Przeznaczone do burdelu reż. Zana Briski USA 2004 Zana Briski – urodzona w Londynie, angielska artystka, fotografka, reżyserka. Reżyserka zamieszkała w najbiedniejszej hinduskiej dzielnicy, jej kilkuletni pobyt w Kalkucie zaowocował „Przeznaczonymi do burdelu”. Nagrodzony „Oscarem” dokument przyniósł autorce rozgłos i zwrócił uwagę na dzieci z najniższych warstw społecznych. Reżyserka założyła organizację Kids with Cameras (http://www.kids-with-cameras.org), która za cel postawiła sobie rozwijanie talentów chłopców i dziewczynek żyjących w skrajnym ubóstwie. Znakomici fotografowie prowadzili warsztaty, organizowane - między innymi - dla młodych Palestyńczyków, dzieci haitańskich robotników oraz kairskich żebraków.   Ross Kauffman – operator, reżyser, montażysta. Pracował przy produkcji filmów dokumentalnych o tematyce społecznej realizowanych dla National Geographic, HBO czy The Discovery Channel . W 2001 roku dołączył do mieszkającej w Kalkucie Zany Briski. Wspólny wysiłek pary artystów został doceniony: na Przeznaczone do burdelu spłynął deszcz nagród, pośród których znalazł się Oscar, przyznany w kategorii najlepszy film dokumentalny 2004 roku.

burdel, dom publiczny, agencja towarzyska Z doświadczenia wiem, że dobrze zrobić takie wprowadzenie. Uczniowie i uczennice często chichoczą na dźwięk słowa „burdel”, kojarzy im się ono z czymś frywolnym, pewnie również z synonimem bałaganu, czyli bardzo trywialnie. Warto zacząć od wstępu, że w niektórych krajach prostytucja bywa zalegalizowana (np. Holandia czy Niemcy), w wielu innych jednak wynika z przymuszenia lub braku innych możliwości zarabiania. W „Przeznaczonych do burdelu” mamy do czynienia z podwójnym dramatyzmem: do roli prostytutek ( w przypadku chłopców – sutenerów, którzy „od małego” oglądają swoje matki i siostry w poniżających sytuacjach) przymuszane są dzieci.

zwierciadło życia? przez film dokumentalny należy rozumieć wszelkie metody rejestrowania na taśmie filmowej rozmaitych aspektów rzeczywistości interpretowanych bądź jako faktycznie sfilmowane, bądź też jako jej wiarygodna i usprawiedliwiona rekonstrukcja. [Definicja World Union of Documentary z 1948 roku] Pytanie: Czy dokumentalista może być (jest) obiektywnym rejestratorem? Briski daje jednoznaczną odpowiedź-mówiąc „nie mogłam ich filmować jako turystka”, ale także angażując się w losy swoich bohaterów, działając; film nie jest zapisem rzeczywistości, raczej relacją z podjętych działań i ich konsekwencji Kwestia: Briski nie ogranicza się do bycia świadkiem wydarzeń (walczy o lepszą przyszłość dla swoich podopiecznych). W filmie nie została ukazana żadna lokalna instytucja angażująca się w poprawę losu dzieci. Wsparcie przychodzi ze strony obcokrajowców prowadzących szkoły dla dzieci biedoty. Bez odpowiedzi pozostaje więc pytanie: czy w Kalkucie panuje wszechogarniająca znieczulica czy autorka zaprezentowała subiektywną wizję. akabar.pl

kids with life? Dalsze losy bohaterów. Raczej nie zdradzałbym imion konkretnych dzieci (to taki delikatny spoiler, a może nie powiedzenie tego zachęci uczniów i uczennice do poszukania informacji w Internecie), powiedziałbym raczej „Jeden z bohaterów …” Avijit (21 lat ) studiuje na Uniwersytecie w Nowym Jorku- podobno planuje nakręcenie filmu o jednej z bohaterek „Przeznaczonych..”, która wróciła „do domu” i została prostytutką, Kochi (17 lat) uczęszcza do prywatnym liceum w stanie Utah i uzyskuje najlepsze wyniki w klasie, Manik (17 lat) i Shanti (18 lat) nadal uczą się w FutureHope i dobrze im idzie, Puja (22 lata) cieszy się ze swojej pracy w centrum diagnostycznym. Wyszła za mąż za lekarza, Tapasi (19 lat) opuściła Saberę na własne żądanie i trzy lata temu wyszła za mąż, Suchitra (22 lata) wyszła za mąż i wyjechała z Kalkuty.

kasta zamknięta grupa społeczna, do której przynależność jest dziedziczna. Charakterystyczne są dla społeczeństwa indyjskiego, gdzie system kastowy wzmacniany jest i utrwalany przez tradycyjną wiarę w hinduizm. 1. Indie Jeden z dynamiczniej rozwijających się krajów świata; rozwój najnowocześniejszych technologii i ekspansja gospodarki łączy się w Indiach z olbrzymimi kontrastami wśród ludności tego kraju. W całych Indiach około 15 milionów kobiet utrzymuje się z prostytucji, sześć tysięcy z nich sprzedaje się w kalkuckiej dzielnicy czerwonych latarni – Sonagachi. Większość z nich ma przynajmniej jedno dziecko. Informacje o Kalkucie i Dzielnicy Czerwonych Latarni – miasto kontrastów – postkolonialna architektura, miasto kultury i sztuki, a jednocześnie dzielnice nędzy, m.in. Dzielnica Czerwonych Latarni - kim są dzieci żyjące w tej dzielnicy; dlaczego w niej żyją; jakie są perspektywy na zmianę? 2. Kastowość - urodzenie determinuje całe życie, nie można dostać się do wyższej kasty nawet przez małżeństwo czy wzbogacenie się kasty dzielą się na „czyste” i „nieczyste”, te drugie często są uważane za gorsze (przedstawiciele różnych kast nie mogą wchodzić w związki małżeńskie, czasem nawet jeść wspólnych posiłków) - nietykalni, najbardziej pokrzywdzona społecznie kasta - od 1950 oficjalnie zniesiono podział kastowy, jednak nadal funkcjonuje on nieoficjalnie zakatkiswiataktorewartopoznac.blogspot.com/

projekt: zdjęcie film.onet.pl 1. Punkt wyjścia: fotografie. Celowo młodzi bohaterowie robią zdjęcia, fotografia to uniwersalny język, który może zostać zrozumiany zarówno w Kalkucia jak i w eleganckiej londyńskiej galerii. 2. Czy wykorzystanie fotografii w projekcje było środkiem czy celem? Czy dzieciaki biorące udział w projekcje uczyły się tylko robienia zdjęć? A może czegoś więcej? Dlaczego wykorzystano akurat ten środek (fotografia dystansuje do opisywanej rzeczywistości, pozwala spojrzeć na opisywany świat w sposób obiektywny, angażuje i wyzwala potencjał twórczy) 3. Cel warsztatów, odpowiedź na pytanie: po co biednym dzieciom warsztaty związane ze sztuką? Odpowiedzi: oderwanie myśli od okrutnej codzienności, pokazania „innego świata” (sztuki), ale przede wszystkim zwrócenie uwagi na ciężkie życie i szansa na jego polepszenie. film.onet.pl

przeznaczenie koncepcja, według której losy człowieka są z góry określone. Przeznaczeniem nazywa się napotkane szanse, które nie mogą zostać zmienione przez wolę czy starania. 2. koncepcje ludzkiego losu: przeznaczenie ludzki los jest z góry ustalony, nic nie da się zmienić, nic nie dzieje się przypadkowo każdy jest kowalem własnego losu możliwość zmiany, osiągnięcia szczęścia i spełnienia nawet jeśli np. nie ma się dobrych warunków w domu rodzinnym, to pracą można wiele osiągnąć, z drugiej strony w życiu rządzonym przypadkiem trudno odnaleźć sens bollywood6.blox.pl

zapraszamy na film www.nhef.pl znajdź nas na facebooku! 8