Mateusz Sikora prezentuje: PŁYTY GŁÓWNE

Płyta główna Prostokątna płyta (serce hardwarowe komputera) stanowiąca podłoże, na którym umieszcza się procesor, pamięć RAM czy karty rozszerzeń. Oprócz tego na płycie głównej znajdują się takie elementy jak: kontrolery, Chipset, BIOS, gniazda rozszerzeń (AGP, PCI, NMR), gniazda do podłączenia pamięci masowych. BIOS gniazda do podłączenia pamięci masowych chipset gniazda pamięci RAM gniazdo procesora gniazda rozszerzeń gniazda klawiatury i myszy gniazda USB, szeregowe, równoległe

Rodzaje płyt głównych AT Baby-AT ATX microATX FlexATX BTX MicroBTX PicoBTX Mini-ITX Nano-ITX Pico-ITX Mobile-ITX DTX Mini-DTX ETX LPX NLX WTX

AT AT (ang. Advanced Technology) – standard konstrukcji płyt głównych oraz zasilaczy i obudów komputerowych do nich. Obecnie wyparty przez ATX. Standard AT został udostępniony w 1984 r. przez IBM. W odróżnieniu od wcześniejszych standardów: PC i XT, rozpowszechnił się bardzo szeroko ze względu na rozkwit rynku komputerów w latach 80. Klony komputerów IBM używały w tamtych czasach konstrukcji kompatybilnych z AT, przyczyniając się do popularności tego standardu. W latach 90. wiele komputerów wciąż wykorzystywało AT oraz jego odmiany, jednak od 1997 r. do głosu doszedł standard ATX.

Baby-AT Baby AT - standard konstrukcji płyt głównych oraz zasilaczy i obudów komputerowych do nich. Obecnie wyparty przez ATX. Rozmiar płyty Baby-AT wynosi 8,3x13 cali polegało na zmniejszeniu gabarytów płyty głównej za cenę jej funkcjonalności. Przyłączenie np. karty dźwiękowej ze złączem ISA było czasem niemożliwe ze względu na to, że kolidowało ono z gniazdem CPU, które umieszczone było w linii prostej za złączami ISA.

ATX ATX (ang. Advanced Technology Extended) – standard konstrukcji płyt głównych oraz zasilaczy i obudów komputerowych do nich. Standard ATX został opatentowany przez firmę Intel w 1995 roku. Był to spory krok naprzód w porównaniu do wcześniejszych konstrukcji typu AT, które królowały przez wiele lat. Zalety tej zmiany były oczywiste, więc ATX wyparł swojego poprzednika z rynku stając się nowym standardem.

microATX microATX (µATX) jest zmodyfikowaną wersją standardu ATX. Został stworzony przez Intela jako odpowiedź na zapotrzebowanie rynku na nisko budżetowe komputery, które mogłyby korzystać z dobrodziejstw standardu ATX. Zmiany Płyta główna została pomniejszona do wielkości 244 x 244mm (9.6" x 9.6") głównie przez ograniczenie liczby slotów do 4 slotów AGP, PCI, ISA lub PCI Express Zasilacz również zostaje pomniejszony (kosztem ograniczenia jego maksymalnej mocy)

FlexATX FlexATX są wyjątkowo małe (mają nieco ponad 24,4x19 cm, a więc są tylko trochę większe niż połowa płyty głównej w standardzie ATX) i przypominają płyty micro-ATX. Aby maksymalnie zmniejszyć rozmiary kompletnego komputera Flex-ATX, funkcje karty graficznej i dźwiękowej zintegrowane zostały razem z płytą główną. We wnętrzu obudowy komputera typu Flex-ATX jest miejsce tylko na dysk twardy, napęd dyskietek oraz napęd DVD lub CD. Ubocznym efektem takiej miniaturyzacji jest mniejsza funkcjonalność takiego peceta. Jego rozbudowa jest trudna lub wręcz niemożliwa gdyż w środku jest strasznie ciasno. Zasilacz ma niewielką moc, a płyta główna wyposażona jest zwykle w jedno złącze PCI i jedno AMR.

BTX BTX (ang. Balanced Technology Extended) – standard konstrukcji płyt głównych oraz zasilaczy i obudów komputerowych, który został zaproponowany w 2004 roku przez firmę Intel jako następca standardu ATX. Zmiany dotyczą przede wszystkim takiego rozmieszczenia elementów płyty głównej, aby strumień chłodzącego powietrza przepływał od przodu do tyłu obudowy komputera, a wydzielające dużą ilość ciepła komponenty oddawały je w jego kierunku. W przedniej części obudowy umieszczony jest duży, dobrej jakości wentylator, który chłodzi radiator procesora oraz wymusza obieg powietrza we wnętrzu obudowy. Elementy wydzielające ciepło, takie jak karta graficzna czy moduły pamięci, umieszczone są równolegle do strumienia, by nie powodować jego zaburzeń. Jednocześnie zmniejszono wymagania odnośnie przestrzeni potrzebnej do budowy pełnowymiarowych konstrukcji (zwłaszcza pod względem wysokości), co stanowi krok w kierunku platform serwerowych, zwłaszcza klasy blade.

MicroBTX Standard definiujący wykonanie płyty głównej w komputerach PC. Jest to mniejsza wersja standardu BTX. Płyta ma rozmiar 267x264 mm.

PicoBTX Standard definiujący wykonanie płyty głównej w komputerach PC. Jest to mniejsza wersja standardu BTX. Płyta ma rozmiar 267x203 mm.

Mini-ITX Płyta wyprodukowana przez firmę Intel. Jest zminiaturyzowanym prototypem ITX

Nano-ITX Nano-ITX - format miniaturowej płyty głównej o wymiarach 120 x 120 mm. Istnieje jeszcze mniejszy format płyty głównej o nazwie Pico-ITX o wymiarach 100 x 72 mm.

Pico-ITX Pico-ITX - format miniaturowej płyty głównej o wymiarach 100 x 72 mm. Format został zaprojektowany przez firmę VIA Technologies i ogłoszony w styczniu 2007 roku. Po raz pierwszy płyty Pico-ITX zostały zaprezentowane na targach CeBIT 2007 w Hanowerze.

Mobile-ITX Mobile-ITX - jeden z najmniejszych standardów produkcji płyt głównych (75 x 45 mm). Mimo małych rozmiarów płyt głównych tego typu na targach Computex 2007 firma VIA Technologies pokazała płytę z procesorem VIA C7 1 GHz. Producent przewiduje, że tego typu płyty główne znajdą zastosowanie w wysokiej klasy telefonach komórkowych.

DTX Otwarta specyfikacja standardu PC-ów o niewielkich gabarytach (ang. small form factor) stworzona przez koncern AMD. Urządzenia z nią zgodne powinny być cichsze i bardziej przyjazne dla użytkownika. Montowane będą w nich procesory, które potrzebują mniej energii elektrycznej, a których chłodzenie generuje mniejszy hałas. DTX ma wykorzystywać zalety ATX, który wygrał ze standardem Intela - BTX. W odróżnieniu od BTX, standard DTX ma być przynajmniej na pewnym poziomie wstecznie zgodny z ATX.

Mini-DTX Firma Gigabyte stworzyła pierwszą płytę główną w formacie mini-DTX. Produkt, o kodowej nazwie Churchill, posiada wszystkie funkcje płyt głównych ATX, z tym, że pozwala na złożenie komputera w obudowie o rozmiarach dużej książki. Płyta obsługuje procesory AM2 Athlon 64 i Sempron (jedno- i dwurdzeniowe) oraz oferuje wsparcie PCI Express x1, a także standardowe złącza rozszerzeń PCI. Pozwala na podłączenie do 6 urządzeń Serial ATA i posiada 8 portów USB 2.0. Ponadto, na płycie znajduje się zintegrowany układ graficzny SiS oraz karta dźwiękowa.

ETX Miniaturowy moduł ETX o wymiarach 95x114mm. Urządzenie to płyta główna typu embedded wykonana w standardzie SOM (system-on-module). Ma ona cztery 100-pinowe złącza służące do przesyłania sygnałów we/wy do płyty bazowej. Moduł oferowany jest w trzech wersjach – z bezwentylatorowymi procesorami Celeron M 600MHz, Celeron M 1GHz oraz z podstawką (socket 479) pod procesory Intel Pentium M/ Celeron M. Zawiera ono chipset Intel 852GM+ICH4, który obsługuje szynę danych 400MHz i pamięć RAM DDR 200/266MHz o maksymalnej pojemności 1GB. IEM-8522 ma zintegrowany interfejs do sieci Ethernet 0/100Mb/s, audio oraz kartę graficzną z obsługą sygnału analogowego VGA oraz cyfrowego dwukanałowego LVDS. Ponadto moduł wyposażony jest w dużą liczbę we/wy.

LPX Płyty główne wykonane w formacie LPX i Mini-LPX, po części będące rozwiązaniami niestandardowymi, po raz pierwszy zostały opracowane w 1987 r. przez firmę Western Digital i zastosowane w niektórych modelach płyt przez nią produkowanych. Litery LP w terminie LPX są skrótem od słów Low Profile. Użycie takiej nazwy było spowodowane tym, że w tego typu płytach głównych gniazda kart rozszerzeń są montowane równolegle w stosunku do ich powierzchni. Takie rozwiązanie umożliwia zastosowanie obudów typu Low Profile charakteryzujących się mniejszymi rozmiarami w porównaniu z systemami Baby-AT.

NLX NLX - standard konstrukcji obudów i płyt głównych komputerów wprowadzony na rynek przez firmę Intel w 1998 roku. Specyfikacja ta powstała po to, aby ułatwić montaż i demontaż urządzeń w komputerze (np. dyski twarde montowane są na zaczepach, a nie za pomocą śrub), a także dostęp do poszczególnych komponentów komputera, takich jak pamięć RAM czy płyta główna. Komputery oparte na architekturze NLX są produkowane i rozprowadzane przez dużych sprzedawców i praktycznie nieosiągalne w obrocie detalicznym, gdzie najpopularniejszym formatem jest ATX.

WTX WTX - (ang. Workstation Technology Extended) rodzaj płyty głównej stworzonej przez firmę Intel w 1998 roku. Głównym zastosowaniem płyt w standardzie WTX są serwery i stacje robocze typu high-end często wieloprocesorowe wyposażone w kilka twardych dysków. WTX posiada architekturę umożliwiającą łatwiejsze uaktualnienie konfiguracji poprzez wymianę modułu specjalnego karty rozszerzającej "Riser Card" zawierającej układy oraz złącza komunikacyjne. Specyfikacja ta określa tzw. strefy związane z poszczególnymi elementami płyty głównej. Odpowiednie wycięcia w obudowie umożliwiają łatwe instalowanie różnych modułów "Riser Card", zależnie od zapotrzebowań mogą to być kontrolery SCSI, karty sieciowe lub szybkie adaptery Super I/0.

Koniec… KONIEC