UCZCIWOŚĆ WOBEC BOGA Lekcja 7 na 17. lutego 2018

„A to, które padło na dobrą ziemię, oznacza tych, którzy szczerym i dobrym sercem usłyszawszy słowo, zachowują je i w wytrwałości wydają owoc” (Łukasz 8:15)

E.G.W. (Patriarchowie i prorocy, rozdz. 50, str. 402) “Zamiarem systemu dziesięcin i składania ofiar było wpojenie w umysły ludzi tej wielkiej prawdy, że Bóg jest źródłem wszelkich błogosławieństw, zsyłanych Jego stworzeniom, i że to Jemu człowiek powinien okazać wdzięczność za dobre dary Jego opatrzności.”

Ale dziesięcina jest czymś więcej niż tylko kwestią uczciwości. Szafarze i administratorzy muszą być uczciwi i rzetelni. Okazujemy naszą uczciwość wobec Boga, wypełniając Jego prośbę, aby oddać Mu dziesiątą dziesiątą część wszystkiego, co nam daje. Ale dziesięcina jest czymś więcej niż tylko kwestią uczciwości. Kwestia uczciwości Kwestia wiary Kwestia świętości Kwestia ożywienia i reformacji

KWESTIA UCZCIWOŚCI „Czy może człowiek oszukiwać Boga? Bo wy mnie oszukujecie! Lecz pytacie: W czym Cię oszukaliśmy? W dziesięcinach i daninach.” (Malachiasz 3:8) Jeśli jesteś uczciwy, to kiedy znajdziesz portfel na ulicy, będziesz szukać właściciela. Nic z niego nie weźmiesz. Bóg oczekuje od nas uczciwości i zwrotu tego, co do Niego należy (3Mojż. 27:30). A pozwala nam zatrzymać 90% dla siebie! Zwracasz portfel jego właścicielowi. My również zwracamy Bogu dziesięcinę, ponieważ należy ona do Niego. Uznajemy, że On posiada wszystko i jesteśmy wiernymi szafarzami.

„Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary” (Hebrajczyków 12:2) KWESTIA WIARY „Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary” (Hebrajczyków 12:2) Największym aktem wiary Abrahama było posłuszeństwo rozkazowi, aby ofiarować własnego syna. To nie był nieoczekiwany akt wiary. Jego życie stanowiło serię małych aktów wiary. „Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wierny” (Łukasz 16:10). Jeśli nie będziemy ćwiczyć naszej wiary, będzie ona słabła. Im bardziej będziemy ją ćwiczyć, tym silniejszą będzie się stawała. Jezus zaszczepia w nas wiarę, a także udoskonala ją, aby stawała się dojrzałą i żyjącą wiarą.

KWESTIA WIARY „Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę.” (Malachiasz 3:10) Zwracanie dziesięciny, to jeden ze sposobów, przez które Jezus udoskonala naszą wiarę. Okazujemy wiarę w Niego, przez zwracanie dziesiątej części wszystkiego, co On nam daje. Wierzymy, że da nam dobrobyt z reszty, więc niczego nam nie brak. Oddawanie dziesięciny jest także wyrazem wdzięczności za wszystko, co Bóg nam dał. Takie było nastawienie Jakuba: „Jeżeli Bóg będzie ze mną i będzie mnie strzegł w drodze, w którą się udaję, (…) ze wszystkiego, co mi dasz, będę ci dawał dokładnie dziesięcinę” (1Mojż. 28:20, 22).

SPRAWA ŚWIĘTOŚCI „Wszelka dziesięcina z płodów ziemi, czy to z plonów polnych, czy z owoców drzew, należy do Pana. Jest ona poświęcona Panu.” (Kapłańska 27:30) Dziesięcina jest święta tak jak Sabat. Nie musimy jej konsekrować, ona jest już poświęcona. Dziesiąta część naszego dochodu jest poświęcona Bogu w ten sam sposób, w jaki poświęcony jest Mu każdy siódmy dzień tygodnia. Dziesięcinę należy oddać kapłanom (pastorom). Musi ona służyć do utrzymania i rozwijania dzieła Bożego (Neh. 10:38; 1Kor. 9:14). Ograbialibyśmy Boga, gdybyśmy wykorzystywali dziesięcinę do innych celów. Zatrzymanie dziesięciny jest także brakiem uczciwości wobec Boga.

SPRAWA OŻYWIENIA I REFORMACJI „A wszyscy Judejczycy znieśli do składnic dziesięcinę: zboże, moszcz i oliwę.” (Neh. 13:12) Historie Hiskiasza i Nehemiasza pokazują przykład, który prowadził do wierności Izraela. (2 Kron. 29-31; Neh. 13). Ożywienie Reformacja Wierność Ożywienie jest odnową w naszym życiu duchowym. Reformacja jest reorganizacją i zmianą naszych myśli, nawyków i czynów. Rezultatem tego jest wzrost naszej wiary, większa duchowa wizja i odnowiona uczciwość.

„Bóg rości sobie prawo do nas i do wszystkiego co mamy „Bóg rości sobie prawo do nas i do wszystkiego co mamy. Jego roszczenie jest ważniejsze od każdego innego. W uznaniu tego faktu, Bóg zaprasza nas do oddania Mu wszystkiego, co nam daje, w odpowiedniej proporcji. Dziesięcina jest tą szczególną częścią. Na polecenie Pana była ona poświęcona Jemu już w najwcześniejszych czasach... On uznaje dziesięcinę jako swoją własność i dlatego należy ją uważać za świętą rezerwę, która powinna być umieszczona w skarbcu, dla dobra Jego sprawy, dla rozwoju Jego dzieła, dla posyłania zwiastunów prawdy do >>odległych miejsc<<, nawet do najdalszych zakątków świata.” E.G.W. (Counsels on Stewardship, ch. 13, p. 71)