OKABLOWANIE STRUKTURALNE

Kabel koncentryczny Kabel koncentryczny (ang. coaxial cable)– przewód telekomunikacyjny, wykorzystywany do transmisji sygnałów zmiennych małej mocy. Aby nastąpiła transmisja sygnału muszą wystąpić w przekroju prowadnicy dwa ośrodki metalowe oddzielone od siebie, tak by mogła wystąpić różnica potencjałów. Przewód współosiowy spełnia ten warunek.

Budowa kabla koncentrycznego przewodu elektrycznego – najczęściej miedziany lub aluminiowy, spotyka się również linki stalowe, izolacji wewnętrznej (dielektryk) – oddziela przewodnik od ekranu. Od jego wymiarów oraz stałej dielektrycznej zależy impedancja falowa kabla. ekranu - drugi, niezbędny element przewodzący, chroni sygnał przed zakłóceniami elektromagnetycznymi z otoczenia. izolacji zewnętrznej – pełni funkcje zabezpieczania przewodu przed uszkodzeniami mechanicznymi, wilgocią. Schemat budowy kabla koncentrycznego

Zastosowanie kabla koncentrycznego Dzięki swej budowie kable koncentryczne są odporniejsze na zakłócenia w stosunku do kabli symetrycznych. Stosuje się je do przesyłania sygnałów sinusoidalnych oraz cyfrowych w zakresie 20 Hz – 15 GHz. Powszechnie wykorzystywane: instalacje antenowe odbiorcze oraz nadawcze małej mocy (do kilkudziesięciu watów) telewizja kablowa telewizja przemysłowa cctv instalacje anten satelitarnych Sieci komputerowe (Ethernet (np. 10BASE5) z szybkością do 10 Mb/s) Dostęp do internetu w technologii DOCSIS (modem podłączony do gniazda abonenckiego) Połączenia Audio-Video

10BASE2 (tzw. "cienki koncentryk") opisuje protokół sieciowy dla pasma podstawowego i prędkości 10 Mb/s(IEEE 802.3a). Stosowany jest 50-omowy kabel koncentryczny o maksymalnej długości 185 metrów. Przewód do karty sieciowej przyłącza się za pomocą rozgałęźnika (T-connector). Można połączyć do pięciu segmentów magistrali, używając czterech regeneratorów, przy czym stacje robocze mogą być włączone do trzech segmentów, pozostałe służą do przedłużenia sieci. Maksymalna długość magistrali wynosi 925 m. Do jednej magistrali można dołączyć najwyżej 30 odgałęzień Całkowita liczba odgałęzień we wszystkich segmentach sieci nie może przekroczyć 1024. Na każdym końcu magistrali należy przyłączyć terminator.

"cienki koncentryk"

10BASE5 (tzw. „gruby koncentryk") Jeden z modeli kabli Ethernetowych, standard z 1980 używający grubego (9.5 mm) kabla koncentrycznego o impedancji 50 Ω. Umożliwiał budowę segmentów o długości do 500 m. Pracował z szybkością 10 Mb/s. W kabel magistrali wpinało się jednostki klienckie za pomocą "wampirka" z transceiverem (ang. vampire tap). Było to pierwsze medium używane przez sieci Ethernet. Technologia ta stanowiła część oryginalnego standardu IEEE 802.3 Podstawową zaletą technologii 10BASE5 był jej zasięg. Obecnie rzadko spotykana. 10BASE5 10BASE2

„gruby koncentryk"

"Wampirek" z transceiverem

Złącze BNC Męskie 50 – pinowe złącze BNC BNC (ang. Bayonet Neill-Concelman) – złącze stosowane do łączenia sieci komputerowych zbudowanych z kabli koncentrycznych, a także w aparaturze pomiarowej, systemach telewizji analogowej i cyfrowej oraz radiotelekomunikacji. Złącza BNC występują w dwóch wersjach: 50- i 75-omowej. W przypadku sieci komputerowych nie jest już stosowane, gdyż ten typ sieci został wyparty jeszcze w XX w. przez standard 10BASE-T oparty na przewodach równoległych zwanych popularnie skrętką, jednakże znajduje dalsze szerokie zastosowanie w elektronicznej aparaturze pomiarowej m.in. ze względu na swoją trwałość i odporność na zakłócenia. Męskie 50 – pinowe złącze BNC

Terminator (BNC) Element w sieciach komputerowych opartych na kablu koncentrycznym służący do zakończenia linii. Terminator jest specjalnie dobranym rezystorem symulującym nieskończenie długi kabel i eliminującym w ten sposób odbicia sygnału od końca kabla mogące zakłócić pracę odbiorników. Najczęściej spotykane są terminatory o rezystancji 50 omów, dla kabli thinnet (10BASE2) i thicknet (10BASE5) oraz 75 omów dla koncentrycznego kabla antenowego używanego w sieciach 10BROAD36.

Złącze N Złącze N (męskie) Złącze N (żeńskie) Złącze współosiowe stosowane do łączenia urządzeń zbudowanych z kabli koncentrycznych i przesyłających sygnały wysokiej częstotliwości (do 18 GHz). Początkowo przewidziane było do zastosowań wojskowych przy częstotliwościach do 1 GHz. Okazało się jednak, że dobrze przenosi sygnały do 11 GHz a obecne wykonania osiągają pasmo do 18 GHz Obecnie jest często stosowane w sieciach bezprzewodowych jako złacze antenowe. Złącze N (męskie) Złącze N (żeńskie)

Złącze F współosiowe złącze zakręcane lub zaciskane (stożkowo, kompresyjnie), wykorzystywane do łączenia kabli koncentrycznych o impedancji 75 Ω w instalacjach telewizji kablowych, modemach kablowych oraz telewizji satelitarnej. Złącze występuje też w tzw. odmianie szybkiej, gdzie wtyk męski nie posiada gwintu co przyspiesza proces przełączania kabla. Terminator końcowy ze złączem typu F

Klucz do złącz F ok. 24zł

Złącze SMA Wtyk SMA (męski) Gniazdo SMA (żeńskie) złącze współosiowe stosowane do łączenia urządzeń wykorzystujących kable koncentryczne i przesyłających sygnały wysokiej częstotliwości (do 18 GHz). Złącze zostało zaprojektowane w roku 1960. Jego impedancja wynosi 50 Ω. Jest często stosowane w sieciach bezprzewodowych wraz z kablem H155. Złącze tworzone jest z dwóch elementów – wtyku SMA i gniazda SMA. Istnieją także pochodne tego złącza typu SMB (SubMiniature version B) i SMC (SubMiniature version C). Odmianą złącza SMA jest złącze nazywane RP-SMA lub RSMA (Reverse polarity SMA ) mające te same rozmiary, jedynie we wtyku i gnieździe zamienione są wersje męska i żeńska. Wtyk SMA (męski) Gniazdo SMA (żeńskie)

RP-SMA Wtyk RP-SMA (męski) Gniazdo RP-SMA (żeńskie) złącze współosiowe stosowane do łączenia urządzeń korzystających z kabli koncentrycznych i przesyłających sygnały wysokiej częstotliwości (do 18 GHz). Jest ono czasem określane nazwą RSMA. Jego impedancja wynosi 50 Ω. Jest często stosowane w sieciach bezprzewodowych wraz z kablem H155. Złącze tworzone jest z dwóch elementów - wtyku RP-SMA i gniazda RP-SMA. W przeciwieństwie do złącza SMA, gdzie gniazdo żeńskie posiada zewnętrzny gwint oraz wewnętrzną elektrodę wklęsłą (otwór na środku gniazda), gniazdo RP-SMA żeńskie posiada zewnętrzny gwint i wewnętrzną elektrodę wypukłą (pręt na środku gniazda). Z racji występowania wspomnianego prętu w gnieździe jest ono często mylnie nazywane męskim. Sytuacja wygląda analogicznie z wtykiem męskim RP-SMA, który posiada wewnętrzną elektrodą identyczną jak żeńskie gniazdo SMA. Wtyk RP-SMA (męski) Gniazdo RP-SMA (żeńskie)

Ściągacz izolacji Ok. 30 zł ok. 10zł

Zaciskacz uniwersalny do złączy BNC, F, IEC, RCA Ok. 90zł

Skrętka Rodzaj kabla sygnałowego służącego do przesyłania informacji, który zbudowany jest z jednej lub więcej par skręconych ze sobą żył w celu eliminacji wpływu zakłóceń elektromagnetycznych oraz zakłóceń wzajemnych, zwanych przesłuchami. Skręcenie żył powoduje równocześnie zawężenie pasma transmisyjnego. Wynalazcą tego rozwiązania jest Alexander Graham Bell. Skrętki mają zastosowanie w łączach telekomunikacyjnych oraz sieciach komputerowych, obecnie najczęściej wykorzystywana jest w telefonii analogowej oraz w sieciach Ethernet. Skrętka ma zastosowanie przy przesyłaniu danych w postaci analogowej jak i cyfrowej.

Przyjmowane przez xx i yy oznaczenia to: Norma ISO/IEC 11801:2002 opisuje sposób oznaczania kabli. Norma mówi, że kable powinny posiadać opis w składni xx/yyTP, gdzie yy opisuje pojedynczą parę kabla (np. UTP – para nieekranowana), a oznaczenie xx odnosi się do całości kabla. Przyjmowane przez xx i yy oznaczenia to: U – nieekranowane (ang. unshielded) F – ekranowane folią (ang. foiled) S – ekranowane siatką (ang. shielded) SF – ekranowane folią i siatką

Spotykane konstrukcje kabli U/UTP (dawniej UTP) – skrętka nieekranowana F/UTP (dawniej FTP) – skrętka foliowana U/FTP – skrętka z każdą parą w osobnym ekranie z folii. F/FTP – skrętka z każdą parą w osobnym ekranie z folii dodatkowo w ekranie z folii SF/UTP (dawniej STP) – skrętka ekranowana folią i siatką S/FTP (dawniej SFTP) – skrętka z każdą parą foliowaną dodatkowo w ekranie z siatki SF/FTP (dawniej S-STP) – skrętka z każdą parą foliowaną dodatkowo w ekranie z folii i siatki

U/UTP F/UTP

U/FTP F/FTP

SF/UTP S/FTP SF/FTP

RJ - 9 RJ-9 (4P4C) (ang. Registered Jack – type 9) – typ wtyku (mikrowtyku) modularnego czterostykowego stosowanego głównie w telefonii. Najczęściej stosowany w kablach łączących słuchawkę (mikrotelefon) z aparatem telefonicznym.

RJ-11 sześciopozycyjny (tj. szeroki na sześć styków) wtyk telefoniczny z dwoma stykami przeznaczony dla zarejestrowanego gniazda 11, używany zazwyczaj do zakończenia przewodów łączących sprzęt telekomunikacyjny. Służy np. do połączenia analogowego telefonu lub modemu komputerowego z gniazdem telefonicznym.

RJ-12 RJ-12 (6P6C) – sześciokrotny wtyk telefoniczny z sześcioma stykami przeznaczony do zastosowań specjalnych. (Wymiarami nie różni się od RJ-11 lub RJ-14, posiada za to dodatkowe skrajne dwa styki.

RJ-14 typ wtyku modularnego czterostykowego sześciopozycyjnego stosowanego do połączenia telefonu np. systemowego z centralą telefoniczną PABX. Wtyczka jest tego samego rozmiaru co RJ-11 i RJ-12, lecz posiada 4 styki zamiast odpowiednio 2 czy 6 (6P4C zamiast 6P2C czy 6P6C).

RJ-21 jest to wtyk na 25 par okablowania kategorii 3 lub niższej. Stosowany w urządzeniach sieci teleinformatycznych, np. w Cisco 2950 LRE lub centralach Panasonic. Znany popularnie jako wtyk amphenol.

RJ-45 typ złącza stosowany do podłączania modemów. Wtyczka jest podobna do 8P8C, ale jest wyposażona w dodatkową wypustkę, uniemożliwiającą włożenie jej do zwykłego gniazda. Wykorzystywane są piny 4. i 5. – podłączenie linii oraz 7. i 8. – rezystor umieszczony w gnieździe, sterujący mocą modemu. Występuje w dwóch wersjach RJ 45S – pojedyncze gniazdo i RJ45M – do ośmiu gniazd.

Normy TIA/EIA-568-A i TIA/EIA-568-B – kabel prosty

Kabel krosowy krótki przewód służący do przesyłania sygnałów elektrycznych lub optycznych. Najczęściej jest on kojarzony z sieciami komputerowymi – skrętką. Wtedy jest to przewód połączony według specyfikacji RJ-45100BASE-T568A lub 100BASE-T568B. Są także kable krosowe służące do łączenia osprzętu optycznego (przewód krosowy optyczny – światłowód) oraz do łączenia osprzętu wideo. Zwykle kablem krosowym określa się gotowy przewód o znormalizowanej długości (1, 2, 3, 5 m) zakończony z obu stron końcówkami zgodnymi z technologią, dla której został przygotowany (skrętka RJ45, światłowód: SC, FC, ST, LC, E2000). Kable krosowe wykorzystywane są w szafach krosowniczych do łączenia elementów aktywnych (przełączników, routerów) i pasywnych (koncentratorów, panele krosownicze) sieci komputerowej oraz do podłączania stacji roboczych (PC) do gniazd sieci lokalnej.

Normy TIA/EIA-568-A i TIA/EIA-568-B – kabel krosowany

Panel krosowniczy pasywny element sieci komputerowych i telekomunikacyjnych. Montowany jest w szafach rackowych i składa się z szeregu (najczęściej 12, 16, 24 lub 48) gniazd 8P8C. Stanowi on zakończenie okablowania strukturalnego. Z tyłu na stałe przyłączane są do niego przewody prowadzące do gniazdek 8P8C w budynku. Z przodu przy pomocy kabli krosowych gniazda te (a przez to i urządzenia będące na drugim końcu kabla) przyłączane są do urządzeń sieciowych. Jest to ważny element sieci strukturalnej. Zastosowanie paneli krosowniczych ułatwia zarządzanie architekturą sieci

Zaciskarka do złącz RJ45/RJ12 Ok. 40zł

Nóż krosowniczy Ok. 12zł

Tester przewodów typu RJ11, RJ12 i RJ45 Ok. 30zł

Światłowód przezroczysta zamknięta struktura z włókna szklanego wykorzystywana do propagacji światła jako nośnika informacji. Światłowody są także używane w celach medycznych, np. w technice endoskopowej i w zastosowaniach dekoracyjnych, w telekomunikacji, telewizji kablowej, technice laserowej, optoelektronice i jako składniki optycznych układów zintegrowanych. Medium transmisyjnym jest włókno światłowodowe o średnicy nieco większej od średnicy ludzkiego włosa. Jego zalety to zasięg i pasmo transmisji większe niż dla innych mediów transmisji.

Źródło światła Podczerwone diody LED Nieznacznie tańsze Wymagają zachowania mniejszego bezpieczeństwa Lasery VCSEL (Vertical Cavity Surface Emitting Lasers) Przesyłają dane na większe odległości

Światłowód jednomodowy Rodzaj światłowodu służący do przesyłania jednego modu światła, nazywanego modem podstawowym. Największą zaletą tego typu światłowodów jest możliwość przesyłania danych na duże odległości, bez znaczącego zniekształcenia i tłumienia sygnału. Pozwala to na budowę systemów transmisyjnych dalekiego zasięgu, osiągających znaczne przepływności.

Światłowód wielomodowy Rodzaj światłowodu przenoszący wiele modów (promieni) światła, rozchodzących się pod różnymi kątami względem osi światłowodu. W porównaniu ze światłowodem jednomodowym umożliwia transmisję na mniejszą odległość bez wzmacniacza

Złącze LC LC (Lucent Connector / Little Connector / Local Connector) – Blokada zatrzaskowa zapobiegająca przypadkowemu wypięciu się kabla Małe wymiary

Złącze SC stosowane jest w wielu urządzeniach aktywnych, takich jak media czy wideo konwertery, gwarantując szybką i łatwą realizację przyłączenia. złącze zatrzaskowe z ferrulą samocentrującą wykonaną z dwutlenku cyrkonu o średnicy 2,5mm. Dostępne w wersjach pojedynczej (simplex) i podwójnej (duplex).

Złącze FC zaprojektowane dla aplikacji telekomunikacyjnych, gdzie wymagane jest stałe i pewne połączenie. Gwintowane zakończenie zapewnia niezawodność połączenia pomimo wielokrotnego przełączania. Zastosowana w złączu ferrula typu PC (z kontaktem fizycznym bez przerwy powietrznej) minimalizuje odbicie wsteczne. Ferrule wykonywane są z dwutlenku cyrkonu lub stopów nierdzewnej stali.

Złącze ST wykorzystano bagnetowy zamek obrotowy z ferrulą o średnicy 2,5mm. Złącza dostępne są w wersji jedno i wielomodowej, zapewniają solidność i trwałość wykonanych połączeń. Kształt konektora ST umożliwia pewne mocowanie kabla wraz z Kevlarem zapobiegając jego wysuwaniu się ze złącza.

Złącze E2000 Do zaczepu wykorzystuje system blokady zatrzaskowej. Zaletą złącza jest wyposażenie w zapadkę ochronną zapobiegającą rozłączeniu a jednocześnie umożliwiającą wygodny montaż i demontaż.

Obcinarka do włókien światłowodowych Ok. 800zł Ok. 1000zł

Splittery Splitter optyczny to urządzenie bierne, które rozdziela moc sygnału optycznego światłowodowego niesionego po jednym włóknie wejściowym na dwa włókna wyjściowe lub więcej. Optyczna moc wejściowa zwykle dzielona jest równomiernie między dwoma włóknami wyjściowymi. Splittery używa się także, do łączenia sygnału optycznego. Zastosowanie tych podzespołów jest powszechne m.in. w sieciach telekomunikacyjnych, laboratoriach pomiarowych, sieciach telewizji kablowej CATV[27]. Ze względu na budowę wyróżnia się splittery: FBT (Fused Biconical Taper) – zgrzewane PLC (Planar Lightwave Circuit) – planarne

Nożyce do Kevlaru Ok. 80zł

Wizualny lokalizator uszkodzeń Ok. 1400zł

Miernik mocy optycznej Ok. 1200zł

Tester przewodów światłowodowych Ok. 19000

Narzędzie do czyszczenia czoła ferrul Ok. 300zł

Spawarka światłowodowa Ok. 10000zł

Źródła https://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia https://www.google.pl/?gws_rd=ssl

KONIEC