FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Wykład 8

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Krzywa rotacji Galaktyki
Advertisements

Wykład Opis ruchu planet
Radioźródła pozagalaktyczne
Ewolucja Wszechświata
Ewolucja Wszechświata
Ewolucja Wszechświata
Dynamika.
Zasady dynamiki Newtona - Mechanika klasyczna
O obrotach ciał niebieskich
Podstawowy postulat szczególnej teorii względności Einsteina to:
GALAKTYKI Galaktyki to skupiska układów planetarnych, gwiazd i mgławic. Gwiazdy grupują się w galaktyki dzięki siłom grawitacji. Wszystko, co znajduje.
Wykład V dr hab. Ewa Popko
Ewolucja Wszechświata
Test 1 Poligrafia,
Ewolucja Wszechświata
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Wykład 2
FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Wykład 4
DYNAMIKA Zasady dynamiki
Cele lekcji: Poznanie założeń heliocentrycznej teorii Kopernika.
Nieinercjalne układy odniesienia
?.
Niezwykłe efekty w pobliżu czarnych dziur. Czarna dziura: co to jest? Rozwiązanie sferycznie symetryczne (statyczne, Karl Schwarzschild 1916) Metryka:
Na przekór grawitacji B. Czerny.
MECHANIKA NIEBA WYKŁAD r.
Obiekty we Wszechświecie
Wykład 6 Elektrostatyka
.pl Galaktyki.
Prezentacja Multimedialna
Życie gwiazd Spis treści 1.Czym jest gwiazda 2.Typy gwiazd |
Wykład 4 Pole grawitacyjne
Czarne Dziury Wykonała: Wioleta Pieteruczuk.
Droga Mleczna.
Ziemia we Wszechświecie
Opracowała: Klaudia Kokoszka
Oddziaływania w przyrodzie
Oddziaływania w przyrodzie
Nasza Galaktyka.
DROGA MLECZNA.
PRZYGOTOWAŁA PROJEKT:
Bez rysunków INFORMATYKA Plan wykładu ELEMENTY MECHANIKI KLASYCZNEJ
Czarna dziura Patryk Olszak.
Historia Późnego Wszechświata
Z Wykład bez rysunków ri mi O X Y
Temat: Ruch krzywoliniowy
Elektrostatyka.
Gwiazdy i galaktyki.
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski informatyka +
PRAWA KEPLERA Urszula Kondraciuk, Grzegorz Witkowski
Ruch w polu centralnym Siły centralne – siłę nazywamy centralną, gdy wszystkie kierunki Jej działania przecinają się w jednym punkcie – centrum siły a)
Treści multimedialne - kodowanie, przetwarzanie, prezentacja Odtwarzanie treści multimedialnych Andrzej Majkowski informatyka +
Galaktyka i jej budowa.
Układ słoneczny Imię i nazwisko Kl. I D.
MECHANIKA 2 Wykład Nr 12 Zasady pracy i energii.
PIERWSZA I DRUGA PRĘDKOŚĆ KOSMICZNA Urszula Kondraciuk, Grzegorz Witkowski
Prawa Keplera Mirosław Garnowski Krzysztof Grzanka
Poznawanie i modelowanie Wszechświata Marek Demiański Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytet Warszawski.
Ciemna energia. Czy istnieje naprawdę?
Elektrostatyka.
FIZYKA KLASA I F i Z Y k A.
Reinhard Kulessa1 Wykład Ruch rakiety 5 Ruch obrotowy 5.1 Zachowanie momentu pędu dla ruchu obrotowego punktu materialnego Wyznaczanie środka.
FIZYKA KLASA I F i Z Y k A.
Kosmos.
Dynamika bryły sztywnej
Trochę matematyki - dywergencja Dane jest pole wektora. Otoczymy dowolny punkt P zamkniętą powierzchnią A. P w objętości otoczonej powierzchnią A pole.
mgr Eugeniusz Janeczek
ODKRYWAMY WSZECHŚWIAT
3. Siła i ruch 3.1. Pierwsza zasada dynamiki Newtona
Ruch w polu centralnym Siły centralne – siłę nazywamy centralną, gdy wszystkie kierunki Jej działania przecinają się w jednym punkcie – centrum siły a)
Krzywa rotacji Galaktyki
Zapis prezentacji:

FIZYKA dla studentów POLIGRAFII Wykład 8

Prawo powszechnego ciążenia R = 384 000 km r = 6400 km T = 27,3 dnia = 2,36·106 s

Prawo powszechnego ciążenia Siła grawitacji między punktami materialnymi lub jednorodnymi kulami:

Prawo powszechnego ciążenia

Natężenie pola grawitacyjnego M

Praca sił grawitacyjnych

Energia potencjalna sił grawitacyjnych UA UB const U Const = 0

Potencjał pola grawitacyjnego Potencjał - praca wykonana przez siły grawitacji przy przemieszczeniu punktu materialnego o jednostkowej masie z danego punktu pola do nieskończoności  energia potencjalna masy jednostkowej. Powierzchnie ekwipotencjalne

Potencjał pola grawitacyjnego Wektor natężenia pola grawitacyjnego jest prostopadły do powierzchni ekwipotencjalnej i jest skierowany od powierzchni o potencjale wyższym do powierzchni o potencjale niższym.

Zasada równoważności Masa grawitacyjna Ziemi Masa grawitacyjna ciała Masa bezwładna ciała Stosunek stały Przyspieszenie ziemskie jednakowe dla każdego ciała.

Zasada równoważności Można tak dobrać stałą grawitacji, aby: Zjawisk wywołanych działaniem sił grawitacji nie można w skali lokalnej odróżnić od zjawisk wywołanych działaniem sił bezwładności Ogólna teoria względności

Ogólna Teoria Względności Równoważność siły grawitacji i siły bezwładności w układzie nieinercjalnym Pole grawitacyjne równoważne zakrzywieniu czasoprzestrzeni Przestrzeń i czas dotąd uważane za pasywną scenę zdarzeń w istocie tworzą czasoprzestrzeń, która jest dynamicznym uczestnikiem wszystkich procesów.

Geometria Wszechświata Geometria płaska model: dwuwymiarowa płaszczyzna Suma kątów w trójkącie równa jest 1800 Linie równoległe nie przecinają się

Geometria Wszechświata Geometria sferyczna model: powierzchnia kuli - krzywizna dodatnia Suma kątów w trójkącie równa jest większa niż 1800 Linie równoległe przecinają się (przykład:południki)

Geometria Wszechświata Geometria hiperboliczna model: powierzchnia siodłowa- krzywizna ujemna Suma kątów w trójkącie jest mniejsza niż 1800 Linie równoległe rozchodzą się

Dr. Stanisław Bajtlik demonstruje powierzchnię o krzywiźnie ujemnej ... i dodatniej

Zakrzywienie czasoprzestrzeni oznacza, że najkrótszą linią łącząca dwa punkty jest linia krzywa – światło w pobliżu dużej masy nie porusza się po prostej! Doświadczalne potwierdzenie Ogólnej Teorii Względności: W 1919 r. zaobserwowano w czasie zaćmienia Słońca ugięcie promieni świetlnych biegnących od odległej gwiazdy. Gwiazda  Słońce Obserwator Pozorne położenie gwiazdy

Ruch pod wpływem sił centralnych Siła zależna tylko od odległości Moment siły centralnej równy zeru: Z II zasady dynamiki dla ruchu obrotowego: wynika, że moment pędu jest stały:

Ruch pod wpływem sił centralnych Pod wpływem siły centralnej ciała poruszają się po tzw. krzywych stożkowych: elipsie, paraboli lub hiperboli. Słońce

Prawa Keplera - pole trójkąta - prędkość polowa

Prawa Keplera  Stała prędkość polowa Stały moment pędu Stałe pola zakreślane w jednakowych odcinkach czasu przez promień wodzący poruszającego się punktu.

Prawa Keplera Zasada zachowania momentu pędu. Ruchy ciał w polu grawitacyjnym zachodzą zawsze w jednej płaszczyźnie wyznaczonej przez wektor wodzący ciała (wyprowadzony z centrum pola) i wektor pędu z jakim ciało wkracza do pola.

Układ słoneczny

Prawa Keplera m Siła grawitacji jest siłą dośrodkową M T – okres obiegu planety

Prawa Keplera 3 prawa Keplera: Dla dwóch planet: Planety poruszają się po torach eliptycznych. Słońce znajduje się w jednym z ognisk elipsy. Promień wodzący planety zakreśla w tych samych przedziałach czasu te same pola. Stosunek kwadratów czasów obiegu planet wokół Słońca równy jest stosunkowi trzecich potęg  dużych półosi.  3 prawa Keplera:

Pierwsza prędkość kosmiczna Siła przyciągania grawitacyjnego jest równoważona przez siłę odśrodkową:

Pierwsza prędkość kosmiczna Pierwszą prędkością kosmiczną nazywamy  najmniejszą możliwą prędkość jaką musi mieć punkt materialny krążący wokół Ziemi na orbicie bliskiej promieniowi Ziemi.

Druga prędkość kosmiczna gdzie M – masa Ziemi, R – odległość od Ziemi Druga prędkość kosmiczna - najmniejszą prędkość, która umożliwia punktowi materialnego pokonanie siły grawitacji ziemskiej i oddalenie się w przestrzeń kosmiczną.

Trzecia prędkość kosmiczna Trzecia prędkość kosmiczna - najmniejszą prędkość, która umożliwia punktowi materialnego pokonanie siły grawitacji Słońca i opuszczenie układu słonecznego. gdzie MS – masa Słońca, R – odległość od Słońca

Siła grawitacji wewnątrz jednorodnej kuli Całą masę Ziemi dzielimy na 2 części: Leżącą bliżej środka Ziemi niż ciało Leżącą dalej od środka Ziemi dr r dV  Masa Ziemi zawarta w elemencie dV : Więc siła grawitacji od masy w elemencie dV działająca na ciało: Siły od przeciwległych elementów równoważą się.

Siła grawitacji wewnątrz jednorodnej kuli Efektywna siła grawitacji pochodzi tylko od masy leżącej bliżej środka Ziemi niż ciało. x Ruch ciała wrzuconego do tunelu przechodzącego przez środek Ziemi – drgania harmoniczne.

Rotacja galaktyk – ciemna materia? Prędkość gwiazdy w odległości R o d środka: Siła odśrodkowa równoważy siłę grawitacji. Prędkość gwiazd na peryferiach galaktyki powinna maleć, gdy rośnie R

Rotacja galaktyk – ciemna materia? Prawa dynamiki Newtona Obserwowana zależność Galaktyki wirują szybciej niż pozwalają na to prawa dynamiki i grawitacji Muszą zawierać więcej materii niż widać!

Ciemna materia Gromady kuliste otaczające galaktykę Galaktyka Galaktykę otacza sferyczne halo o rozmiarach znacznie większych niż rozmiary galaktyki.

Ciemna materia Poszukiwania ciemnej materii w dużo większej skali – pomiary prędkości galaktyk w gromadach. Ponad 60 lat temu Fritz Zwicky badał przesunięcia dopplerowskie galaktyk tworzących gromadę w Warkoczu Bereniki. Całkowita masa gromady okazała się kilkaset razy większa niż suma mas galaktyk oszacowana na podstawie znajomości jasności i mas pojedyńczych gwiazd.

Ciemna materia Pomiary prowadzone w ostatnich 30 latach pokazują, że wiele galaktyk ma olbrzymie, masywne halo zbudowane z ciemnej materii. Dodatkowe potwierdzenie tej hipotezy otrzymano badając ruch dwóch położonych blisko siebie galaktyk wokół wspólnego środka masy. Droga Mleczna i Wielka Mgławica w Andromedzie zbliżają się do siebie z prędkością względną 270 km/s – masy muszą być dużo większe niż suma mas gwiazd. Masa ciemnej materii wydaje się być 5 – 10 razy większa niż materii widzialnej.

Soczewkowanie grawitacyjne Niezależne potwierdzenie dużych mas gromad galaktyk uzyskuje się dzięki zjawisku soczewkowania grawitacyjnego, tj. ugięcia promieni świetlnych przez pole grawitacyjne. Ze względu na duże masy gromad, efekt ten jest stosunkowo łatwo i często obserwowany. Jednocześnie, wskutek ogniskowania wiązki światła wzmocnieniu ulega obserwowana jasność bardzo odległych galaktyk i kwazarów.

Soczewkowanie grawitacyjne Gromada galaktyk A2218 zniekształca obrazy odległych galaktyk. Na pierwszym planie widać jasne galaktyki z gromady; cienkie świetliste łuki są wydłużonymi i zakrzywionymi koncentrycznie wokół środka masy obrazami galaktyk tła. Rozmieszczenie i kształt łuków pozwalają wyznaczyć rozkład masy tej gromady. Fot. HST/NASA.

Soczewkowanie grawitacyjne Zaginanie promieni świetlnych galaktyki spiralnej przez pole grawitacyjne gromady galaktyk Cl0024+1654. Znajdujące się na pierwszym planie żółtawe galaktyki gromady uginają promienie świetlne niebieskiej galaktyki spiralnej. W wyniku tego powstało pięć oddzielnych obrazów tej galaktyki: jeden blisko środka zdjęcia, a pozostałe cztery - rozmieszczone w przybliżeniu wzdłuż okręgu "na godzinach" 4, 8, 9 i 10. Gromada Cl0024+1654 znajduje się w gwiazdozbiorze Ryb, w odległości około 1500 megaparseków (Mpc); galaktyka spiralna - mniej więcej dwa razy dalej. Fot. HST/NASA.

Ciemna materia Satelita ROSAT ROentgen SAtelite Inne sposoby badania wpływu grawitacji: Satelita ROSAT ROentgen SAtelite W 1992 roku Satelita ROSAT zbadał promieniowanie rentgenowskie emitowane z grupy trzech galaktyk (NGC2300) w gwiazdozbiorze Cefeusza Grupa jest zanurzona w obszarze emitującym promieniowanie rentgenowskie, mającym średnicę ponad miliona lat świetlnych – energia tego promieniowania jest 10 miliardów razy większa niż energia wysyłana ze Słońca w postaci światła widzialnego.

50 razy więcej ciemnej materii niż widzialnej! Ciemna materia Promieniowanie rengenowskie jest emitowane przez gorący gaz. Natężenie i częstość promieniowania rentgenowskiego mówi o tym, ile jest tego gazu i jaką ma temperaturę. Można obliczyć, jaką masę musi zawierać gromada galaktyk, aby gaz nie rozproszył się w przestrzeni. Należy oszacować całkowitą masę zawartą w świecących gwiazdach. Porównanie mas otrzymanych w 3 i 4 kroku prowadzi do wniosku, że większość masy w gromadzie NGC2300 to ciemna materia 50 razy więcej ciemnej materii niż widzialnej!

Ciemna materia Czym jest ciemna materia? Wiemy czym nie jest: nie składa się z barionów i leptonów. Obserwacje w 1994 r. wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a wykluczyły słabo świecące czerwone karły. Kolejny kandydat – ciemne mniejsze ciała jak: planety, komety, planetoidy (MACHO – MAssive Compact Halo Object) również nie może stanowić głównego składnika ciemnej materii .

Ciemna materia Czym jest ciemna materia? Neutrina i antyneutrina - cząstki o masach niewiele większych od zera – Wszechświat zawiera około miliarda razy więcej neutrin niż protonów czy neutronów – neutrina stanowią nie więcej niż połowę ciemnej materii. Nieznane do tej pory cząstki: struny kosmiczne, cząstki supersymetryczne, monopole magnetyczne i wiele innych. Poszukiwania tych cząstek niezwykle trudne, bo oddziałują ze zwykłą materią tylko grawitacyjnie i słabo.

Ciemna materia Ciemnej materii poszukuje się także w laboratoriach. Podziemne laboratorium pod tamą Oroville w Kaliforni – poszukiwania WIMP (Weacly Interacting Massive Particles) WIMP –hipotetyczne cząstki o masie 10 – 100 GeV. Przypuszcza się, że w każdej sekundzie 100 000 wimpów przechodzi przez każdy cm2 Ziemi, w tym również przez nasze ciała.