I ZBIORY JULI ZBIORY FRAKTALNE. MATEMATYCY GUSTAW HERGLOTZ I GASTON JULIA źródło: wikipedia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Gaston_Julia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Gaston_Julia.

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Przekształcenia geometryczne.
Advertisements

Sortowanie przez scalanie
OKRĄG I KOŁO Opracowała: Maria Pastusiak.
Macierze, wyznaczniki, odwracanie macierzy i wzory Cramera
Kinematyka Definicje podstawowe Wielkości pochodne
Prostokątny układ współrzędnych
Metody Analizy Programów Wykład 02
Programowanie I Rekurencja.
KONSTRUKCJE GEOMETRYCZNE
Badania operacyjne. Wykład 2
Wykład no 9.
Okręgiem o środku O i promieniu r nazywamy zbiór punktów płaszczyzny, których odległości od punktu O są równe r r - promień okręgu. r O O - środek.
Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu
Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu
ZŁOŻONOŚĆ OBLICZENIOWA
ALGORYTMY GEOMETRYCZNE.
Materiały do zajęć z przedmiotu: Narzędzia i języki programowania Programowanie w języku PASCAL Część 7: Procedury i funkcje © Jan Kaczmarek.
Materiały pomocnicze do wykładu
Geometria obrazu Wykład 13
Wielkości skalarne i wektorowe
Układ równań stopnia I z dwoma niewiadomymi
Temat: Okrąg wpisany i opisany na wielokącie foremnym.
Fraktale i chaos w naukach o Ziemi
POJĘCIE ALGORYTMU Pojęcie algorytmu Etapy rozwiązywania zadań
Estymatory parametru samoafiniczności procesów o długiej pamięci
Fraktale Michał Nowakowski Dariusz Cieślicki Wojciech Maciejewski.
TWIERDZENIE O STYCZNEJ I SIECZNEJ
← KOLEJNY SLAJD →.
Nauki ścisłe vs. złożoność świata przyrody
Gramatyki Lindenmayera
Klasa III P r. TEMAT: Rzut równoległy na płaszczyznę. Rzut prostokątny na płaszczyznę. Kąt między prostą a płaszczyzną. Prowadzący: Przemysław.
Krzysztof Kucab Rzeszów, 2012
Figury płaskie I PRZESTRZENNE Wykonała: Klaudia Marszał
Dane INFORMACYJNE (do uzupełnienia)
TWORZYMY OKRĄG Z PŁASZCZYZNY STOŻKOWEJ TWORZYMY OKRĄG Z PŁASZCZYZNY STOŻKOWEJ.
Opracowała: Iwona Kowalik
Figury w układzie współrzędnych.
Przekształcenia liniowe
FUNKCJE Opracował: Karol Kara.
Analiza matematyczna i algebra liniowa
Wypełnianie obszaru.
Fraktale Historia Fraktali
Gramatyki Lindenmayera
Metody numeryczne szukanie pierwiastka metodą bisekcji
Grafika i komunikacja człowieka z komputerem
Grafika Komputerowa i wizualizacja
Metody matematyczne w inżynierii chemicznej Wykład 3. Całkowanie numeryczne.
Informatyka +.
Grafika i komunikacja człowieka z komputerem
FRAKTALE FIGURY LISSAJOUSA Magdalena Szorc
Tematyka zajęć LITERATURA
Metody matematyczne w inżynierii chemicznej
Zagadnienie własne Macierz wektorów własnych V=(v1,v2,...,vn) przekształca zatem macierz A do postaci diagonalnej: W większości zastosowań w chemii i fizyce.
Zbiory Julii.
Rodzaje Liczb JESZCZE SA TAKIE
Gramatyki Lindenmayera
Zbiory fraktalne Podstawowe defnicje.
Zbiory fraktalne I Ruchy browna.
IFS, IFSP I GRA W CHAOS ZBIORY FRAKTALNE I WYBRANE SPOSOBY ICH GENEROWANIA.
I LICZBY ZESPOLONE ZBIORY FRAKTALNE. LICZBY ZESPOLONE.
Zbiory fraktalne I Automaty komórkowe.
„Między duchem a materią pośredniczy matematyka. ”
Gramatyki Lindenmayera Powstanie Deterministyczny L-system.
Fraktal to zbiór o skomplikowanej budowie. Niezależnie od tego jak mały jego fragment będziemy oglądać będzie on równie skomplikowany jak całość.
czyli geometria (i nie tylko) w sztuce. Fraktale w Logo Komeniuszu
Figury geometryczne.
FRAKTALE MATEMATYCZNE.
Figury w układzie współrzędnych
POJĘCIE ALGORYTMU Wstęp do informatyki Pojęcie algorytmu
Klasa III P r. TEMAT: Rzut równoległy na płaszczyznę. Rzut prostokątny na płaszczyznę. Kąt między prostą a płaszczyzną. Prowadzący: Przemysław.
Zapis prezentacji:

I ZBIORY JULI ZBIORY FRAKTALNE

MATEMATYCY GUSTAW HERGLOTZ I GASTON JULIA źródło: wikipedia, [dostęp ]

GASTON JULIA Francuski matematyk urodzony w algierskim mieście Sidi Bel Abbes, żył w latach 1893 – 1978, W młodości interesował się matematyką i muzyką! W czasie I wojny światowej służył w wojsku, w wyniku działań wojennych stracił nos, które to miejsce potem przykrywał skórzaną opaską. Mémoire sur l'itération des fonctions rationnelles (traktat o iteracji funkcji wymiernych) to dzieło które stało się popularne.

ITEROWANIE FUNKCJI NIELINIOWEJ Niech będzie dana funkcja z  z 2 Geometryczna interpretacja oznacza, że odpowiednią długość podnosimy do kwadratu a kąt podwajamy. Wybieramy trzy punkty: jeden leżący na okręgu jednostkowym, jeden leżący wewnątrz okręgu a kolejny leżący na zewnątrz okręgu. Iterując otrzymujemy wartości: DługośćKątDługośćKątDługośćKąt z1,010 o 0,910 o 1,2510 o z2z2 1,020 o 0,8120 o 1,5620 o z4z4 1,040 o 0, o 2,4340 o z8z8 1,080 o 0, o 5,9080 o z 16 1, , , z 32 1, , ,

ZACHOWANIE SIĘ ITEROWANYCH PUNKTÓW z0z0 z2z2 z1z1 z3z3 z0z0 z2z2 z1z1 z3z3 z0z0 z2z2 z1z1 z3z3

ZBIÓR UCIEKNIERÓW I ZBIÓR WIĘŹNIÓW Zatem płaszczyznę zespoloną możemy podzielić na dwa podzbiory: Zbiór punktów uciekinierów U – należą tu punkty, które „uciekają” w kolejnych iteracjach Zbiór punktów więźniów W – należą tutaj punkty, które pozostają na obszarze ograniczonym W podanym przykładzie W to dysk o promieniu 1, natomiast U to obszar na zewnątrz dysku. Granicą między W a U jest okrąg jednostkowy i w tym wypadku będziemy go nazywać zbiorem Juli. Pewne wartości początkowe zbioru Julii takie, że |z|=1 generują punkty leżące na okręgu jednostkowym to oznacza, że zbiór Julii jest niezmienniczy pod działaniem przekształcenia.

PUNKTY STAŁE I BASENY PRZYCIĄGANIA Omawiane przekształcenie posiada dwa punkty stałe: 0 i 1, gdzie 0 odpycha a 1 przyciąga. Rozważając iterowanie z 2 na sferze, biegun północny staje się atraktorem dynamiki z  z 2. To pozwala zinterpretować zbiór uciekinierów U jako basen przyciągania – punktu w nieskończoności. Mamy dwa atraktory z odpowiednimi basenami przyciągania: Początek układu współrzędnych z otwartym dyskiem jednostkowym Punkt w nieskończoności z basenem jako zewnętrzną częścią okręgu Zbiór Julii to brzeg wspólny dla obydwu basenów przyciągania Omawiany przykład okręgu nie jest fraktalem ale posiada własności, które są typowe dla zbiorów Julii

ZBIORY JULII DLA RODZINY KWADRATOWEJ Rozważamy przekształcenie: R c (z)=z 2 +c, Poprzedni przykład możemy zapisać jako: R 0 (z)=z 2 Obydwa są brzegami zbioru uciekinierów

DEFINICJE

WYZNACZANIE ZBIORU UCIEKINIERÓW I PROMIEŃ PROGOWY Przy wyznaczaniu zbioru uciekinierów U C obserwujemy, że punkty z k z orbity dążą do nieskończoności jeśli ich wartość bezwzględna jest dostatecznie duża. Przy iterowaniu dużych wartości co do wartości bezwzględnej stałą c można zaniedbać. Wartość tę można wyznaczyć następująco, wykorzystując promień progowy: r(c)= max(|c|,2) Iteracje uciekają do nieskończoności jeśli |z k | przekracza r(c).

DZIAŁANIE Dany punkt początkowy będzie zaliczony do zbioru uciekinierów jeśli wartość bezwzględna pewnej iteracji przekroczy r(c). Problem: punkty uciekają z dysku czasem dopiero po bardzo dużej ilości iteracji, więc należy określić ilość iteracji, po której zaliczamy punkt do zbioru więźniów jeśli wartości bezwzględne nie przekroczą r(c).

PRZYBLIŻANIE ZBIORU UCIEKINIERÓW

PRZYBLIŻANIE PUNKTÓW CIĄG DALSZY

PSEUDOKOD DLA GENEROWANIA ZBIORÓW JULII Nieformalnie piksel o współrzędnych x i y zaznaczamy na czarno, jeżeli z=x+yi należy do Q C (-k). Algorytm: R=max(|c|,2) i=0 while (i<k) if (|z|>R) then return (z należy do zbioru więźniów) end if z=z*z+c; i++; end while return(z nelży do Q_c^(k))

GRA W CHAOS DLA ZBIORÓW JULII

GRA W CHAOS DLA ZBIORÓW JULII OPIS SŁOWNY Wybieramy punkt początkowy w Powtarzaj poniższe czynności: Wylosuj jeden z dwóch przeciwobrazów Zastąp w przez przeciwobraz i wyświetl na ekranie Uwaga jeśli punkt początkowy wybieramy dowolnie to należy pominąć rysowanie na ekranie kilku pierwszych punktów. Jedynie punkt początkowy należący do zbioru Julii będzie generował punkty należące do tego zbioru.

WAŻNE WŁASNOŚCI Zbiór Julii jest niezmienniczy pod działaniem przekształceń odwrotnych do z  z 2 +c ale również po działaniem samego przekształcenia z  z 2 +c. To jest własność zupełnej niezmienniczości. Zbiory Julii są samopodobne. Ponieważ są oparte na przekształceniach nieliniowych, mniejsze fragmenty samego zbioru są fragmentami silnie przekształconymi czasem poskładanymi.

BIBLIOGRAFIA  J. Kudrewicz, Fraktale i chaos, Wydawnictwa Naukowo- Techniczne, Warszawa 1996;  B. B. Mandelbrot, The Fractal Geometry Of Nature, W. H. Freeman and Company, New York 2000;  T. Martyn, Fraktale i obiektowe algorytmy ich wizualizacji, Nakom Poznan 1996;  T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1. Definicje, twierdzenia, wzory, wyd. ósme, Oficyna wydawnicza GIS, Wrocław  H.-O. Peitgen, H. Jürgens, D. Saupe Granice Chaosu Fraktale cz.2, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 1996;  Polska wikipedia Dostęp  Angielska wikipedia Dostęp

KONIEC DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ