SŁOWO ŻYCIA Sierpień 2014

"Odpuść winę bliźniemu, a wówczas, gdy błagać będziesz Boga, zostaną ci odpuszczone grzechy." (Syr 28,2)

To Słowo Życia pochodzi z jednej z Ksiąg Starego Testamentu, napisanej między 180 a 170 rokiem przed narodzeniem Chrystusa przez Ben Syracha, mędrca, skrybę, który pełnił urząd nauczyciela w Jerozolimie.

Przedstawia temat, który jest drogi całej biblijnej tradycji „sapiencjalnej”: Bóg jest miłosierny dla grzeszników – i my powinniśmy naśladować Jego sposób postępowania.

Pan wybacza nam wszystkie winy, ponieważ „miłosierny jest i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny”. (por. Ps 103,3.8). „Oczy zamyka na ludzkie grzechy” (por. Mdr 11,23), aby już ich nie widzieć, zapomina o nich, „gdyż rzuca je poza siebie” (por. Iz 38,17).

On bowiem – pisze dalej Ben Syrach – znając naszą małość i nędzę „pomnaża przebaczenie”. Bóg przebacza, gdyż jak każdy ojciec, jak każda matka pragnie dobra swych dzieci i stąd zawsze wybacza, ukrywa ich błędy, okazuje im zaufanie i dodaje odwagi, nigdy się nie zniechęcając.

Ponieważ Bóg jest ojcem i matką, nie wystarcza Mu kochać i przebaczać swym synom i córkom. Jego wielkim pragnieniem jest, aby odnosili się oni wzajemnie do siebie jak bracia i siostry, żyli w zgodzie, byli sobie życzliwymi i miłowali się.

Powszechne braterstwo to wielki zamysł Boga wobec ludzkości Powszechne braterstwo to wielki zamysł Boga wobec ludzkości. Braterstwo mocniejsze od nieuniknionych podziałów, napięć, żalów, które z powodu nieporozumień i błędów wkradają się z taką łatwością.

Często dochodzi do rozbicia rodziny, ponieważ nie potrafimy sobie wybaczać. Stare urazy utrzymują podziały między krewnymi, między grupami społecznymi i między narodami.

Czasem wprost przykazuje się młodym, by nie zapominali doznanych krzywd, podsyca się pragnienie zemsty... A tłumiona niechęć zatruwa duszę i przepala serce.

Ktoś może myśleć, że przebaczenie jest słabością Ktoś może myśleć, że przebaczenie jest słabością. Nie, przebaczenie jest wyrazem najwyższej odwagi, jest miłością prawdziwą, najbardziej autentyczną, ponieważ jest całkowicie bezinteresowne.

„Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie?” – mówi Jezus – to umieją czynić wszyscy: „Wy miłujcie waszych nieprzyjaciół” (por. Mt 5,42-47).

Także my, ucząc się od Jezusa, musimy posiadać miłość ojca, miłość matki, miłość miłosierną wobec tych, z którymi się spotykamy w ciągu dnia, zwłaszcza jeśli ktoś zbłądzi.

Od tych, którzy są wezwani do życia duchowością wspólnotową, czyli duchowością chrześcijańską, Nowy Testament żąda czegoś więcej: „Wybaczajcie sobie nawzajem” (por. Kol 3,13).

Miłość wzajemna wymaga specjalnego paktu między nami, byśmy zawsze byli gotowi wybaczyć jedni drugim. Tylko w ten sposób będziemy się przyczyniali do budowania powszechnego braterstwa.

"Odpuść winę bliźniemu, a wówczas, gdy błagać będziesz Boga, zostaną ci odpuszczone grzechy." (Syr 28,2)

Te słowa nie tylko zachęcają nas do przebaczania, ale przypominają nam, że jest ono niezbędnym warunkiem, aby i nam zostało przebaczone. Bóg nas słucha i wybacza w takiej mierze, w jakiej my umiemy przebaczać bliźnim.

Sam Jezus nas przestrzega: „Takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą” (Mt 7,2). „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7).

Jeśli bowiem serce jest stwardniałe nienawiścią, nie jest w ogóle zdolne rozpoznać i przyjąć miłosiernej miłości Boga.

Jak więc żyć tym Słowem Życia Jak więc żyć tym Słowem Życia? Z pewnością wybaczając natychmiast, jeżeli byłby ktoś, z kim nie jesteśmy jeszcze pojednani.

Ale to nie wystarcza. Trzeba będzie wniknąć w najbardziej odległe zakątki serca, by usunąć zwykłą obojętność, brak dobroci, wszelką postawę wyższości czy lekceważenia wobec każdego, kto przechodzi obok nas.

Więcej jeszcze – trzeba działać zapobiegawczo Więcej jeszcze – trzeba działać zapobiegawczo. Tak więc każdego rana chcę patrzeć nowym spojrzeniem na osoby, które spotkam w rodzinie, w szkole, w pracy, w sklepie, z gotowością, by pominąć coś, co nie jest właściwe w ich postępowaniu, by nie osądzać, by obdarzać zaufaniem, zawsze ufać, zawsze wierzyć.

Zbliżam się do każdego mając w sercu to całkowite ułaskawienie, to powszechne przebaczenie. Nie pamiętam zupełnie jego wad, okrywam wszystko miłością.

W ciągu całego dnia staram się naprawić każdą swoją niezręczność czy objaw niecierpliwości prośbą o wybaczenie lub gestem przyjaźni.

Mimowolny odruch odrzucenia kogoś, staram się zastąpić pełną akceptacją, miłosierdziem bez ograniczeń, całkowitym przebaczeniem, zainteresowaniem i uwagą dla jego potrzeb.

Wówczas ja także, gdy skieruję do Ojca modlitwę – zwłaszcza gdy będę prosić o przebaczenie moich błędów – ujrzę, że prośby te są wysłuchane. Będę mogła powiedzieć z pełnym zaufaniem: „Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom” (Mt 6,12).

"Odpuść winę bliźniemu, a wówczas, gdy błagać będziesz Boga, zostaną ci odpuszczone grzechy." Tekst: Chiara Lubich, 2002 Grafika Anna Lollo we współpracy z ks. Placido D’Omina (Sycylia - Włochy) * * * Ten komentarz do Słów życia jest tłumaczony na 96 języków i dialektów, dociera do kilku milionów ludzi na całym świecie za pośrednictwem druku, radia, telewizji i Internetu - więcej informacji na http://focolare.pl Plik PPS jest tłumaczony na wiele języków i dostępny na stronie www.santuariosancalogero.org