Kalendarium Wykład Zajęcia terenowe Wykład Wykład Zajęcia terenowe Sesja Egzamin pisemny 18.06, ustny 19-21.06

Prawo indukcji Faradaya Prawo indukcji Faradaya: Wartość SEM indukowanej w przewodzącej pętli zależy od zmiany liczby sił pola magnetycznego przechodzących przez pętlę.

Strumień magnetyczny Strumień prędkości – objętość wody przepływającej w jednostce czasu przez powierzchnię. Strumień pola elektrycznego – ‘ilość pola elektrycznego’ przechodzącego przez powierzchnię. Strumień pola magnetycznego – ‘ilość pola magnetycznego’ przechodzącego przez powierzchnię.

Prawo indukcji Faradaya Prawo indukcji Faradaya: Wartość SEM E indukowanej w przewodzącej pętli jest równa szybkości, z jaką strumień magnetyczny, przechodzący przez pętlę zmienia się w czasie.

Reguła Lenza Reguła Lenza: Prąd indukowany płynie w takim kierunku, że pole magnetyczne wytworzone przez ten prąd przeciwdziała zmianie strumienia magnetycznego, która ten prąd indukuje. („Prąd indukowany przeciwdziała swojej przyczynie”)

Indukowane pole elektryczne Pierścień miedziany umieszczony w polu magnetycznym. Gdy zmieniamy pole magnetyczne, w pierścieniu popłynie prąd indukowany. Jeżeli w pierścieniu płynie prąd, to wzdłuż pierścienia musi istnieć pole elektryczne. Pole elektryczne jest indukowane nawet wtedy, gdy nie ma pierścienia miedzianego. Całkowity rozkład pola elektrycznego można przedstawić za pomocą linii sił pola. Wniosek: zmienne pole magnetyczne wytwarza pole elektryczne

Potencjał elektryczny Linie pola elektrycznego wytworzonego przez ładunki statyczne nigdy nie są zamknięte – zaczynają się na ładunkach dodatnich, a kończą się na ujemnych. Różnica potencjałów: Gdy punkt początkowy i końcowy się pokrywa, dostajemy: ale Wniosek: potencjał elektryczny można zdefiniować dla pól elektrycznych wytworzonych ładunki statyczne. Nie można go zdefiniować dla pól elektrycznych wytworzonych przez indukcję.

Prądnica Elementy elektrowni cieplnej (parowej) 1. Chłodnia kominowa 3. Linia transmisyjna (3 fazowa) 4. Transformator 5. Generator elektryczny 6, 9, 11 Turbiny 7 – 14. Silnik parowy 15. Źródło ciepła Obrót ramki znajdującej się w polu magnetycznym, indukuje w ramce siłę elektromotoryczną. Przy stałej prędkości obrotu, SEM będzie miała przebieg sinusoidalny.

Transformator Transformator składa się z dwóch cewek o różnych liczbach zwojów, nawiniętych na wspólnym rdzeniu z żelaza. Uzwojenie pierwotne o liczbie zwojów Np., połączone jest ze zmienną siłą SEM. Prąd płynący w uzwojeniu pierwotnym indukuje zmienny strumień FB w rdzeniu. Strumień FB przenika przez uzwojenie wtórne o liczbie zwojów Nw. Siła indukowana SEM przypadająca na jeden zwój jest taka sama w obwodzie pierwotnym i wtórnym: Napięcie na uzwojeniu pierwotnym: Up= NpEz, napięcie na uzwojeniu wtórnym: Uw= NwEz transformacja napięcia

Transmisja energii Moc pobierana z elektrowni: P = UI Moc rozpraszana na oporze w linii przesyłowej: P = I2R U - napięcie w elektrowni, I - prąd w linii przesyłowej, R - opór linii przesyłowej Załóżmy: U = 735 kV, I = 500 A, R = 220 W Moc pobierana z elektrowni: P = (735 *103V)(500 A) = 367.5 MW Moc tracona P = (500 A)2(220 W) = 55 MW (15 % mocy dostarczanej) Załóżmy: U = 735/2 kV, I = 2*500 A, R = 220 W Moc pobierana z elektrowni - bez zmian Moc tracona P = (1000 A)2(220 W) = 220 MW (63% mocy dostarczanej!) Wniosek: do przesyłania energii elektrycznej należy stosować jak największe napięcia i jak najmniejsze natężenia prądu.

System DC Tramwaj zasilany 500V, Frankfurt 1884 Nowy Jork, 1890 Latarnie zasilane 10 000V, Berlin 1884 Thomas Edison

System AC Światła miasta, długa przesłona Nikola Tesla Ilustracja zasady generatora AC z wniosku patentowego Nikola Tesli

Strumień magnetyczny Strumień pola elektrycznego – ‘ilość pola elektrycznego’ przechodzącego przez powierzchnię. Strumień pola magnetycznego – ‘ilość pola magnetycznego’ przechodzącego przez powierzchnię.

Prawo Gaussa dla pól magnetycznych Strumień pola elektrycznego – ‘ilość pola elektrycznego’ przechodzącego przez powierzchnię zamkniętą: Strumień pola magnetycznego – ‘ilość pola magnetycznego’ przechodzącego przez powierzchnię zamkniętą:

Prawo Gaussa dla pól magnetycznych Prawo Gaussa dla pól magnetycznych jest słuszne nawet gdy powierzchnia Gaussa nie obejmuje całego układu

Magnetyzm ziemski Pole magnetyczne Ziemi polem pochodzącym od dipola magnetycznego. Kierunek magnetycznego momentu dipolowego m, tworzy kąt 11.5o z osią obrotu Ziemi. (Północny biegun magnetyczny jest w rzeczywistości biegunem południowym)

Magnetyzm ziemski Kierunek pola magnetycznego w dowolnym miejscu na Ziemi jest określany za pomocą dwóch kątów. Deklinacja magnetyczna jest mierzona (lewo-prawo) od kierunku północy geograficznej. Inklinacja magnetyczna jest mierzona (góra-dół) od płaszczyzny poziomej.

Magnetyzm ziemski - Bieguny magnetyczne Ziemi zmieniają swoje położenie (do 40 km/rok) niezależnie od siebie i nie są dokładnie naprzeciwko siebie. - Np. miedzy rokiem 1580 a 1820, kierunek wskazywany przez kompas w Londynie zmienił się o 35o. - Ziemskie pole magnetyczne zmienia swą biegunowość co ok. 200 tys. – 300 tys. lat. Ostatnia zmiana nastąpiła ok. 780 tys. lat temu. Zmiany biegunowości Ziemi w przeciągu 160 mln lat Pola magnetyczne Ziemi na podstawie danych satelitarnych.

Magnetyzm ziemski Pola magnetyczne planet pochodzą od prądów płynących w ich wnętrzu. Pole magnetyczne Ziemi pochodzi prawdopodobnie od prądów ciekłego żelaza płynących w jądrze zewnętrznym.

Materiały magnetyczne Istnieją trzy rodzaje magnetyzmu: Diamagnetyzm – występuje we wszystkich materiałach. Jest efektem tak słabym, ze jego obecność może być niezauważalna. Gdy materiał jest umieszczony w zewnętrznym polu magnetycznym, w atomach sa indukowane momenty magnetyczne a w materiale pojawia się wypadkowe pole magnetyczne. Paramagnetyzm – wykazują materiały zawierające pierwiastki przejściowe, lantanowce, aktynowce. Zewnętrzne pole magnetyczne porządkuje momenty magnetyczne atomów i wytwarza wypadkowe pole magnetyczne w materiale. Ferromagnetyzm – np. żelazo, nikiel (magnetyzm znany z codziennego doświadczenia). Zewnętrzne pole magnetyczne porządkuje momenty magnetyczne obszarów i wytwarza silne wypadkowe pole magnetyczne w materiale.

Magnetyzm i elektrony Mimo że elektrony w rzeczywistości nie krążą wokół jądra atomowego po orbitach, jak planety wokół Słońca, możemy skorzystać z modelu, w którym elektron jest małą kulką krążącą po kołowym torze. Dodatkowo, elektron ‘obraca się wokół swojej własnej osi’. Moment pędu ciała sztywnego Model elektronu L = Iw

Model pętli z prądem Elektron porusza się ze stałą prędkością po torze kołowym. Elektron ma orbitalny moment pędu L i związany z nim orbitalny moment magnetyczny m. Prąd o natężeniu I, składający się z ładunków dodatnich jest równoważny ruchowi elektronu w kierunku przeciwnym. moment magnetyczny prostokątnej cewki m = Niab

Diamagnetyki m Przed przyłożeniem zewnętrznego pola magnetycznego, tyle samo elektronów porusza się w każdym kierunku. Atom nie ma wypadkowego momentu magnetycznego m. -m m +Dm Zewnętrzne pola magnetyczne powoduje dodatkową siłę FB działającą na elektron, co zmienia prędkość kątową. Prędkość elektronów poruszającym się w jednym kierunku rośnie, w kierunku przeciwnym, maleje. Powoduje to odpowiednio wzrost/spadek prądu w pętli i powstanie wypadkowego momentu magnetycznego m. -m+Dm

Diamagnetyki W materiale diamagnetycznym umieszczonym w zewnętrznym polu magnetycznym, powstaje moment magnetyczny skierowany przeciwnie do przyłożonego pola. Jeżeli pole jest niejednorodne, to materiał diamagnetyczny jest wypychany z obszaru silniejszego pola magnetycznego do obszaru słabszego pola magnetycznego.

Diamagnetyki - lewitacja

Paramagnetyki W materiale paramagnetycznym atomy mają niezerowe momenty magnetyczne ale są zorientowane przypadkowo, a całkowity moment materiału wynosi zero. Zewnętrzne pola magnetyczne powoduje ustawienie się momentów magnetycznych wzdłuż kierunku pola i w materiale powstaje wypadkowy moment magnetyczny.

Paramagnetyki W materiale paramagnetycznym umieszczonym w zewnętrznym polu magnetycznym powstaje wypadkowy moment magnetyczny. skierowany zgodnie z przyłożonym polem. Jeżeli pole jest niejednorodne, to materiał paramagnetyczny jest przyciągany do obszaru silniejszego pola magnetycznego, z obszaru słabszego pola.

Ferroamagnetyki Materiał ferromagnetyczny składa się z wielu domen magnetycznych, w których występuje całkowite uporządkowanie magnetycznych dipoli atomowych. Domeny zorientowane są losowo i ich wzajemne momenty się znoszą. Zewnętrzne pola magnetyczne powoduje ustawienie się dipoli wzdłuż kierunku pola i w materiale powstaje silny wypadkowy moment magnetyczny.

Pamięć domen - histereza Magnesowanie materiałów ferromagnetycznych zachowuje ‘pamięć’ uporządkowania. Gdy indukcja zewnętrznego pola rośnie a następnie maleje, domeny nie wracają do swojego początkowego położenia. Krzywa histerezy: namagnesowanie M (moment magnetyczny/objętość próbki) w funkcji indukcji B0 przyłożonego pola. Pamięć materiałów magnetycznych jest podstawą gromadzenia informacji np. w dyskach komputerowych Pamięć materiałów magnetycznych w naturze. Prądy pioruna mogą namagnesować ferromagnetyki znajdujące się w skałach.

Indukowane pole magnetyczne Prawo Faradaya: zmienne pole magnetyczne wytwarza pole elektryczne Prawdziwe jest również zjawisko ‘odwrotne’. Zmienne pole elektryczne wytwarza pole magnetyczne B – indukowane pole magnetyczne wzdłuż zamkniętego konturu, FE – zmienny strumień elektryczny objęty tym konturem.

Indukowane pole magnetyczne Widok z wnętrza kondensatora. Zmienne pole E jest jednorodne i skierowane prostopadle do okładek. Natężenie pole E przechodzącego przez kontur się zmienia, zmienia się więc również strumień elektryczny przechodzący przez kontur. Zmiana strumienia indukuje pole B, jak pokazano na rysunku. Pole B będzie indukowane również wzdłuż konturu przechodzącego przez punkt 2. Kondensator płaski, o kołowych okładkach jest ładowany stałym prądem I. Ponieważ zwiększa się ładunek na okładkach kondensatora, wewnątrz rośnie pole elektryczne.