Niezwykłe efekty w pobliżu czarnych dziur. Czarna dziura: co to jest? Rozwiązanie sferycznie symetryczne (statyczne, Karl Schwarzschild 1916) Metryka:

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
ATOM.
Advertisements

T: Oddziaływania grawitacyjne
Wykład Opis ruchu planet
Wykład IV.
Ewolucja Wszechświata Wykład 12 Czarne dziury
Ewolucja Wszechświata
Zasady dynamiki Newtona - Mechanika klasyczna
B. Czerny Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika w Warszawie
Podstawowy postulat szczególnej teorii względności Einsteina to:
Wykład 3 dr hab. Ewa Popko Zasady dynamiki
Czarne dziury i fale grawitacyjne
Silnie oddziałujące układy nukleonów
Grawitacja jako pole lokalnych układów inercjalnych
Festiwal Nauki w Centrum Fizyki Teoretycznej PAN
Wykład VI Atom wodoru i atomy wieloelektronowe. Operatory Operator : zbiór działań matematycznych przekształcających pewną funkcję wyjściową w inną funkcję
Siły zachowawcze Jeśli praca siły przemieszczającej cząstkę z punktu A do punktu B nie zależy od tego po jakim torze poruszała się cząstka, to ta siła.
test wyboru Ewolucja Wszechświata
Ewolucja Wszechświata Wykład 10
Barbara Bekman Warszawa
O świeceniu gwiazd neutronowych i czarnych dziur
Podstawy fotoniki wykład 6.
?.
Przygotował: Marcin Uzarski
Pulsary jako laboratoria gęstej materii
Na przekór grawitacji B. Czerny.
.pl Galaktyki.
Ciało doskonale czarne
Życie gwiazd Spis treści 1.Czym jest gwiazda 2.Typy gwiazd |
Czarne Dziury Wykonała: Wioleta Pieteruczuk.
Droga Mleczna.
Opracowała: Klaudia Kokoszka
POLA SIŁOWE.
CZARNA DZIURA MACIEJ FRĄCKOWIAK.
Rodzaje ciał niebieskich.
DROGA MLECZNA.
PREZENTACJA MULTIMEDIALNA POZORNY RUCH SŁOŃCA I GWIAZD
Czarna dziura Patryk Olszak.
Historia Późnego Wszechświata
Z Wykład bez rysunków ri mi O X Y
Gwiazdy neutronowe Gwiazda w końcowym etapie swojej ewolucji, zbudowana ze zdegenerowanych neutronów. Obiekt o rozmiarach rzędu km, masie zbliżonej.
Temat: Ruch krzywoliniowy
Wczesny Wszechświat Krzysztof A. Meissner CERN
Politechnika Rzeszowska
PRAWA KEPLERA Urszula Kondraciuk, Grzegorz Witkowski
Ruch w polu centralnym Siły centralne – siłę nazywamy centralną, gdy wszystkie kierunki Jej działania przecinają się w jednym punkcie – centrum siły a)
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski informatyka +
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski informatyka +
Galaktyka i jej budowa.
Astronomia gwiazdowa i pozagalaktyczna II Wielkoskalowa struktura Wszechświata: od CMB do dzisiejszej struktury wielkoskalowej.
PIERWSZA I DRUGA PRĘDKOŚĆ KOSMICZNA Urszula Kondraciuk, Grzegorz Witkowski
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski 1 informatyka +
Prawa Keplera Mirosław Garnowski Krzysztof Grzanka
Astronomia gwiazdowa i pozagalaktyczna II Obserwacje we Wszechświatach Friedmana  M. Demiański “Astrofizyka relatywistyczna”, rozdział 10.
Astronomia gwiazdowa i pozagalaktyczna II Problemy modelu zgody Wielkoskalowa struktura Wszechświata: od CMB do dzisiejszej struktury.
Astronomia gwiazdowa i pozagalaktyczna II
Kot Schroedingera w detektorach fal grawitacyjnych
Ilustrowany atlas Układu Słonecznego
Dynamika ruchu obrotowego
FIZYKA KLASA I F i Z Y k A.
Dynamika bryły sztywnej
Teoria Bohra atomu wodoru
Budowa atomu Poglądy na budowę atomu. Model Bohra. Postulaty Bohra
Perspektywy detekcji fal grawitacyjnych Tomasz Bulik.
mgr Eugeniusz Janeczek
5. Środek masy, Zderzenia 5.1. Środek masy
Ruch w polu centralnym Siły centralne – siłę nazywamy centralną, gdy wszystkie kierunki Jej działania przecinają się w jednym punkcie – centrum siły a)
Ewolucja Wszechświata Wykład 12 Czarne dziury
Grawitacja Obliczyć wysokość na jaką wzniesie się ciało rzucone na Księżycu pionowo do góry z prędkością v=1000 m/s? Druga prędkość kosmiczna dla Księżyca.
Perspektywy detekcji fal grawitacyjnych
Opracowała: mgr Magdalena Sadowska
Zapis prezentacji:

Niezwykłe efekty w pobliżu czarnych dziur

Czarna dziura: co to jest? Rozwiązanie sferycznie symetryczne (statyczne, Karl Schwarzschild 1916) Metryka: W przypadku czarnej dziury Schwarzschilda w odległości r=r g od środka znajduje się horyzont Czarna dziura: co to jest? Rozwiązanie sferycznie symetryczne (statyczne, Karl Schwarzschild 1916) Metryka: W przypadku czarnej dziury Schwarzschilda w odległości r=r g od środka znajduje się horyzont (Dla przykładu: promień grawitacyjny Ziemi ~ 1cm) Promień grawitacyjny:

Czarna dziura: horyzont Dla cząstek pod horyzontem, druga prędkość kosmiczna (prędkość ucieczki) > c Horyzont jest powierzchnią otaczającą centralną osobliwość czarnej dziury. Żaden obiekt, nawet foton nie jest w stanie wydostać się spod horyzontu

Horyzont a powierzchnia

Rozwiązanie Kerra gdzie Rozwiązanie osiowo-symetryczne (rotująca czarna dziura, Roy Kerr 1963): Czarna dziura opisana przez dwa parametry: masę M oraz moment pędu J

Rozwiązanie Kerra Czarna dziura opisana przez dwa parametry: masę M oraz moment pędu J

Rotująca czarna dziura: ergosfera Mechanizm Penrose'a: metoda wydobywania energii z czarnej dziury (zamienianie energii rotacji czarnej dziury na energie cząstek)

Promieniowanie Hawkinga Czy czarne dziury są wieczne? Wg klasycznej OTW tak. Efekt kwantowy, dziura promieniuje jak ciało doskonale czarne o temperaturze odwrotnie proporcjonalnej do masy T ~ M o /M K Bekenstein: prawa opisujące stan czarnych dziur, analogiczne do praw termodynamiki Entropia = powierzchnia czarnej dziury

Schwarzschild vs Kerr Rotująca czarna dziura jest mniejsza od statycznej!

Orbity w pobliżu czarnej dziury C z a r n a d z i u r a S c h w a r z s c h i l d a : M a r g i n a l n i e s t a b i l n a o r b i t a : 3 r g O r b i t a f o t o n o w a r = 1. 5 r g C z a r n a d z i u r a K e r r a : Z a k r z y w i e n i e t o r u f o t o n ó w w z a l e ż n o ś c i o d k i e r u n k u r u c h u ( e f e k t L e n s e - T h i r r i n g a c z y l i w l e c z e n i e i n e r c j a l n y c h u k ł a d ó w w s p ó ł r z ę d n y c h... ) Czarna dziura Schwarzschilda: Marginalnie stabilna orbita: 3r g Orbita fotonowa r=1.5r g Czarna dziura Kerra: Zakrzywienie toru fotonów w zależności od kierunku ruchu (efekt Lense-Thirringa czyli wleczenie inercjalnych układów współrzędnych...)

Czarna dziura w centrum Galaktyki Masa: 2.6± M o, promień ~ 120AU Sgr A*: silne źródło promieniowania radiowego

Czarna dziura w centrum Galaktyki Obserwacje ruchu gwiazd w okolicy: pomiar masy klasycznymi metodami astronomii układów podwójnych

Zakrzywienie czasoprzestrzeni

Teoria Newtona

Teoria Einsteina (rg=0.5m z odległości 25m)(rg=0.5m z odległości 25m)

Na orbicie wokół czarnej dziury Symulacja hipotetycznego układu poczwórnego, którego składnikiem jest czarna dziura

Na orbicie wokół czarnej dziury Orbita: 2 promienie Schwarzschilda (2r g )

Na orbicie wokół czarnej dziury

Spadek na czarną dziurę

Spadek z nieskończoności pod horyzont

Najlżejsza czarna dziura (3.8M o ) XTE J (niebo południowe, konst. Ołtarz) Pomiar masy poprzez częstość kwazi- periodycznych oscylacji Ograniczenie na maksymalną masę gwiazd neutronowych...

Średnio-masywna czarna dziura 40000M o w gromadzie kulistej Omega Centauri Analiza ruchu gwiazd w centrum: niewidoczne centrum przyciągania, czyli prawdopodobnie centralna czarna dziura... Potwierdzenie ciągłości rozkładu funkcji mas czarnych dziur, od mas gwiazdowych do supermasywnych ~ M o