Warunkowe i bezwarunkowe Odruchy Warunkowe i bezwarunkowe

Odruch bezwarunkowy to taki, z którym się rodzimy : - odruch łzawienia - kolanowy - ssania - odruch wydzielania śliny - odruch Babińskiego BEZWARUNKOWE: - odruch łzawienia - kolanowy - ssania - odruch wydzielania śliny - odruch Babińskiego Mają odruchy obronne WARUNKOWE: - jazda na rowerze - nauka gry na gitarze - dobre maniery - wydzielanie śliny na widok cytryny są podstawą uczenia się i dobrego wychowania

Odruchy bezwarunkowe dzielimy na 4 grupy: 1. odruchy proste, których łuk odruchowy znajduje się w rdzeniu kręgowym 2. odruchy złożone, których łuk odruchowy dochodzi do rdzenia przedłużonego 3. bardziej złożone odruchy, których ośrodki mieszczą się w śródmózgowiu 4. odruchy najbardziej złożone, które występują u zwierząt wyżej zorganizowanych i u człowieka. ich ośrodki mieszczą się w jądrach podkorowych. stanowią części składowe instynktów

Centralny układ nerwowy

Odruchy WARUNKOWE: - jazda na rowerze - nauka gry na gitarze - dobre maniery - wydzielanie śliny na widok cytryny są podstawą uczenia się i dobrego wychowania http://www.mowimyjak.pl/zdrowie/psychologia/pies-pawowa-to-ja-ludzkie-zycie-skada-sie-z-odruchow,94_36096.html

"Pies Pawłowa" - słynny czterołap, bohater wielu opracowań naukowych. Na bazie reakcji jego ślinianek powstała teoria, która na wiele lat zmieniła myślenie świata naukowego - świata psychologii (behawioryzm traktowany jest jako jeden z filarów psychologii)

Behawioryzm (ang. behavior lub behaviour - zachowanie) - kierunek psychologiczny, który rozwinął się w XX wieku Iwan Pietrowicz Pawłow zajmował się także działalnością układu nerwowego jako całości. Na podstawie swoich badań określił cztery rodzaje układu nerwowego jako fizjologiczną podstawę typologii temperamentów Hipokratesa-Galena.

Iwan Pietrowicz Pawłow wyróżnił: Melancholika – o słabym układzie nerwowym Choleryka – charakteryzującego się silnym układem nerwowym i brakiem równowagi między procesami pobudzania i hamowania Flegmatyka – z silnym układem nerwowym, charakteryzującego się równowagą między słabymi procesami hamowania i pobudzania Sangwinika – mającego silny układ nerwowy, charakteryzujący się równowagą między silnie zaznaczającymi się procesami hamowania i pobudzenia.

Schemat powstawania klasycznego odruchu warunkowego Stan pierwotny. Odruch warunkowy powstaje na bazie odruchu bezwarunkowego. Bodźcem pierwotnym (bezwarunkowym) jest kontakt pokarmu ze śluzówką jamy gębowej → bezwarunkowa reakcja wydzielania śliny Powstawanie klasycznego odruchu warunkowego 1 etap. Bodziec bezwarunkowy (pokarm) + bodziec obojętny np. dzwonek → wydzielanie śliny. Niniejsza sytuacja zostaje wielokrotnie powtórzona. 2 etap. Dzwonek - dotychczasowy bodziec obojętny, towarzyszący karmieniu → wydzielanie śliny. Dzwonek nabył właściwości bodźca bezwarunkowego, mimo że w niczym nie przypomina pokarmu.

Schemat powstawania klasycznego odruchu warunkowego 1 etap. Bodziec bezwarunkowy (pokarm) + bodziec obojętny np. dzwonek → wydzielanie śliny. Niniejsza sytuacja zostaje wielokrotnie powtórzona. 2 etap. Dzwonek - dotychczasowy bodziec obojętny, towarzyszący karmieniu → wydzielanie śliny. Dzwonek nabył właściwości bodźca bezwarunkowego, mimo że w niczym nie przypomina pokarmu.

Powstawanie klasycznego odruchu warunkowego Stan pierwotny. Odruch warunkowy powstaje na bazie odruchu bezwarunkowego. Bodźcem pierwotnym (bezwarunkowym) jest kontakt pokarmu ze śluzówką jamy gębowej → bezwarunkowa reakcja wydzielania śliny

Łuk odruchowy, droga jaką przebywa impuls nerwowy od receptora do efektora, stanowi strukturalny (anatomiczny) element reakcji odruchowej. Składa się z 5 zasadniczych elementów: 1) receptora, 2) dośrodkowej drogi doprowadzającej neuronu czuciowego, 3) ośrodka nerwowego (kora mózgowa, rdzeń kręgowy, móżdżek), 4) odśrodkowej drogi wyprowadzającej neuronu ruchowego, 5) efektora.

Łuk odruchowy Receptor odbiera bodziec, który wywołuje impuls nerwowy, neuron czuciowy przewodzi impuls z receptora do odpowiedniego ośrodka nerwowego w mózgu lub rdzeniu kręgowym. W ośrodku nerwowym impuls zostaje odpowiednio przetworzony i zmodyfikowany, a następnie przewodzony przez neuron ruchowy do efektora, którym jest najczęściej mięsień lub gruczoł, w którym impuls nerwowy wywołuje pobudzenie i reakcję lub czynność właściwą dla danego odruchu.