EWANGELIA I KOŚCIÓŁ Lekcja 13 na 23 września 2017

„Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary” (Galacjan 6:10)

Odrodzenie pomimo upadku. Galacjan 6:1a Wystrzeganie się pokusy. Galacjan 6:1b Pomoc w niesieniu brzemion innych. Galacjan 6:2a Wypełnienie prawa Chrystusowego. Galacjan 6:2b Noszenie naszych własnych obciążeń. Galacjan 6:5 Siew i żniwo. Galacjan 6:7-8 Czynienie dobra innym. Galacjan 6:9-10 Galacjan 6:1-10 zawiera kilka porad na temat tego, jak wierzący chrześcijanie powinni traktować innych współwierzących.

ODRODZENIE UPADAJĄCYCH „Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności…” (Galacjan 6:1a) Spodziewamy się, że wierzący będą doskonałymi (Galacjan 5:16; Mateusz 5:48), ale wierzący czasami upadają, a my sami możemy być również przyłapani na upadku. Nie mówimy tu o uporczywym trwaniu w grzechu, ani o świadomym buncie, lecz o błędzie lub pomyłce. Czego nauczał Jezus o podźwiganiu naszych upadających braci i sióstr? Mateusz 18:15-17 Musimy „naprawiać" lub „korygować" błędy innych w sposób indywidualny, z miłością i wielkim taktem. Powinniśmy udać się do jednego lub dwóch świadków lub do zboru jako ostatecznego środka jedynie wtedy, gdy osoba odmawia poprawy swojego postępowania.

WYSTRZEGANIE SIĘ POKUSY „… bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony” (Galacjan 6:1) Teraz Paweł przemawia do osoby, która znalazła błąd u swojego brata. Przed skrytykowaniem czyichś błędów, musimy rozważyć własną sytuację. Czy mogłem popełnić ten sam błąd? Jak w takim przypadku chciałbym być potraktowany po upadku? Odkąd wszyscy mamy tę samą grzeszną naturę, nikt nie jest niezdolny do upadku. Historie Dawida, Piotra i innych w Biblii udowadniają to (1 Koryntian 10:12).

POMOC W NOSZENIU BRZEMION „Jedni drugich brzemiona noście…” (Galacjan 6:2) Słowo „brzemię” odnosi się do ładunku, który musi być przenoszony na długim dystansie. To słowo zostało użyte w odniesieniu do jakiegokolwiek problemu lub trudności. Jesteśmy zachęcani do pomocy innym w noszeniu ich brzemion. Brzemionami mogą być błędy moralne i ich konsekwencje, choroba fizyczna, kryzys rodzinny… Bóg nie chce, żebyśmy sami nosili nasze brzemiona. Nasza duma nie może przeszkodzić innym w pomaganiu noszenia naszych ciężarów. Każdy chrześcijanin, od kiedy zostaje częścią Kościoła, jest odpowiedzialny za troskę o innych, (1 Koryntian 12:26).

WYPEŁNIANIE PRAWA CHRYSTUSOWEGO „… i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe” (Galacjan 6:2 BT) Jakie jest Prawo Chrystusowe? Jezus dał nam przykazanie: „jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali” (Jan 13:34). Połączył prawo moralne z miłością. Miłowanie Boga ponad wszystko, a bliźniego jak siebie samego, jest podsumowaniem wszystkich przykazań (Mateusz 22:36-40). W noszeniu ciężarów innych, nie tylko podążamy śladami Jezusa, lecz również wypełniamy prawo.

NIOSĄC SWÓJ WŁASNY CIĘŻAR „Albowiem każdy własny ciężar poniesie” (Galacjan 6:5) Paweł używa dwóch różnych słów w wersetach 2. i 5.: baros (w. 2; brzemię) and phortion (w. 5; ciężar) „Ciężar” w wersecie 5. jest jak ładunek/ciężar użyteczny na statku, plecak jaki nosi żołnierz albo dziecko, które kobieta nosi w swoim łonie. Tych ładunków nie można odłożyć na bok. Oznacza to, że nikt inny nie może ich nieść oprócz nas samych. Są takie ciężary, które tylko sami możemy ponieść. Na przykład, świadomość win czy inne obciążenia, które tylko Bóg może pomóc nam nieść.

SIEJAC I ZBIERAJĄĆ „Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać: albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie. Bo kto sieje dla ciała swego, z ciała żąć będzie skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha żąć będzie żywot wieczny” (Galacjan 6:7-8) Możemy Boga ignorować, ale nie możemy się z Niego naśmiewać. On jest sędzią sprawiedliwym, który odda każdemu według tego co zrobił tym życiu. Ci, którzy żyją po to, aby zaspokoić swoje ziemskie pożądliwości zostaną zniszczeni. Ci zaś, którzy zaspokajają pragnienia Boga będą żyć na wieki. Prawo siania i zbierania jest prawdziwe także w tym życiu. Zwykle nasze cierpienie czy radość jest konsekwencją naszego własnego postępowania. Bóg nie zawsze usuwa konsekwencje , ale zawsze wybacza nam nasze grzechy i adoptuje nas jako swoje dzieci. Siejąc dla ciała Siejąc dla ducha

CZYNIĄC DOBRO INNYM „A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia. Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary” (Galacjan 6:9-10) Paweł zachęca nas do czynienia dobra kiedykolwiek jest ku temu sposobność. Jeżeli wytrwamy w czynieniu dobra, zobaczymy tego efekty. Nasze dobre uczynki mają wpływ na dwie grupy ludzi: Każdy Każdy człowiek został stworzony przez Boga, a Jezus umarł za wszystkich ludzi. Zatem, każda osoba jest warta naszej pomocy bez względu na rasę, płeć,przynależność do kasty, pozycję… To jest szczególna grupa ludzi , ponieważ każdy członek Kościoła jest naszym bratem i siostrą. Jesteśmy członkami tej samej rodziny, zatem musimy dbać o siebie w szczególny sposób. Rodzina wierzących

„Dopiero gdy przekonamy się, że zdołamy poświęcić „własne ja”, a nawet życie, by ratować błądzącego brata - wtenczas wyciągnęliśmy belkę z własnego oka i jesteśmy zdolni pomóc bliźniemu, wtedy możemy się do niego zbliżyć i wzruszyć jego serce. Jeszcze nigdy nie naprowadzono nikogo na dobrą drogę naganą i wyrzutami, ale już wielu przez to odepchnięto od Chrystusa i ci zamknęli swe serca na wpływ Ducha Świętego. Łagodny duch i taktowne postępowanie może uratować błądzącego i zakryć jego grzechy. Objawienie Chrystusa w naszym charakterze wpłynie dodatnio na wszystkich, którzy mają z nami styczność. Obcujemy stale z Chrystusem, a wtedy objawi On przez nas twórczą siłę Swego słowa - ów cichy, łagodny, przekonywający, ale potężny wpływ mogący przekształcić inne dusze na podobieństwo Pana Boga naszego”. E.G.W. (Nauki z Góry Błogosławienia, rozdz. 6, str. 120)