Leszek Długosz (1980) Opracowanie graficzne: Jacek Koziróg (2012)
Bezpieczni – pod przygodnym dachem ani o cegle wiedzą która się przechyla Kup pan cegłę… Pamiętaj, że to ja dowodzę tym statkiem!
Sprawiedliwi – którzy sądzą nie zapominając komu służy prawo
Mądrzy – z wolą pytającego odpowiedź dają zgodną
Spokojni – gdy im wciąż nie brak cudzych zbrodni Oni zamordowali niewinną kobietę!
Mężni – o świadków chwały swej zadbali
Wierni – przed piętnem zdrady gdy ich ochrania drugich wcześniejsza niewytrzymałość
Miłosierni – pychę swą karmiąc jałmużnę rozdają Może jeszcze kanapki na drogę naszykuję…
Lepsi – a to niezdarność lub okoliczność w ofiarę zachłanność ich obraca Nie daruję temu pismakowi, który wygadał o darowiznach! Za moich dawnych, dobrych czasów to by było nie do pomyślenia…
Pokorni – głowy pochylili chcąc pierwej ujrzeć których wiatr obali Nic się nie stało, chłopaki. Nic się nie stało…
Szczęśliwi – umęczeni konaniem bliźnich sił im na rozpacz nie wystarcza
- Oto jest dekalog strusia. Ten wiersz Leszka Długosza pochodzi z tomu Wywoływanie wilka z lasu Wydawnictwo Literackie Kraków 1980