PEDAGOGIZACJA RODZICÓW cz

Prezentacja na temat: "PEDAGOGIZACJA RODZICÓW cz"— Zapis prezentacji:

1 PEDAGOGIZACJA RODZICÓW cz
PEDAGOGIZACJA RODZICÓW cz.1 - Z CYKLU WARTO ROZMAWIĆ … O NASZYCH DZIECIACH 1

2 Role wychowawcze rodziców i potrzeby dziecka w wieku przedszkolnym
TEMAT Role wychowawcze rodziców i potrzeby dziecka w wieku przedszkolnym

3 CZAS NA MAŁĄ REFLEKSJĘ Jak byłem sam wychowany? Czy dostatecznie obdarzono mnie miłością i akceptacją? Czy wychowywałem/am się z mamą i tatą? Jakie relację panowały między rodzicami? Które z metod moich rodziców stosuję sam, których pragnę uniknąć, a w czym pragnę postępować inaczej? Czy jestem zadowolony z własnego sposobu wychowywania dzieci? Czy chciałbym coś zmienić? 3

4 Każdy z nas chciałby wychować zdrowe, szczęśliwe dziecko…
4

5 ROLA WYCHOWAWCZA RODZICÓW
A) rodzice wychowują – czyli kształtują i ukierunkowują nowego człowieka poprzez fakt, że są z nim w bliskim i jedynym kontakcie uczuciowym i stwarzają mu jedyną w swym rodzaju rzeczywistość domu, B) nikt nie może ich w pełni zastąpić (dziecko zawsze dąży do odzyskania rodziców, nawet ogromnym kosztem), C) nieodwracalny brak rodzica – to zawsze trwałe szkody w osobowości dziecka, D) zadania rodzicielskie wymagają głębszych przygotowań, ponieważ wszelkie zaniedbania i błędy wynikające z niewiedzy, trudno później lub nie można wcale ich naprawić E) rodzicielstwa nie można znaleźć w żadnym podręczniku, ale równocześnie wiedza, refleksja i świadoma dobra wola jest potrzebna każdemu z rodziców, zwłaszcza w trudniejszych chwilach, 5

6 Każda rodzina jest inna…
Każda rodzina preferuje inny styl wychowania. Jego wybór zależy od wielu czynników m.in. od fazy rozwoju dziecka, jego potrzeb, możliwości, stanu zdrowia, osobowości, ale przede wszystkim od poglądów rodziców, od stylu wychowania ich rodziców; Istnieje tyle stylów wychowawczych ile rodzin. Nie sposób wszystkie zliczyć i wymienić. W literaturze zazwyczaj wyodrębnia się kilka podstawowych stylów. Rzadko są one w czystej postaci- najczęściej występuje typ mieszany Często jednak niepokojące zachowanie dziecka (płaczliwość, agresja, strachliwość…) są wynikiem zmian w jego najbliższym otoczeniu- w rodzinie. 6

7 STYLE WYCHOWANIA AUTOKRATYCZNY
- w rodzinach patriarchalnych, ma więc on charakter konserwatywny i jest oparty na tym rodzaju autorytetu Decyzje podejmują rodzice (lub jedno z nich-autokrata) – bez porozumienia z innymi członkami rodziny, nie pytając ich o zgodę, Od dzieci wymaga się bezwzględnej karności i posłuszeństwa, podporządkowania się wszelkim poleceniom i nakazom rodziców, a zwłaszcza ojca Kary, nagrody i inne środki wychowawcze stosowane są konsekwentnie i nie ma od nich odwołania. SKUTKI: dzieci zachowując się despotycznie i okrutnie wobec młodszych i słabszych kolegów; lub są zastraszane i uległe, niezdolne do samodzielnego działania i myślenia, przywykłe tylko do wykonywania rozkazów i poleceń z zewnątrz. lub buntują się przeciw ustawicznemu przymusowi i stają się agresywne w sposób jawny lub ukryty

8 Demokratyczny styl wychowania
dziecka współuczestniczy w życiu rodziny. dziecko zna zakres swoich obowiązków i zadań, nie zostały mu one jednak narzucone, lecz dobrowolnie je przyjęło, czasem z własnej chęci, a niekiedy dlatego, że wyjaśniono mu sens i konieczność podjęcia się ich dla dobra całej rodziny. W przypadku zaniedbania lub złamania zobowiązania przez dziecko, rodzice nie stosują na ogół środków represji, lecz metody perswazji i argumentacji. Demokratyczny styl wychowania cechuje rzadka kontrola, częste nagradzanie oraz stawianie wysokich wymagań wobec dziecka. SKUTEK: Przy takim stylu wychowania więź emocjonalna dziecka z rodzicami jest silna, przeważają zdecydowanie uczucia pozytywne : wzajemne zaufanie, sympatia i życzliwość

9 Styl liberalny Daje się często zaobserwować we współczesnych
rodzinach małych. Pod pewnymi względami przypomina on wychowanie niekonsekwentne czy też ingerowanie w sprawy dziecka i w jego zachowanie wyłącznie od przypadku do przypadku. Wpojenie norm i zasad moralnych zaczyna się w tym systemie wychowania późno, opóźniony jest także proces socjalizacji dziecka "Niech wszystko leci, jak leci" 9

10 Niekonsekwentny styl Cechą jest zmienność, niejednolitość i przypadkowość zabiegów wychowawczych w zależności od samopoczucia rodziców, sytuacji itp. Np.. że jeden rodzic rozpieszcza, a drugi terroryzuje Rodzice raz są dla dziecka bardziej wyrozumiali, raz mniej. Albo w ogóle nie zwracają uwagi na jego wybryki albo surowo za nie karzą. SKUTKI: zaburza poczucie bezpieczeństwa; powoduje niepewność, agresję, osamotnienie, bezradność. wywołuje poczucie niesprawiedliwości i krzywdy Doprowadza do utraty szacunku wobec rodziców. "raz tak, raz tak"

11 Quiz jaką mamą/tatą jesteś??...

12 TEŚCIK Wiesz, że syn marzy o grze komputerowej dozwolonej od 16 lat. Nie skończył jednak nawet 11. Gdy po raz kolejny prosi: „Mamo, ale ja będę naprawdę grzeczny przez tydzień, jak mi ja kupisz”, mówisz: A) „Nie mamy o czym rozmawiać”. B) „Poproszę tatę, żeby wyjątkowo pozwolił ci w to zagrać”. C) „To gra dla starszych chłopców, więc kupię ją, jak będziesz starszy. Teraz możesz grac w gry dla osób w twoim wieku”. D) „Kochanie, tam są straszne sceny, nie dla takich małych chłopczyków jak ty”. E) „Powiedz dziadkowi, żeby ci kupił”. Córka miała wrócić od koleżanki na obiad. Wraca godzinę później, gdy jedzenie już wystygło. Jak reagujesz? E) Mówisz: „Powiedz tacie, by odgrzał ci zupę”. I wracasz do rozmowy telefonicznej z przyjaciółką. A) Ponosi cię: „Nie chce słyszeć, dlaczego się spóźniłaś! Sama jesteś sobie winna i za karę zjesz zimną zupę!”. B) Wzdychasz z ulga: „Całe szczęście, że już jesteś. Martwiłam się, ze coś się stało”. I podgrzewasz obiad. D) Przytulasz ja i mówisz: „Nie rób mi tego więcej i nie spóźniaj się, bo mama omal nie umarła ze strachu, że coś ci się stało”. C) Spokojnie pytasz: „Dlaczego nie dotrzymałaś obietnicy, ze przyjdziesz na czas?”.

13 TEŚCIK Teściowa skarży się, że twój syn nie słucha jej i używa brzydkich słów. Sugeruje, że nie daje sobie z nim rady i nie chce się nim zajmować. Przychodzisz do domu i: C) Mówisz, że starszym należy się szacunek i że jeśli będzie niegrzeczny u babci, nie pojedzie z tobą do wesołego miasteczka. A) Grozisz, że jeśli jeszcze raz obrazi babcię, to powiesz ojcu i dostanie za swoje. B) Prosisz, żeby był milszy dla babci. E) Udajesz spokojną i mówisz, że skoro nie podoba mu się u babci, to możesz oddać go do internatu dla małych chłopców. D) Przy dziecku opowiadasz koleżance, że twoja teściowa jest beznadziejna. Przy kolacji twoja córka nie posłuchała ostrzeżenia: „Nie baw się szklanka, bo ją stłuczesz”. Stłukła, a szkło rozleciało się po kuchni. Ogarnia cię wściekłość i: A) Wrzeszczysz: „Marsz do łóżka! Za karę nie obejrzysz dobranocki!”. B) Szybko się opanowujesz i prosisz: „Nie wstawaj z krzesła, bo się skaleczysz”. Zamiatasz szkło i dopiero wtedy pozwalasz jej iść do pokoju na bajkę. E) Krzyczysz do męża: „Powiedz coś temu dziecku, bo ja już nie mam zdrowia!”. C) Pytasz podniesionym tonem: „Czy teraz już wiesz, że szkło może się zbić?”. D) Robi ci się słabo na myśl, ze odłamek szkła mógł wbić się w ciało dziecka. Syn długo marudził, ze chciałby chodzić na karate tak jak kolega z klasy. Miesiąc temu zapisałaś go do klubu i zapłaciłaś za kwartał z góry. On teraz mówi, że to mu się nie podoba i nie będzie chodził. D) Gdy słyszysz, że treningi meczą dziecko, zgadzasz się, by przestało ćwiczyć. E) Machasz ręką i mówisz: „Skoro tak uważasz, to daj sobie spokój z treningami”. A) Mówisz, że nie on rządzi w domu i ma chodzić na treningi. B) Mówisz: „Nie ma sprawy”, bo nie chcesz go do niczego zmuszać. C) Proponujesz, żeby zrezygnował za 2 miesiące, by wykorzystać zapłacone lekcje.

14 WYNIKI NAJWIĘCEJ A: Kontrolujesz dziecko nadmiernie, nie dając pola do samodzielności. Uważasz, że w domu rządzą rodzice, a dzieci mają słuchać. Jesteś surowym sędzią i pilnujesz, by kara nie ominęła malca. Jeśli nie chcesz zamienić domu w wiezienie, a wychowania w walkę, sięgnij po inne metody. Pozwól dziecku podejmować decyzje, np. w sprawie ubrania. Częściej używaj marchewki niż kija. Będzie się mniej buntować i chętniej współpracować. NAJWIĘCEJ B: Wymagasz za mało. Wiesz, że dziecko potrzebuje akceptacji, zrozumienia. Najważniejsze dla ciebie jest to,by czuło się kochane. Jesteś wyrozumiała, gdy zachowuje się niegrzecznie i robi to, na co ma ochotę. Uważaj, bo brak ustalonych granic może sprawić, ze w domu rośnie tyran. Zwróć uwagę na większą dyscyplinę i porządek dnia. Naucz się mówić „nie”. Konsekwentne przestrzeganie reguł jest dziecku potrzebne do rozwoju tak samo jak miłość.

15 WYNIKI NAJWIĘCEJ C: Wspierasz mądrze. Jesteś wrażliwa na potrzeby swojego dziecka i starasz się rozumieć jego uczucia. Jednocześnie stawiasz wyraźne granice i wymagania. Dziecko zawsze może na ciebie liczyć, ale dajesz mu też sporo swobody i uczysz samodzielności. Potrafisz przyznać się do błędów oraz wyciągać z nich wnioski, żeby już ich nie popełniać w przyszłości. Jesteś dobrą matką i tak trzymaj! NAJWIĘCEJ D: Opiekujesz się za bardzo. Trzymasz dziecko pod kloszem i zbyt uzależniasz od siebie. Będziesz o wiele lepszą matką, jeśli od czasu do czasu zapomnisz o dzieciach i… poczujesz się kobieta! Co najmniej raz w tygodniu znajdź dla siebie 2 godziny na robienie tego, co sprawia ci przyjemność. Poczujesz się lepiej, a twoje dzieci odetchną z ulgą. NAJWIĘCEJ E: Wyręczasz się innymi. Cieszysz się, że twoje dzieci są bardziej samodzielne od rówieśników. Ale w porównaniu z kolegami dostają mniej uwagi i wsparcia ze strony rodziców. To nie jest powód do dumy, tylko do zastanowienia się nad zmianami. Inaczej pociecha zacznie sprawiać kłopoty, by zwrócić na siebie uwagę. Codziennie znajdź czas na rozmowy i wspólne rytuały. Dzięki temu dasz dziecku poczucie, że jest dla ciebie ważne.

16 WNIOSEK: Rodzic musi uświadomić sobie podstawowy fakt, że istnieje związek między jego życiem, a późniejszym życiem dziecka, Związek między postawami rodziców a tym, co dziecko w „siebie wchłonie”; Wszystko, co przeżywamy w początkach naszego życia, zapisuje się w naszym ciele. Przemoc fizyczna na dziecku zostawia ślady widoczne na ciele – złe słowa zostawiają ślady niewidoczne RODZICU czego nie zrobisz TY, nikt nie zrobi tego za CIEBIE 16

17 POTRZEBY…to biologiczny lub psychiczny stan motywacyjny, który ukierunkowuje zachowania jednostki na pewien cel. Potrzeby motywują zachowania ludzkie. 17

18 JAKIE POTRZEBY MAJĄ DZIECI PRZEDSZKOLNE?

19 POTRZEBY DZIECKA 5. POTRZEBA KONTAKTÓW SPOŁECZNYCH
4. UZNANIA I AKCEPTACJI 3. ROZWOJU I AKTYWNOŚCI 2. BEZPIECZEŃSTWA 1. MIŁOŚCI NA SAMYM DOLE SĄ POTZREBY FIZJOLOGICZNE 19

20 Z POTRZEBAMI ZWIĄZANY JEST ROZWÓJ DZIECKA – DZIECKO PRAWIDŁOWO ROZWIJAJĄC SIĘ – ZASPAKAJA SWOJE POTRZEBY

21 21

22 TEMAT: Czas dla dziecka.

23 list pewnej dziewczynki do swojej mamy:
Kochana Mamo!      Dzisiaj w szkole pani czytała nam opowiadanie o mamie – czarodziejce. Cała klasa, po prostu, zakochała się w tej mamie. Bo ona jest naprawdę niezwykła. Jakie robi czary! Wyobraź sobie, że potrafi znaleźć radę na smutek olbrzyma, karmi sałatą dinozaura, zamienia zabawkę w prawdziwą ciężarówkę. Ale chyba największym czarem mamy jest, że ma zawsze dużo, dużo czasu dla dzieci. A ja już tak dawno z Tobą nie rozmawiałam ... Tak trudno nam się spotkać w tym naszym mieszkaniu. Widujemy się przy stole i przy telewizorze, ale najczęściej to ja jestem sama. I wiesz, czasami myślę, że gdybym się zgubiła, to Ty nie wiedziałabyś gdzie mnie szukać. Pewnie nie wolno tak myśleć ... Nie gniewaj się na mnie. Ja przecież wiem, że mnie kochasz – dajesz mi wiele prezentów. Ja przecież wiem, że mamę trzeba kochać najbardziej, nawet gdy nie będziesz mi kupowała nowych zabawek.      Nasza Pani zapytała nas, który z czarów chcielibyśmy podarować swojej Mamie. I wiesz, prawie wszyscy chcieli móc chociaż raz, z mamą i z całą rodziną, polecieć poduszkowcem na spacer. Mi on nie jest potrzebny. Ja mogę iść z Tobą nawet na piechotę.      Moja Mamo – czarodziejko! Wyczaruj dla mnie jedno popołudnie. Ja mam Ci do powiedzenia jeszcze wiele, wiele innych bajek.  Twoja kochana i kochająca Cię mocno, mocno XYZ 23

24 Jak mieć dobry kontakt z własnym dzieckiem?
Kontakt z dzieckiem, to wysłuchanie jego zwierzeń, przeżyć związanych z przedszkolem, z przyjaciółmi, z przeczytaną książką. Wysłuchanie dziecka, wspólne przedyskutowanie spraw przeciwdziała poczuciu osamotnienia, rodzi wiarę we własne siły i wzbudza motywację do dalszego działania. Poświęcony czas powoduje, że dzieci czują się dowartościowane i cenione. Ważne są opowiadania rodziców o sobie, swojej pracy, obowiązkach i pragnieniach 24

25 - dziecko pozbawione kontaktu czuje, że nie jest dla rodziców ważne, że jego kłopoty, radości i pytania, w ogóle się nie liczą. Czasami, choć zdarza się to coraz rzadziej, dziecko znajduje zrozumienie u dziadków. Czas dla dziecka ważny jest nie tylko ze strony matki, ale również ze strony ojca. Każde z nich wywiera nieco inny wpływ na dziecko. 25

26 Jakim typem charakterologicznym jest moje dziecko
Jakim typem charakterologicznym jest moje dziecko? RODZICU: SPRÓBUJ SCHARAAKTERYZOWAĆ SWOJE DZIECKO 26

27 Jaki czas rozwojowy na budowanie relacji jest najlepszy
Jaki czas rozwojowy na budowanie relacji jest najlepszy? Do 13 roku życia rodzice mają najlepsze warunki do budowania więzi ze swoim dzieckiem… Rodzicu, nie zmarnuj tego czasu… 27

28 Jakie są moje (rodzica) codzienne relacje z moim dzieckiem?
POZYTYWY  Pocałunek Przytulenie Wspólne posiłki Wspólne zabawy Czytanie bajek, książek Wspólne spacery, Rytuał dnia Dzień Rodziny NEGATYWY  Krzyczysz na dziecko Bijesz je Dajesz słodycze za coś ... Okłamujesz je Zmuszasz do czegoś Karzesz je Manipulujesz Jesteś niekonsekwentny Używasz słów nieodpowiednich, raniących je 28

29 Co wiem o swoim dziecku?  Mój syn (córka) Interesuje się: Ulubiona bajka: Jest szczęśliwy (a) gdy: Jest dumny (a) gdy: Jego (jej) wadą jest: Jego (jej) zaletą jest: Lubi gdy ktoś zwraca się do niego (niej): Największym sukcesem mojego dziecka jest:: Ma talent do: W przyszłości pragnie być: Boi się: Najbardziej lubi spędzać czas wolny: Jego (Jej) trójka najbliższych przyjaciół to:

30 Oby te słowa, z filmu MARY POPPINS nie stały się naszą rzeczywistością: Ma pan tyle rzeczy do zrobienia, że nigdy nie ma pan czasu ... a tym bardziej na to, aby spróbować uszczęśliwić innych. Nie powinien się pan jednak niepokoić, pewnego dnia pańskie dzieci wyfruną, odejdą i pozostanie pan sam ... Wtedy, być może, zda pan sobie sprawę z tego, że się pan mylił.

31 Dziękuję za uwagę - Sabina Chyła- pedagog P-17