Słowo Życia Grudzień 2014.

Prezentacja na temat: "Słowo Życia Grudzień 2014."— Zapis prezentacji:

1 Słowo Życia Grudzień 2014

2 "Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni." (Łk 3,11)

3 W czasie Adwentu, który przygotowuje nas do świąt Bożego Narodzenia, powraca się do postaci św. Jana Chrzciciela. Został posłany przez Boga, żeby przygotować drogi na przyjście Mesjasza.

4 Od tych, którzy za nim szli, wymagał głębokiej przemiany życia: „Wydajcie więc godne owoce nawrócenia” (Łk 3,8). A tym, którzy pytali: “Cóż więc mamy czynić?” (Łk 3,10) odpowiadał:

5 "Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni." (Łk 3,11)

6 Dlaczego mam dawać drugiemu to, co jest moje
Dlaczego mam dawać drugiemu to, co jest moje? Ponieważ ten drugi, stworzony tak jak ja przez Boga, jest moim bratem, moją siostrą, a więc częścią mnie.

7 Gandhi mówił: „Nie mogę skrzywdzić ciebie, nie krzywdząc siebie samego”.

8 Zostaliśmy stworzeni jako dar jedni dla drugich, na obraz Boga, który jest miłością. Mamy we krwi Boże prawo miłości.

9 Jezus, przychodząc pomiędzy nas, objawił nam wyraźnie i podarował Nowe Przykazanie: „Miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem” (por. J 13,34).

10 To jest “prawo Nieba”, życie Trójcy Przenajświętszej przyniesione tu na ziemię, serce Ewangelii.

11 Jak w Niebie Ojciec, Syn i Duch Święty żyją w pełnej komunii stanowiąc jedno, (por. J 17,11), tak samo na ziemi jesteśmy sobą na tyle, na ile żyjemy miłością wzajemną.

12 Tak jak Syn mówi do Ojca: "Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje" (J 17,10), w ten sam sposób także między nami, miłość urzeczywistnia się w pełni tam, gdzie dzielimy się dobrami nie tylko duchowymi, ale również materialnymi.

13 Potrzeby jednego z naszych bliźnich są potrzebami wszystkich
Potrzeby jednego z naszych bliźnich są potrzebami wszystkich. Ktoś jest bez pracy? Ja również.

14 Czyjaś mama jest chora. Pomagam, jakby to była moja. Ktoś jest głodny
Czyjaś mama jest chora? Pomagam, jakby to była moja. Ktoś jest głodny? To tak, jakbym ja był głodny i staram się zatroszczyć o pokarm jak dla siebie.

15 To jest doświadczenie pierwszych chrześcijan z Jerozolimy: "Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy wierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne" (Dz 4,32). Wspólnota dóbr, mimo że nie była obowiązkowa, była przeżywana między nimi intensywnie.

16 Nie chodziło o to, jak wyjaśniał św
Nie chodziło o to, jak wyjaśniał św. Paweł apostoł, żeby komuś ująć, aby innym dodać, ale o to, "żeby była równość" (2 Kor 8,13).

17 Św. Bazyli z Cezarei mówi: "Głodnemu należy się chleb, który odkładasz na zapas; nagiemu płaszcz, który chowasz w swoim kufrze; potrzebującym pieniądze, które ukrywasz".

18 A św. Augustyn: "To, co jest nadmiarem bogatych, należy do ubogich"
A św. Augustyn: "To, co jest nadmiarem bogatych, należy do ubogich". "Również ubodzy mogą sobie pomagać nawzajem: jeden może użyczyć swoich nóg kulawemu, inny oczu niewidomemu; jeszcze inny może odwiedzić chorych".

19 "Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni." (Łk 3,11)

20 Także dzisiaj możemy żyć jak pierwsi chrześcijanie
Także dzisiaj możemy żyć jak pierwsi chrześcijanie. Ewangelia to nie utopia.

21 Dowodem na to są nowe ruchy eklezjalne, które Duch Święty wzbudził w Kościele, aby ożywić, odświeżyć radykalizm ewangeliczny pierwszych chrześcijan i żeby odpowiedzieć na wielkie wyzwania współczesnego społeczeństwa, w którym jest tyle niesprawiedliwości i biedy.

22 Pamiętam początki Ruchu Focolari, kiedy to nowy charyzmat wzbudził w naszych sercach szczególną miłość do ubogich. Kiedy spotykałyśmy ich po drodze, zapisywałyśmy ich adres w notesie, żeby potem pójść do nich z pomocą; byli Jezusem: „Mnieście uczynili” (Mt 25,40).

23 Odwiedzałyśmy ich w ruderach, zapraszałyśmy na obiad do naszych domów
Odwiedzałyśmy ich w ruderach, zapraszałyśmy na obiad do naszych domów. Dla nich były: najpiękniejszy obrus, najlepsze sztućce, najlepsze potrawy. Przy naszym stole, w pierwszym focolare, siedzieli przy stole fokolarina, ubogi, fokolarina, ubogi...

24 W pewnym momencie wydawało się nam, że Pan prosił właśnie nas, żebyśmy stały się ubogie, żeby służyć ubogim, wszystkim. Wtedy, na środku pokoju w pierwszym focolare każda położyła to, co jak sądziła miała w nadmiarze: płaszcz, rękawiczki, kapelusz, nawet futro...

25 Jednak jest jeszcze wiele do zrobienia dla ubogich.
A dzisiaj, żeby pomagać ubogim mamy przedsiębiorstwa, które dają im pracę a zyski są do podziału. Jednak jest jeszcze wiele do zrobienia dla ubogich.

26 "Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni." (Łk 3,11)

27 Mamy wiele bogactw do podarowania, nawet jeśli tego nie widać
Mamy wiele bogactw do podarowania, nawet jeśli tego nie widać. Musimy wyczulić naszą wrażliwość, zdobyć wiedzę, aby pomagać konkretnie, aby znaleźć sposób, jak żyć braterstwem.

28 Mamy w sercu uczucia do podarowania, serdeczność do okazania, radość do przekazania. Możemy podarować czas, modlitwę, możemy podarować bogactwa wewnętrzne, pisemnie czy ustnie; ale mamy również do podarowania rzeczy: torby, długopisy, książki, pieniądze, domy, samochody do dyspozycji...

29 Może gromadzimy wiele rzeczy myśląc, że kiedyś będą nam potrzebne, a w tym czasie obok nas jest ktoś, kto pilnie ich potrzebuje.

30 Tak jak każda roślina pobiera z gleby tylko niezbędną ilość wody, tak i my starajmy się mieć tylko to, co naprawdę potrzebne. Lepiej jest czasem zobaczyć, że czegoś nam brakuje; lepiej być nieco uboższym, niż za bogatym.

31 "Gdybyśmy wszyscy zadowolili się tym, co konieczne - mówił św
"Gdybyśmy wszyscy zadowolili się tym, co konieczne - mówił św. Bazyli – i oddali nadmiar ubogim, nie byłoby ani bogatych, ani biednych".

32 Spróbujmy, zacznijmy tak żyć
Spróbujmy, zacznijmy tak żyć. Na pewno Jezus da nam stokroć tyle i my będziemy mogli dawać dalej. Na końcu powie nam, że cokolwiek daliśmy innym, daliśmy Jemu.

33 "Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni.“ Tekst: Chiara Lubich, 2003. Grafika: Anna Lollo we współpracy z ks. Placido D’Omina (Sycylia - Włochy) * * * Ten komentarz do Słów życia jest tłumaczony na 96 języków i dialektów, dociera do kilku milionów ludzi na całym świecie za pośrednictwem druku, radia, telewizji i Internetu - więcej informacji na Plik PPS jest tłumaczony na wiele języków i dostępny na stronie