Słowo Życia Grudzień 2013
«Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich.» (1 Tes 3,12)
Słowa te stanowią jedno z charakterystycznych dla św Słowa te stanowią jedno z charakterystycznych dla św. Pawła sformułowań, w których życzy on założonym przez siebie wspólnotom szczególnych łask, prosząc o nie jednocześnie Pana (por. Ef 3,18; Fil 1,9 itd.).
W cytowanych słowach prosi dla Tesaloniczan o łaskę miłości wzajemnej coraz większej, coraz obfitszej.
Nie chodzi tu o jakąś ukrytą naganę, jak gdyby w ich wspólnocie nie istniała miłość wzajemna; jest to raczej odwołanie się do prawa wpisanego w naturę miłości: prawa nieustannego wzrostu.
«Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich.» (1 Tes 3,12)
Ponieważ istotą życia chrześcijańskiego jest miłość, to gdy ona się nie rozwija, całe życie chrześcijańskie na tym cierpi, słabnie, a wreszcie może zupełnie zgasnąć.
Nie wystarczy w chwili olśnienia zrozumieć przykazania miłości bliźniego, nie wystarczy też nawet doświadczać tej miłości z zachwytem i poddawać się jej, jak to bywa u progu nawrócenia na Ewangelię.
Trzeba sprawić, by ta miłość wzrastała, by była nieustannie żywa, aktywna, działająca.
A będzie tak, jeżeli z coraz większą gotowością i wielkodusznością potrafimy wykorzystywać różne okazje, niesione nam codziennie przez życie.
«Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich.» (1 Tes 3,12)
Według św. Pawła wspólnoty chrześcijańskie powinny posiadać świeżość i ciepło prawdziwej rodziny.
Można więc zrozumieć intencję Apostoła: pragnie on przestrzec je przed niebezpieczeństwami, na które są najczęściej narażone – przed indywidualizmem, powierzchownością, miernotą.
Św. Paweł pragnie jednak zapobiec także innemu poważnemu niebezpieczeństwu, ściśle związanemu z poprzednimi: wygodnemu usadowieniu się w życiu uporządkowanym i spokojnym, ale zamkniętym w sobie.
Pragnie on wspólnot otwartych, gdyż do natury miłości należy kochać braci w wierze, a jednocześnie wychodzić naprzeciw wszystkim, być wrażliwym na potrzeby i problemy wszystkich.
Rzeczą typową dla miłości jest przygarnięcie każdego, budowanie mostów, dostrzeganie tego, co pozytywne, łącząc własne pragnienie dobra i wysiłki w tym kierunku z wysiłkami wszystkich, którzy wykazują dobrą wolę.
«Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich.» (1 Tes 3,12)
Jak więc będziemy żyli Słowem tego miesiąca?
Także my starajmy się wzrastać w miłości wzajemnej w naszych rodzinach, w naszych środowiskach pracy, w naszych wspólnotach i stowarzyszeniach kościelnych, w naszych parafiach, itp.
Słowo to żąda od nas miłości spotęgowanej, to znaczy miłości, która potrafi wznosić się ponad przeciętność i ponad różne ograniczenia płynące z naszego subtelnego egoizmu.
Wystarczy pomyśleć o niektórych aspektach miłości (tolerancji, zrozumieniu, wzajemnej życzliwości, cierpliwości, gotowości służenia, miłosierdziu dla prawdziwych czy domniemanych braków naszych bliźnich, dzieleniu się dobrami materialnymi itd.), by odkryć wiele okazji do życia nią.
Jest też oczywiste, że jeśli w naszej wspólnocie panować będzie klimat miłości wzajemnej, to jego ciepło z całą pewnością promieniować będzie na wszystkich.
Także ci, którzy jeszcze nie znają życia chrześcijańskiego, zauważą jego pociągającą siłę i bez trudu, prawie nie zdając sobie z tego sprawy, zostaną w nie wciągnięci, aż poczują się cząstką tej samej rodziny.
«Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich.» (1 Tes 3,12) Tekst: Chiara Lubich, 1994. Grafika: Anna Lollo we współpracy z ks. Placido D’Omina (Sycylia - Włochy) * * * Ten komentarz do Słów życia jest tłumaczony na 96 języków i dialektów, dociera do kilku milionów ludzi na całym świecie za pośrednictwem druku, radia, telewizji i Internetu - więcej informacji na http://focolare.pl Plik PPS jest tłumaczony na wiele języków i dostępny na stronie www.santuariosancalogero.org