Badania wizerunku polityków i partii politycznych Anna Zuch gr. V

Streszczenie W poniższym tekście postaram się zgłębić temat badań marketingowych stosowanych do przedstawienia wizerunków polityków i partii politycznych. Przytoczę definicje badania politycznego, rodzaje wizerunków politycznych oraz jak one są postrzegane przez wyborców. Zaprezentuję metodykę badań wizerunku politycznego, narzędzia oraz zamierzenia owych badań. Jako przykładem posłużę się osobą Jarosława Kaczyńskiego, oraz jak lider wpływa na wizerunek swojej partii. 

Wprowadzenie Badania wizerunku dość często utożsamiane są z badaniami marki. Jednak badania wizerunku to kategoria szersza, obejmująca zakres daleko wykraczający poza samą markę. Badania wizerunku dotyczą polityków oraz partii politycznych jako całości, ich odbioru wśród wyborców, innych polityków, jak i konkurencyjnych partii.

Współczesne badania polityczne uwzględniają sposoby opisu i wyjaśniania zjawisk z dziedziny politologii, socjologii i psychologii. Dla zrozumienia mechanizmów funkcjonowania sfery polityki niezbędne jest uwzględnienie trzech powyższych modeli wyjaśniania i opisu oraz umiejętne połączenie wiedzy o charakterze naukowym z doświadczeniami praktyków polityki i marketingu politycznego. Wizerunek polityka może być rozpatrywany pod względem kilku aspektów: po pierwsze – cech zawodowych i osobowościowych danego kandydata, po drugie – instrumentarium (ogół metod służących realizacji określonego celu) służącego do kreacji określonego wizerunku oraz kompetencji komunikacyjnych danego polityka.

Metodyka badań Przedmiot Wizerunek polityków to tak naprawdę sposób ich postrzegania przez inne podmioty – wyborców, polityków, partie polityczne itp. W kształtowaniu wizerunku politycznego dużą rolę odgrywa efekt pierwszego wrażenia, dlatego tak niezwykle ważny jest wygląd zewnętrzny, jakość i staranność ubioru, dobór odpowiednich kolorów. Jednak w długim okresie reputację buduje się rzetelną, ciężką pracą. Nie należy również zapominać o tym, że nawet najlepsza reputacja nie jest nam dana na zawsze – jeden błąd może spowodować znaczną utratę zaufania wyborców i zmianę wizerunku na gorszy.

Wizerunek partii politycznej budowany jest na podstawie działań podejmowanych przez nią, ale również na podstawie działań pracowników. Dużą rolę w budowaniu wizerunku partii mają przede wszystkim liderzy, ale także ci z pracowników, którzy wypowiadają się i działają aktywnie w partii. Czynnik ten ma czasem decydujące znaczenie, bowiem od pierwszej wypowiedzi członka danego ugrupowania politycznego bądź podjętych decyzji, może zależeć decyzja o braku dalszego poparcia. Dlatego tak istotne jest, by wszyscy politycy byli świadomi swojej roli, a także znali bardzo dobrze wizję i misję partii. Tylko wtedy bowiem będą mogli tak korygować swoje zachowania, by wzmacniały one wszystkie inne działania podejmowane przez ugrupowanie.

Wizerunek partii politycznych jest również budowany na podstawie podejmowanych przez nie celowych działań, czyli przedsięwzięć nakierowanych na wypromowanie wizerunku partii lub polityków, np. jako dbających o środowisko naturalne, wspierających społeczności lokalne czy określone grupy społeczne. Wizerunek polityczny może przybierać różnorodny charakter. Serge Albouy wyróżnił kilka typów wizerunku polityków, który znajduje odzwierciedlenie w polskiej polityce.

Heros - charyzma, zdecydowanie, pasja w działaniu, autorytarne metody działania, działania konfliktowe, profetyczna wizja ładu, poczucie misji, np. Lech Wałęsa Zwykły człowiek - działania koncyliacyjne, umiar, podkreśla swoje społeczne korzenie i brak dystansu na linii polityk-wyborca, np. Władysław Frasyniuk Ojciec - protekcjonalnie traktuje społeczeństwo, roztaczając opiekuńcze wizje, np. Aleksander Kwaśniewski, Lech Kaczyński.

Amant ma przyciągać atrakcyjną powierzchownością i dynamizmem charakterystycznym dla młodych ludzi, świeżość, romantyzm, np. Marian Krzaklewski Ekspert chłodny analityk, którego celem jest racjonalne rozwiązywanie problemów, często akcentuje go bezpartyjność, czy nawet apolityczność, rzeczowość, kompetencje, szeroka wiedza, skuteczność, rzetelność, np. Leszek Balcerowicz, Marek Belka.

Założyć należy, iż image osoby publicznej jest zazwyczaj pochodną stylu uprawiania przez nią polityki. W przypadku polskiej sceny politycznej podstawowe typy wizerunków można określić jako pochodne dwóch odmiennych stylów uprawiania polityki: konfliktowy: nastawiony na spór i walkę przy użyciu mniej lub bardziej wyrafinowanych form zdobywania poparcia, koncyliacyjny: polityk dąży do współpracy, potrafi budować, działa na rzecz powszechnie akceptowanej zgody

INNE TYPY: Szarak - człowiek niczym się niewyróżniający i niepodkreślający swej wyjątkowości. Kreacja ta nie jest tożsama z kreacja zwykłego człowieka- szarak to np. poseł, o którym nikt nie słyszał, nie bierze czynnego udziału w kreowaniu polityki ugrupowania np. większość parlamentarzystów LPR; oparty na antykreacji: jestem jednym z was, ale najlepiej będzie dla mnie jak nie będziecie na mnie zwracać uwagi; nie wymaga się od niego samodzielnego myślenia, ma swoją obecnością w masie innych szaraków uwierzytelniać decyzje podejmowane przez partyjnych liderów, pozycja szaraka jest niekiedy odskocznią do dalszej kariery dzięki umiejętnemu zaistnieniu w kręgach elit partyjnych lub na arenie medialnej, np. Renata Beger czy Anita Błochowiak

Ekscentryk - skupia na sobie uwagę mediów i opinii publicznej dzięki niekonwencjonalnym zachowaniom, przemyślanej polityce prowokacji, ma poruszyć wyborców, zmusić do działania, przysparzając swemu ugrupowaniu nowych zwolenników, wizerunek ten nie pojawia się zwykle na politycznej arenie w czystej postaci- jest on zazwyczaj podporządkowany jakiejś innej dominancie politycznego image danej osoby, np. Grzegorz Kołodko- to główna rola eksperta, ale styl, w jakim uprawia politykę, bywa niekiedy ekscentryczny, inny przykład to Janusz Korwin-Mikke- odbierany jako ekscentryk przez to co mówi i jak wygląda. Idol - podobny do herosa, tylko, że idol pojawia się wczasach stabilizacji i stagnacji; jest kompetentny, rzeczowy, ale ma też wizje polityki i stara się ją realizować za pomocą dostępnych mu środków, jest wyalienowany ze społeczeństwa, nieco odległy, niedostępny, stosuje autokratyczne metody uprawiania polityki, charyzmatyczny, np. Andrzej Lepper, Zyta Gilowska, Aleksander Kwaśniewski,

Błazen - zbyt daleko posunięta swoboda i brak odpowiedzialności, polityk taki trafia się w życiu partyjnym na ogół rzadko, choć pełniona przez niego funkcja jest istotna dla podtrzymania istniejącego systemu-rozładowuje napięcie i umożliwia uprawianie poważnej polityki w sposób relatywnie bezkompromisowy, działa jako wentyl bezpieczeństwa: poprzez swoją śmieszność daje wytchnienie od prawdziwych problemów. Np. Jerzy Urban – jego konferencje były swoistym show politycznym; obecnie partie uciekają zazwyczaj od umieszczania właśnie polityka-błazna w szaragach swych elit partyjnych, błazen może w nieodpowiedzialny sposób zniszczyć poważny wizerunek danego ugrupowania lub jedynie część wizerunku, np. Anita Błochowiak i „pedały”, w tym samym czasie partia SLD przedstawiała Sejmowi projekt ustawy proponującej uznanie związków homoseksualnych .

Luzak - stoi w centrum politycznej rywalizacji, jednak podchodzi do rzeczywistości w sposób zdystansowany, nieco ironiczny i dozwalający na niestandardowe rozwiązania, przyjęcie takiej postawy pozwala na wygłaszanie złośliwych uwag, żartowanie, komentowanie dokonań innych polityków z dystansem i w nieco przewrotny sposób, jednak uwagi te powinny mieścić się w granicach politycznej poprawności, jest odpowiedzialny Np. Zyta Gilowska, Ryszard Kalisz - w ich wizerunku powaga jest podszyta często ironia, jednak w sytuacjach z założenia poważnych potrafią oni przybrać odpowiedni ton. W współczesnym świecie umiejętność autoprezentacji ma istotne znaczenie. To od właściwego przedstawienia swojej osoby, swojego typu wizerunku w dużej mierze zależy znalezienie dobrej pracy, prowadzenie owocnych negocjacji czy przekonanie kogoś do swoich racji. Jedno wystąpienie może mieć decydujące znaczenie, stąd coraz większą wagę przywiązują do budowania odpowiedniego wizerunku politycznego, celem którego jest pomoc w osiągnięciu przez danego kandydata zamierzonego planu.

Metodyka badań Metody, techniki, narzędzia badawcze sondaże w miejscach publicznych – przebadanie opinii publicznej - wyborców, rodzaj badań statystycznych mający na celu określenie preferencji danej grupy ludności na temat polityków ankiety prasowe lub ankiety wysyłane pocztą/ przez Internet – to najbardziej rozpowszechniona metoda badań ankietowych, która polega na wysyłaniu osobom ankietowanym specjalnie opracowanego kwestionariusza wraz z jego objaśnieniem. wywiady telefoniczne – polega na dzwonieniu pod losowo wybrane numery telefonów i zadawaniu pytań ankietowych przypadkowemu respondentowi. Pytania powinny być krótkie i rzeczowe, aby ocenić preferencje wyborców. wywiady bezpośrednie – może mieć dwie formy: jako wywiad standaryzowany, w którym ankieter prowadzi wywiad w oparciu o przygotowany uprzednio kwestionariusz lub jako wywiad jakościowy, w którym ankieter na swobodę w zadawaniu pytań.

Badanie wizerunku polityków i partii politycznych na przykładzie Jarosława Kaczyńskiego Streszczenie Słowa kluczowe Studium przypadku dotyczy wizerunku Jarosława Kaczyńskiego, polityka – lidera partii politycznej PiS, jaką rolę odgrywa on w swoim ugrupowaniu oraz jakie wzbudza zaufanie wśród wyborców.   Polityk, partia polityczna, badanie, wyborcy

Badanie wizerunku polityków i partii politycznych na przykładzie Jarosława Kaczyńskiego Opis przypadku Wybory parlamentarne są sprawdzianem dla partii politycznych i, przede wszystkim, dla ich liderów. Postrzeganie przywódców partyjnych, którzy w pewnym sensie stanowią wizytówkę partii, może mieć wpływ na wizerunek ugrupowania, a zatem w jakimś stopniu również na preferencje wyborcze społeczeństwa. Przy czym dla poziomu poparcia dla partii ważniejsze wydaje się to, ile osób jest w stanie przekonać do siebie i swojego ugrupowania partyjny przywódca – własną wizją państwa i polityki, osobowością i charyzmą, niż to, ile osób jest wobec niego krytycznych.

Wizerunek Jarosława Kaczyńskiego jest zdecydowanie bardziej wyrazisty niż portrety pozostałych liderów partyjnych, jednocześnie jednak Jarosław Kaczyński odbierany jest bardziej krytycznie niż przywódcy pozostałych ugrupowań. Jak wynika m.in. z badania zaufania do polityków, Jarosław Kaczyński wzbudza ogromne kontrowersje, często spotyka się ze społeczną dezaprobatą. W ocenie społecznej wątpliwości nie budzi jedynie patriotyzm lidera PiS, rozumiany jako przywiązanie do tradycji i wartości narodowych. Mimo przypisywanego mu tradycyjnie rozumianego patriotyzmu jest on jednak postrzegany jako polityk, który w większym stopniu kieruje się interesem własnego ugrupowania niż dobrem Polski. Prezes PiS wśród wyborców uważany jest za osobę inteligentną, umiejącą przekonać innych do swoich racji. Jednak nie wszystkich wyborców prezes Kaczyński przekonał w ostatnich wyborach, gdzie przegrał z Donaldem Tuskiem, który według wyborców okazał się godniejszy zaufania.

Obecnie Jarosław Kaczyński działa w warunkach silnej konkurencji ze strony innych polityków, dlatego zarządzono przeprowadzenie badań marketingowych, które pomogą określić na jakie poparcie i zaufanie może liczyć wśród wyborców.

Pytania i zadania kontrolne Jak wizerunek Jarosława Kaczyńskiego wpływa na jego medialność? Opracować ankiety, które określą jakie poparcie i zaufanie oferują wyborcy. W jakim stopniu tak naprawdę za powodzenie partii politycznej odpowiedzialny jest jej lider? Wskazać partii elementy doskonalenia się.

Bibliografia http://www.publikacjeonline.wnhis.iq.pl/numery/VI/ABMG.pdf https://repozytorium.amu.edu.pl/jspui/bitstream/10593/7982/1/P.%20Pawe%C5%82czyk.pdf http://www.eduteka.pl/doc/typy-wizerunkow-politycznych http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2011/K_114_11.PDF

Dziękuję za uwagę !