Księga Psalmów Biblia Tysiąclecia 69

W ybaw mnie, B oże, bo woda mi sięga po szyję.

Ugrzązłem w mule topieli i nie mam nigdzie oparcia, trafiłem na wodną głębinę i nurt wody mnie porywa.

Zmęczyłem się krzykiem i ochrypło mi gardło, osłabły moje oczy, gdy czekam na B oga mojego.

Liczniejsi są od włosów mej głowy nienawidzący mnie bez powodu; silni są moi wrogowie, nieprzyjaciele zakłamani; czyż mam oddać to, czegom nie porwał?

B oże, T y Z nasz moją głupotę i występki moje nie są zakryte przed T obą.

Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co T obie ufają, P anie, B oże Z astępów.

Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy C iebie szukają, B oże I zraela!

D la C iebie bowiem znoszę urąganie i hańba twarz mi okrywa.

Dla braci moich stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki.

Bo gorliwość o D om T wój mnie pożera i spadły na mnie obelgi uwłaczających T obie.

Trapiłem siebie postem, a spotkały mnie za to zniewagi.

Przywdziałem wór jako szatę i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.

Mówią o mnie siedzący w bramie i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę.

Lecz ja, o P anie, ślę moją modlitwę do C iebie, w czasie łaskawości, o B oże;

W ysłuchaj mnie W T wojej W ielkiej D obroci, W Z bawczej T wej W ierności!

W yrwij mnie z bagna, abym nie zatonął, W ybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą, i z wodnej głębiny!

Niechaj mnie nurt wody nie porwie, niech nie pochłonie mnie głębia, niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy!

W ysłuchaj mnie, P anie, bo T woja Ł aska P ełna J est D obroci;

W ejrzyj na mnie W O gromie S wego M iłosierdzia!

N ie K ryj S wego O blicza przed T woim sługą; P rędko mnie W ysłuchaj, bo jestem w ucisku.

Z bliż S ię do mnie i W ybaw mnie; U wolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów!

T y Z nasz moją hańbę, mój wstyd i mą niesławę; wszyscy, co mnie dręczą, są P rzed T obą.

Hańba złamała moje serce i sił mi zabrakło, na współczującego czekałem, ale go nie było, i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem.

Dali mi jako pokarm truciznę, a gdy byłem spragniony, poili mnie octem.

Niech stół ich stanie się dla nich pułapką, potrzaskiem - ich biesiada ofiarna.

Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli; spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały.

W ylej na nich S woje O burzenie, niech ich ogarnie żar T wojego G niewu!

Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem, a w ich namiotach niech braknie mieszkańców!

Bo prześladowali tego, kogoś T y P oraził, i przyczynili bólu temu, któregoś T y Z ranił.

Do winy ich D odaj winę, niech nie dostąpią U C iebie U sprawiedliwienia. Niech zostaną wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani z prawymi!

Ale ja jestem nędzny i zbolały; niech P omoc T woja, B oże, mię S trzeże!

Pieśnią chcę chwalić I mię B oga i dziękczynieniem G o wysławiać.

Milsze to B ogu niźli bawół, niż cielec, co ma [już] rogi i racice.

Patrzcie i bądźcie radośni, ubodzy, niech ożyje wasze serce, którzy szukacie B oga.

Bo P an W ysłuchuje biednych i S woimi W ięźniami nie gardzi.

Niechaj G o chwalą niebiosa i ziemia, morza i wszystko, co w nich się porusza.

Albowiem B óg O cali S yjon i Z buduje M iasta J udy:

tam będą mieszkać i mieć posiadłość; i potomstwo sług J ego ją odziedziczy,

a miłujący J ego I mię tam przebywać będę.

Księga Psalmów Biblia Tysiąclecia 69