Pisarze i poeci w nazwach ulic miasta GRUPA C : Rafał Choiński Angelika Barczyk Dominika Mitręga

Ulice Poetów Adam Asnyk : Adam Asnyk pochodził z rodziny szlacheckiej. Był synem Kazimierza, powstańca listopadowego, który po odbyciu zesłania osiedlił się w Kaliszu  i zajął się handlem skórami (na czym dorobił się dużego majątku), i Konstancji z Zagórowskich. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Realnej  w Kaliszu studiował w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa  w Marymoncie  (1856), w Akademii Warszawskiej MedykoChirurgicznej wWarszawie (1857–59) oraz na uniwersytetach we Wrocławiu (1859–60), gdzie działał w Towarzystwie Literacko-Słowiańskim, Paryżu (1861) iHeidelbergu (1861–62). Brał udział w ruchu spiskowym; w 1860 roku został aresztowany i uwięziony w X Pawilonie Cytadeli War. W powstaniu styczniowym był członkiem tzw. wrześniowego Rządu Narodowego [1]. W latach 1864–67 przebywał za granicą, w 1866 uzyskał doktorat z filozofii w Heidelbergu. Po powrocie do kraju przebywał we Lwowie, a w 1870 zamieszkał w Krakowie. W 1875 ożenił się z Zofią Kaczorowską, z którą miał syna Włodzimierza. W styczniu 1882 został wydawcą krakowskiego dziennika Reforma, przemianowanego w listopadzie tegoż roku na Nową Reformę, której redaktorem odpowiedzialnym był od grudnia 1889 do stycznia 1895. Od1884 był radnym miejskim w Krakowie. W 1889 został posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego. W 1890 uczestniczył w sprowadzeniu z Paryża prochów Adama Mickiewicza. Był jednym z organizatorów Towarzystwa Szkoły Ludowej w Krakowie (1882). Podejmował wyprawy wysokogórskie w Tatry – był jednym z pierwszych członków Towarzystwa Tatrzańskiego. Wiele podróżował po Europie. W 1888 odbył podróż do Włoch, na Sycylię, Maltę i północne brzegi Afryki, zakończoną w Marsylii. W 1894 odbył podróż na Cejlon i do Indii. Pochowany na Skałce w Krakowie.

Ulice Poetów Władysław Reymont : Reymont urodził się w rodzinie organisty. Jego ojciec, Józef Rejment, człowiek oczytany, posiadał wykształcenie muzyczne i w tuszyńskiejparafii pełnił obowiązki organisty, a także prowadził księgi stanu cywilnego i korespondencję proboszcza z władzami rosyjskimi. Matka, Antonina z Kupczyńskich, była obdarzona darem barwnej narracji. Miała pochodzenie szlacheckie - wywodziła się ze zubożałej szlachty krakowskiej; w latach dojrzałych pisarz fakt ten często podkreślał. Rodzice chcieli, aby został organistą. Odmówił uczęszczania do szkół, często zmieniał zawody, miejsca zamieszkania, dużo podróżował po Polsce i Europie. Ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno - Rzemieślniczą. W latach 1880-1884 uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, został czeladnikiem. W okresie 1884-1888 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, następnie (1888-1893) dzięki protekcji ojca znalazł pracę jako pomocnik dozorcy plantowego w Rogowie na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W 1880 r. przeniósł się do Warszawy i odtąd utrzymywał się z twórczości literackiej. Swoje pierwsze wiersze pisał już w 1882 roku. W 1890 r. zmarła mu matka. Dnia 13 lipca 1900 r. Reymont uległ wypadkowi kolejowemu. Trafił do szpitala z dwoma złamanymi żebrami, jednak w raporcie lekarskim napisano, że pisarz ma 12 złamanych żeber oraz "inne kontuzje ciała i nie wiadomo, czy będzie nadal zdolny do pracy umysłowej"[potrzebne źródło]. Notatkę szpitalną sfałszował dr Jan Roch Raum[3]. Wysokie odszkodowanie w wysokości 38 500 rubli (taka suma pozwalała wówczas na zakup kilkunastu warszawskich kamienic) pomogło mu zdobyć niezależność finansową. Ożenił się z Aurelią Szabłowską z domu Schatzschnejder dnia 15 Lipca 1902 w Krakowie, ślub odbył się w kościele Karmelitów na Piasku, w tym samym roku umiera jego brat Franciszek. W 1920 r. zakupił majątek w Kołaczkowie k. Wrześni. Zmarł w Warszawie 5 grudnia 1925 r.; 9 grudnia został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim, a serce wmurowano w filarze kościoła pw. Św. Krzyża. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rok 2000 Rokiem Reymontowskim.

Ulice Poetów Bolesław Prus :Urodził się w Hrubieszowie (dokładnie w Zabeczu, współcześnie Żabcze[potrzebne źródło]) na Lubelszczyźnie, w rodzinie Antoniego Głowackiego, dworskiego ekonoma o szlacheckich korzeniach (swój późniejszy pseudonim literacki Aleksander Głowacki zaczerpnął z nazwy rodowego herbu Prus I), oraz Apolonii z Trembińskich. Osierocony w wieku 3 lat przez matkę, a w wieku lat 9 przez ojca, przeszedł pod opiekę babki Marcjanny Trembińskiej mieszkającej w Puławach. Po jej śmierci zamieszkał u ciotki Domiceli z Trembińskich Olszewskiej w Lublinie, gdzie uczęszczał do Powiatowej Szkoły Realnej (przez 4 lata od roku 1857). Następnie znalazł się w Siedlcach(1861) pod opieką starszego o 13 lat brata Leona Głowackiego, pracującego jako nauczyciel historii. Wraz z bratem przeprowadził się w1862 roku do Kielc, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum. Pod wpływem starszego brata Leona, działacza frakcji "Czerwonych", Aleksander Głowacki w roku 1863, mając 16 lat, przerwał naukę w gimnazjum i wziął udział w powstaniu styczniowym. 1 września został ranny podczas potyczki we wsi Białki, oddalonej o 4 km od Siedlec. Dostał się do rosyjskiej niewoli, jednak ze względu na młody wiek oraz dzięki wstawiennictwu ciotki, po wyjściu ze szpitala pozwolono mu wrócić do Lublina i zamieszkać z rodziną. 10 stycznia 1864 roku opublikowano w "Kurierze Niedzielnym" jego wiersz Do Pegaza, podpisany pseudonimem Jan w Oleju[1]. 20 stycznia 1864 roku Głowacki został aresztowany za udział w powstaniu. Od stycznia do kwietnia przebywał w więzieniu na Zamku Lubelskim. Sąd wojskowy pozbawił go szlachectwa, a także oddał pod opiekę wuja Klemensa Olszewskiego, gdyż opiekujący się dotychczas młodszym bratem Leon Głowacki cierpiał na nieuleczalną chorobę psychiczną. Po zwolnieniu z więzienia Aleksander kontynuował naukę w lubelskim gimnazjum, które ukończył ostatecznie 30 czerwca 1866 roku z wynikiem celującym. Interesowały go studia w Petersburgu, na które nie mógł sobie jednak pozwolić z powodów finansowych. Tak więc w październiku wstąpił do Szkoły Głównej w Warszawie na Wydział Matematyczno-Fizyczny. W Warszawie, zdany na własne siły, zarabiał na studia jako guwerner i korepetytor, co nie przynosiło jednak znacznych zysków. W wolnych chwilach pisywał listy do "Kuriera Świątecznego", które wciąż podpisywał pseudonimem Jan w Oleju. Trudności materialne sprawiły, że będąc na trzecim roku zmuszony był przerwać studia (1869). Następnie przeniósł się do Puław, gdzie podjął naukę na Wydziale Leśnym Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa, jednak już we wrześniu1870 roku wrócił do Warszawy, gdyż popadł w konflikt z jednym z rosyjskich profesorów. Próbował różnych zawodów, dzięki którym mógłby zarobić na życie; był m.in. fotografikiem, ulicznym mówcą, ślusarzem w fabryce Lilpopa i Raua. W roku 1871 przetłumaczył i napisał streszczenie dzieła angielskiego filozofa Johna Stuarta Milla Logika. Po raz pierwszy spróbował też sił jako dziennikarz.

Ulica Asnyka 38 domów osiedlowych 390,90 m Nawierzchnia wykonana z Asfaltu Na ulicy znajdują się 2 znaki Rośnie Trawa pojawiają się krzaki Gdy ulica się kończy jest pole Ruch jest średni . Naszym zdaniem jest zadbana

Sklepy na ulicy Asnyka Na ulicy Asnyka jest : „Żabka” Sklep Mięsny „Rudziczka” Bar Kojot Sklep Spożywczy Salon ,,SKODA’’

Ulica Reymonta 26 domów osiedlowych 220,60m Nawierzchnia wykonana z asfaltu Są płyty chodnikowe Wzdłuż ulicy rosną krzaki Na ulicy nie ma dużego ruchu . Jest zadbana

Ulica Prusa 9 domów osiedlowych 101,60m Nawierzchnia wykonana jest z piasku Są dwa znaki : OSTRZEGAWCZE ZAKAZU Na ulicy nie ma dużego ruchu . Jest czysta i zadbana

Sklepy na Prusa Na ulicy Prusa znaleźliśmy tylko zakład szklarsko-meblowy .

Ulica Ligonia 146,60 m Droga jest osiedlowa . Nawierzchnia wykonana z asfaltu Są chodniki . Wzdłuż ulicy rośnie żywopłot i drzewa Przy ulicy stoją dwa bloki Do ulicy przylega boisko Na ulicy jest mały ruch Ulica jest zadbana, ładna, i czysta