Prawa ruchu ośrodków ciągłych

Prezentacja na temat: "Prawa ruchu ośrodków ciągłych"— Zapis prezentacji:

1 Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Wykład 3 Prawa ruchu ośrodków ciągłych Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

2 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Przyjęliśmy założeni, że płyn jest ośrodkiem ciągłym. Def. Płyn ulega ciągłej deformacji pod działaniem naprężenia o dowolnej wielkości z pominięciem efektów molekularnych. continuum mechanics Element płynu o dowolnie małym rozmiarze ( w granicy punkt ) ma te same cechy co makroskopowa próbka i elementy są rozmieszczone w sposób ciągły. ρ,μ = const Skala długości Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

3 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Z drugiej strony wiemy, że materia ma budowę molekularną, więc żaden ośrodek nie spełnia podanej definicji. Możemy wprowadzić liczbę kryterialną: Liczba Knudsena: średnia droga swobodna molekuł charakterystyczna skala długości Wartość liczby Knudsena mówi nam czy hipoteza o ciągłości ośrodka jest spełniona. Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

4 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Przykładowo, 1 mm3 powietrza w warunkach normalnych (T = 0°C, p = Pa) zawiera 2,54·107 molekuł. Średnia droga swobodna λ wynosi 0,065 mm. Dla układów rzeczywistych gdy rozmiar mieści się w zakresie 0,001 m < L < 10 m , liczba Knudsena jest dużo mniejsza od 1, a więc powietrze można traktować jako ośrodek ciągły Dla cieczy: [m] Hipoteza ośrodka ciągłego jest spełniona Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

5 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Podstawowymi prawami opisującymi dynamikę, wyprowadzonymi dla punktów materialnych są prawa ruchu Newtona. Prawa te, uogólnione na wszelkiego rodzaju ciała ciągłe, sprowadzają się do równań opisujących obowiązujące dla nich prawa zachowania masy, pędu i momentu pędu. Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

6 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Podstawowymi prawami opisującymi dynamikę, wyprowadzonymi dla punktów materialnych są prawa ruchu Newtona. Prawa te, uogólnione na wszelkiego rodzaju ciała ciągłe, sprowadzają się do równań opisujących obowiązujące dla nich prawa zachowania masy, pędu i momentu pędu. Prawo zachowania masy: akumulacja = napływ - odpływ akumulacja y dy dz dt dx x x x+dx z Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

7 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
dt x x+dx Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

8 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
równanie ciągłości dla płynów w organizmie spełnione zawsze: gdy ρ=const tzw. płyny nieściśliwe Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

9 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

10 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Bilans sił: Rozpatrzmy ciało materialne A w przestrzeni trójwymiarowej w chwili t, znajdujące się w stanie równowagi. W wybranym inercjalnym układzie odniesienia (X, Y, Z) pozycja dowolnej cząstki ciała A, w chwili t, może być określona za pomocą promienia r, wyznaczonego względem początku układu Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

11 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Dla dowolnej cząstki istnieje wektor V, który jest wektorem prędkości cząstki w punkcie (x, y, z). Dla tak zdefiniowanego ciała można oznaczyć wektor: Pęd ciała A Można również oznaczyć wektor: Moment pędu ciała A (kręt) Gdzie ρ to gęstość materiału Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

12 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Na podstawie prawa Newtona zastosowanego przez Eulera do ośrodka ciągłego, wypadkowa siła przyłożona do ciała równa jest zmianie pędu tego ciała w czasie: oraz, że zmiana momentu pędu w czasie jest równa wypadkowemu momentowi sił działającemu na ciało: Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

13 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Na ciała materialne działają dwa rodzaje sił: siły masowe, działające na każdy element rozważanego ciała (np. siła grawitacyjna) oraz siły powierzchniowe lub naprężenia działające wyłącznie na elementy powierzchniowe rozważanego ciała (np. ciśnienie aerodynamiczne). Zgodnie z tym podziałem całkowita siła działająca na materiał wypełniający obszar ciała A ograniczony zamkniętą powierzchnią S , oraz moment sił względem początku układu wynoszą: siły masowe siły powierzchniowe gdzie: T jest wektorem naprężenia działającym na różniczkowy element dS o normalnej zewnętrznej n, natomiast X to wektor sił masowych Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

14 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Rozpatrzmy stan równowagi statycznej nieskończenie małego wycinka ośrodka ciągłego w postaci prostopadłościanu o ścianach równoległych do płaszczyzn współrzędnych. Warunek równowagi wymaga, aby całkowita wypadkowa siła działająca na prostopadłościan była równa zeru. Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

15 Równania równowagi Podstawowe równania ruchu mogą być przekształcone w równania różniczkowe Rozważmy sobie stan równowagi statycznej nieskończenie małego prostopadłościanu o ściankach równoległych do płaszczyzn współrzędnych. siła na lewej ścianie pionowej: siła na prawej ścianie pionowej: Siła masowa: Wynika to z założenia ciągłości pola naprężeń !!!!!

16 Warunek równowagi wymaga aby całkowita siła wypadkowa była równa 0
Warunek równowagi wymaga aby całkowita siła wypadkowa była równa 0. Dla kierunku x1 dzieląc obie strony równania przez dx1dx2dx3 otrzymamy: i dla reszty składowych:

17 WYKŁAD 2 : TENSOR NAPRĘŻENIA
Wzór Cauchy`ego Można wykazać , że zając składowe τij, można natychmiast wyznaczyć wektor naprężenia działający na dowolnej powierzchni o jednostkowej normalnej n, której składowe są odpowiednio równe n1, n2, n3 . Składowe wektora określa wzór Cauchy`ego: gdzie jest tensorem naprężenia

18 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Operator: Składowa sił powierzchniowych może być zapisana: Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

19 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Drugim warunkiem równowagi jest zanikanie wypadkowego momentu względem dowolnego punktu. Jeśli nie istnieją momenty sił zewnętrznych proporcjonalne do objętości, to warunek równowagi prowadzi do ważnego wniosku, iż tensor naprężenia jest tensorem symetrycznym zerowanie momentu sił powierzchniowych W stanie równowagi: zerowanie sił lepkościowych i masowych W płynie zdefiniowaliśmy tensor naprężeń : Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

20 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
element płynu w stanie ustalonym: r rmax x r=0 L=1 Rozpatrzymy siły powierzchniowe działające na wyróżniony element , zaniedbujemy wpływ sił masowych ( grawitacja) Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

21 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
rmax P1 P2 x r=0 L=1 W układzie ciśnienie płynu działa na obie powierzchnie elementu, co można związać z gradientem ciśnienia: Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

22 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
rmax P1 P2 x r=0 L=1 ciśnienie to działa na powierzchnię siła od ciśnienia : Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

23 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
rmax P1 P2 x r=0 L=1 Na powierzchni bocznej elementu pojawią się naprężenia styczne A więc siła od nich pochodząca: Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

24 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
rmax P1 P2 x r=0 L=1 W stanie równowagi: rozkład naprężeń w przewodzie o przekroju kołowym. Stokes (1851) Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

25 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
rmax x r=0 τrx τrxmax r rmax Wprowadzenie do biomechaniki przepływów

26 Wykład 3 – Prawa ruchu ośrodków ciągłych
Jest to spełnione dla każdego płynu w przepływie!!!!! r rmax x r=0 Wprowadzenie do biomechaniki przepływów