Rzymski system liczbowy
Historia System rzymski wykorzystuje cyfry pochodzenia etruskiego, które Rzymianie przejęli i zmodyfikowali ok. 500 r. p.n.e. Stosowany był w łacińskiej części Europy do końca średniowiecza. Obecnie cyfry rzymskie stosuje się rzadko. Służą one głównie do zapisywania miesięcy, wieków, oznaczania godzin w starych zegarach, rzędów w kinie, tomów dzieł, czy liceów (szkół podstawowych i gimnazjów nie).
W systemie rzymskim do zapisu liczb używa się 7 liter/cyfr, z których każda oznacza liczbę. Oto one:
Ciekawostka Nie istnieją cyfry rzymskie dla liczb większych od 1000. Można je zapisać poprzez zapisanie liczby 100 razy mniejszej i umieszczenie jej między dwiema pionowymi kreseczkami, np.: Innym znakiem jest nadkreślenie liczby zapisanej w systemie rzymskim, oznaczające pomnożenie przez 1000, np.:
Sposób odczytu i zapisu Gdy w rzymskim zapisie liczby: cyfry są jednakowe – dodaj je do siebie III – 3, bo 1 + 1 + 1 = 3 MM – 2000, bo 1000 + 1000 = 2000 cyfry mniejsze stoją za większymi – dodaj je do nich XVI – 16, bo 10 + 5 + 1 = 16 MC – 1100, bo 1000 + 100 = 1100 cyfry mniejsze poprzedzają większe – odejmij je od nich XIV – 14, bo 10 + (5 - 1) = 14 CM – 900, bo 1000 – 100 = 900. Przy zapisywaniu liczb w systemie rzymskim: obok siebie nie mogą występować dwie cyfry V, L i D mogą występować kolejno co najwyżej trzy cyfry I, X, C i M.