To jest moja misja Seria spotkań „TO JEST MOJA MISJA” ma na celu przywrócenie lub poprawienie naszych osobistych relacji z Jezusem. W ciągu najbliższych dni spróbujemy zrozumieć: Na czym polega nasza misja? W jaki sposób możemy służyć drugiemu człowiekowi? Skąd brać siłę do tego, aby być apostołem w dzisiejszym świecie? Zwrócimy także uwagę na to, jak odnowić nasze relacje z Bogiem?

Wykład 4 Moje przebaczenie Tytuły najbliższych spotkań to: Wykład 4 – Moje przebaczenie (DZISIAJ) Wykład 5 – Moja służba wobec innych ZACZYNAMY!

I. WSTĘP Jedyny grzech, który nie może być przebaczony, to ten, za który nie okazujemy skruchy i o którego przebaczenie nie prosimy (1 J 1,9). Przebaczenie nie wnosi w życie grzesznika niczego dobrego, dopóki nie zostanie przez niego przyjęte (Ps 86,5). Boże przebaczenie jest nieograniczone, ale nasze przyjęcie Jego przebaczenia może być ograniczone (Mt 18,21−22). Ci, którym wiele przebaczono, bardzo kochają. Ci, którzy bardzo kochają, są bardzo posłuszni (Łk 7,41−43; J 14,15). Przebaczenie jest za darmo, ale nie jest tanie — kosztowało życie drogie- go Syna Bożego (J 3,16).

Grzech, którego nie można wybaczyć II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ Przeczytajmy, co Pismo Święte mówi na temat grzechu nieprzebaczalnego. (…)

„Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone” Ewangelia Mateusza 12,31 II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jezus powiedział:   „Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone” Ewangelia Mateusza 12,31   Pierwsza część tego wiersza brzmi zachęcająco: „Każdy grzech” będzie przebaczony. Ale co to właściwie znaczy zgrzeszyć przeciwko Duchowi Świętemu? To proste: skoro dziełem Ducha Świętego jest przekonanie człowieka o grzechu (zob. J 16,8−9) i skoro każdy rodzaj grzechu może być przebaczony, to grzechem przeciwko Duchowi Świętemu będzie odrzucenie pochodzącego od Niego przekonania i odrzucenie daru skruchy. Przebaczenie jest warunkowe. Gdyby nie było, to każdy w tym świecie był- by zbawiony. Jakie są warunki przebaczenia? Po pierwsze, wyznanie naszych grzechów. Powiedziono nam, że „jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (1 J 1,9). Dlatego nieprzebaczalny grzech to taki, którego nie wyznaje- my i o którego przebaczenie nie prosimy. Aby dostąpić przebaczenia, musimy prosić o nie i przyjąć je.

Ellen G. White, Pokój, za którym tęsknisz, wyd. II, 2009, s. 42−43 „Jeżeli wierzysz obietnicy, to znaczy, jeśli wierzysz, że odpuszczono twoje grzechy i zostałeś oczyszczony — Pan czyni to w twoim życiu rzeczywistością. Zostajesz uzdrowiony, podobnie jak w przypadku sparaliżowanego, któremu Chrystus dał moc chodzenia, gdy człowiek ten uwierzył, że został uzdrowiony. Jeśli wierzysz w to, co mówi Jezus, tak się dzieje” Ellen G. White, Pokój, za którym tęsknisz, wyd. II, 2009, s. 42−43 II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jak przyjmujemy Boże przebaczenie? „Jeżeli wierzysz obietnicy, to znaczy, jeśli wierzysz, że odpuszczono twoje grzechy i zostałeś oczyszczony — Pan czyni to w twoim życiu rzeczywistością. Zostajesz uzdrowiony, podobnie jak w przypadku sparaliżowanego, któremu Chrystus dał moc chodzenia, gdy człowiek ten uwierzył, że został uzdrowiony. Jeśli wierzysz w to, co mówi Jezus, tak się dzieje” Ellen G. White, Pokój, za którym tęsknisz, wyd. II, 2009, s. 42−43 .

„Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz” Ewangelia Jana 6,37 II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz” Ewangelia Jana 6,37 To stwierdzenie nie ma daty ważności. Nie ma informacji, że „nie obowiązuje po takim a takim czasie”. Ten, kto przychodzi do Chrystusa, zawsze, zawsze będzie przyjęty.

Jak przyjąć przebaczenie? III. JAK PRZYJĄĆ PRZEBACZENIE?   Nad całą ludzkością ciąży wyrok śmierci. Jesteśmy uwięzieni na tej planecie, czekając na wykonanie wyroku. Jednak Jezus Chrystus zajął się naszą sprawą. Przyszedł na ziemię, umarł na naszym miejscu, poniósł na sobie naszą karę i stał się naszą zastępczą ofiarą. Jezus proponuje nam ułaskawienie, którego przyjęcia możemy jednak odmówić. Przebaczenie jest transakcją dwustronną. Aby mogło nastąpić, musi być zarówno zaproponowane, jak i przyjęte. Możemy przyjąć przebaczenia, ale powinniśmy umieć je także dać innym

„Jeśliby zgrzeszył brat twój, strofuj go, a jeśli się upamięta, odpuść mu” Ewangelia Łukasza 17,3 III. JAK PRZYJĄĆ PRZEBACZENIE? (cd)   Jezus powiedział swoim uczniom, jak powinni reagować, gdy ktoś zgrzeszy przeciwko nim. „Jeśliby zgrzeszył brat twój, strofuj go, a jeśli się upamięta, odpuść mu” Ewangelia Łukasza 17,3 Jeżeli się upamięta, odpuść mu. Pismo Święte nie mówi: „Jeżeli zgrzeszy brat twój, odpuść mu”.

„A jeśliby siedmiokroć na dzień zgrzeszył przeciwko tobie, i siedmiokroć zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego, odpuść mu”. Ewangelia Łukasza 17, 4 III. JAK PRZYJĄĆ PRZEBACZENIE? (cd)   W wierszu czwartym Jezus jeszcze wyraźniej przedstawił tę sprawę: „A jeśliby siedmiokroć na dzień zgrzeszył przeciwko tobie, i siedmiokroć zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego, odpuść mu”. Ewangelia Łukasza 17, 4 Ponownie zwrócona jest uwaga na to, że skrucha musi poprzedzać przebaczenie. Bóg tak wysoko ceni naszą siłę woli (moc wyboru), że nie zmusi nas nawet do przyjęcia swojego przebaczenia. Bóg oferuje nam je za darmo i zachęca nas, abyśmy je przyjęli. Jednak ostateczna decyzja należy do nas. Możemy odrzucić Boże przebaczenie, jeśli taka będzie nasza wola. Gdy Jezus był ukrzyżowany, modlił się za swoich oprawców. Jego słowa miały być powtarzane przez wieki, aż do naszych czasów: „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią”.   Jego przebaczenie było nieograniczone i obejmowało nawet tych, którzy Go uśmiercili. Jezus modlił się szczególnie za nich. Czy jednak Jego modlitwa została wysłuchana? Czy Jego modlitwa mogła być wysłuchana? Co decydowało o tym, że modlitwa Jezusa mogła być wysłuchana?

Ellen G. White, Życie Jezusa, „Inni przez brak skruchy odcięli sobie drogę do korzystania z przebaczenia udzielonego w wyniku modlitwy Chrystusa” Ellen G. White, Życie Jezusa, wyd. XIV, Warszawa 2008, s. 537 III. JAK PRZYJĄĆ PRZEBACZENIE? (cd)   W książce Życie Jezusa czytamy:   „Inni przez brak skruchy odcięli sobie drogę do korzystania z przebaczenia udzielonego w wyniku modlitwy Chrystusa” Ellen G. White, Życie Jezusa, wyd. XIV, Warszawa 2008, s. 537   Bóg uczynił przebaczenie możliwym. Zaoferował je w obfitości i bez żadnych ograniczeń. Jezus Chrystus stworzył atmosferę dogodną dla przebaczenia. Niektórzy przyjęli Jego przebaczenie, a inni je odrzucili. Boże przebaczenie nie wniosło niczego dobrego w życie tych, którzy je odrzucili. Ono przyniosło korzyść tylko tym, którzy z chęcią je przyjęli. Przebaczenie jest dostępne. Ofiara Jezusa na krzyżu wystarcza, aby objąć zbawieniem każdego człowieka urodzonego na tym świecie. Jedyną osobą, która może przeszkodzić ci w przyjęciu przebaczenia, jesteś ty sam. Decyzja należy do ciebie. Przebaczenie jest twoim udziałem, jeżeli je przyjmiesz.

Przebaczenie I posłuszeństwo IV. PRZEBACZENIE I POSŁUSZEŃSTWO   Czy lubisz apostoła Piotra? Ludzie często wyznają, że identyfikują się z Piotrem. był to człowiek, który ryzykował. Miał odwagę zadawać niewłaściwe pytania i ryzykował, podając złe odpowiedzi.

„Panie, ile razy mam odpuścić bratu memu, jeżeli przeciwko mnie zgrzeszy? Czy aż do siedmiu razy?” Ewangelia Mateusza 18,21 IV. PRZEBACZENIE I POSŁUSZEŃSTWO (cd)   Piotr był tym, który przyszedł do Jezusa z klasycznym pytaniem na temat przebaczenia, o którym czytamy w Ewangelii Mateusza:   „Panie, ile razy mam odpuścić bratu memu, jeżeli przeciwko mnie zgrzeszy? Czy aż do siedmiu razy?” Ewangelia Mateusza 18,21 Piotr właściwie zadaje pytanie retoryczne. Był całkiem pewny swoich wniosków. Wydawało mu się, że przebaczyć bratu siedem razy to bardzo dużo. Faryzeusze ograniczali się do trzech razy. Piotr był chętny podwoić ich limit, a nawet pójść o jeden krok dalej i dojść do liczby „doskonałej”. Świetnie! Wstrzymajmy się jednak z osądzaniem Piotra. My oczywiście już znamy odpowiedź Jezusa. „Nie powiadam ci: do siedmiu razy, lecz do siedemdziesięciu siedmiu razy” (w. 22). Odłóżmy to na chwilę na bok i przypomnij sobie, jak ostatni raz twój sąsiad, przyjaciel lub członek rodziny zrobił coś, co powinieneś mu wybaczyć. I przebaczyłeś mu, ale on znowu to zrobił, więc przebaczyłeś mu jeszcze raz. I tak aż do siedmiu razy. Czy przy siódmym razie nie wydawało ci się, że już wystarczy tego przebaczania? W końcu 490 razy to bardzo wiele razy!

IV. PRZEBACZENIE I POSŁUSZEŃSTWO (cd)   Jezus zalecał nieograniczone przebaczenie. Nie prosiłby nas, abyśmy byli bardziej wielkoduszni od Niego, więc wiemy, że Jego przebaczenie także nie ma granic tak długo, jak długo przychodzimy do Niego, prosząc o odpuszczenie grzechu i przyjmując Jego dar przebaczenia. Jednak w tym miejscu ludzie czasami się denerwują i pytają: „Czy takie po- dejście nie prowadzi do samowoli?”. Jezus odpowiedział na to pytanie w przypowieści o dwóch dłużnikach (zob. Łk 7). Powiedział Szymonowi, Marii i słuchającym Go uczniom, że komu wiele przebaczono, ten bardzo kocha. Im więcej ci przebaczono, tym bardziej kochasz.

„Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” Ewangelia Jana 14,15 IV. PRZEBACZENIE I POSŁUSZEŃSTWO (cd)   Teraz wystarczy dodać do tego tylko jeszcze jeden tekst Pisma Świętego:   „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” Ewangelia Jana 14,15   I oto wyjaśnienie całej sprawy. Boże przebaczenie jest nieograniczone. Jednak nie prowadzi ono do samowoli (nieograniczonego grzeszenia — przyp. red.), ponieważ ten, komu wiele przebaczono, bardzo kocha. A im bardziej kochasz, tym bardziej jesteś posłuszny. To takie proste.

Ellen G. White, Życie Jezusa, wyd. XIV, Warszawa 2008, s. 404 „Jezus zna warunki, w jakich znajduje się każda dusza. Możemy mówić, że jesteśmy bardzo, bardzo grzeszni, ale im większymi jesteśmy grzesznikami, tym więcej potrzebujemy Jezusa. Nie odtrąca On płaczących i skruszonych. Nie mówi wszystkim tego, co mógłby objawić, lecz dodaje otuchy każdej potrzebującej duszy. Odpuszcza chętnie wszystkim, którzy przychodzą do Niego po przebaczenie i pokrzepienie” Ellen G. White, Życie Jezusa, wyd. XIV, Warszawa 2008, s. 404 IV. PRZEBACZENIE I POSŁUSZEŃSTWO (cd)   Zwróćmy uwagę na ciekawy cytat Ellen White

V. PODSUMOWANIE   Przebaczenie jest za darmo, ale nie jest tanie — kosztowało życie drogiego Syna Bożego. Jeżeli prawdą jest to, że ludzie bardziej cenią rzeczy, których zdobycie kosztowało ich więcej wysiłku, to dlaczego Bóg nie ustanowił systemu zbawienia z uczynków? Jak możemy naprawdę docenić przebaczenie, skruchę czy w końcu samo niebo, jeśli otrzymujemy je w darze?

„Darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” List do Rzymian 6,23b V. PODSUMOWANIE (cd)   W Liście do Rzymian czytamy:   „Darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” List do Rzymian 6,23b

„Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów” Dzieje Apostolskie 5,31 BT V. PODSUMOWANIE (cd)   A w Dziejach Apostolskich: „Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów” Dzieje Apostolskie 5,31 BT Zatem przebaczenie i zbawienie to dary. Nie możemy sobie na nie ani zapracować, ani zasłużyć. Skoro tak jest, to jak możemy cenić je tak, jak powinniśmy? Aby znaleźć odpowiedź na nasz dylemat, musimy zrozumieć istotę przebaczenia.

„Odpuszczenie Boże nie jest tylko aktem prawnym, przez który uznaje On nas za wolnych od potępienia. Bóg nie tylko odpuszcza grzech, ale też uwalnia nas od niego. Wielka zbawienna miłość przemienia serca” Ellen G. White, Nauki z Góry Błogosławienia, wyd. IV,1998, s. 108 V. PODSUMOWANIE (cd)   W książce Nauki z Góry Błogosławienia opisano ją następująco:   „Odpuszczenie Boże nie jest tylko aktem prawnym, przez który uznaje On nas za wolnych od potępienia. Bóg nie tylko odpuszcza grzech, ale też uwalnia nas od niego. Wielka zbawienna miłość przemienia serca” Ellen G. White, Nauki z Góry Błogosławienia, wyd. IV,1998, s. 108   Przebaczenie nie jest wyłącznie aktem sądowniczym. Jest czymś więcej niż tylko oczyszczeniem rejestrów niebieskich i skinieniem głowy w stronę nieba. Przebaczenie jest odnowionym związkiem z Osobą. To transakcja miłości. Miłość czyni różnicę nawet na poziomie kontaktów międzyludzkich, jeśli chodzi o dawanie i przyjmowanie darów. Dziecko może mozolnie sklejać patyki od lodów i wykonać jakiś bardzo brzydki przedmiot jako prezent dla rodziców, ale oni i tak będą sobie go cenili z powodu miłości, chociaż sam w sobie ten przedmiot nie przedstawia żadnej wartości. ileż bardziej cenilibyśmy dar, gdyby zarówno dar, jak i dawca byli dla nas istotni. Co sprawia, że przebaczenie nie jest tanie, chociaż jest za darmo? To uznanie naszej rozpaczliwej potrzeby. Uświadomienie sobie, jak wiele niebo musiało zapłacić, aby dać nam tego rodzaju dar. Zrozumienie, że za tym darem stoi ogromna miłość i głęboka tęsknota Ojcowskiego serca za pojednaniem z dziećmi. Tylko dar może być rozwiązaniem w potrzebie takiej, jak nasza i miłości takiej, jaką ma Bóg