Zaburzenia odżywiania

Prezentacja na temat: "Zaburzenia odżywiania"— Zapis prezentacji:

1 Zaburzenia odżywiania
Anoreksja i bulimia Źródło zdjęcia:

2 „Oddałabym wszystko, żeby się dobrze czuć we własnej skórze”
Anoreksja Jadłowstręt psychiczny – zaburzenie odżywiania, polegające na celowej utracie wagi. Obraz własnego ciała jest zaburzony. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy wieku między 14, a 18 rokiem życia. „Oddałabym wszystko, żeby się dobrze czuć we własnej skórze” Źródło definicji: Źródło zdjęcia:

3 Chorzy często rezygnują ze spożywania mięsa lub przechodzą na wegetarianizm. Ilości przyjmowanego pożywienia ulegają znacznemu zmniejszeniu, co prowadzi do spadku masy ciała, często o ponad 15%. Anoreksja często przeplata się lub całkowicie przekształca się w bulimię. Źródło:

4 Możemy podejrzewać anoreksję, gdy osoba:
przeżywa silny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością, nawet jeśli ma niedowagę nieprawidłowo ocenia wagę własnego ciała, wymiary i sylwetkę spożywa posiłki w samotności (ze wstydu przed innymi) uprawia intensywne ćwiczenia fizyczne kłamie o ilości zjedzonych posiłków główny temat rozmów z osobą chorą to jedzenie, kalorie, zawartość tłuszczu w produktach i diety ma niską samoocenę jest niezadowolona ze swojej figury Źródło:

5 Źródła: http://5.asset.soup.io/asset/3915/9685_53d9.jpeg

6 Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na anoreksję:
wyniszczenie niskie ciśnienie krwi obrzęki dłoni i stóp sucha, łuszcząca się skóra znaczna utrata włosów zimne dłonie nadmierne pocenie się stóp niedokrwistość (anemia) brak miesiączki drażliwość dezorientacja/zakłopotanie nastroje depresyjne izolowanie się od otoczenia bezsenność częste bóle głowy zawroty głowy omdlenia podkrążone oczy Źródło zdjęcia: Źródło tekstu:

7 Konsekwencje choroby Anoreksja prowadzi do śmierci przez wycieńczenie. Pozbawienie organizmu budulca prowadzi początkowo do pojawienia się anemii, kolejno osłabione zostają poszczególne narządy wewnętrzne – serce, nerki, wątroba itd. W trakcie choroby pacjent staje się coraz bardziej powolny, pedantyczny w trakcie przygotowywania posiłków i ich spożywania. Pojawia sie również brak dbałości o strój, porządek otoczenia. Człowiek stopniowo zanika, ciało pozbawione mięśni powoli opada z sił i zanika w nim życie. Źródło:

8 Źródła: http://i.pinger.pl/pgr246/d0d61bcf000847dd4df4b0dc

9 Leczenie Podstawowym leczeniem jest leczenie psychoterapeutyczne. Jednakże w sytuacjach znacznego pogorszenia stanu somatycznego związanego z powikłaniem spadków wagi wymagane jest leczenie szpitalne. Pierwszą z reakcji rodziny, po zaobserwowaniu zaburzenia, jest przeważnie narzucenie na chorą przymusu jedzenia. Pojawia się kontrola, jednocześnie reakcją jest okłamywanie, chowanie jedzenia i pojawia się najgorsza z możliwych sytuacji - tymczasowa bulimia. Terapia nie może ograniczać się tylko do zwykłego przymuszania do jedzenia czy podawania leków. Najczęściej stosowaną terapią jest izolacja od toksycznego środowiska, często nawet od rodziny. Zaleca się zmianę miejsca pracy, bądź szkoły, zmianę przyjaciół. Dopiero kolejnym etapem, po długotrwałej psychoterapii, jest nauczanie prawidłowych sposobów odżywiania. Źródła:

10 „Na anoreksję chorują tylko kobiety.”
Mity o anoreksji „Na anoreksję chorują tylko kobiety.” Rzeczywiście anoreksja dotyczy przede wszystkim kobiet, jednak mężczyźni także mogą na nią chorować. Szacuje się, że około 6% chorujących na anoreksję to mężczyźni. Inny mit dotyczący anoreksji u mężczyzn to przypisywanie tego zaburzenia tylko homoseksualistom. Są oni jednak bardziej narażeni na zachorowanie ze względu na większe przywiązywanie wagi do własnego wyglądu. Źródło:

11 „Anoreksja jest fanaberią, a najlepszy sposób na wyjście z niej to po prostu normalne jedzenie.”
Anoreksja jest poważnym zaburzeniem psychicznym, a nie kwestią wyboru czy stylem życia. Równie nieprawdziwe jest twierdzenie, że "z anoreksji się wyrasta". Jedną z konsekwencji anoreksji jest zaburzenie mechanizmów związanych z odczuwaniem i kontrolowaniem głodu. Źródło:

12 „Anoreksja to choroba nastolatek z bogatych domów.”
Jeszcze kilkadziesiąt lat temu zdecydowana większość przypadków anoreksji dotyczyła osób pochodzących z zamożnych rodzin. Obecnie notuje się taką samą liczbę przypadków wśród osób z domów średnio zamożnych lub nawet biednych. Źródło:

13 Źródła: http://8.asset.soup.io/asset/3961/3800_edce.png

14 Bulimia Obok anoreksji, bulimia stanowi jedno z najpoważniejszych i najbardziej niebezpiecznych zaburzeń odżywiania. Schorzenie, zwane także „wilczym głodem”, polega na braku kontroli nad ilością spożywanego pokarmu i okresowych napadach żarłoczności , po których bulimicy mają potrzebę natychmiastowego pozbycia się z organizmu spożytego posiłku. Osoby dotknięte tym schorzeniem nie mogą zapanować nad uczuciem głodu, które może się pojawić nawet chwilę po zjedzeniu posiłku.  Źródło:

15 Bulimia Chorzy na bulimię, choć zdają sobie sprawę z utraty kontroli nad własnym zachowaniem związanym z odżywianiem się, przejadają się bardzo często, a następnie stosują sposoby kontrolowania wagi ciała, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Jest to choroba o podłożu psychicznym, a chorzy na nią zwykle czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu. Czasami po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to by ponownie je wywołać. Występuje ona od 4 do 6 razy częściej niż anoreksja. Źródło:

16 Przyczyny : brak samoakceptacji konflikty rodzinne
zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie brak akceptacji przez grupę rówieśniczą (wiążący się często ze zmianą środowiska) Źródło:

17 Czynniki ryzyka: odchudzanie - pozytywne komentarze wygłaszane pod adresem osób, które zdołały schudnąć mogą powodować "zakodowanie" informacji, że zrzucenie kilku kilogramów powoduje większe uznanie ze strony otoczenia, lepsze samopoczucie. dojrzewanie - zmiany zachodzące w ciele w okresie dojrzewania są trudne do zaakceptowania dla wielu młodych ludzi, dodatkowo etap ten jest związany często z większą podatnością na krytycyzm odnośnie wyglądu; życiowe zmiany - wyprowadzka z domu, wyjazd na studia, nowa praca są źródłem stresu, w takiej sytuacji jedzenie może stać się takim aspektem życia, które daje poczucie kontroli; sport, praca i działalność artystyczna - pewne zawody z kręgu sportu czy sztuki, wymagają kontrolowania wagi lub utrzymania atrakcyjnego wyglądu i sylwetki, w grupie ryzyka najczęściej wymienia się aktorów, osobowości telewizyjne, atletów, tancerzy, modelki; obecność w najbliższej rodzinie osoby z zaburzeniami odżywiania lub otyłej. Źródło:

18 Źródła: http://8.asset.soup.io/asset/3237/8440_efeb.jpeg

19 Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na bulimię:
odwodnienie zmęczenie ospałość zły nastrój niepokój bóle głowy dyskomfort w jamie brzusznej nieregularne miesiączki lub ich brak rany lub blizny na grzbietach dłoni uszkodzenie szkliwa zębów opuchlizna twarzy i policzków rozciągnięcie żołądka do znacznych rozmiarów stany depresyjne psychiczne uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających Źródło zdjęcia: Źródło tekstu:

20 Przebieg choroby Żarłoczność psychiczna wiąże się z ciągłą walką z potrzebami ciała. Początkowa faza polega na odchudzaniu się i stosowaniu coraz to bardziej restrykcyjnych ograniczeń. Pojawienie się głodu jest najczęściej zagłuszane poprzez odwrócenie od niego uwagi jakimś zajęciem, lub piciem dużej ilości wody. Silna wola czasem słabnie i bulimicy doznają nagłych ataków głodu, w czasie których pochłaniają dosłownie wszystko. Najczęściej ma to miejsce wieczorem lub w nocy, po wypełnieniu codziennych obowiązków związanych ze szkołą lub pracą. Kiedy łaknienie zostanie zaspokojone, najczęściej pojawia się poczucie winy, które prowadzi do zwracania pokarmu. Początkowo nie jest łatwo wywołać wymioty, jednak „doświadczeni” bulimicy nie mają żadnych oporów przed ich wymuszaniem poprzez wkładanie palców do gardła czy przyjmowaniu silnych środków przeczyszczających. Zwracanie posiłku często wiąże się dla chorych osób z wielką ulgą, co sprawia, że objadają się tylko po to, by wywołać kolejne nudności. Źródło:

21 Częste napady żarłoczności wpływają na zwiększenie masy ciała
Częste napady żarłoczności wpływają na zwiększenie masy ciała. Pomimo desperackich prób odchudzania się, chore osoby utrzymują w miarę prawidłową wagę (w przeciwieństwie do anorektyków, których organizmy są skrajnie wyniszczone, co przekłada się na wygląd zewnętrzny). Bulimicy z czasem zupełnie tracą kontrolę nad swoim ciałem. Pomiędzy kolejnymi napadami głodu starają się stosować rygorystyczne diety, głodówki czy intensywne ćwiczenia fizyczne w obawie przed przytyciem. Źródło:

22 Bulimia Źródła:

23 Leczenie O ile leczenie psychoterapeutyczne pozostaje najważniejszym elementem terapii, wykazano jednak przydatność pomocy farmakologicznej głównie przy pomocy fluoksetyny, która u pewnej grupy pacjentów potrafi zredukować częstość napadów objadania się. Źródło:

24 Źródła: http://3.asset.soup.io/asset/3877/0307_12ba_500.jpeg

25 Źródło: http://t0. gstatic. com/images

26 "Nie wymiotuję, to znaczy nie mam bulimii".
Mity "Nie wymiotuję, to znaczy nie mam bulimii". Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi, bulimia polega na tym, że u osoby chorej występują napady objadania się, które następnie są usuwane z organizmu co ma zapobiegać przytyciu. Prowokowanie wymiotów jest najczęściej występującą, choć nie jedyną metodą kompensacji napadów w bulimii. Inne metody to: przeczyszczanie się; okresy głodówki lub restrykcyjnej diety pomiędzy napadami; stosowanie leków zmniejszających łaknienie; stosowanie środków moczopędnych; wykonywanie niezwykle intensywnych ćwiczeń fizycznych; Źródło:

27 „Na bulimię chorują tylko dziewczyny nastolatki.”
Bulimia dotyczy nie tylko osób płci żeńskiej. Różne źródła podają różne ilości chorujących mężczyzn (od kilku do kilkunastu procent), m.in. dlatego, że bulimia u mężczyzn nie jest prawidłowo diagnozowana dzięki takim właśnie mitom. To prawda, że oszacowany średni wiek pojawiania się bulimii wynosi lat. Jednak chorują także osoby starsze. Źródło:

28 „Najlepszym sposobem wyleczenia się z bulimii jest po prostu zaprzestanie wymiotowania.”
Napady bulimiczne nie są kaprysem, ani fazą przejściową, ani kolejną dietą cud. W wielu aspektach bulimia przypomina uzależnienie. W największym uproszczeniu - tak jak alkoholik nie może 'po prostu' przestać pić, tak osoba chora na bulimię nie może 'po prostu' przestać. Źródło:

29 Prezentację wykonała Alicja Szadziewska.
Gimnazjum im. Szarych Szeregów w Pszennie