Wymarłe gatunki zwierząt

Alka olbrzymia (łac. Alca impennis) Ten wielki ptak morski, który był podobny do pingwina został odkryty w roku 1534. Żył w koloniach na szczytach skał Antarktydy. Pomiędzy rokiem 1632 a 1672 znano kolonię tego gatunku, licząca ok. 100 000 par lęgowych. Od ok. 1775 r. zaczęto masowo zabijać alki dla wyrobu materacy puchowych. Ostatni osobnik zginął w 1844 r. na wyspie Eldey u zachodnich wybrzeży Islandii.. Przy dużych zdolnościach do nurkowania i pływania była ptakiem nielotnym.

Antylopa niebieska (antylopa modra) To gatunek wymarłego ssaka z rodziny krętorogich, pierwsze duże afrykańskie zwierzę, które wyginęło w czasach historycznych. Bliski kuzyn antylopy końskiej i antylopy szablorogiej, była mniejsze od swoich kuzynów. Występowały w Afryce Południowej, głównie na terenie obecnego RPA, w czasie ostatniej epoki lodowcowej oddzieliły się od swoich kuzynów z małej izolowanej populacji, wykształciła się antylopa niebieska. Zostały wytępione w XIX wieku przez burskich osadników (ich skór używano do produkcji worków na zboże), ostatni osobnik padł w 1800 roku. Samce posiadały lirowate rogi, samice były bezrogie. Cecha charakterystyczna to modra (prawie niebieska) barwa futra. Znana przede wszystkim z kilku sztuk skóry i czaszek znalezionych w chatach tubylców.

Dodo (Raphus cucullatus) To gatunek dużego, wymarłego ptaka nielotnego z rodziny gołębiowatych (Columbidae), zamieszkujący niegdyś wyspę Mauritius. Dodo był masywnyw ptakiem o uwstecznionych skrzydłach z charakterystyczną dużą głową i czarnym dziobem z czerwonawym, hakowatym zakończeniem. Miał niebieskawoszare upierzenie, żółte nogi i kępkę kędzierzawych piór z tyłu ciała .

Krowa Morska Stellera (Hydrodamalis gigas) To wielki morski ssak z rzędu syren, wytępiony przez człowieka w drugiej połowie XVIII wieku, najbliżej spokrewniony z diugoniamia. Zamieszkiwał wody północnego Pacyfikua blisko azjatyckiegoa wybrzeża Morza Beringaa. Odkryte w 1741 przez rosyjskiego przyrodnika niemieckiego pochodzenia Georga Stellera, który podróżował z badaczem Vitusem Beringiem. Mała populacja szacowana na ok. 1000 osobników zamieszkiwała arktyczne wody wokół Wyspy Beringa i pobliskiej Wyspy Miedzianej. Krowę morską wytępiono w 1768 z powodu smacznego mięsa. Osiągała 4 tony wagi i 9 m długości. Żywiła się glonami rosnącymi blisko brzegu.

Papuga karolińska (Conuropsis carolinensis) To gatunek wymarłego ptaka z rodziny papugowatych. Była endemitem, a także jedynym rodzimym gatunkiem papugi Stanów Zjednoczonych. Występowała w południowo-wschodniej części kraju, od doliny rzeki Ohio po Zatokę Meksykańską. Ostatni osobnik żyjący na wolności został zabity na Florydzie w 1904 r., a ostatni zamknięty ptak padł w Cincinanti Zoo 21 lutego 1918 r. Papuga karolińska mogła wyjątkowo zalatywać daleko na północ od swojego lęgowego obszaru występowania. Kilka kości tego gatunku, w tym pygostyl odnaleziono w Calvert Site w południowym Ontario(Kanada). Możliwe, że pozostałości te zostały tam przeniesione w celach ceremonialnych.

Tur  (Bos promigenius)   To wymarły gatunek ssaka z rzędu parzystokopytnych, przodek niektórych ras bydła domowego. Z opisów w starych kronikach i zachowanych drzeworytów wynika, że tur był bardzo podobny do dużych ras bydła.

Tarpan (Equus ferus) To gatunek doszczętnie wytępionego dzikiego konia. Zamieszkiwał obszary leśne Europy. Przez niektórych badaczy jest uważany za jednego z przodków konia domowego. Koń mały, liczący w kłębie ok. 130 cm. Sierść myszata. Na grzbiecie ciemna, wyraźna pręga przebiegająca wzdłuż kręgosłupa oraz pręgowane nogi, co jest cechą charakterystyczną ras prymitywnych. Grzywa krótka i stojąca.