Przeznaczone do burdelu

Prezentacja na temat: "Przeznaczone do burdelu"— Zapis prezentacji:

1 Przeznaczone do burdelu
reż. Zana Briski USA 2004 Zana Briski – urodzona w Londynie, angielska artystka, fotografka, reżyserka. Reżyserka zamieszkała w najbiedniejszej hinduskiej dzielnicy, jej kilkuletni pobyt w Kalkucie zaowocował „Przeznaczonymi do burdelu”. Nagrodzony „Oscarem” dokument przyniósł autorce rozgłos i zwrócił uwagę na dzieci z najniższych warstw społecznych. Reżyserka założyła organizację Kids with Cameras ( która za cel postawiła sobie rozwijanie talentów chłopców i dziewczynek żyjących w skrajnym ubóstwie. Znakomici fotografowie prowadzili warsztaty, organizowane - między innymi - dla młodych Palestyńczyków, dzieci haitańskich robotników oraz kairskich żebraków. Ross Kauffman – operator, reżyser, montażysta. Pracował przy produkcji filmów dokumentalnych o tematyce społecznej realizowanych dla National Geographic, HBO czy The Discovery Channel . W 2001 roku dołączył do mieszkającej w Kalkucie Zany Briski. Wspólny wysiłek pary artystów został doceniony: na Przeznaczone do burdelu spłynął deszcz nagród, pośród których znalazł się Oscar, przyznany w kategorii najlepszy film dokumentalny 2004 roku.

2 burdel, dom publiczny, agencja towarzyska
Z doświadczenia wiem, że dobrze zrobić takie wprowadzenie. Uczniowie i uczennice często chichoczą na dźwięk słowa „burdel”, kojarzy im się ono z czymś frywolnym, pewnie również z synonimem bałaganu, czyli bardzo trywialnie. Warto zacząć od wstępu, że w niektórych krajach prostytucja bywa zalegalizowana (np. Holandia czy Niemcy), w wielu innych jednak wynika z przymuszenia lub braku innych możliwości zarabiania. W „Przeznaczonych do burdelu” mamy do czynienia z podwójnym dramatyzmem: do roli prostytutek ( w przypadku chłopców – sutenerów, którzy „od małego” oglądają swoje matki i siostry w poniżających sytuacjach) przymuszane są dzieci.

3 zwierciadło życia? przez film dokumentalny należy rozumieć wszelkie metody rejestrowania na taśmie filmowej rozmaitych aspektów rzeczywistości interpretowanych bądź jako faktycznie sfilmowane, bądź też jako jej wiarygodna i usprawiedliwiona rekonstrukcja. [Definicja World Union of Documentary z 1948 roku] Pytanie: Czy dokumentalista może być (jest) obiektywnym rejestratorem? Briski daje jednoznaczną odpowiedź-mówiąc „nie mogłam ich filmować jako turystka”, ale także angażując się w losy swoich bohaterów, działając; film nie jest zapisem rzeczywistości, raczej relacją z podjętych działań i ich konsekwencji Kwestia: Briski nie ogranicza się do bycia świadkiem wydarzeń (walczy o lepszą przyszłość dla swoich podopiecznych). W filmie nie została ukazana żadna lokalna instytucja angażująca się w poprawę losu dzieci. Wsparcie przychodzi ze strony obcokrajowców prowadzących szkoły dla dzieci biedoty. Bez odpowiedzi pozostaje więc pytanie: czy w Kalkucie panuje wszechogarniająca znieczulica czy autorka zaprezentowała subiektywną wizję. akabar.pl

4 kids with life? Dalsze losy bohaterów. Raczej nie zdradzałbym imion konkretnych dzieci (to taki delikatny spoiler, a może nie powiedzenie tego zachęci uczniów i uczennice do poszukania informacji w Internecie), powiedziałbym raczej „Jeden z bohaterów …” Avijit (21 lat ) studiuje na Uniwersytecie w Nowym Jorku- podobno planuje nakręcenie filmu o jednej z bohaterek „Przeznaczonych..”, która wróciła „do domu” i została prostytutką, Kochi (17 lat) uczęszcza do prywatnym liceum w stanie Utah i uzyskuje najlepsze wyniki w klasie, Manik (17 lat) i Shanti (18 lat) nadal uczą się w FutureHope i dobrze im idzie, Puja (22 lata) cieszy się ze swojej pracy w centrum diagnostycznym. Wyszła za mąż za lekarza, Tapasi (19 lat) opuściła Saberę na własne żądanie i trzy lata temu wyszła za mąż, Suchitra (22 lata) wyszła za mąż i wyjechała z Kalkuty.

5 kasta zamknięta grupa społeczna, do której przynależność jest dziedziczna. Charakterystyczne są dla społeczeństwa indyjskiego, gdzie system kastowy wzmacniany jest i utrwalany przez tradycyjną wiarę w hinduizm. 1. Indie Jeden z dynamiczniej rozwijających się krajów świata; rozwój najnowocześniejszych technologii i ekspansja gospodarki łączy się w Indiach z olbrzymimi kontrastami wśród ludności tego kraju. W całych Indiach około 15 milionów kobiet utrzymuje się z prostytucji, sześć tysięcy z nich sprzedaje się w kalkuckiej dzielnicy czerwonych latarni – Sonagachi. Większość z nich ma przynajmniej jedno dziecko. Informacje o Kalkucie i Dzielnicy Czerwonych Latarni – miasto kontrastów – postkolonialna architektura, miasto kultury i sztuki, a jednocześnie dzielnice nędzy, m.in. Dzielnica Czerwonych Latarni - kim są dzieci żyjące w tej dzielnicy; dlaczego w niej żyją; jakie są perspektywy na zmianę? 2. Kastowość - urodzenie determinuje całe życie, nie można dostać się do wyższej kasty nawet przez małżeństwo czy wzbogacenie się kasty dzielą się na „czyste” i „nieczyste”, te drugie często są uważane za gorsze (przedstawiciele różnych kast nie mogą wchodzić w związki małżeńskie, czasem nawet jeść wspólnych posiłków) - nietykalni, najbardziej pokrzywdzona społecznie kasta - od 1950 oficjalnie zniesiono podział kastowy, jednak nadal funkcjonuje on nieoficjalnie zakatkiswiataktorewartopoznac.blogspot.com/

6 projekt: zdjęcie film.onet.pl
1. Punkt wyjścia: fotografie. Celowo młodzi bohaterowie robią zdjęcia, fotografia to uniwersalny język, który może zostać zrozumiany zarówno w Kalkucia jak i w eleganckiej londyńskiej galerii. 2. Czy wykorzystanie fotografii w projekcje było środkiem czy celem? Czy dzieciaki biorące udział w projekcje uczyły się tylko robienia zdjęć? A może czegoś więcej? Dlaczego wykorzystano akurat ten środek (fotografia dystansuje do opisywanej rzeczywistości, pozwala spojrzeć na opisywany świat w sposób obiektywny, angażuje i wyzwala potencjał twórczy) 3. Cel warsztatów, odpowiedź na pytanie: po co biednym dzieciom warsztaty związane ze sztuką? Odpowiedzi: oderwanie myśli od okrutnej codzienności, pokazania „innego świata” (sztuki), ale przede wszystkim zwrócenie uwagi na ciężkie życie i szansa na jego polepszenie. film.onet.pl

7 przeznaczenie koncepcja, według której losy człowieka są z góry określone. Przeznaczeniem nazywa się napotkane szanse, które nie mogą zostać zmienione przez wolę czy starania. 2. koncepcje ludzkiego losu: przeznaczenie ludzki los jest z góry ustalony, nic nie da się zmienić, nic nie dzieje się przypadkowo każdy jest kowalem własnego losu możliwość zmiany, osiągnięcia szczęścia i spełnienia nawet jeśli np. nie ma się dobrych warunków w domu rodzinnym, to pracą można wiele osiągnąć, z drugiej strony w życiu rządzonym przypadkiem trudno odnaleźć sens bollywood6.blox.pl

8 zapraszamy na film znajdź nas na facebooku! 8