SEKSUALNOŚĆ – jak rozmawiać

SEKSUALNOŚĆ – jak rozmawiać o potrzebach seksualnych z dzieckiem z niepełnosprawnością

SEKSUALNOŚĆ – jak rozmawiać
Nauka wypowiadania słów tabu

"Najpierw los tak życie splata, Że spotyka mamę tata I kochając się bez granic, Rozstać już się nie chcą za nic." W: Brykczyński M. „Skąd się biorą dzieci”

Najczęściej zadawane pytania przez nastolatków: Jeśli spałem z dziewczyną trzy razy i za trzecim razem nie używaliśmy prezerwatywy, istnieje ryzyko ciąży? Podobno z każdym wytryskiem plemniki są słabsze? Jeśli chłopak uprawiał seks po pijanemu, czy to prawda, że przez alkohol jego plemniki nie są płodne i po takim stosunku nie zajdę w ciążę? Czy od masturbacji mogę być bezpłodna? Mam jedno jądro większe od drugiego, czy to może być rak? Jeśli korzystałam z toalety na mieście, czy mogę zajść w ciążę? Czy podczas miesiączki nie wolno się kąpać?

Czy to prawda, że podczas pierwszego razu się nie zachodzi w ciążę, bo rozpoczęłam współżycie, ale nie zastosowaliśmy zabezpieczenia? Czy plemniki mogą przejść przez majtki i spodnie, do tego przy złączonych i ugiętych w kolanach nogach? Od 6 miesięcy nie mam okresu, powiększył mi się brzuch i piersi. Boję się powiedzieć o tym rodzicom, bo nie chcę, żeby się wydało, że spałam z chłopakiem, mam dopiero 16 lat. Chłopak namawia mnie na seks, wkrótce wyjeżdżamy razem, wtedy to już chyba muszę się zgodzić? Mam 14 lat i jestem w ciąży z mężczyzną, który ma 29. Nikt o tym nie wie, co mam z tym wszystkim zrobić?

Jakie są obawy rodziców dzieci niepełnosprawnych?

Wskazówki do rozmowy z dzieckiem niepełnosprawnym o miłości i życiu seksualnym Drogi rodzicu! Nie bój się seksualności swojego dziecka! Przejawy seksualności twojego dziecka są sprawą normalną. Prawo seksualne jest uniwersalnym prawem człowieka, a edukacja seksualna jest niezbędna! To ty, drogi rodzicu, jesteś pierwszym przykładem istoty seksualnej.

Dom to miejsce, w którym twoje dziecko powinno dowiedzieć się podstaw o swojej seksualności. Najpierw mówimy o miłości i przytulaniu, a potem nie uciekamy od słowa „penis”, „pochwa”, „miesiączka”, „wzwód”, „seks”. Wspieraj dziecko w rozwoju seksualności – pomagaj w zrozumieniu, oswajaniu i przyjęciu płciowości jako naturalnej i wartościowej sfery każdego człowieka. Przygotuj się na trudne pytania dotyczące dojrzewania, seksu czy miłości – potrzebna jest ci wiedza o rozwoju psychoseksualnym człowieka oraz umiejętność reagowania na ekspresję seksualną twojego dziecka. Pamiętaj, że szczególnie ważna jest atmosfera rodzinna, relacje między rodzicami oraz między rodzicami a dziećmi – dziewczyny szybciej decydują się na seks, jeśli rodzice są zbyt wymagający albo brakuje im konsekwencji w wychowaniu i nie reagują na to, co robią ich dzieci oraz jeśli między rodzicami nie ma szacunku, akceptacji i miłości – mimowolna edukacja domowa.

Zawsze przekazywane informacje dostosuj do wieku i stanu zdrowia dziecka – fazy seksualności mogą pojawiać się z opóźnieniem, bywają nieodpowiednio ukierunkowane, częściej przechodzą przez dane etapy w sposób niepełny lub przesadnie zaznaczony albo zatrzymują się w którejś z faz. Ucz, jak wyglądają organy płciowe, jak się zabezpieczać, co to znaczy bezpieczny seks, jakie są choroby przenoszone drogą płciową, czym jest prawdziwy związek oparty na szacunku – zmniejszysz strach dziecka i umożliwisz akceptację samego siebie. Ucz brania odpowiedzialności za swoje decyzje (seks nastolatków bywa wynikiem emocji, panującej mody na opowiadanie o podbojach seksualnych oraz wynikiem ciekawości i chęci spróbowania czegoś nowego).

Ucz, jak ochronić własne granice, jak okazywać i werbalizować uczucia, co robić ze złością, jak radzić sobie z uczuciami i przeżyciami – zachowania seksualne mogą kompensować braki emocjonalne. Kształtuj postawy asertywne oraz partnerskie – ucz prawa do intymności i mówienia NIE. Tłumacz, że w Internecie seksualność pokazywana jest najczęściej w sposób oderwany od rzeczywistości, często zbrutalizowany. Wyjaśniaj, co jest normą, co jest dozwolone, a co nie w zachowaniach seksualnych, jak w sposób akceptowany społecznie wyrażać swoją seksualność, jak się chronić przed ciążą i przed seksualnym wykorzystaniem (dzieci niepełnosprawne są wykorzystywane seksualnie ponad trzykrotnie częściej niż ich zdrowi rówieśnicy, a 58,1% jest wykorzystywanych w domach rodzinnych przez osoby bliskie, widoczne symptomy to m.in.: lęk lub opór przed rozbieraniem, kąpielą, wizytą w toalecie i pójściem do łóżka, gwałtowne zmiany zachowania, bóle brzucha, wymioty, utrata lub nadmierny apetyt, agresja, nadpobudliwość, prowokacyjne zachowania, koszmary senne, zabawy o zabarwieniu seksualnym, kompulsywna masturbacja), jak reagować i gdzie zgłosić się po pomoc.

Używaj fachowego słownictwa, pozbawionego wulgaryzmów. Słuchaj, co ma do powiedzenia twoje dziecko, rozmawiaj otwarcie, dyskutuj, a nie oceniaj i nie krytykuj. Nie moralizuj, nie strasz, nie buduj lękowych skojarzeń z seksualnością, ale informuj, uświadamiaj i doradzaj, mów o plusach i minusach. Jeśli twoje dziecko się masturbuje przez dłuższy już czas, twoim zadaniem jest mu pomóc w nauczeniu się innych technik łagodzenia niepokoju, sprawdź także, czy nie usiłuje w ten sposób zasygnalizować, że zostało nadmiernie pobudzone seksualnie, a nawet przeżyło traumę; wytłumacz, gdzie można oddawać się masturbacji i że ta czynność nie jest przyjęta w miejscach publicznych. „Zabawa w doktora” to sygnał dla ciebie, że dziecko jest gotowe na rozmowę dotyczącą różnic płciowych; warto porozmawiać o tym, czym jest wstyd i że każdy ma prawo do prywatności. We wczesnym dzieciństwie - podkreślaj płeć w ubiorze, fryzurze, używaj lalek, samochodu w zabawie, a nie tylko zabawek „usprawniających”, prawidłowo nazywaj części ciała podczas czynności pielęgnacyjnych, często podkreślaj fakt: „jesteś dziewczynką/chłopcem – będziesz kobietą/mężczyzną”.

Nie przytłaczaj nadmiarem informacji, gdyż może zamknąć się w sobie; udzielaj prostych odpowiedzi. Szanuj uczucia swojego dziecka – przypomnij sobie swoje problemy tego wieku, jakiej pomocy oczekiwałeś w trudnych sytuacjach, o czym chciałeś rozmawiać? Przygotuj do wizyty u ginekologa czy urologa. Nie wstydź się przyznać, że potrzebujesz pomocy – bądź szczery i naturalny, możesz skorzystać z konsultacji seksuologa lub psychologa. Wychowuj seksualnie i socjalizuj – stwarzanie osobie niepełnosprawnej sytuacji umożliwiających społeczne uczenie się i nawiązywanie różnorodnych relacji społecznych stwarza okazję do przeniesienia nabytych umiejętności w nowe sytuacje. Pomagaj w budowaniu właściwej postawy wobec swojej niepełnosprawności, potrzeb i problemów seksualnych.

Wspieraj w dobrym przeżywaniu pierwszego, gorącego uczucia, dodawaj sił, uważnie dobieraj słowa, dzięki randkom uczy się stawiać granice, funkcjonować w bliskich relacjach, eksperymentuje z rolą mężczyzny i kobiety. Nie pomijaj wstydliwych tematów, nie zawstydzaj, towarzysz dyskretnie i z poszanowaniem, z gotowością do rozumienia, a także do stanowczego NIE, kiedy trzeba. Edukuj w każdej sytuacji – podczas oglądania filmowych scen miłosnych, podczas kupowania podpasek wraz z nastolatką, podczas przyłapania nagiego taty w łazience, itp. Bądź czujny, bo czasami dziecko nie pyta, a jednak prosi o informację. Podążaj za nim.

Nie bądź nadmiernie opiekuńczy, nie umacniaj infantylnych zachowań. Nie należy redukować napięcia seksualnego poprzez stosowanie leków. Zwróć uwagę, iż nie zawsze istnieje możliwość realizacji miłości. Włączaj do opieki nad młodszym rodzeństwem, by była możliwość zaspokojenia swoich uczuć macierzyńskich i ojcowskich, ukazuj ogrom obowiązków, jakie spadają na rodziców. Nie uciekaj przed tematem niepełnosprawności, małżeństwa, prokreacji.

Uświadamiaj zagrożenia w różnych sytuacjach „Co się może stać, gdy…” Ucz, że nie każdy człowiek jest dobry – dzieci poddają się subtelnej manipulacji. Oduczaj lepkości, flirtowania, przytulania do wszystkich. Dyskretnie kontroluj, co się dzieje poza domem.

Zainstaluj w komputerze program Kontrola rodzicielska; O możliwości blokowania stron internetowych nieprzeznaczonych dla dzieci można się dowiedzieć na stronach: Informacje o bezpiecznym surfowaniu dzieci:

Przykłady reakcji rodziców (z raportu Grupy Edukatorów Seksualnych Ponton): „Mama zawsze traktowała miesiączkę jako temat tabu. Dlatego nigdy nie wyrzucała zużytych podpasek do kosza w domu, tylko wynosiła do śmietników miejskich. Myślę, że przez to ja, kiedy zaczęłam miesiączkować, bardzo się tego wstydziłam i ukrywałam to przed rodziną. Krępowałam się nawet zmieniać w łazience podpaski, żeby ktoś z członków z rodziny nie domyślił się, że to robię. O okresie z mamą rozmawiałam rzadko, a kiedy już do tego dochodziło, to nie w obecności ojca, dziadków i rodzeństwa, tylko na osobności, ściszonym głosem, jakby to było coś strasznego, złego”. „Dostałam pierwszej miesiączki w nocy, przez co zaplamiłam prześcieradło, nieświadoma, że miesiączka wystąpi. Mama, gdy rano zobaczyła krew, nawrzeszczała na mnie”. „Mama poinformowała mnie (mam 20 lat), że jeśli będę uprawiać seks ze swoim chłopakiem, to nie chce mnie więcej widzieć w domu i nie da mi pieniędzy na studia, bo to nienormalne, żeby uprawiać seks przed ślubem. Babcia, że seks przed ślubem to grzech”. „Mam ok. 14 –15 lat. Słyszę często, jak tata mawia: „Dziewczyna pijana, dupa sprzedana”.

„Moja mama podświadomie przekazała mi model: Kobieta nie powinna myśleć ani rozmawiać o seksie, bo to jest po prostu małżeński obowiązek, z którym i tak można walczyć. Wszystko to, sądzę, wynika z faktu, że ona sama nigdy nie rozmawiała z nikim na temat seksu i seksualności, więc nie umie o tym mówić, bo niewiele o tym wie”. „Mówili, żebym się nie puszczała lub że jestem dziwką”. „Pamiętam, że z domu wyniosłam myślenie, że seks jest głównie dla mężczyzn – że facet jest jak zwierzę, a kobieta pada jego ofiarą”. „Pamiętam, że kiedyś mój ojciec miał rozmawiać z moim bratem o seksualności, przynosząc mu tzw. instrukcję obsługi kobiety z jakiegoś pisma pornograficznego. Ja zostałam definitywnie wyproszona z pokoju. Słyszałam przez drzwi ich śmiechy, moja mama nigdy nie reagowała na seksistowskie żarty. Czekałam, kiedy mnie czeka taka rozmowa, ale się nie doczekałam. Moja mama najwyraźniej uważa, że kobieta do czasu zamążpójścia nie jest istotą seksualną i nie odczuwa popędu”. „Przyłapana na masturbacji w wieku 10 lat zostałam nazwana świnią”. „Masturbacja to niewybaczalny grzech, za który dostawałam pasem jako 6-letnia dziewczynka”.

„Kiedy miałem chyba z 14, może 15 lat, moja matka lubiła nieoczekiwanie wpadać późnym wieczorem do mojego pokoju, by zrzędzić, abym już gasił światło i nie czytał po nocach książek. Owszem, książki czytałem, ale przeważnie zasłaniałem nimi ciekawsze gazetki, przy których się masturbowałem. Myślę, że ona wiedziała, co robię, ale nigdy nie mówiła (nawet nie dawała aluzji) o tym. Ten rodzaj nalotów i poczucie braku bezpieczeństwa w poznawaniu swojej seksualności zapadł mi głęboko w pamięć. Wiązało się to ze swego rodzaju nerwicą i niemożnością poradzenia sobie samemu z tym czymś, co (później jak się dowiedziałem) nazywa się popędem seksualnym”. „Jak byłam jeszcze w podstawówce, to pamiętam, że mama stwierdziła przy okazji jakiegoś programu w tv na temat AIDS, że AIDS bierze się z tego, że dwóch mężczyzn uprawia ze sobą seks - nawet, jeśli żaden z nich nie ma AIDS, to ono powstaje w ich organizmach przez uprawianie gejowskiego seksu i dlatego wszyscy homoseksualiści mają AIDS... natomiast moja ciocia parę lat później gdy ubierałam się w second-handach, zapytała, czy się nie boję nosić tych ubrań, że przecież mogli je wcześniej nosić ludzie, którzy umarli na AIDS…”

„Kiedyś po powrocie z podwórka (miałam chyba 8 –9 lat), moja mama zrobiła mi straszną awanturę, twierdząc, iż jakaś sąsiadka powiedziała jej, że widziała mnie gdy z koleżankami siedzę po południu na ławce z o kilka lat starszymi chłopakami, co rzeczywiście było prawdą, na podwórku przebywa się z różnymi ludźmi. Nawrzeszczała na mnie, że nie mogę z nimi przebywać, bo któryś wciągnie mnie do piwnicy i wsadzi mi palec między nogi, tu zbliżyła się do mnie wskazując mi swoim palcem miejsce na moim ciele, dzięki któremu „sobie dopiero zobaczę”, co znaczy zadawać się z takimi typami! Brrrr, dziś rozumiem, że chciała mnie uchronić przed gwałtem, ale wówczas kompletnie nie wiedziałam, o co jej chodzi, ale mocno się wystraszyłam wyobrażonego zdarzenia i zastanawiałam się, po co akurat ktoś chciałby mi wsadzić tam palec. Oczywiście o członku wiedziałam tylko tyle, że mój kuzyn ma siusiorek, a ja nie, ale zupełnie nie połączyłam tego faktu z wkładaniem gdzieś tam palca…”

Literatura, którą warto się posłużyć: Fornalik I. „Dojrzewanie. Miłość. Seks. Poradnik dla rodziców osób z niepełnosprawnością intelektualną”; Fornalik I. „Jak edukować seksualnie osoby z niepełnosprawnością intelektualną? Poradnik dla specjalistów”; Długołęcka A. „Zwykła książka o tym, skąd się biorą dzieci”, wyd. Czarna Owieczka; Kasdepke G. „Kocha, lubi, szanuje czyli o uczuciach”, wyd. Nasza Księgarnia; Kasdepke G. „Horror czyli skąd się biorą dzieci”, wyd. Nasza Księgarnia; Kijak R. J. „Seks i niepełnosprawność. Doświadczenia seksualne osób z niepełnosprawnością intelektualną”, wyd. Impuls; Brykczyński M. „Skąd się biorą dzieci?”, wyd. Nasza Księgarnia; Diano P. „Skąd się biorą dzieci” Komiks. eSPe.

Przydatne strony internetowe:

Dziękuję za Uwagę Opracowała: Urszula Czerwińska

SEKSUALNOŚĆ – jak rozmawiać

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "SEKSUALNOŚĆ – jak rozmawiać"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

SEKSUALNOŚĆ – jak rozmawiać

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "SEKSUALNOŚĆ – jak rozmawiać"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres