Bozon Higgsa oraz SUSY Bozon Higgsa

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Pomiary polaryzacji gluonów w eksperymencie
Advertisements

Leptogeneza z hierarchicznymi masami neutrin Krzysztof Turzyński IFT.
Strzałka czasu w rozpadach kwarków i antykwarków
Dlaczego badamy mezony η i η? Joanna Stepaniak Warszawa,
Trzy zapachy neutrin Agnieszka Zalewska sesja naukowa z okazji 50-lecia IFJ PAN, W imieniu zespołu fizyków, inżynierów i techników pracujących.
Jeszcze o precyzyjnych testach Modelu Standardowego. Plan: wstęp jak dobrze SM zgadza się z doświadczeniem? najnowszy pomiar masy kwarka t świat w zmiennych.
Nowe wyniki w fizyce zapachu
FABRYKI B DZIŚ I JUTRO FABRYKI B DZIŚ I JUTRO Maria Różańska – IFJ PAN 10 listopada 2006.
P.SzymańskiPrzekaz liczby barionowej 1 Przekaz liczby barionowej w zderzeniach hadron-hadron, hadron-jądro i jądro-jądro P.Szymański Zespół NA49.
Dariusz Bocian / 1 Seminarium ZFCE Warszawa, 1 kwiecień, 2005 Pomiar świetlności akceleratora LHC przy użyciu procesu dwufotonowego Dariusz Bocian Dariusz.
Big Bang teraz.
Wykład III Fale materii Zasada nieoznaczoności Heisenberga
Ewolucja Wszechświata
FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych
W poszukiwaniu cząstek Ciemnej Materii
Oddziaływania Elementy kwantowej elektrodynamiki (QED) Teoria Yukawy
Symetrie Spin Parzystość Spin izotopowy Multiplety hadronowe
Symetria CP Symetria CP – przypomnienie z wykładu 5
Oddziaływania słabe eksperymenty UA1, DELPHI Uniwersalność leptonowa
Unifikacja elektro-słaba
Neutrina z supernowych
Marcin Berłowski, Zakład Fizyki Wielkich Energii IPJ
Badanie rozpadów mezonu  w eksperymencie WASA
Marcin Berłowski, Zakład Fizyki Wielkich Energii IPJ
Cząstki i kosmologia – aktualne kierunki badań
Co odkryje akcelerator LHC ?
Fizyka neutrin – wykład 3
Nowości w fizyce zapachu
Dlaczego we Wszechświecie
Ewa Rondio Narodowe Centrum Badań Jądrowych Warszawa, RADA DO SPRAW ATOMISTYKI.
Od fraktali, poprzez wrzenie wody, do kwarków i skwarków Jacek Jasiak Wydział Fizyki, Festiwal Nauki 2002.
Reakcje jądrowe Reakcja jądrowa – oddziaływania dwóch obiektów, z których przynajmniej jeden jest jądrem. W wyniku reakcji jądrowych powstają: Nowe jądra.
AKADEMIA PODLASKA W SIEDLCACH
Wyniki eksperymentu CMS
Leptogeneza, czyli skąd się wzięła asymetria barionowa Wszechświata
Wstęp do fizyki cząstek elementarnych
Czarna dziura Patryk Olszak.
Wstęp do fizyki cząstek elementarnych
Ciemna Strona Wszechświata Piotr Traczyk IPJ Warszawa.
Poszukiwanie efektów związanych z ciemną materią w eksperymencie
Czego oczekujemy od LHC?
Historia Wczesnego Wszechświata
Rozszyfrowywanie struktury protonu
Fizyka cząstek 5: Co dalej? Brakujące wątki Perspektywy Astrocząstki.
Wczesny Wszechświat Krzysztof A. Meissner CERN
Cząstki i siły tworzące nasz wszechświat Piotr Traczyk IPJ Warszawa.
Jan Kalinowski Uniwersytet Warszawski
Czego brakuje w Modelu Standardowym - koncepcje i idee wrzesień 2010 Kurs dla nauczycieli w CERN Marek Pawłowski 1 Czego brakuje w Modelu Standardowym.
Krzysztof M. Graczyk IFT, Uniwersytet Wrocławski
FIZYKA CZĄSTEK od starożytnych do modelu standardowego i dalej
NIEZACHOWANIE ZAPACHÓW LEPTONÓW NAŁADOWANYCH Tadek Kozłowski IPJ.
Rozpad . Q   0,5 MeV (rozpad  ) Q   2,5 MeV (rozpad  )
Dynamika punktu materialnego Dotychczas ruch był opisywany za pomocą wektorów r, v, oraz a - rozważania geometryczne. Uwzględnienie przyczyn ruchu - dynamika.
Przypomnienie I uogólnienie
Cząstki elementarne i ich oddziaływania
Fizyka cząstek V: Co dalej? Perspektywy Astrocząstki.
Entropia gazu doskonałego
Jan KalinowskiFizyka cząstek poza LHC Sesja dla nauczycieli: O fundamentalnych problemach fizyki Jan Kalinowski Fundamentalne problemy fizyki cząstek elementarnych.
Pytania, na które LHC powinno udzielić odpowiedzi Jan Królikowski Wydział Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego I Współpraca Compact Muon Solenoid Jan Królikowski,
Ewolucja i budowa Wszechświata Data Wykonał: Mateusz Wujciuk Zarządzanie i Inżynieria Produkcji Wydział Górnictwa i Geoinżynierii Akademia Górniczo-Hutnicza.
Anna Kaczmarska, IFJ PANPraktyki studenckie Łagodne wprowadzenie do fizyki cząstek Anna Kaczmarska IFJ PAN, Kraków Anna Kaczmarska IFJ PAN, Kraków.
Co i gdzie się mierzy Najważniejsze ośrodki fizyki cząstek na świecie z podaniem ich najciekawszych wyników i kierunków przyszłych badań Charakterystyka.
Fizyka LHC na detektorze ATLAS
Fizyka neutrin – wykład 11
Korelacje HBT G. Goldhaber, S. Goldhaber, W. Lee, A. Pais (1959)
Wstęp do fizyki cząstek
Oddziaływania relatywistycznych jąder atomowych
Cząstki fundamentalne
Podstawy teorii spinu ½
Podstawy teorii spinu ½
Zapis prezentacji:

Bozon Higgsa oraz SUSY Bozon Higgsa Poszukiwania bozonu Higgsa w LEP i Tevatronie - otrzymane ograniczenia na masę H Plany poszukiwań w LHC Supersymetria (SUSY) Zagadkowe wyniki CDF D. Kiełczewska, wykład 9

Masy cząstek – cząstki Higgsa PROBLEM: Teoria przewiduje zerowe masy dla bozonów cechowania. Nie jest to problem dla QED i QCD bo foton i gluon mają zerowe masy, ale jest to poważny problem dla bozonów: W i Z. Możliwe rozwiązanie problemu: wprowadzenie dodatkowych bozonów – neutralnych cząstek Higgsa o spinie=0. Stowarzyszone z cząstką pole Higgsa nadaje innym cząstkom masy przez oddziaływanie z nimi. D. Kiełczewska, wykład 9

Sukcesy unifikacji elektro-slabej (z wykładu 7) Mając bardzo precyzyjne pomiary masy W i Z można było wyznaczyć masę kwarka t przed jego wykryciem z pomiaru przekroju czynnego na: oraz uwzględniając poprawki wyższych rzędów: Ale okazuje się, że potrzebna jest jeszcze jakaś cząstka, żeby uzyskać zgodność z danymi: D. Kiełczewska, wykład 7 z bezpośrednich pomiarów

Masy cząstek – cząstki Higgsa Możliwe rozwiązanie problemu: wprowadzenie dodatkowych bozonów – neutralnych cząstek Higgsa o spinie=0. Stowarzyszone z cząstką pole Higgsa nadaje innym cząstkom masy przez oddziaływanie z nimi. Stałe sprzężenia: D. Kiełczewska, wykład 9

Wyobraźmy sobie salę bankietową równomiernie wypełnioną ludźmi Mechanizm Higgsa Wyobraźmy sobie salę bankietową równomiernie wypełnioną ludźmi (pole Higgsa): D. Kiełczewska, wykład 9

Pojawia się sławny naukowiec (bozon cechowania, np. W) przyciągając Mechanizm Higgsa Pojawia się sławny naukowiec (bozon cechowania, np. W) przyciągając uwagę zebranych D. Kiełczewska, wykład 9

Ludzie cisnący się wokół naukowca utrudniają mu poruszanie się Mechanizm Higgsa Ludzie cisnący się wokół naukowca utrudniają mu poruszanie się (nadają mu masę) D. Kiełczewska, wykład 9

Mechanizm Higgsa Ludzie na bankiecie mogą też spontanicznie tworzyć zgęszczenia (bozon Higgsa) D. Kiełczewska, wykład 9

Mechanizm Higgsa c.d. Mechanizm Higgsa: cząstki Higgsa H o spinie 0 wypełniają próżnię. Gdy jakaś cząstka napotyka na H zmienia swoją skrętność np. LHRH. W ten sposób cząstki stają się masowe. Im częściej oddziałują z H, tym większa masa. Np. fotony są bezmasowe, bo nie oddziałują z bozonem H. bezmasowe neutrina neutrina masowe D. Kiełczewska, wykład 9

Poszukiwanie cząstek Higgsa Problem: nie zaobserwowano dotąd cząstki Higgsa Wskazówka dla eksperymentów: Najsilniejsze sprzężenia do kwarka t i bozonów W i Z. Trzeba mieć dosyc energii, żeby wyprodukować te cząstki. Dotychczasowe poszukiwania - LEP, Tevatron Najwyższa energia osiągnięta: w LEP: w Tevatronie: D. Kiełczewska, wykład 9

Poszukiwania Higgsa w LEP D. Kiełczewska, wykład 9

Poszukiwania Higgsa w LEP Sygnał ??? Tylko ~2 LEP wyłączono, żeby dalsze poszukiwania robić w LHC. PDG 2006 D. Kiełczewska, wykład 9

Ograniczenia na masę Higgsa (SM) Wiele wielkości fizycznych mierzonych precyzyjnie w LEP wg. teorii zależy od procesów wyższych rzędów z wirtualną wymianą m.in. bozonu Higgsa. Porównując pomiary z obliczeniami metodą np. uzyskujemy informacje o masie Higgsa. Łączna analiza wielu pomiarów daje konsystentne wyniki: D. Kiełczewska, wykład 9

Poszukiwanie cząstki Higgsa w Tevatronie (Fermilab) Przekrój czynny na produkcję Higgsa silnie maleje z masą H: (obliczony wg Modelu Standardowego) Rozpady Higgsa: D. Kiełczewska, wykład 9

Poszukiwanie Higgsa w Tevatronie Problem: jeśli masa H jest <140 GeV to dominuje rozpad: Ale para może powstać w wyniku wielu innych bardziej prawdopodobnych procesów („tło”). Kolejne ploty otrzymane po „cięciach” wybierających pożądane cechy przypadków czyli zmniejszających tło względem sygnału. sygnał x10 (wg. MS) PDG2009: m(H0) >114 GeV c.l.=95% D. Kiełczewska, wykład 9

Produkcja cząstek Higgsa w LHC D. Kiełczewska, wykład 9

Poszukiwanie Higgsa (SM) w LHC Względne prawdop. kanałów rozpadu H D. Kiełczewska, wykład 9

Rozpady cząstek Higgsa 1) Jeśli Dominujący rozpad: Jednak podobne dżety kwarkowe będą produkowane głównie w oddz. silnych i rozpad H zginąłby w tle. Okazuje się, że łatwiej szukać rozpadów: D. Kiełczewska, wykład 9

Poszukiwanie cząstek Higgsa w LHC 2) Jeśli to stosunki rozgałęzień na rozpady na W i Z stają się dostatecznie duże, żeby skorzystać z łatwiejszej separacji od tła leptonów niż hadronów. niewidoczne masa niezmiennicza 4 leptonów ale małe prawd. rozpadu D. Kiełczewska, wykład 9

D. Kiełczewska, wykład 9

Higgs w detektorze CMS Symulacja działania detektora CMS dla zdarzenia: D. Kiełczewska, wykład 9

Poszukiwanie cząstek Higgsa w LHC Powyżej rozważaliśmy tylko cząstkę Higgsa H0 przewidzianą w Modelu Standardowym. Natomiast w modelach supersymetrycznych przewidywanych jest więcej cząstek Higgsa. Stan LHC: od III 2010 zbiera dane przy energiach 2*3.5 TeV D. Kiełczewska, wykład 9

Supersymetria (SUSY) Podstawowa symetria: każdy fermion ma supersymetrycznego partnera bozonowego każdy bozon ma supersymetrycznego partnera fermionowego Symetria zakłada te same masy, ładunki i te same sprzężenia dla supersymetrycznych partnerów. Fakt, że dotychczas nie znaleziono żadnego supersymetrycznego partnera zwykłych czastek świadczy o tym, że symetria jest łamana przy niedostatecznie dużych energiach. Masy cząstek SUSY >100 GeV D. Kiełczewska, wykład 9

Cząstki SUSY cząstki SM R partnerzy SUSY R -1 1 1 -1 1 -1 -1 1 Spin = 1/2 Spin = 0 1 -1 1 -1 Spin = 1 Spin = 1/2 Spin = 0 higgs Spin = 1/2 higgsino -1 1 s- spin, L- liczba leptonowa, B-liczba barionowa D. Kiełczewska, wykład 9

Po co SUSY? - problem hierarchii Wielkie unifikacje cząstki o wielkich masach nieskończone poprawki radiacyjne Ale poprawki od pętli fermionowych i bozonowych mają przeciwne znaki, czyli symetria SUSY prowadzi do skasowania poprawek Np. masa Higgsa: stop top Pod warunkiem, że D. Kiełczewska, wykład 9

Nowa liczba kwantowa – parzystość R Wszystkie „stare” cząstki mają R=+1 Cząstki SUSY mają R=-1 Iloczyn R jest zachowany Tzn. cząstki SUSY muszą być produkowane tylko parami: Czyli najlżejsza cząstka SUSY (LSP) powinna być stabilna LSP jest kandydatem na cząstkę Ciemnej Materii D. Kiełczewska, wykład 9

Najlżejsza cząstka SUSY - LSP Jeśli LSP jest cząstką Ciemnej Materii to: LSP pozostały z Wielkiego Wybuchu i wypełniają Wszechświat Oddziałują tylko grawitacyjnie, bo inaczej już by zostały zaobserwowane. Są więc neutralne. Nie mogą znikać w oddz. z normalną materią, bo zabrania im zachowanie parzystości R. Kandydaci: grawitino oraz neutralino (mieszanka fotina, zina i higgsina) Bardzo trudne do wykrycia! D. Kiełczewska, wykład 9

Detekcja cząstek SUSY Główna cecha przypadków z udziałem cząstek SUSY to duży niezbilansowany pęd poprzeczny, bo zawsze na końcu muszą powstawać jakieś LSP, które są ciężkie, neutralne i nie rozpadają się. LEP LHC nie znaleziono cząstek SUSY - wyznaczono ograniczenia na ich masy poszukiwania właśnie się rozpoczęły D. Kiełczewska, wykład 9

Grawitino w LHC? Załóżmy, że grawitino jest najlżejszą cząstką SUSY: np. o masie 10 GeV Wtedy cząstka SUSY najlżejsza z pozostałych, np. stau rozpadałby się: z bardzo długim czasem życia, bo sprzężenie grawitacyjne b. małe Czas mógłby być rzędu godzin, lat...... Czyli będzie szukany czyli naładowana cząstka, o dużej masie, wychodząca z wielkich detektorów LHC D. Kiełczewska, wykład 9

Rozpad protonu w SUSY Zachowanie parzystości wymaga tylko zachowania B-L czyli możliwy rozpad z niezachowaniem oddzielnie B i L : Model SU(5) SUSY przewiduje dla tego rozpadu: Podczas gdy doświadczalnie stwierdzono: (gdzie B to stosunek rozgałęzień dla tego rozpadu) model SU(5) SUSY wykluczony Problem rozpadu protonu stał się problemem doświadczalnym - teoretycznie możliwy jest b. szeroki zakres parametrów. D. Kiełczewska, wykład 9

Zagadkowy wynik CDF Badanie di-bozonów WW, WZ0 arXiv:1104.0699 D. Kiełczewska, wykład 9

Zagadkowy wynik CDF a) „excess significant at 3.2 s.d” masa niezmiennicza 2 dżetów masa niezmiennicza 2 dżetów a) „excess significant at 3.2 s.d” b) „the cross section of the observed excess is not compatible with SM WH production with ” nonSM Higgs??? np. arXiv:1104.5209 D. Kiełczewska, wykład 9

Podsumowanie Symetrie cechowania w Modelu Standardowym narzucają przenoszenie oddziaływań przez „bozony cechowania” Ale z obserwacji wiemy, że bozony oddz. słabych mają wbrew symetrii bardzo różne masy Aby nadać im masy zaproponowano mechanizm Higgsa W dotychczasowych eksperymentach nie znaleziono cząstki Higgsa - nadzieja w LHC Teoria SUSY (Supersymetrii) przewiduje wiele nowych cząstek o masach od 100 do 1000 GeV - nadzieja w LHC D. Kiełczewska, wykład 9