Jan Paweł II

Jan Paweł II (1920-2005) Karol Wojtyła, tak bowiem naprawdę nazywał się Jan Paweł II, urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, niewielkim miasteczku nieopodal Krakowa. Jego ojciec, były wojskowy, był urzędnikiem Rejonowej Komendy Uzupełnień, matka zaś zajmowała się dziećmi (Karol miał bowiem starszego o 14 lat brata Edmunda). Kiedy umarła 13 kwietnia 1929 roku na serce, obaj chłopcy i ich ojciec bardzo to przeżyli. Cztery lata później na rodzinę spadła kolejna tragedia - Edmund, który był doktorem medycyny, zaraził się w szpitalu w Bielsku szkarlatyną i również zmarł. Ojciec, próbując wynagrodzić małemu Karolowi podwójną stratę, zabierał go często w góry, do których miłością zaraził syna. Wędrowali więc wspólnie po Beskidzie Małym i Tatrach.

W roku 1938 Karol Wojtyła skończył Państwowe Gimnazjum im W roku 1938 Karol Wojtyła skończył Państwowe Gimnazjum im. Marcina Wadowity, po czym bez egzaminów wstępnych, do czego upoważniało go celujące świadectwo maturalne, rozpoczął studia polonistyczne na wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie przeniósł się wraz z ojcem. Tam też kontynuował swoją rozpoczętą jeszcze w szkole przygodę z teatrem i literaturą. W gimnazjum bowiem grywał w szkolnym kółku teatralnym, w którym wystawiano głównie lektury szkolne: "Kordiana" Słowackiego, "Antygonę" Sofoklesa czy też "Śluby panieńskie" Fredry. Na pierwszym roku studiów wstąpił więc Wojtyła do działającej na Uniwersytecie grupy literackiej, gdzie zadebiutował 15 października 1938 roku na wieczorze literackim. Zapisał się także na zajęcia teatralne i do "Studia 39", które wystawiło na obchodach Dni Krakowa w czerwcu 1939 cieszącą się ogromną popularnością wśród publiczności baśń komediową "Kawaler Księżycowy" Niżyńskiego na motywach krakowskiej legendy o czarnoksiężniku Twardowskim.

Po raz pierwszy o wstąpieniu do seminarium duchownego Karol Wojtyła pomyślał w roku 1941, kiedy umarł jego ojciec. W październiku 1942 roku wstąpił do tajnego Seminarium Archidiecezji Krakowskiej i na również tajny Wydział Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Z powodu prześladowań, jakimi Niemcy nękali polskich księży, przez pierwsze dwa lata studiów zmuszony był ukrywać swoje powołanie, szczególnie po "czarnej niedzieli" 6 sierpnia 1944 roku, kiedy Gestapo aresztowało prawie siedem tysięcy duchownych. Mieszkał na Tynieckiej 10 i pracował jak poprzednio.

Po zakończeniu wojny seminarium wyszło z ukrycia Po zakończeniu wojny seminarium wyszło z ukrycia. Karol Wojtyła do roku 1946, jako asystent, prowadził seminaria z historii dogmatu. 1 listopada 1946 został wyświęcony przez Księcia Metropolitę kardynała Sapiehę na księdza. Swoją pierwszą mszę - tzw. mszę prymicyjną - odprawiał w Krypcie św. Leonarda w krakowskiej Katedrze na Wawelu. Jeszcze w tam samym miesiącu wyjechał na dalsze studia do Rzymu Studiował na Papieskim Uniwersytecie Angelicum i mieszkał w Kolegium Belgijskim. Po roku nauki, w czasie wakacji zajął się pracą duszpasterską wśród polskich robotników we Francji, Holandii i Belgii. Na drugim roku studiów zaczął pisać Wojtyła pracę doktorską pt. "Zagadnienia wiary u świętego Jana od Krzyża", obronił ją 19.06.1948 r., nie udało mu się jednak formalnie uzyskać tytułu doktora Świętej Teologii. Warunkiem było bowiem opublikowanie pracy drukiem, na co polskiego księdza nie był stać.

W Krakowie otrzymał też w końcu tytuł doktora teologii i uzyskawszy urlop na pracę naukową 1951-1953 rozpoczął pisanie pracy habilitacyjnej, która, mimo że w 1953 roku przyjęła ją Rada krakowskiego Wydziału Teologicznego, została odrzucona przez Ministerstwo Oświaty i tytułu docenta Karol Wojtyła nie uzyskał (uzyskał go dopiero w 1957 r.). W roku 1956 objął za to katedrę etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. 28 września 1958 roku w Katedrze na Wawelu został konsekrowany na biskupa. Wtedy też powstały jego najgłośniejsze prace, które przyniosły mu sławę wśród teologów - "Miłość i odpowiedzialność" (1960) oraz "Osoba i czyn" (1969). W 1962 i 1963 r. uczestniczył w pracach I i II sesji Soboru Watykańskiego II. W styczniu 1964 został przez papieża Pawła VI nominowany arcybiskupem metropolitą krakowskim, a w listopadzie wziął udział w trzeciej sesji Soboru Watykańskiego. Wtedy też uczestniczył w prywatnej audiencji u ówczesnego papieża, z którym stosunki zacieśniał przez następne lata. Razem pracowali na encykliką "Humanae vitae" (1968), zaś w roku 1976 Paweł VI zaprosił kardynała Wojtyłę do poprowadzenia rekolekcji wielkopostnych w Watykanie.

W roku 1948 Karol Wojtyła wrócił do Polski i został wikarym w niewielkiej parafii Niegowić. Uczył tam dzieci religii, odprawiał poranne msze i pomagał proboszczowi Kazimierzowi Buzale. Wieczorami zaś oddawał się pracy literackiej, której nigdy nie porzucił. Zaraził również swoją pasją do sceny młodzież, która założyła amatorskie kółko teatralne. W marcu 1949 roku Wojtyła został przeniesiony do Krakowa do parafii św. Floriana. Tam założył chór gregoriański, z którym wkrótce przygotował i odśpiewał mszę "De Angelis" ("O Aniołach"). Swoich chórzystów zaraził pasją i miłością do gór - razem przewędrowali Gorce, Bieszczady i Beskid. Organizowali także spływy kajakowe na Mazurach. Z okresu krakowskiego pochodzą również wiersze publikowane w "Tygodniku Powszechnym" przez księdza Wojtyłę pod pseudonimami Andrzej Jawień i Stanisław Andrzej Gruda.

Czy wiesz, że... Za swoją działalność w czasie II wojny światowej w tajnej organizacji "Unia", która zajmowała się pomocą Żydom, papież, którego dewizą są słowa "Totus Tuus" ("Cały Twój"), otrzymał wiele lat potem podziękowania od żydowskiej organizacji "Anti-Defamation League of B'nai B'rith".

Pierwsza pielgrzymka 1 września 1939 roku wybuchła II wojna światowa. W listopadzie '39 Gestapo aresztowało polskich profesorów, Karol Wojtyła musiał więc przerwać studia. Pisze "Hioba", poemat wg. Starego Testamentu. Przez 4 lata, od października 1940 do sierpnia 1944 roku pracował jako robotnik w kamieniołomach na Zakrzówku i w Fabryce Sody "Solvay", unikając w ten sposób wywózki na roboty do Niemiec. Nie zaprzestał również działalności literackiej i teatralnej. Potajemnie, w prywatnych domach, razem ze swoim przyjacielem Juliuszem Kydryńskim, organizowali koncerty, deklamacje i naukę języków obcych. Zaczęli również wystawiać tajne spektakle - wkrótce też powstał Teatr Rapsodyczny pod dyrekcją Mieczysława Kotlarczyka, który do końca okupacji zdążył wystawić 10 utworów, m.in. "Króla Ducha" Słowackiego, "Hymny" Kasprowicza i "Pana Tadeusza" Mickiewicza.

Jan Paweł II pielgrzymem Jan Paweł II nazywany jest często papieżem - pielgrzymem. Ustanowił pierwsze w dziejach kościoła spotkania modlitewne wszystkich wyznań. Nawiązał dialog z Żydami. Odbył blisko 200 podróży zagranicznych, wielokrotnie był w Polsce. Reforma prawa kanonicznego (1984), opracowanie nowego "Katechizmu Kościoła Katolickiego" (1992), reorganizacja Kurii Rzymskiej, liczne encykliki, kanonizacje i beatyfikacje - to istotne osiągnięcia Kościoła pod przewodnictwem papieża Polaka. Ważniejszymi przesłaniami pontyfikatu Jana Pawła II są: respektowanie praw człowieka i prawa do pracy, walka o pokój, sprzeciw wobec totalitaryzmów, nowa ewangelizacja i odnowienie na skalę światową, duszpasterstwa młodzieży.

13 maja 1981 roku ciężko ranny w zamachu na Placu Świętego Piotra.

Twórczość Najsłynniejsze dzieła Karola Wojtyły to "Miłość i odpowiedzialność" (1960), "Osoba i czyn" (1969), "Zagadnienia podmiotu moralności" (1991). Twórczość literacka natomiast obejmuje takie utwory jak "Przed sklepem jubilera" (wystawione 1981), "Brat naszego Boga" (wystawiony 1980) oraz wybór utworów "Poezje i dramaty" (1980), Przekroczyć próg nadziei" (1993), "Tryptyk Rzymski" (2003), "Pamięć i tożsamość" (2005).

Zmarł 2 kwietnia 2005r o godz. 21:37

Autor Kamil Wojno kl.VI