DUCH ŚWIĘTY W ŻYCIU KOŚCIOŁA CHRZEST W DUCHU ŚWIĘTYM W ŻYCIU CHRZEŚCIJANINA

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

ŻYDOWSKIE ŚWIĘTO PIĘĆDZIESIĄTNICY Istniało wcześniej (święto tygodni, święto żniw); przypadało 7 tyg. od dnia ofiarowania Bogu pierwocin zbiorów; Z czasem dołączono nowe treści: Pięćdziesiątnica zaczęła upamiętniać chwilę, w której w 50 dni po wyjściu z Egiptu, na górze Synaj, Bóg dał narodowi wybranemu Prawo, zawierając z nim Przymierze ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO = NOWE PRAWO Duch Święty jest nowym prawem – wypisanym nie na kamiennych tablicach, ale w sercach; św. Jan Chryzostom: „Apostołowie wyszli z Wieczernika, nie trzymając jak Mojżesz w rękach tablic kamiennych, ale mając w swoich duszach Ducha Świętego, który był ich skarbem: prawdą i łaską”

DWA SPOSOBY ODZIAŁYWANIA NA CZŁOWIEKA: Przymus zewnętrzny (nakaz, groźbą, strach przed piekłem) Miłość (swoiste przyciąganie, miłość) ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO = NOWE ŻYCIE Duch Święty jest prawem na drugi sposób i dlatego pociąga do czynienia rzeczy Bożych, z miłości. Nowe prawo jest nie tyle nowym przykazaniem, ile nową zdolnością kochania Boga i bliźniego.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

CZY CHODZI TYLKO O PRZESTRZEŃ? wszyscy Apostołowie są w bardzo nieciekawej sytuacji (zainwestowali w Jezusa, który przegrał) „trzeba przeżyć upokorzenie (zostawić swój plan na życie), aby stać się pustym naczyniem gotowym na przyjęcie Ducha Świętego” (kard. S. Wyszyński) powołanie to wielokrotny wybór; DLACZEGO DUCH ŚWIĘTY NIE ZSTĄPIŁ NA APOSTOŁÓW OD RAZU? ponieważ nie było w nich koniecznej dyspozycji, nie było też autentycznej wiary, nie było w nich autentycznej pokory.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

OBRAZ WIATRU WIATRU NIE WIDAĆ, – ale jego skutki to już dobrze widać (nawałnica, huragan) WIATR MOŻE OBRÓCIĆ W RUINĘ WSZYSTKO – i oto czasem chodzi: trzeba zburzyć pewien schemat funkcjonowania.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

CZY MOŻNA KONTROLOWAĆ DUCHA ŚWIĘTEGO? „Duchu Święty pomóż mi z tym kredytem, pomóż mi z tą chorobą, pomóż mi z mężem, i tamto mi jeszcze załatw, ale do innych obszarów to już nie wchodź. Tam to ja już sam sobie poradzę, po swojemu”  Duch Święty wchodzi albo na całość, albo w ogóle. Duch Święty nie jest specjalistą od retuszów. Duch Święty przeprowadza tylko remonty generalne.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Dzieje Apostolskie 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

CO TO ZNACZY: „NAPEŁNIENI DUCHEM ŚWIĘTYM”? Napełnieni Duchem Świętym = napełnieni miłością (Czuję, że jestem kochany) Duch Święty przekonuje nas, że jesteśmy dziećmi Bożymi: a) „Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi (Rz 8,16) b)„To jest mój Syn umiłowany” (Mt 3,17; Łk 3,21-22) Jeżeli w tym momencie sobie myślisz: „Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, bo mam w niebie kochanego Ojca – to jesteś napełniony Duchem Świętym

KIEDY PRZYCHODZI DUCH ŚWIĘTY? CO NAS BLOKUJE NA DUCHA ŚWIĘTEGO? a) na modlitwie (chrzest Jezusa, w Wieczerniku) „Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą”(Łk 11,13), b) w upokorzeniu, słabości, beznadziei CO NAS BLOKUJE NA DUCHA ŚWIĘTEGO? Mowa św. Szczepana: „Twardego karku i opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu” (Dz 7, 51) „Twardego karku” - „skłońcie się do zgody”

KIM JEST DUCH ŚWIĘTY? Duch Święty nie jest jedynie jakąś siłą, czy przejawem działania Boga. Duch Święty jest Kimś, tzn. jest osobą. Osoba = rozum + wolna wola a) Rozum - zdolność do poznawania, dokonywania oceny, do samookreślenia siebie i świata „Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeśli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży” (1 Kor 2,11) b) wolna wola - zdolność do zajmowania stanowiska, dokonywania wyboru, miłości) „Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce”. (1 Kor 12,11)

DUCH ŚWIĘTY W DZIELE ZBAWCZYM KOŚCIOŁA Zwiastowanie: „Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1,35). Chrzest Jezusa: „Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Łk 3,21-22) Kuszenie: Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu Świętym na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła.(Łk 4,1) Sam Jezus podkreśla: „Duch Pański spoczywa na Mnie” Łk 4,18-22

DUCH ŚWIĘTY W DZIELE NASZEGO OSOBISTEGO ZBAWIENIA a) działa przez sakramenty Chrztu i Bierzmowania - Duch Święty zwielokrotnia obecność Boga: „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi”. (Rz 8,15-16) b) umacnia chrześcijańską postawę: „Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha - do tego, czego chce Duch. Dążność bowiem ciała prowadzi do śmierci, dążność zaś Ducha - do życia i pokoju. (Rz 8, 5-6) Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa”. (Ga 5,22-23)

DUCH ŚWIĘTY W DZIELE NASZEGO OSOBISTEGO ZBAWIENIA c.d. c) Uzdalnia nas do konkretnych aktów: „Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: Niech Jezus będzie przeklęty! Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: <Panem jest Jezus>”. (1 Kor 12,3) d) Duch Święty buduje wspólnotę Kościoła: „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę”. (Dz 4,32-34)