradztwa oraz odpowiedniego wsparcia dydaktycznego i menedżerskiego.

14 (VI) Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010 Cel 1.3.: Zapewnienie powszechnego dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych Warunki, konieczne do optymalnego wykorzystywania innowacyjnych technik nauczania i uczenia się opartych na technologiach informacyjno-komunikacyjnych: w celu wszechstronnego przygotowania uczniów do korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych, wszyscy nauczyciele powinni do końca 2002 roku być przeszkoleni w zakresie korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych; należy ocenić, czy technologie informacyjno-komunikacyjne są w pełni wykorzystywane i w jaki sposób wpływają na wyniki procesu nabywania wiedzy i umiejętności; konieczne jest stworzenie podstaw do wdrażania zmian w programach kształcenia, które wynikają z nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych

15 (VII) Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010 Cel 1.3.: Zapewnienie powszechnego dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych Środki służące stymulowaniu i monitorowaniu postępu: Wskaźniki ilościowe: odsetek nauczycieli, którzy zostali przeszkoleni w zakresie wykorzystywania technologii informacyjno-komunikacyjnych w szkołach; odsetek uczniów, studentów i słuchaczy wykorzystujących technologie informacyjno-komunikacyjne w nauce; odsetek zajęć odbywających się w placówkach edukacyjnych, podczas których wykorzystuje się technologie informacyjno-komunikacyjne. Wskaźniki jakościowe: jakość sprzętu i oprogramowania w szkołach; wykorzystywanie technologii informacyjno-komunikacyjnych w nauczaniu różnych przedmiotów; stosowanie technologii informacyjno-komunikacyjnych w kształceniu nieformalnym; jakościowa ocena wykorzystania technologii informacyjno-komunikacyjnych w edukacji .

16 (VIII) Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010 Cel 2.2.: Uatrakcyjnianie procesu kształcenia Środki służące stymulowaniu i monitorowaniu postępu: Wskaźniki ilościowe: odsetek czasu pracy, jaki pracownicy przeznaczają na kształcenie/szkolenie, w podziale na grupy wiekowe; odsetek osób kształcących się w szkołach wyższych; odsetek osób w wieku od 18 do 24 lat, które ukończyły jedynie szkołę średnią pierwszego stopnia (gimnazjum) i nie uczestniczą w żadnej formie kształcenia (wskaźnik strukturalny). Wskaźniki jakościowe: kursy doskonalenia zawodowego i związane z ich ukończeniem korzyści (np. podniesienie wynagrodzenia), mające zwiększyć motywację do dalszego szkolenia; możliwości uczestniczenia w kursach otwartych, kształceniu prowadzonym w systemie on-line i kształceniu na odległość; uznawanie zdobytego doświadczenia.

17 Prawodawstwo dot. uczenia się przez całe życie
Dokument roboczy Komisji Europejskiej „Memorandum w sprawie uczenia się przez całe życie” (Bruksela, ; SEC(2000)1832) Założenia: Nowe, podstawowe umiejętności dla wszystkich. Zwiększenie inwestycji w zasoby ludzkie. Innowacyjne metody nauczania i uczenia się. Uznanie wartości kształcenia. Zmiana charakteru poradnictwa i doradztwa zawodowego. Przybliżenie nauki do miejsca zamieszkania.

18 Prawodawstwo dot. uczenia się przez całe życie
(II) Prawodawstwo dot. uczenia się przez całe życie Komunikat Komisji Europejskiej „Urzeczywistnienie koncepcji uczenia się przez całe życie” (Lifelong Learning) (Bruksela, ; COM(2001)678) Priorytety: 1. Tworzenie kultury uczenia się - nadanie wysokiej rangi uczeniu się. 2. Zwiększenie powszechnego dostępu do informacji i doradztwa dotyczącego możliwości edukacyjnych: rozwój usług w zakresie poradnictwa, wykorzystujących możliwości ICT 3. Zwiększenie inwestowania w uczenie się, zarówno w wymiarze finansowym jak i czasowym: rozwój kształcenia otwartego i na odległość umożliwiającego osobom dorosłym łączenie nauki z pracą i innymi obowiązkami

19 Prawodawstwo dot. uczenia się przez całe życie
(III) Prawodawstwo dot. uczenia się przez całe życie Komunikat Komisji Europejskiej „Urzeczywistnienie koncepcji uczenia się przez całe życie” (Lifelong Learning) (Bruksela, ; COM(2001)678) Priorytety: 4. Przybliżenie uczącym się możliwości edukacyjnych: rozwój ofert edukacyjnych wykorzystujących możliwości ICT 5. Upowszechnienie umiejętności podstawowych promowanie i rozwój nowych metod uczenia się / nauczania, z uwzględnieniem możliwości nowoczesnych technologii; opracowanie urozmaiconych ofert edukacyjnych, w tym w formach multimedialnych, odpowiadających na potrzeby studentów / słuchaczy, przedstawicieli świata pracy, społeczności (lokalnej lub regionalnej) i całego społeczeństwa, a równocześnie zapewniających optymalne wykorzystanie dostępnych środków. 6. Rozwój innowacyjnych koncepcji uczenia się /nauczania:

20 Prawodawstwo dot. uczenia się przez całe życie
(IV) Prawodawstwo dot. uczenia się przez całe życie Komunikat Komisji Europejskiej „Skuteczne inwestowanie w edukację: imperatyw dla Europy” (Bruksela, ; COM(2002)779) Inwestowanie w kształcenie i utrzymanie kadry edukacyjnej Inwestowanie w nowe umiejętności podstawowe Inwestowanie w technologie informacyjno-komuniakcyjne

21 Rozwój Społeczeństwa Informacyjnego w UE
1993 – Biała Księga KE, Growth, Competitiveness, Employment. The Challenges and Way forward into the 21st century 1994 – Raport Bangemanna, Europa i społeczeństwo globalnej informacji. Zalecenia dla Rady Europejskiej 1996 – Zielona Księga KE, Życie i praca w społeczeństwie informacyjnym: Człowiek na pierwszym miejscu 1999 – Inicjatywa: eEuropa - Społeczeństwo informacyjne dla wszystkich od 2000 – inicjatywy w ramach Strategii Lizbońskiej eEurope Wspólne działania na rzecz wdrożenia Społeczeństwa Informacyjnego w Europie i2010 – Europejskie społeczeństwo informacyjne Program eEuropa eEurope Action Plan: 2000–2002 – eEurope 2002 – Społeczeństwo Informacyjne dla wszystkich 2003–2005 – eEurope 2005 – Społeczeństwo Informacyjne dla wszystkich, Plan działania Inicjatywa eLearning eLearning Action Plan (2001 – 2004) eLeraning Program (2004 – 2006)

22 eLearning Action Plan (2001 – 2004)
Rozwój Społeczeństwa Informacyjnego w UE eLearning Action Plan (2001 – 2004) Komunikat nr COM(2000)318 Komisji Europejskiej z dnia 24 maja 2000 r. dot. przyjęcia inicjatywy eLearning - Kreowanie Edukacji Jutra. 4 działania: Infrastruktura i wyposażenie Szkolenie na wszystkich poziomach, a w szczególności szkolenie nauczycieli i trenerów Jakość treści i usług Europejska kooperacja i sieć współpracy

23 e-learning (e-kształcenie)
Rozwój Społeczeństwa Informacyjnego w UE eLearning Action Plan (2001 – 2004) e-learning (e-kształcenie) to użycie technologii multimedialnych oraz Internetu w celu poprawy jakości kształcenia poprzez zwiększanie dostępu do zasobów i usług oraz umożliwianie wymian i współpracy na odległość.

24 Rozwój Społeczeństwa Informacyjnego w UE
eLearning Program (2004 – 2006) Decyzja nr 2318/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 grudnia 2003 r. przyjmująca wieloletni program (2004–2006) na rzecz efektywnego wprowadzania technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) w systemy kształcenia w Europie Art. 1 Okres realizacji programu: – Art. 2 Cel ogólny programu: promowanie i wspieranie skutecznego wykorzystania technologii komunikacyjnych i informacyjnych (ICT) w europejskim kształceniu i szkoleniu Cele szczegółowe programu: upowszechnianie i promowanie dróg oraz sposobów użycia eLearningu w celu wzmocnienia spójności społecznej i rozwoju osobistego, wspierania dialogu międzykulturowego i alfabetyzacji cyfrowej; promowanie i rozwój użycia e-learningu jako czynnika stwarzającego dobre warunki do kształcenia przez całe życie w Europie; wykorzystanie możliwości eLearning w celu rozszerzenia europejskiego wymiaru w szkolnictwie; wprowadzenie mechanizmów zachęcających do rozwoju wysokiej jakości produktów i usług, jak również wspomagania wymiany i transferu dobrych praktyk; zachęcanie do lepszej pod względem struktury współpracy w obszarze e-learningu między różnymi programami wspólnoty, narzędziami oraz aktywnościami organizowanymi przez Kraje Członkowskie.

25 Rozwój Społeczeństwa Informacyjnego w UE
eLearning Program (2004 – 2006) Art. 3 Obszary interwencji programu: Wspieranie alfabetyzacji cyfrowej Tworzenie europejskich campusów wirtualnych Rozwój e-twinning’u wśród szkół podstawowych i średnich oraz promowanie szkolenia nauczycieli ; Działania przekrojowe i monitoring e-learning’u

26 Dokumenty krajowe STRATEGIA ROZWOJU SZTAŁCENIA USTAWICZNEGO DO ROKU Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, lipiec 2003 STRATEGIA ROZWOJU EDUKACJI NA LATA Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, sierpień 2005 NARODOWY PLAN ROZWOJU NA LATA Rada Ministrów, 31 maja 2006 r. PROGRAM OPERACYJNY KAPITAŁ LUDZKI Rada Ministrów, 28 września 2007 Główne postanowienia tej Deklaracji to: Przyjęcie systemu czytelnych i porównywalnych stopni, także również poprzez wdrożenie Suplementu do Dyplomu, w celu promowania możliwości zatrudnienia obywateli Europy oraz międzynarodowej konkurencyjności europejskiego systemu szkolnictwa wyższego. Przyjęcie systemu opartego zasadniczo na dwóch głównych cyklach: niższym - "undergraduate" i wyższym- "graduale". Dostęp do drugiego cyklu wymaga pomyślnego ukończenia pierwszego etapu cyklu studiów, trwającego minimum trzy lata. Stopień nadany po pierwszym cyklu, będzie również uznawany na europejskim rynku pracy jako odpowiedni poziom kwalifikacji. Drugi etap powinien prowadzić do tytułu stopnia "master" i/lub "doktorate degree" jak to jest w wielu państwach Europy. Ustalenie systemu punktów kredytowych, takiego jak ECTS - jako odpowiedniego środka promowania jak największej mobilności studentów. Punkty mogą być również zdobywane poza szkolnictwem wyższym, z uwzględnieniem kształcenia przez całe życie, pod warunkiem, że są one uznane przez rekrutujące szkoły wyższe. Promocja mobilności poprzez pokonanie przeszkód na drodze do swobodnego przemieszczania się, ze szczególnym uwzględnieniem: - studentów - dostęp do możliwości studiów i szkoleń oraz związanych z tym usług; - nauczycieli, naukowców oraz personelu administracyjnego - uznanie i waloryzacja okresów badań, nauczania i szkolenia, zrealizowanych w europejskim kontekście bez uszczerbku dla ich praw. Promocja współpracy europejskiej w zakresie zapewniania jakości, z uwzględnieniem opracowania porównywalnych kryteriów i metodologii. Promocja niezbędnych europejskich wymiarów szkolnictwa wyższego, szczególnie pod względem rozwoju zawodowego, współpracy międzyinstytucjonalnej, programów dotyczących mobilności oraz zintegrowanych programów nauczania, szkolenia i badań.

27 Dokumenty krajowe USTAWA z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U. z 2002 r. Nr 144, poz. 1204) USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst pierwotny: Dz. U r. Nr 24 poz. 83) (tekst jednolity: Dz. U r. Nr 80 poz. 904) USTAWA z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U ) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI I NAUKI z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych – §§ (Dz. U. z dnia 27 lutego 2006 r.) Główne postanowienia tej Deklaracji to: Przyjęcie systemu czytelnych i porównywalnych stopni, także również poprzez wdrożenie Suplementu do Dyplomu, w celu promowania możliwości zatrudnienia obywateli Europy oraz międzynarodowej konkurencyjności europejskiego systemu szkolnictwa wyższego. Przyjęcie systemu opartego zasadniczo na dwóch głównych cyklach: niższym - "undergraduate" i wyższym- "graduale". Dostęp do drugiego cyklu wymaga pomyślnego ukończenia pierwszego etapu cyklu studiów, trwającego minimum trzy lata. Stopień nadany po pierwszym cyklu, będzie również uznawany na europejskim rynku pracy jako odpowiedni poziom kwalifikacji. Drugi etap powinien prowadzić do tytułu stopnia "master" i/lub "doktorate degree" jak to jest w wielu państwach Europy. Ustalenie systemu punktów kredytowych, takiego jak ECTS - jako odpowiedniego środka promowania jak największej mobilności studentów. Punkty mogą być również zdobywane poza szkolnictwem wyższym, z uwzględnieniem kształcenia przez całe życie, pod warunkiem, że są one uznane przez rekrutujące szkoły wyższe. Promocja mobilności poprzez pokonanie przeszkód na drodze do swobodnego przemieszczania się, ze szczególnym uwzględnieniem: - studentów - dostęp do możliwości studiów i szkoleń oraz związanych z tym usług; - nauczycieli, naukowców oraz personelu administracyjnego - uznanie i waloryzacja okresów badań, nauczania i szkolenia, zrealizowanych w europejskim kontekście bez uszczerbku dla ich praw. Promocja współpracy europejskiej w zakresie zapewniania jakości, z uwzględnieniem opracowania porównywalnych kryteriów i metodologii. Promocja niezbędnych europejskich wymiarów szkolnictwa wyższego, szczególnie pod względem rozwoju zawodowego, współpracy międzyinstytucjonalnej, programów dotyczących mobilności oraz zintegrowanych programów nauczania, szkolenia i badań.

28 Programy wspierające rozwój e-learning’u Program międzysektorowy
Program UE: Kształcenie przez całe życie ( ) Comenius Erasmus Leonardo daVinci Grundtvig Edukacja szkolna Szkoły wyższe Kształcenie i doskonalenie zawodowe Edukacja dorosłych Program międzysektorowy 4 rodzaje aktywności – rozwój polityki edukacyjnej; kształcenie językowe; rozwój nowoczesnych technologii informacyjnych; rozpowszechnianie przykładów dobrej praktyki Program Jean Monnet 3 rodzaje aktywności – Akcja Jean Monnet; europejskie instytucje; stowarzyszenia europejskie

29 Działania wspierające rozwój e-learning’u
European Schoolnet eTwinning eLearning Awards

30 Strony dot. edukacji multimedialnej i informatycznej
Europe's Information Society Portal eLearningEuropa.info Strona Komisji Europejskiej dot. eLearningu EIfEL (Europejski Instytut E-Learningu) jest niezależnym, non- profitowym europejskim stowarzyszeniem, którego misją jest wspieranie organizacji, społeczności i osób indywidualnych w budowaniu wiedzy ekonomicznej i społeczeństwa uczącego się poprzez innowacyjne i refleksyjne praktyki, ustawiczny profesjonalny rozwój oraz używanie wiedzy, informacji i szkoleń technologicznych. EIfEL (European Institute for E-Learning)

31 Przydatne linki A Memorandum on Lifelong Learning Making a European Area of Lifelong Learning a Reality The eLearning action Plan The eLearning Programme Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia – wspólne cele do roku EIfEL (Europejski Instytut E-Learningu) jest niezależnym, non- profitowym europejskim stowarzyszeniem, którego misją jest wspieranie organizacji, społeczności i osób indywidualnych w budowaniu wiedzy ekonomicznej i społeczeństwa uczącego się poprzez innowacyjne i refleksyjne praktyki, ustawiczny profesjonalny rozwój oraz używanie wiedzy, informacji i szkoleń technologicznych. i2010 – Europejskie społeczeństwo informacyjne na rzecz wzrostu i zatrudnienia Lifelong Learning Programme - Call for proposal2007

32 Dziękuję za uwagę