Automatyczne wyświetlanie Klikaj tylko, gdy pojawi się ikona myszki inaczej utracisz wiele animowanych fotografii Slides will advance automatically

Kamianna jest wsią w gminie Łabowa w powiecie nowosądeckim, na terenie województwa małopolskiego. Pierwsze wzmianki o Kamiannej pochodzą z dokumentacji kościelnej z 1577 roku. Tereny te zamieszkiwali Łemkowie, zwani też Rusinami lub Rusnakami. W 1947 roku w ramach akcji „Wisła” zostali zmuszeni do opuszczenia swych domostw. We wsi wybudowano dwie cerkwie. Pierwsza, obrządku greko-katolickiego pw. św. Parascewy z roku 1893 r. została po wojnie przeniesiona do Bukowca k/Tarnowa. Druga cerkiew, prawosławna pw. św. Kosmy i Damiana budowana w latach została przystosowana do obrządku rzymsko-katolickiego. Obecnie jest to kościół parafialny pod wezwaniem Nawiedzenia NMP. Rozwój Kamiannej następuje wraz z przybyciem w 1960 roku księdza Henryka A. Ostacha z zakonu filipinów. Ks. Ostach był animatorem życia wioski i inicjatorem wszelkich działań. Miejscowość znana jest teraz z produkcji miodu i produktów pszczelich. W ybudowano tu Dom Pszczelarza, jest tu skansen pszczelarski, a od 1991 r. Kamianna stała się Światowym Centrum Apiterapii. Obecnie zamieszkuje tu ok. 200 osób. 49°31′25″N 20°56′09″E Kamianna

Ks. Ostach urodził się w 1924r. w Poznaniu. Ukończył Uniwersytet Lubelski, a doktoryzował się w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Wychowywał się w rodzinie, która posiadała pasiekę. Do roku 1957 prowadził pracę duszpasterską w Studziannej, gdzie znajdowała się 30 pniowa pasieka klasztorna. Kolejne dwa lata przebywał w miejscowości Berest. Tam też prowadził 100 pniową pasiekę i uzyskał tytuł mistrza pszczelarskiego. W 1960 r. przeniósł ją do Kamiannej. Pasieka stała się pasją księdza i podporą materialną jego działań. Od 1981 r. przez trzy kadencje pełnił funkcję Prezesa Polskiego Związku Pszczelarskiego. Zmarł w 2011 r. w wieku 87 lat.

Kościół parafialny pod wezwaniem Nawiedzenia NMP.

Wystroju kościoła dokonał miejscowy ludowy rzeźbiarz Jan Stefaniak.

W pszczelarstwie pasieka to teren z ustawionymi ulami. Jako pasiekę określa się też wszystkie ule danego pszczelarza, wraz z jego budowlami i urządzeniami ułatwiającymi pracę w pasiece. Rój pszczeli (pień) składa się z matki-królowej, robotnic oraz trutni. Każda rodzina buduje gniazdo złożone z 30 do 50 tysięcy osobników. Matka odpowiada za rozmnażanie i zachowanie rodziny pszczelej. Robotnice, jak nazwa wskazuje wykonują wszystkie prace wynikające z funkcjonowania roju. Każda królowa-matka kopuluje z trutniami tylko raz w życiu i odbywa się to w trakcie tzw. "lotu godowego„. Lot godowy odbywa się w wiosenny, ciepły, bezwietrzny dzień na wysokości do kilkunastu metrów. Matka wabi trutnie specjalnym zapachem, który posiadają wydzielane przez nią feromony. Matka kopuluje w powietrzu z liczbą od kilku do kilkunastu trutni. Trutnie bezpośrednio po akcie umierają. Matka kontynuuje loty do momentu wypełnienia zbiorniczka nasiennego plemnikami. W zbiorniczku nasiennym może znajdować się do 8 milionów plemników i muszą one wystarczyć matce na całe życie

W ciągu roku matka może złożyć od do jaj. W ciągu doby matka składa średnio około jaj. Po 3 dniach z jaj wylęgają się larwy, które przepoczwarzają się: - w matki (po 2 tygodniach), - robotnice (po 3 tygodniach) - lub trutnie (po prawie 4 tygodniach).

Robotnice i królowa są stałymi mieszkańcami ula. W ulu może być ok. 50 tysięcy robotnic. Robotnice żyją około 38 dni latem, a zimą około 6 miesięcy. Przez całe życie są posłuszne sygnałom dawanym przez królową. W komorach plastra znajduje się ok. 6 tys.jaj, 9 tys.larw i 20 tys.poczwarek. Robotnice obsługują wszystkie te stadia rozwojowe pszczół, dokarmiają je, czyszczą ul, pilnują go, zbierają nektar, produkują miód, budują plastry, dbają o temperaturę i wilgotność w ulu.

Średnio w ulu jest ok. 2,5 tys trutni. Do czasu lotu godowego pozostają zupełnie bezczynne. Ich jedyną funkcją jest dostarczenie królowej nasienia. Żyją około 50 dni. Przed zimą są wypraszane z ula i niechybnie giną.

Skansen uli

Robotnice zbieraczki muszą „oblecieć” około stu kwiatów, aby zapełnić swoje wole nektarem. Na przygotowanie jednego litra miodu potrzebne są trzy litry nektaru. Aby go zebrać owady muszą oblecieć około sześć milionów kwiatów.

Skansen uli

Skansen uli

Skansen uli

Apiterapia to nowa gałąź medycyny naturalnej, zajmująca się leczeniem za pomocą pszczół. Odkryto, że jad pszczeli ma korzystne działanie w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów. Niedawno nauka uznała też lecznicze właściwości propolisu, pyłku i mleczka pszczelego. Badania pszczół pozwalają ocenić ich cechy, inseminacja zaś pozwala na wychów matek najlepiej spisujących się w polskich warunkach. W Kamiannej wyhodowano taką pszczołę i nadano jej pochodną nazwę od miejscowości „Kamianka”

Miód rzepakowy jest jasnym miodem majowym. Miód ten wzmacnia serce i układ wieńcowy, poprawia funkcjonowanie wątroby, pomaga w stanach zapalnych dróg oddechowych, uzupełnia niedobór boru, wapnia i magnezu. Jasnosłomkowy miód akacjowy pozyskuje się w połowie czerwca z nektaru akacji. Posiada dużą zawartość fruktozy polecany jest osobom z lekką nieisulinożerną postacią cukrzycy. Stosowany jest tradycyjnie przy chorobach górnych dróg oddechowych. Miody z pasieki

Miód lipowy jest pozyskiwany z nektaru lipy pod koniec czerwca i w lipcu. Jest polecany jako skuteczny środek łagodzący stres i napięcie nerwowe, działa moczopędnie, przeciwzapalnie, rozkurczająco i lekko nasennie. Posiada silne właściwości antybiotyczne. Miód gryczany jest miodem letnim. Nektar i pyłek zapewnia pszczołom gryka zwyczajna. Ten aromatyczny miód stosuje się w profilaktyce i leczeniu chorób układu krążenia i miażdżycy, niedomagań wątroby i zatruć, w niedokrwistości i niedoborze żelaza. Miód wrzosowy działa przeciwzapalnie i bakteriobójczo. Polecany jest na schorzenia nerek i dróg moczowych, w profilaktyce przerostu gruczołu krokowego i stanach zapalnych jamy ustnej i gardła. Ciemny miód spadziowy z drzew iglastych. Ma lekko korzenny zapach, w smaku jest łagodny i mało słodki. Miód ten działa przeciwzapalnie, odkażająco i wykrztuśnie, ma działanie antybiotyczne. Miód wielokwiatowy pochodzi z nektaru kwiatów różnych roślin. Nadaje się szczególnie do walki z chorobami alergicznymi, zawiera bowiem pyłki kwiatowe, które działają jak antygeny.

Miody pitne

Powszechnie wiadomo, że zakonnicy produkowali trunki. Benedyktyn Dom Perignon uznawany jest za twórcę szampana, św. Patrykowi przypisuje się wynalezienie whisky. Zakon oo. kartuzów wiąże się z likierem ziołowo-korzennym, zakon oo. benedyktynów z Fecamp z benedyktynką, piwowarstwo zaś powiązane jest z zakonami cystersów i trapistów. Wzorem zachodnioeuropejskich klasztorów również i w Polsce zakonnicy zakładali duże pasieki dla pozyskiwania miodu, ale nie tylko. Odprawiając msze święte klasztory musiały posiadać winnicę aby wytwarzać wino mszalne. W klasztorach francuskich już od średniowiecza wina dosładzano miodem. Cystersi zaś wprowadzili w Polsce uprawę chmielu i z powodzeniem „wzmacniali” nim miody pitne. Miód pitny to napój alkoholowy otrzymywany drogą fermentacji, której poddawany jest roztwór wodny nie gotowanego naturalnego miodu pszczelego tzw. „brzeczka”. W zależności od proporcji objętości miodu i wody powstają: Półtoraki - to miody najmocniejsze, dla których brzeczka powstaje z jednej jednostki objętości miodu rozcieńczonej połową jednostki objętości wody. Dwójniaki - to miody, dla których brzeczkę tworzy się w proporcji 1:1. Trójniaki - to miody najdelikatniejsze, z brzeczki w proporcji 1:2

Więcej prezentacji na stronie : For more presentations, please visit my website Foto i opracowanie: Tadeusz Łomiński 2012 © Muzyka: Richard Clayderman- fragment „Greensleeves”