Karta dźwiękowa (ang. sound card, audio card) – komputerowa karta roszerzeń, umożliwiająca rejestrację, przetwarzanie i odtwarzanie dźwięku. Poprawnym.

Prezentacja na temat: "Karta dźwiękowa (ang. sound card, audio card) – komputerowa karta roszerzeń, umożliwiająca rejestrację, przetwarzanie i odtwarzanie dźwięku. Poprawnym."— Zapis prezentacji:

1 Karta dźwiękowa (ang. sound card, audio card) – komputerowa karta roszerzeń, umożliwiająca rejestrację, przetwarzanie i odtwarzanie dźwięku. Poprawnym jest też równie często stosowany termin karta muzyczna. Najbardziej znaną grupą kart dźwiękowych jest seria Sound Blaster firmy Creative Labs.

2 Z czego jest zbudowana karta dźwiękowa?
Generator dźwięku – występował w starszych kartach i był to zazwyczaj generator drgań o zadanej częstotliwości połączony z generatorem obwiedni (amplitudy) oraz generator szumu, służył do sprzętowego generowania dźwięków za pomocą modulacji i łączenia fal oraz szumu, Przetworniki A/C i C/A – umożliwiające rejestrację i odtwarzanie dźwięku (umożliwiające zamianę sposobu reprezentacji sygnału z analogowego na cyfrowy i odwrotnie), Bufor – mała (często tylko kilka kilobajtów) pamięć RAM, używana przez przetworniki A/C i C/A, do których cyfrowy dźwięk jest zapisywany i odczytywany przez procesor główny komputera lub odtwarzany po uprzednim wgraniu tam danych, Mikser dźwięku – służy do łączenia sygnałów dźwięku z różnych źródeł, generatorów dźwięku, przetworników C/A w skrócie PCAA, wejść zewnętrznych, itp., Wzmacniacz sygnałów wyjściowych - służy do wzmacniania sygnału wyjść przeznaczonych dla urządzeń pasywnych (np. wyjście słuchawkowe), Złącza wejściowe i wyjściowe dźwięku, zarówno analogowe i cyfrowe, Interfejs do komputera – służący do komunikacji i wymiany danych z kartą dźwiękową, zazwyczaj ISA, PCI lub USB, Interfejs MIDI – służy do podłączania do komputera cyfrowych instrumentów muzycznych w standardzie MIDI.

3 Nazwy gniazd i wtyków.

4 1.Karta dźwiękowa na wejście isa, złącze ISA.

5 2.Karta dźwiękowa na wejście PCI, złącze PCI.

6 3.Karta dźwiękowa na wejście usb.

7 4.Karta dźwiękowa zintegrowana.

8 Próbkowanie Pojęciem próbkowania (sampling) określa się digitalizację fragmentów dźwiękowych. Decydujący wpływ na jakość nagrania ma rozdzielczość digitalizacji. Starsze karty zapisują dźwięk w trybie 8-bitowym, co pozwala na rozróżnienie 256 różnych poziomów amplitudy sygnału. Z uwagi na fakt, że taki zakres jest zbyt mały, by uzyskać dobrą jakość, nowsze karty pracują już z rozdzielczością 16 bitową. W przypadku nagrań stereofonicznych każdy pojedynczy dźwięk (próbka) jest więc zapisywany na 4 bajtach. Takie rozwiązanie pozwala na rozróżnienie różnych poziomów amplitudy dla każdego kanału stereo, dzięki czemu generowany dźwięk ma już naturalne brzmienie o jakości hi-fi.

9 Synteza FM Karty muzyczne nie tylko nagrywają i odtwarzają gotowe dźwięki, lecz również tworzą je samodzielnie za pomocą syntezy FM. FM działają na tej samej zasadzie: za pomocą prostych funkcji matematycznych generują krzywe drgań, które tylko w przybliżeniu imitują działanie oryginalnych instrumentów muzycznych.

10 MIDI Koncepcja cyfrowego złącza instrumentów muzycznych (MIDI), wprowadzona we wczesnych latach 80., zrewolucjonizowała rynek, przerastając z czasem oczekiwania swych twórców. MIDI pozwala na wymianę informacji i synchronizację sprzętu muzycznego za pomocą standardowych komunikatów, tworząc spójny system sterowania zestawem muzycznym. Komunikaty MIDI mogą być proste (np. włącz dźwięk pianina na 5 sekund), lub złożone (np. zwiększyć napięcie wzmacniacza VCA w generatorze 6, aby dopasować częstotliwość do generatora nr 1).

11 Synteza WT (wavetable)
Z uwagi na sztuczne brzmienie generowanych dźwięków synteza FM nie nadaje się do zastosowań ogólnych, np. realistycznego naśladowania prawdziwych instrumentów. Z tego tez względu używa się techniki syntezy wavetable (WT), znanej też pod nazwą AWM (Advanced Wave Memory). Zasada działania syntezy wavetable jest bardzo prosta. W celu uzyskania na przykład brzmienia gitary chip muzyczny nie generuje sztucznego dźwięku, lecz odtwarza oryginalny dźwięk instrumentu, nagrany wcześniej w studiu.

12 Jedna z pierwszych kart dźwiękowych o nazwie Music Feature Card
Jedna z pierwszych kart dźwiękowych o nazwie Music Feature Card. Karta obsługiwała 8 kanałów, przy czym istniała możliwość pracy dwóch kart jednocześnie, co dawało 16 kanałów. Synteza FM, ale dźwięk generowano przy pomocy 4 fal wzorcowych dawało 16 kanałów. Synteza FM, ale dźwięk generowano przy pomocy 4 fal wzorcowych. Dawało 16 kanałów. Synteza FM, ale dźwięk generowano przy pomocy 4 fal wzorcowych.

13 Dźwięki Monofonia – sposób zapisu i odtwarzania nagrań dźwiękowych.
W systemie monofonicznym stosuje się tylko jeden kanał zapisu dźwięku. Do jego odtworzenia wystarczy jeden głośnik oraz monofoniczny wzmacniacz elektroakustyczny. Dźwięk zapisany w ten sposób nie jest dźwiękiem przestrzennym, w odróżnieniu od dźwięku stereofonicznego. System monofoniczny jest powszechnie stosowany w systemach nagłośnienia przemysłowego, w radiofonii wykorzystującej fale radiowe średnie i krótkie (AM). Był stosowany w telewizji niemal do końca XX w. Ten sposób odtwarzania stosowany jest jeszcze w najtańszych konstrukcjach, tzw. "radiach kuchennych", oraz w krótkofalówkach, CB Radiach. Stereofonia, stereo – elektroakustyczna metoda odbierania, zapisywania, transmitowania i odtwarzania dźwięku, tak aby u słuchającego wywołać wrażenie przestrzennego rozmieszczenia jego źródeł. Zapis dźwięku odbywa się za pomocą co najmniej dwóch niezależnych mikrofonów, osobno dla kanału lewego i prawego, transmisja zaś poprzez dwa oddzielne kanały do dwóch oddzielnych głośników. Rozwinięciem stereofonii jest stereofonia wielokanałowa.

14 Wykonał : Kamil Grabczyński
Zródło: pl.wikipedia.org/wiki/Karta_dźwiękowa Wykonał : Kamil Grabczyński